Oprottah Angela
HahaGeplaatst door Sterrenkunde.
Married and children!
Vrijdag. Het was precies 13:00 uur. In mijn lichtblauwe maxi jurk stond ik met knikkende knieën bij de voordeur van Amir. Ik was weer dat meisje die helemaal week werd van deze man. Ik was dat meisje waarvan haar hart zo tekeer ging alsof ik achterna gerend werd door blaffende honden. Voor even legde ik mijn linkerhand op mijn borsten alsof ik daarmee mijn hart kalmer probeerde te krijgen. In een fractie van een,.. wat? Een dag? en ik was weer helemaal stapel op deze man. Ik heb 'm zo lang niet gesproken noch gezien sinds die opening. Ik voelde me juist verrot op de manier hoe alles gegaan was. Goed, ik nam een diepe teug lucht in mijn longen en belde aan. Binnen een paar seconden werd de deur geopend en keek ik naar de man over wie ik het net had. Hij glimlachte en deed de deur iets meer open. "Bouchra, hi..". Zei hij. Ik glimlachte en keek hem aan aan. Het zonlicht zorgde ervoor dat zijn oogkleur nog feller werd. Zijn donkere haar zat weer perfect in model en hij zag er zoals gewoonlijk... prachtig uit.
Hij liet me naar binnen en deed de deur dicht. "Sorry, ik moet alleen nog even wat doormailen en ben zo terug bij je. Wil je koffie of thee?". Zei hij. Ik knikte. "Ik maak het zelf wel, ik zie je zo". Zei ik. Amir glimlachte. Nadat ik klaar was nam ik plaats aan de eettafel en wachtte geduldig op Amir. Ik hoorde hem bellen in het Spaans. Ik begreep er niks van. Na tien minuten liep hij de trap af en pakte zijn autosleutels. "Zullen we?". Zei hij. Ik knikte en stond op. "Ik hoop dat.. het niet voor problemen heeft gezorgd?". Zei ik. Amir keek me aan en glimlachte. "Je bedoelt Angela?". Zei hij terwijl we in zijn auto stapte. Ik knikte. "Maak je daar maar geen zorgen om." Zei hij met een knipoog. Ik glimlachte en geloof me, Angela kon aan mijn reet roestenIk wilde gewoon geen problemen voor hem..
"Hmm.. even kijken.. ik rij richting Zeeland. We kunnen daarna wat eten in Antwerpen?". Zei Amir terwijl hij iets invoerde in zijn navigatie. Ik vond alles best totdat ik de reistijd zag. "Oh.. twee uurtjes heen en weer". Zei ik. Amir keek me aan. "Is dat.. erg?". Zei hij nuchter. "Eh nee.. nee.." stamelde ik. Houdt toch je mond dicht! zei een stemmetje in mijn hoofd. Amir glimlachte en reed weg. Het was...fijn om hier naast hem te zitten. Het leek wel alsof we een stel waren. Bij deze gedachte kreeg ik ineens rode wangen. Amir keek me soms vluchtig aan. "Dit is gek he". Zei hij ineens. Ik keek hem aan en glimlachte. "Ja.. ik dacht dat ik de enige was die er zo over dacht". Zei ik. Amir moest lachen. "Nee...nee.. ik heb gisteren aan jou gedacht." Zei hij. "Je wilde me iets zeggen totdat mijn ex belde". Zei hij. Ik keek hem aan. Ja, ik wilde hem gisteren vertelde dat ik nog iets voelde voor hem. Maar toen belde zijn ex en ik was blij dat ik uiteindelijk niks gezegd had. Stel je voor dat het bij hem niet zo was? Ik zei het gewoon in the heat of the moment. En dat was het verdorie gisteren écht wel!
