Mi vida Como es (Nieuw)

[Alina_Rozario]

“Manuel, geef haar de kans. Wie weet gebeurd er effectief niks” zei Sanae
“Okay “ zei hij met zijn handen in de lucht.
Ik zuchtte en bedankte hem. Dat was op het nippertje. Manuel kennende zou 10 man met mij meesturen om gewoon tot China te gaan en terug. Nu wilde ik slechts even een zakelijke reis doen samen met mijn baas. Ik wil mijn horizon verleggen en die kans had ik nu en moet deze ook grijpen.
Diep vanbinnen was hij helemaal niet akkoord maar ik zag dat hij Sanae een plezier wilde doen en mij.
“Lina, je blijft toch eten?” zei Sanae opeens.
“Wel ik wil jullie verder niet storen, het is jullie dagje vandaag” zei ik hun verlegen.
“Storen?” zei Manuel
“Ja, je werkt eens niet en eens samen met jullie gezinnetje…Je weet wel” zei ik dan
“Je bent familie Lina, wanneer je pas ons zou storen als je een buitenstaander bent” zei Sanae lachend.
“Jij gaat blijven eten en daarmee uit” zei Manuel met zijn wijsvinger naar mij.

Ik knikte. Manuel en Sanae zijn familiemensen. Maar ik dacht ze zijn nu naar de gynaecoloog geweest hebben samen genoten kijkend naar hun dochtertje. Deze dag moet draaien rond om hun. En dat wil ik niet komen storen. Nu alles eindelijk ook goed gaat.
“Oma had gevraagd of we samen Kerst willen vieren in Malaga?” Zei Manuel kijkend naar ons beide
Daar ging mijn eerste kerst. Met alle respect ze is mijn oma maar ik wilde het helemaal niet met haar vieren. Ons laatste gesprek die wij hadden waren ver van een gesprek die je hoort te hebben met je kleindochter.
“Ik weet niet of ik namelijk vrij zou krijgen” loog ik.
Manuel keek me verward aan.
“Onmogelijk” zei hij en keek al lachend naar Sanae
“Ik weet het nog niet dus als jullie naar Malaga willen gaan, geen probleem hoor” zei ik hen snel
“Lina, het is je eerste kerst?” Keek Sanae vragend naar mij.
“Ik weet het maar tot Malaga en dag erna werken ik weet het niet”
Wat was ik een slechte leugenaar. Hoe leg je aan iemand uit dat hij helemaal geen kerst in Malaga wilt vieren dacht ik.

“Je krijgt vrij, alle bedrijven sluiten die periode voor een paar dagen. En kerst draait eenmaal rond familie. En zeker nu jij terug in ons levens bent. Dus dat jij verteld dat je niet aanwezig bent ga ik niet accepteren.” Zei Manuel me.
“Ik wil aanwezig zijn maar niet in Malaga” zei ik opeens
Ze keken me niet begrijpend aan. Het was eruit zonder ik het besefte. Ik wilde helemaal niet bot overkomen. Ik prutste aan een kussen om zo hun blikken te negeren.
“Eigenlijk snap ik Lina wel, ze stapt net in deze familie en al zo snel allerlei oorden opzoeken en weer nieuwe mensen leren kennen. Nu ze hier wat vertrouwd is zou het misschien hier wel beter zijn” zei Sanae snel naar mij kijkend voor bevestiging.
“Klopt” zei ik snel
Ik had eindelijk een geldig excuus.
“Nu ik jullie wat al gewend ben wil ik het graag hier houden, maar als jullie graag in Malaga willen zijn wil ik jullie niet tegenhouden”
Manuel knikte.
“Dan houden we het hier. Zoals ik zei zusje het draait nu om jou. En je hoort bij ons. Dus ik verwacht een mooie kerst deze jaar. Het word een extra kerst met jou erbij.”
“Dank je” zei ik verlegen.
Ik vond het lief dat Manuel zoveel voor me deed. Hij was een fijne broer. We hebben ons geschillen samen maar de band die wij aan het opbouwen waren voel ik wel dat het een sterke band zal worden doorheen de jaren. Hij gaat voor mij door het vuur. En dat doe ik ook voor hem.
“Excuseer, jullie kunnen in de eetkamer plaats nemen” kwam er een dienstmeisje laten weten
Manuel knikte en bedankte haar. We stonden allen op en liepen naar de eetkamer. Miguelle sloot ook alvast aan en gingen samen lunchen. Tijdens de lunch hadden we het wat over koetjes en kalfjes. Na de lunch vertrok ik terug naar huis en bedankte hun voor de gezelligheid. Ik reed richting het huis en dacht over datgene Manuel me zei voor kerst. Ik vond het een leuke idee om het hier te doen. Ik wilde dit voor geen geld missen. En was blij dat het niet in Malaga doorging. Eenmaal ik thuis kwam liep ik naar binnen ik stond bij de post waar ik mijn brieven uithaalde. Tot er een vrouw aan de andere kant van de deur stond en naar me keek. Ze leek me begin de 50 jaar. De vrouw had opgestoken zwart haar en lichte ogen. Ze droeg een trendy lange mantel in het koningsblauw en witte pumps. Ze keek me even aan en glimlachte vaag. Ze liep me voorbij naar buiten. Dit was volgens mij een gebuur. Ik heb nog nooit iemand hier ontmoet. Ik vertrok dan ook in de vroege morgen altijd en kwam terug laat. Dus is het normaal dat ik helemaal niemand zag. Ik liep naar binnen eenmaal in het appartement gekomen had ik de rest van de dag dan maar wat op mijn laptop wat dossiers bekeken voor het werk en ging ik wat telenovela’s kijken. Al die Spaanse drama series waren een altijd zo overdreven. Al was mijn leven een hele telenovela maar die op Tv daar kon niks tegen op. Toen het avond was besliste ik wat vroeg in bed te kruipen om er morgen fris uit te komen. Ik zette mijn klok en ging slapen.
Na een lekkere nacht en goed uitgeslapen te zijn sprong ik mijn bed uit en maakte ik me gereed om te gaan werken. Zoals gewoonlijk maakte ik ontbijt voor de jongens buiten en voor mezelf. Ik ontbeet rustig en liep naar buiten. Ik bracht het ontbijt zoals gewoonlijk naar Alfonso en Sanjez. Ze bedankten me en ik startte mijn wagen en reed naar het werk. Eenmaal daar aangekomen liep ik naar binnen naar de lift. Ik zei gedag aan de balie medewerker.
“Hai Lina, alweer zo leuk gekleed. Waar haal jij je outfits vandaan? “
“Oh dank je! Ga je het geloven dat mijn zus mijn hardrobe heeft ingericht?” zei ik verlegen

[Alina_Rozario]

“Haha oh, je zus heeft smaak!” zei ze lachend
“Maar ik beloof je dat ik haar zal vragen vanwaar ze het haalde, goed?” zei ik haar met een glimlach
“Helemaal ok, dank je”
Ik liep verder naar de lift en ging naar boven. Toen ik daar was zag ik dat de assistente van Carlos druk aan het werk was.
“Goeiemorgen” zei ik met een glimlach.
“Goeiemorgen, Carlos verwacht je” zei ze buiten adem.
“Oh, okay..”
Ik keek even snel haar aan hoe ze voorbij liep om glazen naar de vergaderzaal te brengen. Ik ging naar het kantoor van Carlos waar ik aanklopte en naar binnen ging.
“Hallo Carlos?”
“Lina, kom binnen” zei hij enthousiast.
Ik nam plaats en keek hem aan. Ik was benieuwd wat hij me ging vertellen.

“vandaag heb ik een vergadering met alle aandeelhouders, dus ik wil dat jij ook je deel inbrengt over onze werking, zie je dat zitten? Vroeg hij me.

Ik was even sprakeloos. Ik had helemaal geen voorbereiding gedaan.

“Euh Carlos, ik ben helemaal niet voorbereid” zei ik hem geschrokken
“Dat hoeft niet, je legt slechts uit wat je doet en hoe je de dossiers aanpakt” zei hij met een glimlach.

Ik knikte en keek voor me uit. Dat zou normaal wel lukken.
“Kan je nog snel een presentatie in elkaar steken zodat ze ook visueel met je kunnen meevolgen met wat je zegt?” vroeg hij.
“Nou ik denk wel dat dat kan lukken” zei ik aarzelend.
“Goed, om 14 uur komen ze, dus graag tegen dan je presentatie klaar hebben als dat mogelijk is” zei hij met een knik
“Dat lukt wel” zei ik hem met een glimlach.
Hij bedankte me en ik liep zijn kantoor uit. Al snel ging ik aan de slag met datgene Carlos mij vroeg. Ik zette alles op alles om er een goede professionele presentatie van te maken. Eenmaal dat gedaan vroeg ik iemand van het IT voor zijn mening. Hij veranderde hier en daar nog wat zaken zodat het nog professioneler was. Ik bedankte hem en begon verder te werken aan mijn dossier die ook de nodige aandacht nodig hadden. De lunch naderde en dacht deze keer eens samen te lunchen met de collega’s. Sinds ik hier werk heb ik nooit met hun geluncht wat maakt dat ik er wat asociaal bijliep.
Ik kwam de lunchkamer binnen en zag dat alle hoofden gingen draaien. Ik zag opeens dat er plaats werd gemaakt bij de IT’er die voor mij mijn programma wat had verbeterd.
“Dank je wel” zei ik hem vriendelijk
“Ik had me eigenlijk niet voorgesteld, mijn naam is Tomas” zei hij
“Ohh ja, mijn naam is Lina, aangenaam kennismaking” zei ik met een lach.
“Insgelijks, nou je moet dus de voorstel doen deze middag” zei hij grijnzend.
“Ja, dat wist ik dus maar deze morgend”
“Haha, dat is Carlos. Hij neemt op het laatste moment beslissingen”
“Ja, daar sta je dan, ik hoop dat ik het echt goed ga doen”
“Zal je doen ik zal je wel steunen” zei hij met een knipoog
“Oh zal je er ook zijn?” vroeg ik hem?
“Iedereen heeft een mail ontvangen die aanwezig moest zijn deze morgen, waarschijnlijk door het werk heen niet gezien?” zei hij alweer met een grijns
“Haha, ik denk nadat Carlos aankondigde dat het deze middag die vergadering was, ik eigenlijk meteen op die presentatie had gestort.”
Hij knikte en lachte. Hij vertelde me nog ook dat het alle grote bedrijven waren die aangesloten waren bij Euro Economics. Ik luisterde en had begrepen dat ze echt willen zien hoe wij als werknemers tewerk gingen. Niet ik alleen zou aan het woord zijn maar ook Tomas onze IT’er.
Ik at snel nog mijn lunch en bedankte Tomas voor zijn uitleg. Ik liep naar mijn bureau en opende de mail. En daar stond inderdaad dat ik toevallig na Tomas zal moeten. Ik werd plots zenuwachtig. Als de grote bedrijven mij nu zullen treffen wil dat betekenen dat ik een naam ga krijgen in de business wereld. Ik zette mijn schrap en keek op het uurwerk. Ik zag dat het al 13 uur was. Ik liep naar de voorraadkamer en zocht naar een usb stick. Nadat ik 1 gevonden had liep ik naar mijn bureau en ging de presentatie opslaan op de stick. Ik nam ook een notitie boekje om alles erin te noteren die ook voor mij relevant zou zijn. Nadat ik alles klaar had gezet zag ik al de eerste aandeelhouders arriveren. Mijn kantoor was gelegen aan de andere kant van de vergaderzaal. Ik ging even naar het toilet om me wat op te frissen. Ik ademde diep in en uit.
“Lina je kan het, je hebt al vaak presentaties gegeven, just be you” zei ik aan mezelf.

Ik keek op mijn uurwerk en zag dat het bijna tijd was. Ik liep het toilet uit naar mijn bureau. Tomas kwam naar mijn bureau en keek me glimlachend aan.
“Ben je klaar?”
“Ja, ik denk het wel” zei ik.
Ik stond op en streek mijn kleren glad. Tomas lachte en stelde me gerust. Voor hem leek het al de zoveelste keer te zijn maar voor mij was het de eerste keer. We liepen de grote vergaderzaal binnen en daar troffen we de aandeelhouders. 1 voor 1 ging ik hun begroeten. Tot mijn grootste verbazing zag ik Manuel. Diep van binnen maakte ik sprong. Mijn broer was er ook dus een bekende hoofd.

