De liefde die me ontglipte (waar gebeurd!)

[Simran]

Nou mensen, Simran had vandaag vrij, en hoe bestaat het, ook geen huiswerk!!! Dus dacht Simran, jah ik ga een heel stuk typen!!!!!!!!! JaJaJa, mijn fans ook weer helemaal blij..............
Maar helaas pindakaasssssssssssss.............
Ik ben de hele dag bezig geweest om mijn verloren verhaal terug te krijgen...............
Want alles was weg!!!!!!!!!!!!!! Maar heb nu bijna alles terug............

[Simran]

Ik begon volop te praten, en mijn vriendin had dat al snel in de gaten. “Dikra, kalmeer eens. Ik weet dat je altijd veel praat, maar waar ben je nu mee bezig?” “Hoezo? Wat is er dan?” “Wat probeer je nu te doen? Zoveel praten om wat te verbergen? Vergeet niet ik ben je vriendin, je kunt niks voor me verbergen.” “Waar heb je het over Yas? Er is niks aan de hand hoor.” “Weet je het zeker?” “Ja hoor. Trouwens mijn neefjes zijn helemaal gek op jou. En mijn nicht is ook helemaal gek op je, ze vind je echt heel erg lief.” Zo probeer ik gauw van onderwerp te veranderen. Ik zie aan haar blik dat ze in de gaten heeft wat ik probeer te doen, maar tot mijn opluchting gaat ze er niet op door.
We komen aan bij huis en bedank haar voor haar steun, en voor het feit dat ze is meegegaan. “Je weet ik doe alles voor jou hè. En ik vond het hartstikke leuk, ben ik zelf ook weer eens weg.” “Bel me ff als je thuis bent, goed?” “Is goed, enneh Dikra? Maak je niet druk hè. Doe rustig aan, oké?” “Is goed meissie.”
Ik liep de huiskamer in en zie dat het al bijna twee uur is. Ik wens mijn ouders een fijne nachtrust en loop naar boven. Als verdoofd bereidde ik me voor op het slapen gaan. Ik wilde net mijn bed instappen toen mijn telefoon ging. Oh dat zal Yasmine wel zijn, dat ze goed is thuisgekomen. Ik kijk op het scherm en zie dat het anoniem is, net als ik wil opnemen, stopt ie met overgaan. Huh wat raar? Ik bel haar zelf wel even. “Hai, ja sorry ik ben goed aangekomen hoor, ik ben al thuis.” “Zeg Yasmine, had jij me net gebeld?” “Nee, hoezo?” “Oh, ik werd net gebeld, en het was anoniem, dus ik dacht dat jij misschien had gebeld.” “Nee, hoor ik was het niet.” “Oh oké, hey meid welterusten. Enneh je bent een schat dat weet je hè?” “Jij ook hoor. Welterusten.” Ik legde mijn telefoon neer, en staarde voor me uit. Wie kon er nou zo laat hebben gebeld, en opgehangen? Nou ja, ik haalde mijn schouders op en stapte mijn bed in. Ik wilde zo snel mogelijk in slaap vallen voordat ik nog ergens aan zou gaan denken.

[Miss_Darbeida]

NEEEEEEEeee niet stoppen!!! je moet echt verder gaan hoor meid!!! Willie ik moet echt weten hoe dit verder afloopt of ik word gek (moehim nog meer dan ik al ben)

Tbarkallah a3liek !!!

[ilhamma]

vevolggg meiddd

[MiSsRiFfIa_N]

KOM OP SCHRIJF SNEL VERDER!!!!!!!!!!!

[mocrogurly]

simran yallah ziedna wahd grote stuk.............

boussa mocrogurly

[Simran]

oke komt ie............

[Simran]

