“Ik heb even alle documenten die die ene Mateo voor je heeft verzameld geopend. Ik kan eruit leiden dat er een ene zuster Marie-Theresa betaald heeft gekregen door Antonio en je oma. Het was een flink bedrag.”
“Hoeveel”
“1000000 euro” zei hij stil.
“Wat?”
“Hier is haar volledige naam vraag aan die hacker dat hij haar opzoekt, zij is de enige die je antwoorden kan geven” zei hij met een knik.
Ik nam met een bibberende hand het gele briefje over. Ik keek naar het briefje en keek opnieuw naar Tomas. Ik zag dat Tomas zelf helemaal in shock was.
“Hoe kunnen zij jou zoiets aandoen” vroeg hij uiteindelijk.
“Tomas, ik begrijp het zelf niet. Vader van Juliane en mijn eigen oma?”
“Lina, zoek dit tot de bodem uit. Je hebt dat recht. Maar wees voorzichtig” zei hij terwijl hij me diep in de ogen aankeek.
Ik keek voor me uit en besefte dat Tomas gelijk had. Mijn enige manier is dat ik die maria-Theresa onmiddellijk moet opzoeken dacht ik. Ik nam mijn gsm en belde Mateo op.
“Halloo” hoorde ik een vermoeide stem.
Ik besefte opeens dat het waarschijnlijk morgen was.
“Hai Mateo, Lina hier”
“Oh hallo Lina, alles ok?” vroeg hij
“Mateo ik heb je stick bekeken” zei ik
Ik hoorde dat hem kuchen en hoorde iets vallen.
“Lina, sorry ik wilde dat je het wist” zei hij
“Dank je Mateo, kan je nog 1 iets voor me doen?” vroeg ik hem
“Natuurlijk Lina” zei hij
“Kan je mij het adres bezorgen van Maria-Theresa Banderez, ze werkte in het tehuis in Salamanca”
“Ja komt in orde” zei hij
“Mateo, alsjeblieft ik vertrouw je, bespreek dit met niemand. Ook niet met Manuel of Elisa. Beloofd?”
“Ik beloof het je Lina, wees voorzichtig alsjeblieft. Je hebt met serieuze mensen te maken”
“Ik weet, dank je”
Hij legde neer en ik keek voor me uit. Tomas bleef me aankijken en schudde zijn hoofd. Ik zag dat hij zelf ervan aangedaan was.
Ik besefte dat ik meteen na de landing van het vliegtuig die vrouw ga opzoeken. Ik wilde antwoorden op mijn vraag. Wat had Antonio en Maria-Laura met het tehuis te maken!
Na een goeie 20 minuten zag ik opeens dat ik een smsje had van Mateo met het adres van de vrouw. Haar woonst was in Salamanca.
“Weet je dat zijn?” Vroeg Tomas me
“Dit is het tehuis.” Zei ik hem
Deze vrouw verbleef nog in het tehuis. De woede kwam in me op. Ik begon te ijsberen in de kamer. Hoe moest ik haar confronteren dacht ik.
“Ik heb een pistool nodig” zei ik opeens
“Wow Wow, Lina. Stop, geen pistolen” Zei Tomas geschrokken
“Hoe moet ik haar anders confronteren Tomas?!” riep ik uit
“Confronteer haar met de waarheid, en ook dat ze een gevangenisstraf riskeert van levenslang want het staat gelijk aan ontvoering.” Zei hij
“Tomas, deze mensen waarmee ik te maken heb moet ik hardnekkig aanpakken. Met het dreigen van een gevangenisstraf zullen ze lachen in mijn gezicht.” Zei ik boos.
“Lina, je bent helemaal je kluts kwijt wat ik begrijp maar gebruik je verstand alsjeblieft.” Zei hij.
Ik dacht na een wat ik zou moeten doen. Tomas gaf me opeens idee.