“Kon jij me niet zeggen gisteren dat we een vergadering hadden” zei ik in zijn oor.
“Dit kwam ik net te weten, maak je niet druk je zal het goed doen” fluisterde hij terug in mijn oor en glimlachte.
Ik ging de anderen begroeten die me vriendelijk terug gingen groeten. Ik nam plaats naast Tomas en zag dat er nog 2 plaatsen leeg waren. Na een 10 minuten kwamen opeens 2 mannen binnen. Daar was Juliane in zijn mooie pak en zijn vader Antonio. Ze liepen naar binnen en knikten naar iedereen. Juliane kreeg me in het oog en keek me strak aan. Hij ging zitten en ik keek weg. Ik probeerde mijn aandacht te vestigen op Carlos die op het einde van de tafel zat om de vergadering te leiden. Ondertussen ging de assistente van Carlos met de koffie rond.

[Alina_Rozario]

Veel leesplezier!

[Miss_gezellig]

Ga gauw weer verderrrrrr zo spannend pfffff

[Miss_gezellig]

Hallo dames

Ik heb zo gelachen om jullie reacties! Hahahaha!!
Neen lieverdjes ik ben 100 procent Marokkaans, ik wilde eens een andere vibe gaan inbrengen hierzo. We zijn de Mo's en Jamal's even zat. Je weet wel die M.nl verhalen van 2006 we gaan even de diversiteit gaan opzoeken
Ik ga alvast verder met het verhaal
Btw mijn naam is gewoon afgeleid van het verhaal...

Groetjes!
Alina

Volledig met je eens! En je doet het super goed

Echt complinenten

[Alina_Rozario]

Ze schonk in voor alle aandeelhouders. Ik bedankte haar ook en ze wenste me succes. Ik glimlachte naar haar en knikte. Ik keek voor me uit zonder een blik verder te werpen naar Juliane. Manuel was druk bezig met zijn partners en bekeek het mapje die hij voor zich had. Carlos begon zijn intro te verkondigen in de vergaderruimte al snel werd het stil en luisterden we. Hij verwelkomde ons en ging het programma af wat er allemaal zal besproken worden.
“Deze namiddag zullen we bespreken hoe Euro Economics zijn nieuwe aanpak hanteert. We beginnen met de afdeling IT, daarna volgt de afdeling hoofd Boekhouding aan het woord.”
Hij knikte naar mij en glimlachte. Ik knikte terug en keek alle aandeelhouders aan. Ik zag dat Manuel me trots aankeek. Hij glimlachte en knipoogde naar me.
“Verder zal ik ook de research en development afdeling aan he woord laten” zei hij met een knik naar ons allen.
Hij ging verder dat we groot succes hadden met de chinezen en we zoeken voor investering daar in China. Hij kondigde zijn plan aan door samen met Yung te investeren in een grote fabriek die ze gaan bouwen en openen wat maakt dat er meer werk wordt gecreëerd voor de Chinese bevolking. Voor ons zal het betekenen dat we meer import krijgen van China. Het leek me een strak plan.
“Tomas zal jullie verder visueel wegwijs maken” zei hij met een knik naar tomas

Tomas stond op en bedankte Carlos, hij ging vooraan staan en bracht zijn geweldige presentatie naar voor. Daar stond een 3D van het fabriek waar de aandeelhouders verrast knikten. Hij legde ook mooi uit dat ze samen met de Chinese architecten samen zullen zitten om alles te bespreken. Dus ik begrijp eruit dat ik samen met Tomas ga reizen naar China. Ik keek er al naar uit. Toen hij klaar was klapten de aandeelhouders in hun handen. En zag ik Carlos tevreden knikken naar Tomas. Tomas ging met een glimlach zitten duidelijk tevreden over zijn presentatie. Hij keek me aan en knipoogde.
“Jij hebt dat zo goed gedaan!” fluisterde ik naar hem.
“Je zal het ook goed doen, daar twijfel ik niet over” hij hield mijn arm vast en keek me glimlachend aan.

Mijn ogen kruisten die van Juliane die Tomas strak aankeek. Ik zag dat zijn gezicht donker werd. Hij draaide snel zijn gezicht om naar Carlos en ik merkte de woede op, zijn spieren van zijn kaaklijn stonden opspannen.
“Lina?”
Ik keek op naar Carlos en knikte dat ik naar voor mocht komen. Ik stond meteen op en liep naar de laptop en stak mijn stick erin. Ik wachtte tot het ging opstartte maar zoals verwacht en door al mijn zenuwen kwam datgene niet tevoorschijn. Tomas stond even op en liep naar me toe. Hij regelde het alsof het niks was en knipoogde naar me.
“Dank je” zei ik hem.
“Daarom dus een IT’er heren” zei ik luid met een glimlach
De mannen begonnen te lachen en keken me dan aan. Ik begon mijn presentatie met als eerst de nieuwe programma in te leiden zodat ze begrepen hoe de dossiers in elkaar werden gezet. Ik gaf ook hoe de wetgeving daarrond werd verwacht. Daarna toonde ik ook de balans van het bedrijf en zijn investeringen de voorbije jaar. De mannen keken elkaar aan en knikten. Juliane fixeerde zijn ogen op mij en verroerde ze geen seconde. Ik concentreerde me verder op wat ik presenteerde. Opeens ging Antonio de vader van Juliane mij onderbreken.
“Waar kan men weten over welke cijfer het u heeft van het balans?”
“Dit haal ik uit de dossiers die jullie werknemers mij hebben gestuurd Meneer Lopez” zei ik strak.
“Ik zie bijvoorbeeld dat het bedrijf van mijn zoon er niet tussen staat?” zei hij opeens kordaat.
“Meneer Lopez, het bedrijf van uw zoon is een non-profit organisatie. Ik heb het hier over de profit organisaties waarop ik de cijfers in mijn balans baseer.”
Hij zweeg en knikte. Ik knikte terug en ging verder. Ik kreeg meer en meer zelfvertrouwen hoe ik vooraan stond. Ik zag dat Manuel met zijn knik bevestigde dat ik goed had geantwoord. Zijn ogen glinsterden van trots. Ik ging verder met mijn presentatie tot ik op het einde kwam.
“Hier eindig ik mijn presentatie, dus wil ik mij tot jullie richten om te vragen of jullie zelf nog vragen hebben?” zei ik kijkend naar de aandeelhouders.
Ze keken elkaar aan of iemand nog vragen had. Maar ik zag dat niemand nog vragen had.
“Goed, ik dank jullie voor jullie aandacht. Ik laat het woord verder aan Carlos.”

Ik knikte naar Carlos en liep naar mijn plaats. Ik schoof mijn stoel achteruit en nam plaats, ik voelde dat de zenuwen uit mijn lijf gierden.
“Ik wist het wel dat je het kon, echt top gedaan!” fluisterde Tomas.
Ik voelde dat mijn wangen begonnen te blozen.

“Dank je, ik zweet als een otter!” fluisterde ik
Tomas schoot in de lach en keek me aan. We richten ons verder naar Carlos en volgden de vergadering. Verder maakte ik ook notities van de research en development afdeling wat ik best interessant vond. Nadat de vergadering eindigde bedankte Carlos ons allen voor onze aandacht en stelde nog voor om na te blijven en te genieten van een aperitief.
“Ik heb een borrel nodig” zei tomas
“Oh voor mij is een appelsapje genoeg” zei ik
“Zeg me nou niet dat je de type bent die niet drinkt?” zei hij
“Ik drink echt niet” zei ik
“Jeetje je weet niet wat je mist meid!”
“Ohh jawel dat weet ik” zei ik hem spottend.
Ik zag dat Juliane me hele tijd bleef aankijken. Hij sprak bepaalde aandeelhouders aan en schudde hier en daar wat handjes. Manuel was ook wat bezig met zijn partners tot hij me bij hem riep.
“Lina?”

[Alina_Rozario]

Ik keek op en zag dat hij knikte en met zijn vingers zei dat ik eens moest komen. Ik excuseerde mij bij Tomas en liep naar Manuel.
“Dit was mijn zusje die haar prachtige presentatie gaf” zei hij trots.
“Aangenaam kennismaking” zei ik aan de mannen
“Dank je wel voor je verduidelijking, wij hadden eigenlijk niet echt een idee hoe ze de boekhouding gingen aanpakken. Maar met jou uitleg is dat meer dan duidelijk” zei 1 van de aandeelhouders
Ik bedankte hem voor het compliment en bleef wat napraten. Tot Juliane en zijn vader bij ons aansloot. Ik plooide mijn gezicht en probeerde Juliane zo min mogelijk aan te kijken.
“Lina, dank je wel voor je uitleg, en mijn excuses als ik het je even moeilijk had gemaakt” zei Antonio met een schijnlach
“Elke aandeelhouder heeft het recht een vraag te stellen, jullie investeren en wij doen het” zei ik kordaat.
“Helemaal akkoord” zei hij met een knik.
Juliane doorboorde zijn ogen in mijn gezicht. Ik keek hem even aan en knikte. We zeiden verder niks aan elkaar. Ik zag dat Manuel ons beiden aankeek. Hij probeerde onze blikken te doorgronden of wij nog contact hadden. Ik zag dat Carlos mijn kant op kwam en wilde me even apart spreken.
“Je hebt dit heel goed gedaan, ik ben trots op je” zei hij
“Dank je” zei ik verlegen.
Ik was blij dat hij tevreden was over wat ik vooraan te vertellen had.
“Je kon mooi antwoorden en had ook altijd je zegje klaar, wat heel belangrijk is bij een presentatie, je hebt het echt goed gedaan” zei hij met een schouderklop.
Ik bedankte hem opnieuw en we gingen samen terug bij de menigte. Bepaalde aandeelhouders vertrokken waaronder ook Juliane en zijn vader.
Juliane keek me nog aan en zei me professioneel gedag. Ik knikte en zei hem ook gedag en dank je voor de komst.
Manuel kwam bij me staan en keek me aan.
“Ik ben aangenaam verrast voor wat je naar voor hebt gebracht ik blijf het zeggen, ik ben zo trots op je.”
Hij gaf me een knuffel en keek me met glimlach aan.
“Ik heb een vraagje” zei hij opeens
“Ja ik heb met juliane gepraat en het is over and out” zei ik met rollende ogen.
“Laat hem slechts je carrière niet kapot maken, hij heeft teveel je aandacht” zei hij strak kijkend naar mij.
Ik keek hem aan. Hij had perfect ons in de gaten gehouden. Manuel had zo te zien zoveel mensenkennis dat ik even ervan verschoot. Wat eigenlijk vanzelfsprekend was. Hij zit in een wereldje waar je dat moest bezitten.
Ik knikte en keek hem gerust aan.
“Wees gerust, ik werk hier hard voor en zal niemand de kans geven om mijn carrière de grond in te boren” zei ik hem
“Goed zo, zo wil ik het horen. Als moeder je zou zien hoe ik jou vandaag gezien had zou ze weten dat je uit haar hout bent gesneden” zei hij met een zachte blik in zijn ogen.

Ik keek verlegen naar beneden. Ik had zoveel mee blijkbaar van de vrouw die mijn moeder zou zijn. Ik bedankte Manuel voor zijn steun. Hij kondigde uiteindelijk aan dat hij ging vertrekken. Hij vroeg of hij me naar huis moest brengen maar ik zei hem dat ik nog wat werk had. Hij sprak nog met Carlos na en vertrok.
Ik zei gedag aan alle aandeelhouders en zei Carlos ook verder te gaan werken. Tomas verzelde me richting mijn bureau
“Dus gaan we samen naar China” zei hij lachend
“Ooit naar China geweest?” vroeg ik hem
“Neen, jij?”
“Nope, dit zou ook mijn eerste keer worden” zei ik met een glimlach
“Zo, dan hebben we veel te bezoeken” zei hij al lachend
“Ik denk het ook”
“Manuel is dat je broer?” vroeg hij opeens
“Klopt, hij is mijn broer” zei ik kijkend naar hem.
“Je lijkt op hem, ik zag jullie praten en zag zoveel gelijkenissen” zei hij
“Echt?” zei ik al peizend voor me uit kijkend
Ik had nog niet gehoord dat ik op Manuel leek. Natuurlijk heb ik me er niet mee bezig gehouden. Na al die maanden denk ik dat ik genoeg aan mijn hoofd had dan te kijken naar Manuel om te zien of hij op mij leek.

