Ik vraag mij af of mensen stilstaan bij het feit dat het ineens afgelopen kan zijn. Ik heb afgelopen zomer 3 maanden in marokko doorgebracht met mijn hartsvriendin, die mij door en door kent, waar ik lief en leed mee heb gedeeld. We zijn heel intensief met elkaar omgegaan. Strand, uitgeweest, feestje (de besnijdenis van haar zoontje) tot in de puntjes samen verzorgd. We aten, dronken, sliepen, zelfs samen douchen. We hadden plannen om samen in Spanje te gaan wonen, hadden al woonruimte geregeld. Ik zou eerst alleen naar Nederland komen om hier het een en ander te regelen voor mijzelf en mijn moeder. Was daar druk mee bezig. Tot op de dag dat ik een telefoontje kreeg. Ik nam op en luisterde naar de stem aan de andere kant van de lijn. En die vertelde mij dat mijn vriendin dood is gereden in Spanje, ze was onderweg naar mij, zodat we samen terug zouden gaan. Begrijp jij hoe dit gebeuren kan. En kun je je voorstellen hoe ik me op dit moment voel. Kan iemand mij vertellen hoe ik dit verwerken moet. Soms lig ik in bed, en dat zie ik haar gezicht voor me, een prachtige stralende spontane meid van 26 JAAR. In de bloei van haar leven, Zomaar Weg!! weg uit mijn leven.