Ze zijn niet van Forum voor Democratie of de PVV, maar voelen zich als witte man de kop van Jut in het hedendaagse debat. Een gesprek met historicus Marcel Rijken. ‘Er zijn meer mensen met mijn standpunten. Maar die hoor je niet.’
‘In de ogen van linkse mensen ben ik rechts, in de ogen van rechtse mensen links’, vat Rijken zijn ideologische positie samen. ‘Ik trek naar het midden. Ik houd van cultuur, ook progressieve, dat geldt als ‘links’, maar ik heb ook oog voor de schaduwkanten van de multiculturele samenleving, dat geldt dan weer als ‘rechts’.’
Rijken is uitgesproken over het thema ‘woke’. ‘Over dat uit Amerika overgewaaide fenomeen van hyperpolitieke correctheid ben ik heel kritisch. Je kunt tegenwoordig niet meer antiracist zijn, als je niet woke bent. Ik vind mijzelf een antiracist maar ik ben niet woke, dus ben ik een racist volgens de zelfbenoemde antiracisten van tegenwoordig.’
Waar Rijken zich enorm aan stoort is het ‘slachtofferdiscours’: ‘Als je zwart bent of moslim en het zit je tegen, dan is dat schuld van de samenleving, nooit van jezelf. Terwijl ik ook een laag inkomen heb, en ook gedoe met de Belastingdienst heb gehad. Maar ik moet als witte man mijn toxische mond houden en luisteren, want ik ben volgens wokies geprivilegieerd.’
Over migratie zegt hij: ‘Ik snap dat je de grenzen niet hermetisch kunt afsluiten, maar elk jaar komt er als gevolg van de migratie een middelgrote stad bij. Veel migranten doen een beroep op de verzorgingsstaat, met als gevolg dat die onbetaalbaar wordt. Dat is echt een groot probleem, waar iemand als migratieprofessor Leo Lucassen helemaal geen rekening mee houden wil.’
Wokies vinden het volgens Rijken vooral belangrijk dat je aan de ‘goede kant van de geschiedenis’ staat. ‘In de jaren zestig moest je zonder nuance tegen de Vietnamoorlog zijn, in de jaren tachtig zonder nuance tegen de kruisraketten; nu moet je zonder nuance tegen de witte man zijn.’
https://dekanttekening.nl/samenlevin...at-je-zwijgt2/