“Jawel, hij is wel een goede man” zei hij knikkend
“Haha, ken je hem dan?” zei ik lachend
“De familie Santos zijn oude bekenden van Carlos, hij heeft zoveel goede herinneringen met hen” zei hij
“Oh echt?” vroeg ik nieuwsgierig.

Hij keek me aan alsof ik een rare vraag stelde.
“Jullie kennen elkaar toch?” zei hij opeens
“Nou, als we naar China gaan zal ik je het wel eens vertellen in het vliegtuig. Dan hebben we iets om over te spreken in die 11 uren.” Zei ik spottend.
“Haha okay daar hou ik je aan”
Eenmaal aangekomen aan mijn bureau zeiden we elkaar gedag. Ik ging nog uurtje doorwerken tot 18 uur. Ik sloot alles daarna af en liep het gebouw uit. Toen ik naar buiten kwam zag ik opnieuw Juliane op me wachten.
“Wordt dit hier een gewoonte?” vroeg ik hem geïrriteerd.
“Je hebt me nog altijd niet de kans gegeven om te praten en ik zal hier staan tot je mij die kans heeft.”

Ik keek hem kwaad.
“Juliane, wij moeten professioneel blijven ik zei je al ik vergeef je maar verder wil ik dat we het professioneel houden.”
Juliane keek me doordringend aan. Hij knikte en ging aan zijn auto leunen.
“Met mij professioneel en met die IT’er dan?” vroeg hij kordaat.
“Tomas? Wat heeft hij hiermee te maken?” zei ik verstrooid
“Ik zag hoe jullie gewoon zo goed met elkaar overweg konden” zei hij
“Juliane, wij zijn slechts collega’s”
“Nou, gedraag jullie dan als collega’s want al die aanrakingen zag het er niet dat uit” zei hij opeens boos.

Ik keek hem geschrokken. Wat mankeert er met hem opeens. Ik deed een stap achteruit. Ik zag dat hij opeens besefte dat hij te ver ging.
“Sorry, Lina ik heb het gevoel dat ik je kwijt aan het raken ben. Dit wil ik niet” zei hij
“Juliane, je was me al kwijt toen ik wist via Manuel dat je verloofd was” zei ik boos

Hij keek me aan en ik zag dat zijn ogen donker werden. De woede in zijn gezicht kwam tevoorschijn.

“Dus je broer zat hier tussen?” zei hij boos.

Ik beet op mijn lippen. Ik heb het per ongeluk eruit gegooid. Dit was helemaal niet mijn bedoeling. Ik wilde helemaal niet stoken tussen 2 vrienden of ruzie stichten.
“Of ik het nou te weten kom via Manuel of wie dan ook. Ooit ging het boven water komen, en denk nou maar niet dat jouw verloofde dat ook zal te weten komen. Dan zoekt ze sowieso mij op.” Zei ik hem boos.
“Selin zal je niet opzoeken. Ik heb het gedaan gemaakt omdat ik haar ook had betrapt met iemand anders” zei hij ijzig.

Ik keek hem aan. Dat deel wist ik niet. Wat mankeert die dames toch met al dat vreemd gaan. Alsof het iets helemaal normaal was in hun wereldje. Ik wuifde de gedachte weg en keek Juliane aan.

[Alina_Rozario]

“Kijk, het spijt me wat je allemaal hebt meegemaakt. Maar tussen ons wil ik het gewoon professioneel houden. Ik ben niet klaar voor een relatie. Ik ben ook bezig met mijn carrière. Ik wil slechts begrip hiervoor Juliane” zei ik hem zacht.
Hij keek me aan en knikte.
“Jammer dat je ons geen kans wilt geven. Je broer heeft goed zijn werk gedaan.”
Hij draaide zich om en voor hij instapte wierp bij me nog een laatste blik toe.
“Hou je goed Lina, ik wens je veel succes in je carrière. Vergeet gewoon niet te leven”
Ik knikte en zei hem gedag. Ik kreeg een rilling in me op. Ik voelde dat de tranen achter mijn oogleden opkwamen. Toen ik thuis was liet ik mijn tranen de vrije loop gaan. Ik zag in Juliane zijn ogen dat hij er zelf ook na zijn zoveelste poging opgaf. Wilde ik dat dan niet? Wilde ik dat hij voor me bleef vechten? Ik wilde die andere Juliane zien die mij eerlijk vertelde hoe hij elkaar zat. Hier zat ik dan met een gebroken hart. Ik wilde hem diep binnen in me een kans geven maar de angst die ik voelde leek meer plaats te maken dan de wil om hem een nieuwe kans te geven. Ik nam een douche ter ontspanning en ging slapen. Ik wouw dat ik Juliane kon vergeten en uit mijn gedachten wissen. Maar dat zal onmogelijk zijn. Wij zullen elkaar nog vaak zien op vlak van business en dat zal het alleen maar moeilijk maken.

Maanden gingen voorbij. De kerstdagen waren aangebroken. Allison liet me weten dat we samen kerstinkopen gingen doen. Ik kreeg door dat ik voor Sanae en Miguelle een kerst cadeautje moest kopen. Niemand wist het van elkaar dus dat maakte het allemaal alleen maar spannender. Alfonso en Sanjez waren ondertussen mijn beste vrienden geworden. Het was zo dat we zelf samen soms gingen uiteten. Manuel wist hier natuurlijk niks van of ze hadden een probleem. Dus ik zweeg er ook over. Samen met Allison had ik in het centrum afgesproken. Ik reed de ondergrondse parking in en parkeerde mijn auto. Ik zag dat Allison me al voor de 10 de keer belde. Dus nam ik maar op.

“Lina, jij bent de traagste slak die er bestaat! Ik sta hier al een uur te wachten op je! Zei ze boos.
“Allison, ik ben er. Jeetje doe even rustig.”
Terwijl ik de lift nam naar boven zag ik haar voor de lift met haar telefoon aan haar oor. Ze keek me nors aan.
“Rustig doen, je laat me een uur wachten” zei ze opeens
Ik tikte op haar schouders en ze draaide zich met een rug om.
“Nou eindelijk zeg!”
“We hadden toch om 13 uur afgesproken?” zei ik haar met een glimlach
“Ja maar het is kerstinkopen je weet toch hoe belangrijk dat is?!” zei ze
“Ja ik vier vroeger kerst alleen, dus neen weet dat eigenlijk niet” zei ik haar met een glimlach

Ze keek me opeens aan en zag de pijn in haar ogen.
“Sorry ik wilde helemaal niet zo reageren, ik heb zoveel stress. Ik wil dat alles zo mooi verloopt” zei ze.
“Maakt niet uit, vind het ook wel belangrijk hoor nu ik het toch eens vier met familie” zei ik haar met een glimlach
Ze keek me aan en gaf me een knuffel.
“Ik hou van je”
“Me too zus” zei ik haar lief
Ik en Allison hebben zo goede band opgebouwd de voorbije maanden. We beginnen 2 handen op 1 buik te worden. Ze staat me altijd bij, ook bij moeilijkheden. De voorbije maand had ik het moeilijk omdat ik Juliane niet meer zag noch hoorde. Onze laatste ontmoeting was sinds de laatste keer in de parking bij Euro Economics. Ik meende zelf op te vangen dat hij het land uit is. Maar ik wist niet wat er waar van was. Allison probeerde me ook altijd op te fleuren en kwam zelf bij me slapen in het appartement. Manuel hoorde ook van mijn stemming en liet het ook toe. Hij wilde dat Allison me ook steunde. Ook had Juliane Manuel opgezocht nadat hij wist dat hij er voor stuk tussen zat. Ze hadden een serieuze woordwisseling en Manuel had ook gedreigd hij zich niet in te houden als hij nog contact met me zou opzoeken. Ik vond het triestig om ze beiden zo te zien. Ik stond tussen hun vriendschap in. Wat helemaal niet mijn bedoeling was.
“Lina, heb jij mij. Eerlijk…zei Allison mij terwijl ze mij uit mijn gedachten haalde.
“Voor jou een vraag, voor mij een weet” zei ik haar met een grijns.
“Ik wist het!! Jij hebt mij!! Zei ze met een lach.
“Ik zeg voor jou een vraag en voor mij een weet. Wilt nog altijd niet zeggen dat ik je heb gekkie” zei ik haar
“Dus je hebt me niet?” zei ze onderzoekend
Ik haalde mijn schouders op en keek haar plagend aan. Allison onderzocht wie haar had. Ik kreeg de slappe lach want ik wist zelf niet wie haar had. Maar hield haar graag voor de gek. Ze ging er dan ook zo serieus op in.
“Waarom moet heel die toestand geheim blijven? Ik bedoel het is veel leuker dat iedereen het van elkaar weet” zei ze
“Hahaha dat was jou idee mevrouw ‘we gaan deze kerst wat meer spannend maken’.
“Hmmm, dat was eigenlijk een slecht idee van me want nu wil ik het weten” zei ze peizend voor zich uit staren.
“Waarom wil je dat eigenlijk weten?” vroeg ik haar opeens nieuwsgierig.
“Omdat ik denk dat Diego me heeft maar ik weet het niet zeker!” riep ze uit.
“Ohhhhh, nu snap ik het”
“Hij zei me rare dingen, want ik vroeg hem om samen met ons te kerstshoppen. En zei me dat hij geen tijd had.”
“En daarom denk je dat hij jou heeft?” zei ik haar met opgetrokken wenkbrauwen.
“Ik weet het niet” zei ze met verslagen blik
“Weet je wat dacht je ervan om dit gewoon te laten varen en gewoon onze inkopen te doen” zei ik haar.

Ze knikte en keek me met glimlach aan.
“Zien we elkaar hier over een uurtje?”
“Ja ik denk het wel als ik iets vind” zei ik haar met een lach
“Mij niet achtervolgen hé! Riep ze uit..
“Moet ik jou dat niet zeggen” zei ik haar met samengeknepen ogen
Ze glimlachte lief en liep weg. Met Allison was er altijd feest. Ze was opgewekte meid die echt overal haar energie instak. Maar als ze iets wilde moest ze het krijgen. En ze deed er dan ook de gekste dingen voor. Ik draaide me om en keek alle winkels na op een afstand. Miguelle liet al vallen dat hij zo graag voor kerst een fiets wou krijgen. Ik had namelijk al meteen voor hem een mooie fiets die ook tijdens het rijden lichtjes maakte. Deze heb ik dubbel gekocht zodat de zoon van Rosa, Romario ook met hem samen kon spelen. Die ging ik apart bezorgen bij haar thuis. Voor Sanae was het voor mij een vraag teken. Ik wist niet wat ik voor haar moest halen. Dus stapte ik wat rond om te kijken wat ik voor haar kon inkopen. Toen ik voorbij een reisbureau ging zag ik opeens vakantiebestemming Marokko in de aanbieding. Een week naar Marrakech. Ik dacht even na Sanae is Marokkaans maar ik denk dat dit geen ideale cadeau was ze gaat bevalt binnenkort. Opeens dacht ik op iets. Ze sprak erover dat ze zo graag haar mama bij de bevalling had. Ik kreeg opeens een idee. Ik belde Manuel op.
“Hallo zusje, alles ok?”
“Hai Manuel, ja hoor hier alles ok, ik heb een vraag” zei ik hem
“Hmm ga je gang” zei hij.
“Kan Sanae haar moeder overkomen?” Vroeg ik hem.
“Haha, hoe bedoel je?”
“Kan zij tot Spanje komen?”
“Nou dat heeft een procedure nodig Lina, waarom?”
“Damn…Heb jij lange armen?” vroeg ik hem zijn vraag negerend.
“Lina, vertel je mij eerst wat er aan de hand is? Alles ok met Sanae?” vroeg hij opeens bezorgd.
“Manuel, alles is ok. Ik kan je dat niet zeggen waarom en hoe slechts antwoord op mijn vragen” zei ik hem boos.
“Hahaha, wacht jij hebt Sanae voor kerst, ben ik juist?” hoorde ik hem lachend zeggen.
“Pff hou het voor je!” zei ik hem.
“Ok, ok, is goed. Ik zal zwijgen. Maar wat jij wilt gaan geven voor kerstcadeau zou heel mooi zijn maar ik denk dat ze pas in de zomer haar moeder zal ontmoeten dan” zei hij lachend.
“Dus geen goed idee dan?” zei ik hem teleurgesteld.
“Jawel het is een heel mooi idee, ze zou je eeuwig dankbaar zijn maar mijn lange armen willen er altijd wat voor terug en moet je eerlijk zeggen ik gebruik ze alleen bij ernstige situaties Lina.”
“Okay, is goed dan kijk ik voor iets anders uit, dank je”
“Okay, sorry dat ik je niet kon helpen met deze zussie, maar leuk dat ik nu weet dat je Sanae hebt” zei hij plagend.
“Manuel ik kill je als je het iemand verteld want Allison loopt mij uit te vragen wie ik heb” zei ik hem dreigend.
“Hahaha, valt ze jou ook al lastig? Maak je geen zorgen ik zal zwijgen als een graf zusje”
“Okay dank je! Fijne dag verder!”
“Dank je jij ook. Doeiii”

