Ik heb om genade gesmeekt..
En berouw getoond.
Ik heb om geluk gevraagd.
Dat mijn hart lang niet meer heeft bewoond..
Ik heb tranen gelaten..
Om mijn pijnelijk bestaan..
De wereld was ik aan het haten..
En het liefst wou ik zo snel mogelijk van deze wereld vergaan..
Maar toen kwam er een engeltje van boven..
En die zei '' Blijf in Allah geloven..
HIJ zal de pijn in je hart verdoven..
Snikkend op mijn gebedskleed, bracht ik de nacht door..
De tranen vielen op mijn hart die langzaam bevroor..
Biddend en huilend sloeg ik mijn ogen neer..
En ik fluisterde heel zacht '' Allah ikamel inschallah bigair''