Deel 2:
https://muslimcentral.com/nouman-ali...-come-from-02/
Hier wordt vers 57 besproken, waarin Allah beschrijft welke bouwstenen men nodig heeft om naar een toestand te gaan waar je oprecht gelukkig bent.
Heb in je achterhoofd dat de Koran een andere betekenis ontleent aan bijvoorbeeld het woord succes. Transcultureel en transreligieus wordt er een nagenoeg zelfde definitie aan succes gegeven (een goede carriere, goede financiele status, een goede opleiding etc).
Maar Allah geeft ons een extra inzicht en extra wijsheid op succes. Voor de gelovige wordt er dus iets toegevoegd, waardoor het een andere betekenis krijgt. Hetzelfde ook voor het hebben van verlies.
Allah praat in de verzen 57 en 58 over geluk, op zo'n manier dat alleen een gelovige de extra dimensie die eraan is gegeven echt begrijpt. Er is een bepaalde vorm van geluk, die andere mensen zich niet kunnen inbeelden. Het bestaat niet eens voor hen, het bestaat alleen voor de gelovige.
Er is een dimensie van geluk die wordt vrijgegeven in de Koran, waardoor de gelovige in staat is om een goddelijk geluk te ervaren die andere mensen niet kunnen bereiken. En dat is de kant die we nu proberen te openen.
En die kant verandert gelijk ook alle andere dimensies aan geluk.
In het hoofddstuk Yunus tot aan de verzen is er een intense discussie gaande geweest tussen de Profeet (sws) en de ongelovigen over 2 onderwerpen: 1. Is de Koran verzonnen door mensen of gemaakt door Allah. Het is moeilijk voor de ongelovigen om het te accepteren, vanwege de claim dat er een Dag des Oordeels komt, dat er leven na de dood is. Dat is het tweede deel van de discussie, of er wel of niet een leven na de dood is.
Het is belangrijk om met deze achtergrond naar de verzen 57 en 58 te kijken. In de eerdere verzen ging het vooral om de profeten, een handvol gelovigen en een handvol ongelovigen. Maar er is een zwijgzaam leeuwendeel van publiek. Wat Allah nu doet is even pauzeren en Zich richten tot deze zwijgzame deel.
Hij zegt daarmee: 'jij hoeft hier niet met een mening in te gaan, maar kunt beginnen vanaf het begin.' Daarom begint de vers ook met 'o mensen'. Wat het doet is dat het de eerdere discussie ongedaan maakt.
Daarna zegt Hij: 'een raad, een krachtig Raad is zeker gekomen van jouw Heer. We zullen vanaf hier dit eerste stukje van vers 57 ontmantelen.
Eerst ter herinnering de betekenissen van het woord 'Mawiddah', dat hier gebruikt wordt. Het betekent iedere spraak of actie die een mens bewust maakt van de gevolgen van wat ze binnenkort gaan doen. Dus je vertelt iemand iets, waardoor je hen doet realiseren dat wat ze zometeen gaan doen slechte gevolgen heeft. Dus je zou moeten stoppen met wat je bijna gaat doen. Het is niet het specifiek vertellen aan iemand om iets wel of niet te doen, maar je helpt ze begrijpen dat wat ze gaan doen, slechte gevolgen kan hebben. Of als je deze goede dingen in de plaats zou doen, er goede dingen kunnen gebeuren.
Zoals kinderen moeite hebben om bevelen op te volgen, zonder te weten waarom, zo kan een mens niet stoppen met iets te doen als hij het niet begrijpt. Je zult ook niet gemotiveerd zijn om iets wel te doen, als je niet begrijpt waarom je het zou moeten doen.
Veel van de dingen die we moeten doen in het leven, zijn heel lastig. En de slechte dingen in het leven, zoals slechte eten, smaken heerlijk. Dus het is moeilijk iemand te weerhouden om ervan te eten, juist omdat het zo lekker smaakt.
Dus zo'n persoon heeft Mawiddah, Raad, nodig.