[Alina_Rozario]

Ik haakte af en keek rond. Ik vond het super jammer dat ik dit niet kon waarmaken. Ik keek nog rond maar jammer genoeg vond ik niks interessants. Ik zag het al 15 uur was. Ik gaf op en liep terug naar de plaats waar ik Allison aantrof met zoveel zakken. Ze keek me gechoqueerd aan.
“Ik hoop zo hard dat je mij niet hebt” zei ze

Ik schoot in de lach omdat ze het echt meende.
“Heb jij nu niks gekocht?” vroeg ze mij vol ongeloof
“Allison chill, ik moest maar voor 1 persoon nog wat vinden. De rest is al ingekocht” zei ik haar trots
“Ow..”
ze keek me onderzoekend aan daarna gaf ze het op en vroeg me haar te helpen met de zakken.
“Wat heb jij allemaal gekocht? Jeetje zo zwaar”
“Ik heb mijn kleren voor de diner dus kerst avond en oudejaar al ingekocht.” Zei ze trots
“Jeetje dat moet ik nog doen” zei ik haar
“Wil je dat we het nu doen?” vroeg ze me.
“Pff moet dat?” zei ik haar
Ik had helemaal geen zin in een passessie.

“Nou, als je wilt natuurlijk. Ik heb vandaag slechts vrij. “ zei ze met een hint.

Ik moet eerlijk toegeven dat Allison echt wel een styliste is. Ze had de feeling ervoor. Ik had haar ook gezien in haar onderneming hoe ze met klanten omging. Ze had een eigen onderneming in de modewereld. En zat soms met de beste ontwerpers rond tafel. Allison organiseerde ook modeshows. De komende Fashionweek ging namelijk door haar georganiseerd worden samen met de bekende Roberti Nuero. Ik was zo trots op haar hoe ver ze het bracht in die wereld.
“Is goed, welke winkels denk je?” zei ik haar met tegenzin.
“Kom maar mee” zei ze met een glimlach.

We liepen richting een winkel waar allerlei feestjurken te koop waren. We liepen naar binnen en ik zag hoe Allison samen met een medewerksters een paar jurken bijeen raapte. Ze liep naar me toe en ging deze dan maar passen. De jurken waren 1 voor 1 mooi moest ik toegeven. Natuurlijk ging ik er maar 2 uitkiezen. Ik ging voor een poeder roze jurk met blinkers die tot aan mijn knieën kwam en een mosterd kleurige jurk voor oudejaar. De mosterdkleurige jurk was lang en had een mooi opening aan de zijkant. Het was een volumineuze jurk. Ik vond het leuk uitzien.
Allison was het met me eens wat ik uitkoos. Toen we alles hadden afgerekend liepen we samen een tea room binnen. Ik had zo zin in een koffietje met een stukje cheesecake.
Samen met Allison deed ik mijn bestelling en namen plaats.

“Heb jij nog iets vernomen van Juliane?” vroeg Allison voorzichtig
“Neen, niks meer sinds die ene keer dat ik je verteld had” zei ik haar
“Oh okay” zei ze en ze beet op haar lip.

Ik keek haar aan, Allison wist precies iets dat ze mij helemaal niet wilde vertellen.

“Allison?”
“Lina, beter dat ik het je niet zeg. Ik bedoel je bent vooruit gegaan!” zei ze me om het weg te wuiven.
“Allison zeg dan” zei ik haar bevelend.
“Ik zag Juliane gisteren, hij sprak me aan en vroeg om je” zei ze.
“Oh..” zei ik kort
“Lina, hij is doorgegaan denk ik met zijn leven want hij zei me gewoon ik hoop dat alles goed is met Lina. Doe je de groeten aan Manuel voor me” zei hij dan kort.
Ik keek voor me uit misschien moet ik dat ook doen. Doorgaan met mijn leven. En hem proberen te vergeten. Het was kort maar krachtig.

“Ik zal het ook doen op die manier, het heeft geen zin” zei ik Allison met een glimlach.

Ze nam mijn hand vast en kneep erin.
“Lina, je bent een schoonheid, en ik weet zeker dat de mannen je zo graag willen veroveren maar je het zelf niet toelaat” zei ze
“Ik hoef geen relatie Allison, ik heb teveel meegemaakt in mijn leven om nog dit erbij te nemen” zei ik haar kordaat.

Ze knikte en begreep het. We kregen onze koffie en stukje taart en smulden het op. Het was zo lekker. Ik had zo lang geleden geen cheesecake gegeten. Toen we gereed waren gingen we samen naar de ondergrondse parking. We legden elk ons gerief in onze eigen koffers van onze auto’s.
“Oh voor ik het vergeet de diner voor deze weekend is om 17 uur. Wees alsjeblieft op tijd” zei ze me
“Haha, i will en Allison je stuurde ons allen toch een digitale kaart waarop alles vermeld stond” zei ik haar.
“Ja maar ik zeg het nog eens je weet maar nooit” zei ze me kordaat.
Ik glimlachte en knikte. We zeiden uiteindelijke elkaar gedag en ik reed naar mijn appartement. Alfonso en Sanjez zaten in hun auto zoals gewoonlijk. Ik liep naar hun toe en vroeg hun wat ze aan het doen waren.
“Hey kleintje, Mario was hier net en vroeg of je veilig vertrokken was.”
“Jeetje weet je wat ik hoop dat jullie voor kerst iets anders zouden krijgen van werk”
“Haha, we doen het voor je met plezier lieve meid” zei sanjez.
“Ik weet het, maar het is wel geweest. Er gebeurd helemaal niks met mij dus het mag stoppen”
“Nou dat hebben wij niet te zeggen zoals je weet we doen wat ze ons vragen” zei Alfonso opnieuw.

Ik knikte en keek hun aan.

“Nou dan ga ik maar alweer” zei ik hun met een glimlach.

Ze wensten mij prettige avond en ik liep naar binnen. Eenmaal binnen viel de avond al snel. Ik liep naar mijn inloop kast om de jurken op te hangen tot opeens mijn oog viel op de stick van Mateo. Ik vergat die stick. Ik nam het van het plankje vandaan en liep naar mijn computer. Ik stak de stick erin en opende het document. Ik zag dat Mateo werkelijk alles van mij had opgezocht. Ik vond mijn geboortecertificaat met Lina Craig dat ik in een tehuis was opgegroeid. Hij vond ook het dossier online die ik in mijn box meedroeg. Ik was zo in shock. Ik zag ook dat hij mijn diploma’s vond en het grappige was mijn foto’s op school. Jeetje blijkbaar staat alles open en bloot op het internet. Dat was schandalig. Ik zag dat er heel veel bestanden opstonden maar ik liet het voor wat het is. Het was teveel en het was ook voor mij Chinees. Ik haalde de stick er weer uit en zette het naast mijn computer als ik weer wat tijd heb bekijk ik het verder. Ik hoorde de deurbel en zag dat Elisa aan de deur was. Ik liet ze binnen en we liepen samen naar de woonkamer.
“Hey meid alles ok met je?” vroeg ze
“Ja hoor en met jou?”
“Ja gaat goed, alleen veel werk” zei ze met een zucht
Elisa had de voorbije maanden haarzelf opgewerkt tot de rechterhand van Manuel. Hij had met haar veel zakendeals kunnen sluiten. Door hun werk heeft ze samen met Manuel een mooie band opgebouwd. Hij zag haar ook als de vrouw van zijn neef. Hij respecteerde haar en sinds kort was ze dan ook verloofd met Jonas. Hij vroeg haar ten huwelijk tijdens haar verjaardag. Ik vond het super schattig. Alleen vond ik het jammer dat ik zo Elisa minder zag waardoor we eigenlijk niet veel meer vertelden aan elkander. Vandaag was het dan ook de eerste keer sinds een lange tijd dat ik haar zag.
“Nou dat is lang geleden” zei ik haar kort

Ze knikte en keek me even aan. Ik zag dat ze mij iets wilde zeggen maar ze hield haar in.

“Ik kwam eigenlijk bij je langs omdat Manuel me vroeg voor de kopieën die Carlos met je meegaf. Ik dacht de contracten?”
“Ohh, ja juist...”
Ik liep naar mijn tas en haalde het mapje eruit. Ik overhandigde haar die waarbij ze me bedankte.

“Hoe gaat het verder?”
“Goed, ook druk met werken” zei ik haar
“Nou ja..That’s lif zeker?” zei ze met een glimlach.
Ik knikte. Wat was het zo akward tussen ons. Na een stilte liet ze dan maar weten dat ze terug ging vertrekken. Ik knikte en liet haar de deur uit en zei haar gedag. Eenmaal ze weg was zat ik daar. Ik vond dat onze vriendschap helemaal anders verliep dan ervoor. Diego zag ik ook veel minder dan anders, heel soms samen met Allison maar dat is het. De mensen die in mijn leven waren voor ik Manuel en Allison had lijken stillaan opeens te verdwijnen. Ik voelde me er verdrietig om want het maakt dat ik me toch eenzaam ging voelen. Ik probeerde mezelf wat op te vrolijken met een leuk boek die ik ging lezen. Maar zelf dat ging niet. Ik las wat bladzijden maar merkte al snel dat ik helemaal er niet met mijn gedachten erbij was.
Ik keek op de klok en zag dat het al laat was. Ik bestelde wat eten voor mezelf en de jongens buiten.

[Alina_Rozario]

Eenmaal dat aankwam liep ik met mijn pyjama de straat over en overhandigde hun het eten.
Alfonso en Sanjez bedankten me en ik liep terug weer naar binnen. Ik at wat van het eten en deed de rest maar in de koelkast. Zoveel honger bleek ik toch niet te hebben. Ik deed mijn avondritueel en ging maar mijn bed in tot volgende morgen.
Met een opgegeven hoofd liep ik het Euro Economics binnen. Na paar maanden hier nu te werken had ik wel al kennisgemaakt met de meeste van de werknemers. Het waren toffe mensen die echt openstonden voor alles. Je had er alle soorten werken. Van Moslims tot Joodse geloven. Het mooiste was dat je elkaar zo hard respecteert. Sinds kort kreeg ik ook een assistente, haar naam was Salima. Ze was moslima. Ze droeg een hoofddoek en lange kleding. Toen ze haar sollicitatie deed bij mij en Carlos dacht ze dat ze haar hoofddoek zou moeten afdoen. Ik zei haar dat ze deze altijd mag ophouden. Het is een identiteit van haarzelf die ze meedroeg. Ze bedankte me honderduit. Ook zij heeft het recht zoals een ander om te ontplooien dacht ik. Zolang ze haar werk uitstekend verricht is het voor mij geen probleem hoe ze erbij liep. Toen ik aankwam op mijn afdeling kwam Salima al snel naar me toe.
“Olaa Salima, alles goed?”
“Hallo Lina, goed dank je en met jou? Ik wil je even laten weten dat de dossiers heb behandeld die je me gaf. Ook heb ik alle bedrijven ingelicht over de periodes heen die zullen sluiten.”
“Dank je wel Salima, je doet het uitstekend, verder nog iets?”
“Dank je Lina, ja Carlos wacht op je in zijn kantoor” zei ze met een knik
“Okay dank je wel!” zei ik haar
Ze liep naar haar bureau waarbij ik mijn kantoor inliep. Ik zette mijn gerief op hun plaats en liep naar Carlos toe. Eenmaal ik binnen liep zag ik dat Carlos me snel verwachtte.
“Lina, goed dat je er bent” zei hij
“Hallo Carlos” zei ik hem
“Hallo, ja.. wij moeten kijken voor onze visum tot china, kan jij de gegevens aan mijn assistente bezorgen? Vroeg hij
“Ja zeker hoor, geen probleem. Moet ik nog wat in orde brengen voor mezelf?”
“Normaal niet, eenmaal de visum is gemaakt kunnen we dan de tickets boeken en de rest.”
“Okay, is er al een datum van vertrek al vast als ik mag vragen?”
“Tuurlijk mag je dat, neen nog geen datum, zolang de visums niet gereed zijn. Maar ik ga hiervoor mijn lange armen moeten gebruiken” zei hij met een knipoog.
Ik glimlachte en bedankte hem. Ik liep naar de deur maar opeens moest ik op iets denken. Zou hij me niet kunnen helpen om de moeder van Sanae een visum te kunnen bezorgen?
“Carlos? Mag ik je nog eens storen en wat vragen?” Zei ik hem verlegen
“Natuurlijk, ga je gang” zei hij kijkend naar mij.
“Wel bij ons in de familie hebben we voor kerst allen 2 personen waar we een kerst cadeau moeten kopen”
Hij keek me geamuseerd aan en knikte.
“Wel ik wil graag voor Sanae namelijk haar moeder laten overkomen voordat ze bevalt wat binnenkort is. Maar ik weet helemaal niet hoe die procedure gaat van Marokko naar spanje toe.” Zei ik hem.
“Oh dat is ontzettend lief van je Lina, Sanae zal dat waarschijnelijk enorm apprecieren van je. Ik weet nog dat Hajja Lamiae hier was toen Manuel en zij trouwden. Dat was een heel spontane vrouw als haar dochter Sanae. Ik kan je hierin helpen.” Zei hij met een glimlach.
Ik sprong in de lucht uit blijdschap. Wat was Carlos toch een fijn mens.