"Eh niks. Niks." Loog ik. Amir keek me aan en knikte. "Ok..". Zei hij met een lach. Wie kon dit ooit gedacht hebben? Ik naast hem. Wat bijna vier jaar geleden begon als een periode waarin ik hem wel kon vermoorden en hij vast ook mij, waarin we elkaar bloed wel konden drinken, waarin we veel leed en verdriet moesten meemaken en kijk ons nu. Had Anisa gelijk? We kunnen niet met en zonder elkaar? Die haat die hij voor mij voelde en andersom, waren dat gewoon geen diepliggende gevoelens? Was dat gewoon geen pure liefde? Hij keek me vluchtig aan en ik bloosde. Dat viel hem op. "We zijn er bijna". Zei hij. Ik keek hem aan. "Je rijdt 160 waar je 100 maar mag". Zei ik. Amir moest ineens lachen en nam wat gas af. "Je lijkt mijn moeder wel". Zei hij. "Dat is dan een compliment". Zei ik. Amir glimlachte. "Je ziet er.. fantastisch uit" Zei hij. Ik glimlachte als een klein meisje en keek de andere kant op.
We waren veilig aangekomen en stapte uit. Amir keek op zijn horloge. "Precies drie uur." Zei hij. Ik keek hem aan en moest lachen. "Ik dacht dat we ons zouden ontspannen. Doe je horloge maar af". Zei ik. Hij keek me gek aan. Ik liep naar hem toe, pakte zijn hand en haalde de horloge weg. "Zo.." Zei ik terwijl ik het in mijn tas stopte. "Die ben je ook echt kwijt". Zei ik. Amir lachte en we liepen richting het strand. Het was druk, vol, warm en we snakte naar drinken. Amir... zag er zoals ik zei perfecto uit. Dat merkte ik aan de blikken die hij toegeworpen kreeg van veel dames. Hij straalde ook een bepaald charme uit. Je kon blind verliefd worden op deze man. Als hij je met z'n uiterlijk niet om z'n vinger wond, dan was het wel met zijn stem.
"Wil je echt het strand op als in je schoenen uitdoen?". Zei ik. Amir keek naar zijn peperdure schoenen en trok zijn schouders omhoog. "Laten we dat doen". Hij ging op een bankje zitten, trok zijn schoenen uit en vouwde zijn broekspijpen op. Ik schoot makkelijk uit mijn sleehakken. Speciaal aangetrokken voor deze dag. En toen.. toen voelde ik de zandkorrels onder mijn voeten knetteren. Het was warm, het zand voelde hier en daar warm en afwisselend koud aan. Het was héérlijk. Ik tilde mijn maxi jurk lichtjes op en liep als een klein kindje naar de zee die uitgestrekt voor mij lag. Waarom deed ik dit niet eerder? Ik dacht aan mijn droom, mijn fantasie droom. Liggend zonnebaden terwijl ik met mijn hand door de zandkorrels speelde. En voor even voelde het zo. Amir had gelijk, ik moest me nodig ontspannen. Ik liep naar de zee en drukte mijn voeten in het natte zand. Ik draaide me om en Amir keek me alleen aan met een grote glimlach op zijn gezicht. "Kom.." Zei ik terwijl ik een hand uitstak. "Het is heerlijk en niet koud". Amir haalde zijn handen uit zijn broekzakken en liep naar mij toe. Ik voelde zijn hand in de mijne en ik keek weer over de horizon. "Dit is zo mooi..". Zei ik. "Ja hè?". Zei hij terwijl hij ook naar de horizon keek. "Ik ga dit vaker doen." Zei ik. Amir glimlachte. "Dat moet je doen." Zei hij. Ik glimlachte en kwam tot de ontdekking dat ik nog steeds zijn hand vast had. Voorzichtig liet ik deze los en begon ik weer te blozen.
"Hoe.. staat het met ons?". Zei Amir ineens. Ik keek hem aan schrok van deze vraag. Hij was direct, dat weet ik. "Hoe bedoel je?". Vroeg ik. "Nou, precies wat ik zeg. We zitten hier samen, ver gelegen van onze omgeving. Jij en ik, ik bedoel gisteren..." Zei Amir en hij blokkeerde. Ik keek hem aan en knikte. "Ja.. dat was nogal wat". Zei ik. Amir knikte ook. "Amir. Ik voel iets. Ik ben gewoon heel eerlijk tegen je. Eigenijk sinds... een paar dagen. Al voor de opening van je bedrijf. Eigenlijk,.. vond ik je altijd wel leuk. Denk ik. Nee, ik weet het vrijwel zeker. Je doet iets met mij. Toen we samen,.. je weet wel.. naar bed gingen voelde ik behalve lust ook liefde voor jou. Pure liefde. Het deed mij alleen pijn dat jij het anders zag, maar om die pijn te bedwelmen wilde ik je datgene geven van mij. Jij zag het anders, ik niet." Zei ik. Ik weet niet waar ik de ballen ineens vandaan had gekregen, misschien kwam het door de zandkorrels onder mijn voeten die mij zen maakte, maar there. I said it. Ik heb mijn hart laten spreken. Amir luisterde enkel aandachtig en keek me aan.