Arabischtechnisch gezien is het woord Mawiddah de serieuze versie van raad, je zou het eigenlijk met een hoofdletter R moeten schrijven, het is de verheven versie van het eigenlijke woord.
Het is verder verheven vanwege verschillende redenen. In de vers wordt genoemd dat een Raad is gekomen, niet dat het je bereikt heeft. Als iets je bereikt heeft, kan het ook per toeval zijn, zoals je woorden opvangt van een gesprek van andere mensen op straat. Maar als iets naar je toe gekomen is, is het specifiek bedoeld geweest voor jou.
Dus het is een enorm belangrijke Raad, iets groots én het is specifiek gekomen voor jou, '...het is naar jullie allen gekomen.'
Ook zegt het Arabisch dat het niet alleen gekomen is, maar ook van een enorme afstand.
Dus het is niet alleen een krachtige Raad, het is ook nog eens specifiek en gekomen van een enorme afstand. Het is helemaal van de Hemelen gekomen, naar jou specifiek.
Hoe verder weg iets komt, hoe waardevoller het voor een mens komt. Hiermee wil Allah aangeven dat deze Raad van heel ver is gekomen, speciaal voor de mens.
Maar de inhoud van de Raad zelf, is vaak oncomfortabel om te horen. We vinden het niet leuk om raad te krijgen, omdat het impliciet betekent dat wat je aan het doen bent eigenlijk fout is of de verkeerde kant opgaat. Er is iets mis met je gedrag en iemand is dat aan het benoemen.
Ons beschermingsmechanisme ziet dat aan als een aanval op jouw persoon. Jouw zelfrespect, ego of wat je het wilt noemen gaat dan opspelen: 'wie ben jij om mij te vertellen wat ik moet doen?'
We zijn dus allergisch voor raden, het voelt aan alsof we aangevallen worden.
Het woord Mawiddah betekent ook dat het een advies is die je hart kan raken.
Maar hoe kan dat? Het laatste deel van de vers legt het uit '...van je verzorgende Heer'. Een Rabb is niet gewoon een heer, maar iemand die je juist verzorgt. Net zoals een coach extra hard in het advies is, omdat hij succes voor je wenst, waardoor je zijn advies sneller accepteert.
De enige keer dat je kritische advies serieus neemt, is wanneer je weet dat iemand veel in je heeft geinvesteerd.
Dus wat Allah hier doet, is ons uitnodigen na te denken over wat Hij allemaal voor ons heeft gedaan.
Een van de missende onderdelen voor het krijgen van een gelukkig leven, iets wat moderne psychologie je niet zal leren, is dat je iemand in je leven nodig hebt die in jou geïnvesteerd heeft en je voorziet van (harde) advies. Maar dat het advies is, die van een liefdevolle plek komt.
Ter vergelijking met mensen, zoals bijvoorbeeld ouders. Ouders kunnen bij het geven van advies de fout maken alleen maar kritiek te geven, zonder waardering of aanmoediging. Na heel veel kritiek, wordt de relatie broos.
Maar Allah is niet zo. Als Allah raad geeft, dan doet Hij dat met aanmoediging, met het geven van hoop. Hij schrikt ook af met de gevolgen, maar Hij beloont je ook. Het is geen eenrichtingsverkeer relatie.
Tenslotte wordt er een disclaimer gegeven over 'selfrighteousness'. Gebruik de woorden van Allah niet, om jezelf te rechtvaardigen. Dat is een serieus probleem, om ayaat van de Koran te gebruiken als een wapen, in plaats van ze daadwerkelijk als advies ter harte te nemen.
De aya die we lezen behoed ons ook voor dat, omdat daarin staat dat de Raad van je Heer komt. Je bent niet in de positie om de woorden van je Heer te misbruiken voor je eigen gewin.
We moeten elkaar aanmoedigen om Allah's woord als raad te nemen, omdat dat een van de onderdelen is naar een gelukkig leven.