“Dank je wel Carlos!!” zei ik hem blij
“Dat is helemaal geen probleem, ik kan je haar nummer doorgeven en jullie kunnen alvast alle gegevens uitwisselen. Dan doe ik zo snel mogelijk het nodige” zei hij
“Super bedankt, je doet me een plezier Carlos!” zei ik hem.

Hij knikte en keek me even aan. Daarna ging hij het nummer van Lamiae noteren. Ik liep zijn kantoor uit en ging haar contacteren. Toen de telefoon overging nam er een stem op die sprekend leek op die van Sanae.
“Hallo met lamiae, met wie spreek ik?”
“ Hallo Mevrouw Lamiae, ik ben Lina, het zusje van Manuel.” Zei ik haar snel.
“ Oh, Dag Lina, hoe gaat het met je?” vroeg ze me Lief
“Gaat goed en met jou Mevrouw Lamiae?”
“Goed mijn dochter, het gaat goed, toen je mij je naam zei en dat je het zusje van Manuel was wist ik meteen wie je was. Sanae had over je verteld mijn dochter.”

Ik glimlachte en bedankte haar dat ze mij de kans gaf om haar aan te spreken.

“Geen probleem mijn dochter, wat kan ik voor je betekenen.”
“Nou eigenlijk heel veel want ik wil je graag hier halen voor Sanae gaat bevallen” zei ik haar blij
“Ohh, wat mooi! En weet zij dat?”
“Neen dat is het juist, ik wil dat voor haar als kerstcadeau schenken als u daarmee akkoord gaat”
“Wat mooi van je mijn dochter! Tuurlijk ben ik hiermee akkoord. Ik wil niks liever dan haar bevalling bijwonen. Wat moet ik hiervoor doen?”
“Nou ik heb al je gegevens nodig, zodat we zo snel mogelijk een visum kunnen regelen en je kan overkomen, lukt je dat?”
“Geen probleem mijn dochter. Wij gaan ervoor!” zei ze al lachend.
Ik vond haar zo een ontzettend lieve dame. Hoe ze ook sprak kreeg ik er een warme gevoel van. Ik gaf haar mijn e-mail waar ze alles mocht doorsturen. Ik bedankte haar voor het gesprek en haar geduld. Ze gaf me ook haar woord om niks aan Sanae te vertellen. Dit word een prachtige kerstcadeau. Ik was zo blij om dit voor haar te verwezenlijken. Wat is het mooiste dan een moeder naast je tijdens je bevalling. Die je zelf bijna amper gezien hebt. Als ik daar alleen maar van kon dromen kon ik maar het een ander schenken dacht ik.
Na een uurtje kreeg ik opeens een email van Mevrouw Lamiae met al haar gegevens. Ik stuurde die door naar Carlos zodat hij de visum voor haar kon regelen. Ik had het echt getroffen met een werkgever als Carlos. En stiekem kon ik daar alleen Juliane voor bedanken want hij had me hier gehaald. Ik keek voor me uit en dacht alweer aan Juliane. Het was nu al 3 maand geleden dat ik hem gezien had. Hij was de eerste die mijn aandacht trok hier in Granada en waar ik ook wel leuke momenten mee gehad heb. Al was het kort.
“Lina?”
Ik keek op en zag Tomas voor me.
“Hallo Tomas alles goed?”
“Ja hoor, ik heb net alles doorgegeven aan de assistente van Carlos.”
“Ja ik ga zo ook met mijn Id en paspoort”
“Ik kijk er echt naar uit” zei hij
“Ja hier ook, Hong Kong the place 2 be” zei ik lachend.
“Haha inderdaad! Net na de kerstdagen en Nieuwjaar gaan we ervoor”

Nadat ik Tomas vertrok om verder te werken liep ik naar de assistente van Carlos en gaf haar al mijn gegevens door. Ik keek of Carlos nog in zijn kantoor was maar ik zag dat niemand aanwezig was. Ik liep dan maar naar mijn kantoor en ging verder werken. Ik zag opeens dat er een oproep binnen kwam.
“Hallo Euro Economics, Lina Craig.”
“Hallo, Juliane van Cars Runers” zei hij opeens
Mijn hart stond even stil. Ik wist niet wat ik hoorde. Had ik nou Juliane aan de telefoon.

“Hallo, dag Juliane” zei ik
“Hallo, ik had graag eens willen inkijken in de dossiers van de boekhouding van mijn bedrijf graag wil ik deze vandaag nog ontvangen als dat mogelijk is”
“Natuurlijk, ik stuur je deze onmiddellijk door”
“Dank je wel Lina, tot ziens”
Hij haakte opeens in en dat was het. Ik kon even geen woord uitbrengen. Ik legde de telefoon op zijn haak terug en keek voor me uit. Hij deed wat ik hem vroeg dacht ik. Professioneel en meer niet. Ik voelde een verdrietig gevoel in me opkomen. Maar hij deed gewoon wat ik vroeg van hem.
Ik stuurde hem dat nodige wat hij van me vroeg en bleef ook zeer professioneel in mijn e-mail naar hem toe. Ik zond het hem. Ik nam pauze en zo ging ik maar de dag door. Mijn gedachten werden hele tijd afgeleid naar Juliane en het telefoontje. Toen ik klaar was met werken reed ik naar huis. De dagen erna werkte ik zo hard ik kon zodat we de kerst mooi konden afsluiten op weg naar een mooie nieuwe jaar. Ik had ook een kleinigheid voor Carlos gekocht als bedanking voor de voorbije maanden en de kans die hij me gaf in zijn bedrijf. Zo kocht ik een pen met zijn naam gegrafeerd. De dag van Kerstavond zag ik hem nog in zijn kantoor voor ik vertrok. Ik klopte zachtjes op zijn deur en liep naar binnen.

[Alina_Rozario]

“Hallo Carlos, ik zie dat je hier nog bent. Iedereen is al vroeg vertrokken.” Zei ik hem
“Ahh, ja ik heb het nog druk met alle dossiers” zei hij opeens.
“Kan ik met iets helpen?” vroeg ik hem
Hij keek op met een glimlach en schudde zijn hoofd.

“Jij hoort nu te genieten met je familie Lina, wens hun maar een vrolijk kerstfeest van mij.”
“Zal ik doen Carlos, maar jij hoort dat ook te doen” zei ik met gefronste wenkbrauwen.

Hij stopte met schrijven en keek me aan. Daarna legde hij zijn pen neer en keek me aan.

“Het is namelijk zo dat ik momenteel niemand meer heb Lina, dus ik ontwijk zo feestdagen om mij niet eenzaam te voelen. Daarom moet je ten volle genieten” zei hij

Ik knikte en vond het sneu voor hem. Ik begreep zijn gevoel want ik was jaren lang ook zo. Ik ging de feestdagen ontwijken om de eenzaamheid niet te voelen. Ik nam het cadeautje die ik voor hem gekocht had uit mijn tas en overhandigde die.
“Vrolijk kerstfeest Carlos”

Hij keek me blij aan en zag dat zijn ogen glinsterden.

“Oh Lina, dit had ik niet verwacht!”
“Het is een kleinigheid, maar wat jij tot nu toe voor mij hebt gedaan is meer waard” zei ik hem
“Dank je wel, oh voor ik het vergeet”
Hij stond op en liep naar zijn aktetas die op een stoel zat. Hij haalde er een blad uit en hij overhandigde die. Daar kon ik de visum van Lamiae terug lezen. De datum moest slechts ingevuld worden en opgestuurd worden. Alles stond gereed.
“Carlos!” riep ik uit
Hij keek me lachend aan en voor ik het wist gaf ik hem een knuffel. Ik kon het niet laten. Hij verschoot even van mijn houding maar liet het toe.
“Sorry, dank je wel!!” zei ik hem verward.
“Vrolijk kerstfeest Lina” zei hij lief.
“1000 maal dank Carlos, geniet van je avond alvast” zei ik hem.
Ik wouw dat ik hem kon meenemen. Hij was een man naar mijn hart die het niet verdiende om zo zijn kerst door te brengen. Ik liep zijn kantoor uiteindelijk uit en ging naar huis. Ik ging mezelf klaar maken en liet me opmaken door Stefany die ondertussen mijn vaste make up artist was. Ik bedankte haar en nam een mooi grote enveloppe en probeerde er iets van te maken zodat ik deze kon overhandigen aan Sanae. Ondertussen was de fiets van Miguelle geleverd bij Huize Santos. Ik liep naar buiten en zag dat Alfonso en Sanjez alweer buiten stonden geparkeerd. Ik liep naar hun toe en stelde voor om samen naar huize santos te rijden. Zij mochten van mij ook wel genieten van de avond. Ze lieten weten dat Meneer Santos hier zeker niet gediend mee ging zijn. Dus stapte ik in de auto bij hun en gaf hun het bevel te rijden. Ze lachten en reden dan maar met ons drie naar huize santos.
Toen we daar aankwamen zag het er prachtig uit. De deur was mooi versierd met een witte mooie grote krans waar er een rode strik in het midden zat. Overal lichtjes en kerstballen. Het was er heel mooi en gezellig. Ik stapte uit samen met Alfonso en Sanjez. We liepen naar de deur en de beveiligers hielden Alfonso en Sanjez tegen.
“Mannen is er iets aan de hand?” vroeg ik hun kordaat.
“Sorry mevrouw, maar slechts toegang voor familie” zeiden ze kort.
“Dit is mijn familie, laat hun erdoor” ze gingen onmiddellijk aan de kant en lieten Alfonso en Sanjez erdoor.
“Lina, dit kan ons ontslag betekenen dat weet je toch” zei Alfonso zenuwachtig.
“ maak je niet druk” zei hem.

We liepen alle 3 naar binnen en daar stond Manuel met Mario te spreken. Hij keek op en zag ons.

“Hallo zusje” riep hij
En kwam naar me toe en gaf me een kus op mijn wang.

“Alfonso, Sanjez, wat heeft dit hier te betekenen?” zei hij kijkend naar de mannen en naar mij.
“Manuel, Alfonso en Sanjez verdienen ook te feesten na al die maanden voor mij te zorgen. Ik heb hun uitgenodigd of ze bleven plakken aan mijn straat” zei ik hem kordaat.
Hij glimlachte en knikte naar Alfonso en Sanjez.
“Dit was wel te verwachten van mijn zusje dat ze zoiets doet. Welkom mannen sluit gerust aan bij de rest.”