“We zullen afstappen van het vliegveld ja, laat Carlos weten dat Manuel je komt ophalen. Dan vertrekken ik en Carlos terug naar Granada. Jij kent Madrid uit je broekzak neem ik aan en je kan een auto huren om naar Salamanca te rijden en daar zoek je die ouwde heks op.”zei hij.
ik keek voor me uit en knikte dat was een goed idee. Ik keek naar de laptop en voelde de woede alleen maar groter worden. Ik kom achter jullie aan Maria-Laura en Antonio wat jullie ook maar te maken hebben met mijn leven. Ik kom achter jullie aan dacht ik.
De tijd die we verder in Hong Kong doorbrachten waren voor mij niet meer relevant. Mijn hoofd draaide door met datgene waarmee ik nu te kampen had. Mijn verleden. Het werd weer allemaal opgerakeld. Het ene probleem na het andere volgden elkaar op. Ik kon niet meer helder nadenken. De woede overnam al mijn gevoel. Ik zag nog voor me hoe die vieze oma mij uitvroeg waar ik zat en hoe ik daar terecht kwam. Terwijl ze een zuster daar uitbetaalde. En dat probleem wilde ik nu uitdokteren. Wat deed zij daar en wat had zij te zoeken met mij daar. Had zij mij ontvoerd? Allerlei vragen die in mij opkwamen. Eindelijk vertrokken we naar het vliegveld waarbij ook Carlos doorhad dat ik helemaal niet lekker in mijn vel voelde. Hij gaf opeens aan dat ik thuis mocht blijven na deze reis. Hij linkte mijn gedrag naar de dood van mijn nichtje. Maar er was meer aan de hand. Ik bedankte hem en was heel de reis terug naar Spanje stil. Tijdens het vliegen keek Tomas me bezorgd aan en tot hij vroeg niks verkeerds te doen. Ik stelde hem gerust en schreef ook zijn nummer op een briefje. Ik wilde mijn GSM uitschakelen eenmaal ik ging landen. Want anders wisten ze dat ik geland was. Toen we eenmaal gingen landen in Madrid. Zette ik mij schrap. Het zal een zware tijd worden dacht ik. Wat staat er mij te wachten vroeg ik mij af. We stapten het vliegveld uit en liepen alle douaniers voorbij. Eenmaal vooraan aangekomen keek ik Tomas aan ik gaf hem een knuffel en wenste mij succes. Ik liep naar Carlos en John en vertelde hem dat Manuel mij ging komen oppikken dus dat ze mochten vertrekken. Hij knikte en wenste mij veel sterkte. Hij zei me dat ik eender welk moment terug aan het werk mag. Dat ik dus mijn tijd mocht nemen. Ik bedankte hen beiden en zo vertrokken ze. Tomas keek nog even om en ik zag de bezorgdheid in zijn blik. Ik knikte dat het goed ging komen.
Ik draaide me om en keek rond. Ik liep naar de balie waar ik info kon verkrijgen en vroeg of hier in de buurt een autohuur bedrijf was. En raar maar waar was er hier in het vliegveld een bedrijf die dat deed. Hij toonde me de weg en ik volgde die. Eenmaal ik daar was vroeg ik om een goeie 3 dagen een auto te kunnen huren. Ik bracht administratief alles in orde en betaalde alles af. De auto werd na een uur gebracht aan het vliegveld. Ik keek hoe laat het was. Het was net lunchtijd dus om te rijden tot het tehuis was het 2 uur rijden. Ik zette mijn valies in de koffer en liep naar een telefooncel die daar stond. Ik toetste het nummer van Mateo in.
“Hallo met wie spreek ik?”
“Mateo, Lina hier”
“Ow Lina je liet me schrikken”
“Sorry, waar kan ik ergens een pistool halen?”
“Lina? Wat ben je van plan?!”
“Mateo, nu geen vragen stellen en antwoord, maak je alsjeblieft niet druk”
“Okay okay, ik ga even kijken.”
Ik hoorde hem tokkelen op zijn computer, Ik keek nog even rond dat niet opeens Manuel achter me stond of 1 van zijn mannen je weet maar nooit.
“Ik stuur je een adres op. Er zal daar iemand komen. Heb je cash geld bij?”
“Ja”
“Goed, geef hem 200 euro en hij bezorgt je een pistool” zei hij
“Dank je Mateo!”
“Lina wees voorzichtig!!”
“Zal ik doen!”