Liefde voor de ouders !

[Abdelmalek22]

Salaam,

Ten eerste wil ik zeggen dat het voor elke situatie in elke familie anders is en niet te vergelijken is met andere families.

Stel je voor dat een moeder helemaal alleen blijft. Haar kinderen, man en al haar familieleden in Nederland zijn gestorven. Dan kan ze nergens heen en dan denk ik dat ze besluit om terug naar Marokko te gaan. Maar als een moeder haar kinderen nog heeft. Dan vind ik dat die kinderen hun moeder zonder te vragen moeten huisvesten.

Je moeder en je vader zijn alles op de wereld. Je moeder heeft je negen maanden in haar buik gedragen en nooit heeft ze geklaagd. En haar mooiste dagen zijn de dagen dat ze jou en je broers en zussen heeft gebaard. En je vader is er ook altijd voor je geweest. Hij heeft vroeger hard moeten werken om te bereiken wat al onze ouders hebben bereikt. En dat allemaal voor hun kinderen. Hun kinderen moesten en zouden een betere zicht op de toekomst hebben dan zij. Dan vind ik het niet redelijk dat je dan je moeder of je vader in een bejaardetehuis voor oudjes moet stoppen. Ze gaan daar letterlijk en figuulrijk in wegrotten.

En ik denk niet dat het slim zou zijn om een Marokkaanse Bejaarde-tehuis te openen, omdat ik denk dat als de tweede generatie Marokkanen ( dat zijn wij kinderen ) later getrouwd zijn en kinderen hebben dat onze ouders toch terugkeren naar Marokko, omdat ze daar ook nog familie hebben en liever daar willen sterven.

[an3sdej]

Stel je voor dat een moeder helemaal alleen blijft. Haar kinderen, man en al haar familieleden in Nederland zijn gestorven. Dan kan ze nergens heen en dan denk ik dat ze besluit om terug naar Marokko te gaan. Maar als een moeder haar kinderen nog heeft. Dan vind ik dat die kinderen hun moeder zonder te vragen moeten huisvesten.

Ligt er mijns inziens helemaal aan hoe de vroegere band altijd is geweest. Als een moeder er nooit voor je is geweest, of je veel pijn gedaan heeft, dan ligt dat anders dan bij mensen waar dat beter ging. In mijn werk maakte ik veel mee dat relaties echt duurzaam kapot gemaakt waren door gedrag van ouders.
Plichtsgevoel houdt kinderen dan vaak allert, maar niet vanuit het 'hart'.

[Ibtissam19_]

Salaam,

Ten eerste wil ik zeggen dat het voor elke situatie in elke familie anders is en niet te vergelijken is met andere families.

Stel je voor dat een moeder helemaal alleen blijft. Haar kinderen, man en al haar familieleden in Nederland zijn gestorven. Dan kan ze nergens heen en dan denk ik dat ze besluit om terug naar Marokko te gaan. Maar als een moeder haar kinderen nog heeft. Dan vind ik dat die kinderen hun moeder zonder te vragen moeten huisvesten.

Je moeder en je vader zijn alles op de wereld. Je moeder heeft je negen maanden in haar buik gedragen en nooit heeft ze geklaagd. En haar mooiste dagen zijn de dagen dat ze jou en je broers en zussen heeft gebaard. En je vader is er ook altijd voor je geweest. Hij heeft vroeger hard moeten werken om te bereiken wat al onze ouders hebben bereikt. En dat allemaal voor hun kinderen. Hun kinderen moesten en zouden een betere zicht op de toekomst hebben dan zij. Dan vind ik het niet redelijk dat je dan je moeder of je vader in een bejaardetehuis voor oudjes moet stoppen. Ze gaan daar letterlijk en figuulrijk in wegrotten.

En ik denk niet dat het slim zou zijn om een Marokkaanse Bejaarde-tehuis te openen, omdat ik denk dat als de tweede generatie Marokkanen ( dat zijn wij kinderen ) later getrouwd zijn en kinderen hebben dat onze ouders toch terugkeren naar Marokko, omdat ze daar ook nog familie hebben en liever daar willen sterven.

Zucht, je hebt dit practhig mooi verteld,
en ik ben het voor de volle 100% met je eens,