Hij keek naar Mario dat hij ze mocht begeleiden naar waar die rest ook mocht zijn. Samen met Manuel liep ik dan de woonkamer in waar de rest aanwezig was. Ik merkte op dat alle koppeltjes bij elkaar zaten. Ik groette iedereen en nam wat sap bij de hand.
“Hoe gaat het Lina” vroeg Diego
“Gaat goed met jou?” vroeg ik hem
“Ja hoor, sorry ik ben zo druk bezig met Manuel, telkens ik jou wil sturen of bellen kwam er altijd wat in de plaats” zei hij
“Geen probleem, iedereen heeft zijn leven uiteindelijk. Druk aan het werk” zei ik hem.

Hij knikte en gaf me een kus op mijn wang, Allison kwam bij ons staan en zweeg.

“Hai Allison, waarom doe jij zo achterdochtig?”
“Ik wil gewoon weten wie mij heeft!” zei ze opeens.
“Ik ga zo blij zijn als dit hier voorbij is” zei Diego met een zucht
“Haha, maakt ze jou ook gek dan?” zei ik hem grijnzend.
“En hoe!” riep hij uit.
“Nou volgend jaar doen we het weer hoor, maar dan is het geen geheim” zei ze met een glimlach
We lachten ons stuk omdat ze gewoon haarzelf ermee had gestraft. Ze wilde het spannend houden maar eigenlijk had ze het haarzelf moeilijk gemaakt. Ik keek richting de kerstboom en zag dat het mooi vol was. Ik zag dat de fiets van Miguelle mooi verpakt was. Ik herkende het aan de kleur van de verpakking. Het was 1 van de grootste pakjes bij die boom. Vond het wel een grappig zicht. We bleven wat aperitieven en daarna werd er aankondigt om aan tafel aan te sluiten. Ik ging naast Diego zitten. Manuel zat aan het hoofd van de tafel en naast hem zat Miguelle en Sanae. Aan de overkant van mij zat Elisa en Jonas. Gelukkig kon Maria-Laura niet komen wegens er wat tussen kwam. Ik was opgelucht om haar hier niet bij te hebben. Het was mijn eerste kerst samen met hun. En met al haar opmerkingen zou het eigenlijk alleen een slechte start voor mij geweest zijn.
En heb je dan van je bloedeigen oma! Dacht ik.
Op het menu was het kalkoen met groenten en allerlei sausen. Het was een high class menu die door Allison werd samengesteld. Voor mij was een eenvoudige maaltijd ook wel goed geweest. Maar laat mij aanpassen aan hun manier van leven dacht ik maar. Tijdens het eten werd er over alles en nog wat gesproken. Allison had het ook over haar Fashionweek waar ze ons graag bij wilde.
“Zitten we op de eerste rij, anders zie je mij niet hoor” zei ik haar spottend.
“Hhaha, zusje jij zit gewoon naast mij.” Zei ze met een grijns.
“Ohh ik word famous” zei ik haar.
“Dus zullen Alfonso en Sanjez dan toch van te pas komen” zei Manuel spottend naar me.
“Nou Manuel, vind je niet dat je hun echt super saai werk levert? Zei ik hem serieus.
“Super saai werk? Hun werk is allesbehalve super saai?” zei Manuel me.
“Op een appartementsgebouw kijken, dag in en dag uit. Sorry als jij mij zo werk zou geven als beveiliger had ik jouw allang mijn ontslag onder je neus geschoven” zei ik hem kordaat.
“Lina, zij doen dit uit respect voor mij.” zei Manuel
“Wel uit respect voor hen eis ik dat je hun ontslaat uit hun plek” keek ik hem deze keer uitdagend aan.
“Voor hen? Ik betaal hun uit zusje” zei hij geamuseerd.

Ik keek hem met rollende ogen aan. Manuel blijft Manuel je kon hem nooit ompraten.
“Ik begrijp je wel hoor, elke dag zie je hun aan je deur. Dat moet eigenlijk wel irritant zijn.” Zei Sanae deze keer met een knipoog naar mij.

Manuel keek Sanae aan.
“Ben jij nou Team Lina of Team Manuel” zei hij
“Zij is gewoon Team waarheid” zei ik hem met een grijns
“Jij hebt toch ook altijd je zegje klaar he” zei hij lachend.
“Nou ja het zit in ons bloed” zei ik hem met een schouders op.

[Alina_Rozario]

Hij glimlachte zijn tanden bloot en schudde met zijn hoofd. Toen we het dessert ook al op hadden. Gingen we aan de cadeautjes beginnen. Normaal was het de traditie om op Dia de Navidad de cadeautjes te openen. Maar wij deden het de avond ervoor. Dan kon iedereen aanwezig zijn wie niet familie was. De gewoonte was dat er met een glas Cava gedronken word op ieder zijn wens. Ik nam een sinaasappelsapje bij de hand en we gingen in de woonkamer zitten bij de kerstboom.
“Nou beste vrienden en familie” begon Manuel
Hij keek ons allen aan. Hij zag er deze avond zo chic uit. Zijn donkere haren waren zoals gewoonlijk mooi in model gebracht. Manuel kon eigenlijk als carrière voor model gaan. Maar met het karakter die hij had was hij mooi op zijn plaats.

“Deze avond ben ik omringt met het beste wat mij overkomen is. Om te beginnen een vrouw en zoon die mij gelukkig maken. Waarbij er binnenkort een prachtige dochter bij komt. Verder wil ik Allison bedanken om een fantastische zus te zijn voor mij de voorbij jaren. Ze heeft mij altijd door dik en dun gesteund. Maar er is 1 iemand die mijn leven op zijn kop heeft gebracht.
Hij keek me aan en ik zag dat de blik van Manuel alle zachtheid toonde. Ik schraapte mijn keel. Ik wist dat dit een hele emotionele moment ging zijn.
“ik moet zeggen ik dank god dat hij ons haar terug heeft gebracht in ons leven. Lina, al ben je mijn kleine zusje. Ik zie jou als mijn tweelingzus. Wij zijn van hetzelfde hout gesneden en hebben dezelfde belangen. Ik zie heel veel van mijzelf in jou terug. We kunnen soms boos zijn maar we vergeten 1 ding niet en dat is het bloed die ons verbind. Jullie beiden Allison en Lina. Jullie zijn mijn oogappels naast mijn kinderen.”
Ik merkte dat de tranen rolden over mijn wangen. Ik stond op en liep naar Manuel. Ik gaf hem een knuffel en bedankte hem. Allison deed het zelfde en bedankte hem ook.

“Eehum, ik wil graag ook iets zeggen” zei Allison

We keken allen Allison aan en luisterden.

“Ik wil jullie bedanken voor jullie komst. Ik ben heel blij dat onze familie zo mooi is uitgebreid.”
Allison stopte opeens en nam diepe adem. Ik zag dat de tranen haar in de ogen sprongen.
Ze wapperde met haar handen en excuseerde haar.

“Mijn make up, hahah” lachte doorheen haar tranen.
“Nou ik wil eigenlijk zeggen, ik ben blij dat ik een schoonzus als Sanae altijd naast mijn zij heb gehad. En nu heb ik van god een zusje gekregen die ik als mijn vriendin kan zien. Ik ben zo blij dat ik je in mijn leven heb Lina. Want je betekend een rots voor me. En ik hoop dat je voor altijd in mijn leven mag blijven tot we 2 oude ruziënde zussen worden.”
We moesten beiden doorheen onze tranen lachen. Wat was ze een schat, ik gaf haar een knuffel en bedankte haar ook.
Ik bleef opstaan en keek hun allen aan.
“Nou laat mij maar ook iets zeggen” zei ik dan
Met een glimlach keken ze mij allen aan. Manuel zat naast Sanae en Miguelle, Diego en Allison zaten ook samen en Elisa en Jonas ook. Ik ging staan en veegde mijn wangen af.
“Al heel mijn leven heb ik eigenlijk kerst helemaal alleen gevierd. Ik moet zeggen dit is mijn eerste keer met zoveel familie rond om mij. 1 keer had ik het gevierd met Diego en dat was de mooiste kerst in heel mijn leven.”
Diego keek me met een knik aan en hij glimlachte.
“Diego, dank je dat je heel mijn leven als een broer bent geweest en mij altijd hebt beschermt. Van god heb ik er een broer bij gekregen waarmee ik heel blij ben”
Ik keek naar Manuel en gaf hem een hand.

“Ookal zet hij 10 beveiligers rond om me heen toch blijf ik van je houden” zei ik lachend doorheen mijn tranen.

“Niet te vergeten een zus waarop ik kan steunen wanneer het even voor mij moeilijk word. Een vriendin die ik erbij heb gekregen. Dank je dat ik mezelf mag zijn Allison.”

Ze liep naar me toe en gaf me een knuffel.
“Maar naast jullie is er 1 iemand die mijn hart gestolen heeft.”
Ik keek naar miguelle.
“Deze kanjer heeft een speciaal plaatsje in mijn hart” zei ik hem.
Hij stond op en gaf me een knuffel. Ik gaf hem een kus op zijn wang en knuffelde hem intens.

Daarna liep ik naar mijn tas en haalde ik de enveloppe uit en liep naar Sanae. Ze keken me allen verward aan. Maar ik richtte me slechts naar Sanae.
“Lieve Sanae, jij had mij in uw huis ontvangen als een zus, een dochter en vriendin. Ik weet hoe het is om een moeder te missen in alle belangrijke momenten. Daarom is dat mijn kerstcadeau voor jou”
Ik reikte haar de enveloppe toe en ze keek me verward aan. Ze deed die open en las wat erop stond. Ik zag dat ze haar hand voor haar mond hield en de tranen vloeiden over haar wang.

“Lina?! Dit is het mooiste wat iemand mij ooit heeft kunnen geven”
Ze stond op en gaf me een knuffel. Ik beantwoorde haar knuffel en gaf haar een kus op haar wang. De rest keek ons vragend aan want zij wisten nog niet wat erop stond.
“Lina heeft een visum voor mijn moeder geregeld dat ze over komt” zei ze doorheen haar tranen.
“Zo lief van je lina! Riep Allison uit.
Ik glimlachte en knikte. Ik zag dat Manuel me aankeek.
“Hoe heb jij het voor elkaar gekregen?”
“Jij hebt niet alleen lange armen broer” zei ik hem spottend.
Hij lachte en schudde met zijn hoofd.
“Jij bent ongelooflijk” zei hij lachend

Ik glimlachte en ging zitten. Ik zag dat Elisa opeens recht stond en haar glas Cava omhoog hield. Ik keek haar benieuwd aan.
“Wij hebben namelijk ook iets te melden zei ze opeens”
Ze keek Jonas aan en hield zijn hand vast.
“Wij verwachten binnenkort een Santos” gooide ze eruit
Ik stond perplex. Dit was nieuw voor mij. Ik zag dat Allison haar lachend aankeek. Zij leek helemaal niet verrast. Iedereen stond op en ging haar feliciteren. Ik liep naar haar en feliciteerde haar kort en ging terug zitten. Ik zag dat ze het merkte dat ik kort deed. Ze keek me kort aan maar deed verder haar masker op en was blij. Als haar vriendin had ik het toch liever eerder geweten. Wij vertelden vroeger elkaar zoveel. Wat is er toch gaande met haar dat ze volledig naar mij is dichtgeklapt?
We gingen allen proosten en dronken van ons drankje.

“Nou nu we bezig zijn met de cadeautjes, wil ik je dit geven zusje”
Manuel gaf me een rood vierkant verpakte ding. Ik nam het over en pakte het uit. Ik zag opeens dat mijn naam met mooi houden letters stond. Het leek op een fotoalbum. Ik sloeg die open en zag allemaal foto’s van mijn moeder en mij. Ook zag ik foto’s van onze ouders met mij. Toen zag ik er zo klein uit.
“Manuel, dit is echt een mooi cadeau. Dank je!”
Ik stond op en liep naar hem toe. Ik gaf hem een knuffel en kus.
“Ik wilde het je eigenlijk al heel lang geven maar ik dacht dat het een mooi kerstcadeau kon worden, naast dat ik Alfonso en Sanjez ontsla” zei hij
Ik draaide me om en keek hem aan.
“Had ik dat nou goed gehoord?” zei ik hem
“Hahaha ja ik ontsla ze”
“Ontslaan van hun opdracht of?”
“Van hun opdracht Lina, ze krijgen andere opdracht. Heb hun nodig en jij lijkt goed je plan te trekken” zei hij

[Alina_Rozario]

“Dank je, een wijze beslissing” zei ik hem met een lach.