"Ik voelde me daarna denk ik gewoon gekwetst. De manier hoe je.. mij behandelde toen je erachter kwam dat ik misschien zwanger was. Alsof je vies van mij was. Ik kan dat gevoel gewoon verdomme niet uitschakelen Amir." Amir sloot zijn ogen. "Je hebt je excuses aangeboden en echt, ik heb het je vergeven. Ik had eerlijk tegen je moeten zijn. Ik had iets moeten gebruiken, maar dat was mosterd na de maaltijd. Ik vergeef je alles Amir. Echt. Ik hoop dat jij ook een plekje in je hart hebt om mij te vergeven." Zei ik. Amir keek in de verte en bleef naar de horizon staren. Ik zweeg alleen en was blij en trots op mijzelf dat ik mijn hart heb laten spreken. "Waarom zou jij me moeten vergeven? Ik ben vanaf het begin alleen onaardig tegen je geweest." Zei hij. "Nee.. je was er ook voor mij. Amir.. ik was ook niet de aardigste tegen je op sommige momenten." Zei ik. Amir keek me aan. "Ik hou van je". Zei hij ineens. Ik keek op en schrok van deze woorden. "Je.. wat?". Zei ik. "Ik hou van je." Zei hij nogmaals. Ik knipperde met mijn ogen en keek hem aan. "Jij houdt van mij?". Zei ik stotterend. Amir knikte en glimlachte. "Ik stelde mezelf voor om mijn hart, net als jij hier open en bloot te geven. Maar ik kan zoveel zeggen, vertellen, het komt er gewoon op neer dat ik niet zonder je kan. Vanaf de eerste dag dat ik je zag eigenlijk. Ik dacht dat het een soort van opwellinkje was, maar daar was niets van waar. Ik heb altijd een zwak gevoel voor jou gehad. Je bloedmooie ogen, je geduld die je met mij had, bouchra ik werd gek toen ik erachter kwam dat ene of andere imbeciel jou verkracht had! Dat Ben verdorie met zijn tengels aan je gezeten heeft! Ik wilde je voor mij. Voor mijzelf." Zei hij. Hij lachte ineens. "Ik klink nu wel als een verdomde narcist". Zei hij. Ik moest door mijn allang en brede gevallen tranen lachen. "Nee.. je laat je hart toch spreken. Amir.. ik denk dat ik ook van jou hou". Zei ik. Amir keek me aan en ik zag zijn ogen glinsteren. Hij trok me naar zich toe en hieldt mijn handen vast. "Dat denk jij of dat weet jij?". Zei hij met een glimlach. "Ik weet het zeker." Zei ik. "Mevrouw Kadmi, ik wil je zo vreselijk zoenen maar dat lijkt me hier niet gepast." Zei hij. "Waar dan wel? Stiekem in je auto?". Zei ik lachend. Hij moest lachen en gaf een kus op mijn voorhoofd. Onze handen verstrengeld in elkaar liepen we langzaam het strand af richting een restaurantje om wat te drinken.
Ik waande me in een droom. Of was dit een droom? Ik was zo zweverig en voelde weer het bloed in mijn lichaam stromen. Ik had ineens een zwaar bonkend hoofd. Ik hoorde tegelijkertijd iets geluid maken en deed mijn ogen open. Ik keek naar mijn mobiel waarvan het alarm hard overging. Ik ging rechtop zitten en.... FUCK het was een droom!!!!!!!!
Hola chicka's
“We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
- Jonathan Gottschall -
Dat was gemeeeeeen hahahah
Hola chicka's
Married and children!
Up up krijgen we nog een vervolg