De volgende week ging ik gewoon naar school. Alles was alsof er niks aan de hand was. Ik probeerde zoveel mogelijk één gedachte te ontwijken. Ik was druk bezig met school en alles.
Maar toch stond ik daar met de telefoon in mijn handen. Op het schermpje stond Novel bellen? Het stond er als een vraag, maar ik had geen antwoord op die vraag. Zal ik het wel of niet doen? En als ik hem bel, wat moest ik dan zeggen. Dan plotseling denk ik aan de goede band die we hadden, en druk vastberaden op ok. Terwijl de telefoon overgaat beginnen de twijfels mij te bekruipen. Waarom bel ik hem eigenlijk, wat moest ik hem zeggen? Mijn gedachtes werden onderbroken door de stem die opnam. “Met Novel.” “Ja hallo spreek ik met meneer Novel?” vraag ik heel beleefd, en stijfjes. “Ja, daar spreekt u mee, en spreek ik met mevrouw Dikra?” “Ja, dat klopt. Hoe is het met jou?” We moesten hier allebei om lachen, gelukkig maar ik voelde me niet meer zo raar opgelaten. “Ik leef nog he.” “Jeetje jij verandert ook nooit. Hoe is het echt met je?” “Gaat wel hoor, als je het echt wilt weten, nog steeds hetzelfde. En hoe is het met jou?” “Ik leef ook nog,” geef ik als wederantwoord. “Hey, maar kan ik jou zo even terugbellen?” “Ja hoor, is goed.” “Oké dan tot zo.”
Ik hang op en staar naar het beeldscherm. Heb ik hier wel goed aan gedaan? Snel schud ik die gedachte van me af, als ik zijn broertje bel, zit ik me toch ook niet af te vragen of het wel goed was? Maar ja dat valt ook niet met elkaar te vergelijken. Weer komen die twee stemmetjes het tegen elkaar opnemen in mijn gedachten. Was ik dan echt gek aan het worden?
Na een tijdje ging mijn telefoon al af. “Ja hallo,” nam ik hoopvol op. Maar de stem aan de andere kant was niet van degene die ik had verwacht. “Hey lieverd, hoe is het met jou?” “Goed hoor, en met jou?” het was een vriendin van me. Teleurgesteld praat ik verder. “Wat is er met jou aan de hand? Verwachtte je iemand anders?” “Novel zou me terugbellen.” “Oh meid, sorry. Ik zal je niet langer ophouden.” “Nee, ben je gek. Dan wacht hij maar. Ik ben nu met jou in gesprek.” We babbelen nog een tijdje verder, en hangen uiteindelijk op. Ik staar naar het scherm, en voel me een idioot. Snel ga ik wat anders doen. Ik pak de afstand bediening en ga tv kijken. Ik zap van het ene naar het andere kanaal, en zie allemaal gelukkige mensen op tv. Waarom kon de hele wereld niet zo zijn? Na een tijdje zet ik de televisie uit en loop naar de computer. Ik begin wat op het internet te surfen. Ik stuitte op een gedicht dat mij hevig deed trillen. Ik las het vol ongeloof weer. Kon het dat iemand zomaar mijn gevoelens zo kon weergeven? Nog steeds verbaasd staar ik naar het beeldscherm. En staarde naar het beeld waar het volgende op stond:
Een stem uit het verleden
verheft zich in het heden
We waren nooit een paar
maar voelden wel voor elkaar
Ik wil je laten weten
dat ik je nooit ben vergeten
De situatie was er niet naar
we brachten een ander hart in gevaar
We wilden niet kwetsen die ander
daarom kwetsten we elkander



Ik kreeg helemaal kippenvel van dit gedicht. En tot mijn verbazing begon het beeldscherm te trillen. Ik wist dat het kwam doordat ik zou worden gebeld, of er zou een sms-je binnenkomen. En ja hoor, daar ging mijn telefoon over. Met bonkend hart nam ik op, “Met Dikra.”

[sarkace]

ga verder!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[Bahjaouia]

neeeeeeeeeeeeee mamaaaaaaaaaaaaaa doe me dit niet aaaaaaan!!!!

[zeenepje]

aaaaaaaaaah simran
wat doe je nou waarom steeds van die korte stukjes we hebben een week lang moeten wachten en is dit alles wat we krijgen kom op joh meid je kan het wel
schrijf de volgende keer a.u.b een elle lange vervolg
pleaseeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee eeee

veel liefs zeenepje

[Miss_Darbeida]

Fantastisch gedicht, past echt bij het verhaal. Ik hoop dat we niet te lang op een vervolgje moeten wachten !!!!

groetjes M_D

[nihad112]

Gewoon prachtig,ga door meid maar laat ons niet te lang wachten.
nihad

[missAriani]

hee simran ga snel verder
please
ik ben echt verslaafd aan j ou verhaaal!
elmohiem laat ons niet te lang w8ten
kusjes van m ij

[Manal1]

Ga 3afaaak gauw verder lieverd!
Prachtig verhaal meid!

Heel veel liefs,