Hij knipoogde en dronk van zijn cava.
“Okay mensen wie heeft mijn cadeau ik hou het niet meer vol” zei Allison opeens kijkend naar iedereen.

Opeens stond Diego op en ging hij achter haar op zijn knieën.
“O my god!” riep ik uit
Allison volgde mijn blik en keek om. Ze schrok en stond daar opeens verlamd naar Diego te kijken.

“Lieve schat, na weken en dagen aangehoord te hebben wie voor jou een kerstcadeau moest regelen. Wil ik je die nu overhandigen; Allison, wij hebben elkaar ontmoet in dit huis onder de vleugels van je vader, wij hebben onze ups-and-downs gekend maar dat neemt niet weg dat ik van je hou dus wil ik je graag met toestemming van je broer ten huwelijk vragen.”
Hij stond met een ringendoosje in zijn handen die hij openklapte waarin een joekel van een diamanten ring uitstak. Ik kreeg tranen in mijn ogen. Mijn beste vriend die mijn zus ten huwelijk vroeg. Het mooiste van de avond. Ik zag dat Allison geen woord meer kon uitbrengen. Haar borstkas ging op en neer. Volgens mij geloofde ze helemaal niet wat er aan gebeuren was.
“Ja lieverd ja!!” riep ze opeens uit
Iedereen juichte en klapte in zijn handen. Diego bracht haar verlovingsring aan en ze kusten elkaar innig. Ze knuffelde hem en huilde. Ik liep naar Diego en gaf hem een knuffel.
“Proficiat schoonbroer” zei ik hem met een glimlach
“Dank je schat” gij gaf me een kus op mijn wang en bedankt me.

Ik liep naar Allison die me knuffeld.
“Lina ik ben verloofd!! O my god!!”
“Jaa, dikke proficiat schatje. Je verdient het om gelukkig te zijn!” zei ik haar.
“Dank je, jij wordt mijn bruidsmeisje” zei ze door haar tranen heen.
Ik glimlachte en knikte.
Manuel en Sanae gingen eveneens hun feliciteren waarbij ik zag dat Manuel Diego verwelkomde bij de familie. Hij zei hem dat hij hem blind vertrouwde met zijn zus. Diego bedankte hem. Elisa liep naar Allison die haar knuffelde en proficiat wenste. Ik zag dat Miguelle op tafel ging staan.
“Ik wil nu ook graag weten wat mijn cadeau is!” riep hij
De rest draaide zich om naar Miguelle en begon te lachen. Ik liep naar hem toe en nam zijn hand vast.
“Lieverdje van mij, jij mag met mij meekomen.”

Hij keek me verlangend aan en hij liet me hem begeleiden naar de grootste cadeau bij de kerstboom.
“Ik wist het dat deze cadeau voor mij was!” riep hij uit.
Hij stortte zich op zijn cadeau en pakte die uit. Toen hij zag dat het een fiets was riep hij het uit.
“IK HEB EEN FIETS!!! JOEPIE”
Ik was zo blij omdat hij zelf zo blij was. Hij liep naar me toe en gaf me een knuffel.
“Dank je tante Lili!!”
“Met alle liefde gedaan mijn schat, oh en weet je wie nog een fiets van mij heeft gekregen?”
“Wie dan?” vroeg hij verward.
“Romario” zei ik hem

Zijn ogen begonnen te glinsteren en hij vloog me rond de nek.
“Tante Lili, je bent de mooiste tante die ik heb” zei hij luid
“Nou dank je zeg!” riep Allison uit.
Ik glimlachte en haalde mijn schouders op. Waarbij Allison haar tong naar me uitstak.

“Ik zei je al je bent zijn favorietje” zei Sanae tussen haar lippen heen.

Ik lachte mijn tanden bloot. Sanae haalde haar cadeau uit naar Manuel die elkaar verliefd aankeken. Ik zag da ze hem een ring had gegeven waarin de namen van zijn kinderen ingegraveerd waren.

“Jeetje jij had mijn trouwring!” riep hij uit.
“Sorry schat, maar ik moest het toch op 1 of ander manier kunnen doen” zei ze lachend

Blijkbaar had hij zijn trouwring kwijt en was hij er dagen naar opzoek geweest. Sanae had deze dus al weken bij haar om hem dat cadeau te geven. Wat ik zo romantisch vond. Hij kuste haar en bedankte haar.
Allison liep naar Elisa en gaf haar, haar cadeau en daarin zaten babykousjes met Santos op. Voor mij was dit opnieuw een bevestiging dat Allison al wist dat Elisa zwanger was. Ik vroeg me eigenlijk af hoe ver ze was. Elisa vond het haar cadeau heel mooi en bedankte Allison. Verder gaf Elisa haar Cadeau naar Jonas en kreeg Diego ook zijn Cadeau van Jonas. We bleven nog uren napraten tot we de avond afsloten met een lekkere soep als traditie in de familie Santos.
“Dit is sinds ons overgrootmoeder meegegeven geweest. Onze moeder Carolina had het recept door gegeven aan onze dienstvrouw die bij ons jarenlang werkt tot de dag van vandaag maakt ze ons dat altijd” zei Manuel tegen me.
“Wel een heerlijke soep vind ik”
Het was een oranje romige soep. Er zaten vele specerijen in door elkaar. Het was een smaakbom in je mond. Maar een heerlijke smaakbom.
Ik zag hoe Elisa naar me toe kwam en bij me kwam zitten.
“Lina?”
“Mhhm” zei ik haar terwijl ik nipte van mijn soep.
“Ik heb het gevoel dat je boos ben op mij” zei ze

ik zweeg en keek naar de grond.

“Ik ben teleurgesteld” zei ik haar.
Ze keek me verward aan.

“Hoezo dan?” zei ze
“Je verkondigd aan dat je zwanger bent in groep, als vriendin dacht ik dit toch wel eerder te mogen weten” zei ik haar aankijkend.
“Lina?”

Ze keek me niet begrijpend aan. Alsof ze niet begreep wat ik haar zei.
“Maar ik vertel het nu toch. Ik bedoel in groep of apart is toch hetzelfde. Jullie zijn even belangrijk.”
“Nou, vertel me dan waarom Allison het eerder weet?”
“Ik moest het aan iemand vertellen.”
“Dus die iemand was ik dan niet?” zei ik haar met opgetrokken wenkbrauwen.
“Lina, sinds je bij mij uit het appartement bent gegaan laat je niks meer weten, ben je bezig met je leven waarbij ik alles wat jij ons achterliet voor je ging opnemen. Vergeet niet dat ik Madrid voor jou achterliet” zei ze opeens
“Ik heb je niet onder schot naar hier gebracht, die keuze had jij gemaakt!” zei ik haar boos
Ik zag dat de rest stopte met praten en ons aankeken.

“Is goed Lina, het moet weer allemaal om jou draaien” zei ze boos
Ze stond op nam haar tas en liep weg. Jonas keek ons niet begrijpend aan en liep haar achterna. Allison kwam naar me toe en nam mijn arm vast.
“Wat is er aan de hand” zei ze me.

Ik keek naar de deur en beet op mijn lippen. Ik wilde niet dat deze avond zo eindigde.

“Niks” zei ik kort aan Allison.

Ik draaide me om en liep naar de tafel waar de kommetjes soep zaten. Ik legde mijn kommetje neer.

[Alina_Rozario]

“Ik ga vertrekken” zei ik hun

Manuel keek me verward aan.
“Het is nog maar middernacht Lina, blijf je niet slapen voor kerstdag?
“Neen dank je is lief, het is al laat” zei ik hem kort.
“Lina, wat er tussen jou en Elisa afspeelt is tussen jullie, laat dit niet de familie beïnvloeden.”
“Ik weet, maar het voelt niet ok aan. Het was niet de bedoeling dat we tegen elkaar gingen uitvallen” zei ik hem

Hij knikte en keek me aan.
“Blijf alsjeblieft slapen, kerstdag is belangrijk voor ons en dat willen we ook met jou erbij.”
Ik keek Manuel aan en ik zag dat hij me smekend aankeek. Ik knikte.
“Dank je Lina, je kamer staat voor je klaar mocht je willen gaan slapen”
“Dank je Manuel”
Hij knikte en kuste mijn voorhoofd.
Ik liep zonder nog wat te zeggen naar boven en smeet de deur dicht van mijn kamer. Het bed stond gereed met een mooie kerst pyjama op mijn bed. Ik liet me op bed vallen en keek voor me uit. Altijd gaat er vreugde gepaard met ruzie of met verdriet. Na een leuke avond moet het weer verkeerd lopen. Ik hoorde dat er op de deur werd geklopt en zag Allison. Ze liep naar binnen en ging naast me zitten.
“Lina, wat is er?”
“Hoelang wist je al dat Elisa zwanger was” vroeg ik haar.
Ze keek me aan waarbij ze meteen naar beneden keek prutste met haar ring.

“Al tijdje” zei ze opeens
“Hoelang?”
“Een goeie 3 maand” zei ze

Ik verschoot hiervan. Dus is Elisa nu al 3 maand? Was her daarom dat ze een wijde kleed aanhad deze avond. Want ik zag helemaal haar buikje niet. Ik voor me uit.

“Sorry Lina, ik wil niet tussen jullie vriendschap komen. Ze vertelde het me eigenlijk omdat ze niet wist wat ze moest doen” zei ze
“Neen geen probleem” zei ik haar kort
“Ik heb haar gewoon gesteund en haar eigenlijk gezegd dat ze het moest zeggen aan Jonas. Want ze wist zelf niet of Jonas dit wilde” zei ze
“Allison het is ok” zei ik haar

Het deed me pijn dat ze niet kwam met die info naar mij zodat ik haar kon helpen. Heb ik haar dan zo tekort geschoten in mijn vriendschap naar haar toe. Ik zuchtte opeens.
“Lina, praat alsjeblieft. Je kropt weer alles in je op” zei Allison zacht

Ik schudde en keek de andere kant op. Ik wilde helemaal niet dat Allison zich schuldig moest gaan voelen.
“Het is echt ok Allison, ben gewoon wat geschrokken dat ze het verzweeg en ze al 3 maanden zwanger is” zei ik haar.
Allison knikte en begreep waarom ik teleurgesteld was.
“Nu, let maar niet op mij. Ga van je verloofde genieten” zei ik haar met een glimlach
“Zo raar verloofde” zei ze lachend
“Haha, gekkie. Ga nou maar” zei ik haar
Ze knikte en gaf me een knuffel. Ze verliet de kamer en waarbij ik me ging uitkleden en gezicht ging wassen. Ik haalde alle spelden uit mijn haar en kamde die ook. Nadat ik gedaan was nam ik mijn gsm en zag ik een berichtje had van Tomas die mij een prettige kerstavond wenste met een foto waar hij een cava vast hield. Ik schoot in de lach en wenste hem evenveel waarbij ik hem een foto stuurde waar ik in bed lag met mijn kerstpyjama. Ik legde mijn gsm op mijn kastje naast het bed en keek naar het plafond. Zelf Juliane stuurde mij helemaal niet, zelf om een prettige kerstfeest te wensen. Ik nam een kussen stevig vast en keek naar het grote raam waar de maan zat. Ik voelde de tranen over mijn wangen heen stromen. Ik hoop dat ik ooit over hem heen kom. Ik viel in slaap in bed en schoot midden in de nacht wakker. Ik voelde dat er iemand naast me lag dus keek ik naast mij en zag Allison bij me liggen. Ze sliep als een roos. Ik bedekte haar met mijn deken en zo ging ik verder slapen. Ik werd door een scherpe licht wakker gemaakt. Ik zag dat de zon scherp door het raam scheen. Manuel stond voor ons bed en hij keek ons lachend aan.
“Opstaan slaapkoppen”
“Manuel!! Laat ons slapen” riep Allison
En smeet hem een kussen. Hij ontweek deze mooi en bleef daar staan met een glimlach.

“Hoe laat is het” zei ik hem met een hese stem.
“10 uur zusje, tijd om op te staan voor een lekker kerstonbijt” zei hij al zingend.
“Manuel!!!!” riep Allison uit.
Ik schoot in de lach, de manier hoe hij zong en hoe Allison naar hem schreeuwde kreeg ik gewoon een slappe lach van. Ik zette mezelf recht en zag dat mijn haren alle kanten uitsloegen.
“Nou als ik jou zo zie zusje, lijk je geëlektrocuteerd te zijn.”
“Manuel, ben jij altijd zo goed humeurig als je opstaat?”
“Soms” zei hij met een glimlach
“Jeetje heb eens zo een man als jou” zei ik tegen mezelf
“Ik heb je gehoord zusje!”
Ik liep richting de badkamer en verfriste mij wat. Toen ik klaar was liep ik naar het bed en zag dat Manuel er nog stond met dezelfde pyjama aan als die van mij.
“Heeft iedereen nu dezelfde pyjama?” vroeg ik
“Ja leuk he?!”
“Haha origineel wel ja” zei ik hem lachend
“Allison haar idee” zei hij met rollende ogen.

Allison wreef in haar ogen en stond op. Ik zag dat ze nog heel moe was.

“Ik heb hoofdpijn, ik denk dat ik met een kater zit”
“Daarom dat je dus naast me bent beland ”zei ik haar spottend
“Neen ik ben hier bewust bij je komen liggen, ik maakte mij zorgen en Diego zei me dat hij het niet erg vond als ik bij je sliep” zei ze al geeuwend.

Manuel keek ons vragend aan. Hij begreep niet over wat het ging.
“Niks aan de hand. Allison gebruik gerust de badkamer wij gaan naar beneden”
Ik hoorde Allison okay roepen en samen met Manuel liep ik met de groene pantoffels die matchen met de pyjama naar beneden. Toen we aankwamen in de eetkamer stond Sanae en Miguelle ook met die pyjama in de eetkamer.
“Haha, Allison haar ideeën zijn zo geniaal” zei Sanae
“Nu lopen we hier allen in een kerstpyjama” zei Manuel lachend.
“Vind het wel leuk” zei ik
Het straalde een bepaalde kerstsfeer uit. Ik zag opeens dat Miguelle naar het raam liep.
“HET HEEFT GESNEEUWT!!” riep hij.

Ik liep naar het raam en zag dat alles er wit bijlag. Ik keek Miguelle aan alsof die kleine schat mij begreep liepen we allebei de eetkamer uit en greep ik naar mijn mantel en nam wat handschoenen die daar klaar lagen. Ik smeet de deur open en we liepen in de sneeuw en begonnen met een sneeuwballen gevecht. Miguelle gierde het uit van het lachen. Manuel kwam bij de deur staan en zei ons naar binnen te komen. Ik keek Manuel aan en voor hij het besefte kwam er een sneeuwbal tegen zijn gezicht aan. Hij keek me aan.
“Ok goed jij hebt me uitgedaagd.”
Hij liep naar buiten en begon een bolletje te maken. Ik schreeuwde het uit en wilde weglopen tot ik uitgleed en op mijn kont viel. Op zijn beurt gierde hij het uit van het lachen. Ik stond op en maakte opnieuw een bol en gooide het naar hem. Allison stond bij de deur met haar kopje koffie en keek ons geamuseerd aan. Manuel greep naar sneeuw en natuurlijk bleef zij ook niet gespaard.

[Alina_Rozario]

Zo belanden we alle 4 in een sneeuwballen gevecht. Ik kreeg er genoeg van en liep naar binnen. Mijn pyjama was nat en vuil, ook waren mijn pantoffels doorweekt.
“Dat was lang geleden dat ik nog zoiets heb gedaan” zei Allison buiten adem
“Echt leuk!” zei ik lachend maar ook buiten adem.
“Ik heb jullie allen goed te pakken gehad” zei Miguelle
Hij liep naar binnen en vertelde het aan zijn moeder.

Manuel kwam binnen, ook hij was in ademnood en was zijn pyjama helemaal doorweekt en vuil.

“Vanaf vandaag zullen de werknemers mij hier niet meer serieus nemen” zei hij.
“Hahaha, geniaaall” riep ik
“Als je gewoon luisterde, moest dit allemaal niet” zei hij.
“Nou een sneeuwballen gevecht ga je niet uit de weg” zei ik hem lachend
We liepen allen naar boven en gingen ons omkleden. Toen we eenmaal beneden waren in de eetkamer keek Diego ons aan. Hij begreep niet dat hij en Sanae de enige waren met hun kerstpyjama.
“Willen jullie mij in de maling nemen?” vroeg hij kijkend naar Allison.
“Neen schat, we hielden een sneeuwballen gevecht daarnet buiten” zei Allison al lachend.
“Zo en dat zonder mij” zei hij
“Lina en Miguelle begonnen en ik volgde” zei Manuel alsof hij niet anders kon dan toegeven.
“Ja dat verwacht ik wel van haar” zei hij kijkend naar mij met een glimlach.
Ik gaf hem een knipoog en dronk wat van mijn koffie. Er werd aan de deur gebeld en we hoorden opeens Jonas in de eetkamer binnen komen.
“Goeiemorgen allen” zei hij blij
We begroeten hem en hij ging zitten.
“Komt Elisa niet? Vroeg Sanae naar Jonas
“Nou, ze excuseerde zich” toen hij haar dat zei keek hij me kort aan.

Ik keek de andere kant op want ik wist dat ze vandaag niet aanwezig wilde zijn om gisteren. Dat was natuurlijk niet mijn bedoeling. Heb ik dan als vriendin niet het recht teleurgesteld te zijn als zij 3 maanden zwanger is en het mij niet verteld? Ik begrijp niet waar ik fout ben.
“Lina? Halloo?”
“Sorry ik was even in gedachten” zei ik aan Manuel
“Wanneer vertrek je naar China?”
“Dat weet ik nog niet, de datum staat nog niet vast”
“Hmm okay, de visums moeten nog klaar gemaakt worden dan?”
“Jep, ik heb alvast al alles ingegeven samen met Tomas”
“Tomas, is dat die jongeman van de IT bij jullie?”
“Ja dat is hem. Het is onze eerste ervaring in China. Ik ben echt benieuwd” zei ik blij
“Nou kijk gewoon uit dat je niks overkomt alsjeblieft” zei Manuel kordaat.
“Natuurlijk, altijd” zei ik met een gerustgestelde glimlach.

Hij knikte en at verder van zijn boterham. Na het ontbijt ging ik terug naar huis om wat bij te komen van al dat feesten. Eenmaal Mario mij thuis had afgezet keek ik even op mijn gsm en zag ik een berichtje van Tomas in een club zo te zien. Hij had er aardig van genoten zo te zien. Ik stuurde hem een goeiedag en dat hij mag genieten van zijn kater die hij waarschijnlijk vandaag zal voelen. De dagen gingen rustig voorbij die ik ook thuis doorbracht. Zoals Manuel had beloofd waren Alfonso en Sanjez niet meer voor mijn deur. Nadat ik ze eigenlijk gewoon werd begon ik hun wel te missen. Deze weekend ging het oudejaarsavond zijn. Allison wilde een party organiseren thuis met iedereen erbij. Dat betekenend dat er weer veel mensen aanwezig gingen zijn. Ik hoorde dat deze keer Oma Maria-Laura van de partij ging worden. Net de dag voor oudejaar ging ik Allison gaan helpen om het feest wat voor te bereiden.
“Dank je voor je hulp Lina! Zonder jou was mij dit hier niet gelukt” zei ze geïrriteerd naar haar gsm toe.
Haar 200ste assistente had haar ziek gemeld die haar normaal ging helpen in het organiseren van haar feest. Ze riep uit dat ze haar ontslag mocht verwachten zonder voordelen erbij. Allison kan lief zijn maar als je tegen haar schenen zat dan moest je weglopen.

“Geen probleem sis” zei ik haar nadat ik de laatste details aanbracht.
De zaal zag er heel mooi uit. Ik denk dat velen hun ogen zullen opentrekken. Ik hoorde opeens mijn mobiel afgaan die op tafel zat. Ik zag dat Carlos me aan het bellen was.
“Hallo Carlos, alles goed met je?”
“Hallo lieve Lina, het gaat goed met mij en met jou?” Vroeg hij me
“Ja alles goed hier, dank je!”
“Ik hoop dat je een goede kerstfeest achter de rug hebt gehad, waarvoor ik je eigenlijk bel Lina, de visums zijn binnen en Yung wilt ons eigenlijk morgen avond verwachten in Hong Kong.”
“Ow, morgen al??” vroeg ik geschrokken
Ik keek teken naar Allison.
“Ja graag, jij en Tomas zullen straks opgehaald worden omdat we in Madrid ons vliegtuig zullen nemen. Is dat goed? We blijven er tot Maandag. Dus welgeteld voor 3 dagen inpakken. ”
“Ja dat komt inorde Carlos, ik ga zo mijn valies inpakken” zei ik hem
Hij bedankte me en ik haakte af.
“Wat jouw valies inpakken? Zei Allison al vragend?
“Ik vertrek straks richting Madrid om morgen mijn vliegtuig richting China te nemen” zei ik haar vol ongeloof.
“Wat?! Dus je zal hier niet zijn voor nieuwjaar?” zei ze opeens
“Neen, blijkbaar niet, sorry zus” zei ik haar
“Nou neen, dit is belangrijker. Ik weet dat je al heel lang naar die reis uitkijkt dus ik begrijp het.”

Ik gaf haar een knuffel en bedankte haar. Ik vroeg Allison of nog wat kon doen voor haar en ze zei me dat ik gerust mocht vertrekken. Ze wenste me een goede reis en zei me wel 10 maal dat ik moest uitkijken.
“Alsjeblieft, je weet nooit wat je daar tegen komt. En ik hoorde dat ze daar honden eten. Yakkes!!”
“ Haha, Allison maak je geen zorgen. Ik kom terug zoals ik vertrokken was” zei ik lachend.
Ik liep het huis uit en stapte in mijn auto. Ik reed richting het appartement en zag dat Tomas mij al belde.
“Are you ready?!” zei ik hem
“Jeetje mijn hoofd doet zoveel pijn, heeft Carlos je ook gebeld?”
“Jep, Hong Kong is vroeger ingepland” zei ik hem met een glimlach.
“Ik ga me opfrissen en meteen met mijn valies beginnen”
“Ja ik ook, we blijven er 3 dagen dus ik denk dat het zal mogen meevallen.”
“Ik had toch wel een week verwacht” zei hij spottend.
“Haha, het is nog altijd een zakelijke reis he Tomas, geen vakantie” zei ik hem
“Hmm misschien eens als vakantie dan boeken als het meevalt”
“Ja dat kunnen we wel doen” zei ik lachend
Nadat ik met Tomas de telefoon inhaakte begon ik mijn valies in te pakken. Ik nam een paar outfits mee met bijpassende hakken en wat producten die ik niet kan missen. Mijn laptop die op mijn bureau zat pakte ik ook in. Ik zag de USB stick van Mateo en pakte die mee in. Als ik niks te doen had kon ik nog wat in snuffelen.
Ik ging een mij wat sportief aankleden voor straks. Ik wilde met gemakkelijke kleding vertrekken zonder high heels en dergelijke. Ik nam een bad en waste mijn haren. Daarna ging ik mijn haren drogen. Met een hoge dot liep ik snel de badkamer uit en ging mij verder aankleden. Eenmaal aangekleed ging opeens mijn mobiel af.
“Hallo met Lina”
“Ging jij nou vertrekken zonder wat te laten weten?” Hoorde ik Manuel boos aan de andere kant van de lijn.
“Hallo Manuel, sorry helemaal niet, ging je nog bellen. Carlos belde dat we zo vertrekken richting Madrid. Morgen vroeg hebben we ons vliegtuig richting Hong Kong.” Zei ik hem
“ Waarom is het dan zo vervroegd?” vroeg hij
“Yung wilt ons eerder ontvangen maar weet de reden niet. Ik denk dat Carlos ons dat nog zal laten weten als we vertekken”
“Okay, hoelang blijf je er?”
“3 dagen dinsdag keren we terug”
“geef je mij door wat je uren zijn ik zal maken dat in Madrid iemand je ophaalt” zei hij
“Manuel, ik kom met Carlos terug. Maak je geen zorgen. Jij moet je zorgen maken om Sanae ze bevalt binnenkort.” Zei ik hem met een glimlach
“Lina, je hebt evenveel recht als de rest” zei hij kort.