1. #766
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Ik zal vanavond plaatsen in sha Allah ❤❤❤

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  2. #767
    Alhamdoulillah.

    Reacties
    378
    04-05-2012

    Uppp

  3. #768
    MVC Lid

    Reacties
    368
    21-12-2013

    Uppp

  4. #769
    MVC Lid

    Reacties
    341
    19-12-2013

    Up up up

  5. #770
    MVC Lid

    Reacties
    368
    21-12-2013

    Upp voor een vervolg

  6. #771
    MVC Lid

    Reacties
    1.938
    21-06-2007

    Upp upp

  7. #772
    MVC Lid

    Reacties
    323
    27-08-2020

    Up
    ….

  8. #773
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Haar intense blik zorgde ervoor dat ik rillingen over mijn lijf kreeg. Ze was prachtig. Lang, ze had iets mediterraans, olijfkleurige huid, en grote bruine ogen en gitzwart lang stijl haar. "Ik ben Bouchra, aangenaam". Zei ik. Ik gaf haar een hand en ik voelde de lange nagels bijna prikken in mijn hand. "En.. wat is jou functie binnen de organisatie?". Zei ze. Ik keek haar aan. "Eh.. niks. Ik ben gewoon uitgenodigd. Ik heb wel voor de eigenaar gewerkt". Zei ik. Ze keek op en knikte lichtjes haar hoofd. "Hm.. ok." Zei ze. Ik glimlachte nogal akward en nam gauw een slok. "Ik ga denk ik maar weer naar huis, ik moet nog ver rijden". Zei ik. "Oh. Waar kom je dan vandaan?". Vroeg ze. "België." Zei ik. Ze keek op. "Dat is nogal een reis." Zei ze. Ik knikte. "Precies, maar waar ik vandaan kom is net precies op de grens van.." ik kon mijn zin amper afmaken of ze keek iemand aan en groette diegene en bleef in gesprek. Zo onbeleefd... ik perste mijn lippen op elkaar, legde mijn glas weg en liep uiteindelijk maar weg.

    Ik zag Anisa staan en Celina en ging gauw afscheid nemen en hen beide feliciteren met de opening van het nieuwe bedrijf van hun broer. Celina was zo te zien zwanger, wat haar nog mooier maakte. We bleven even praten met z'n drieën en deze dames straalde écht klasse en succes uit. Ik nam afscheid en liep richting de uitgang. Bij de auto aangekomen zag ik Amir het gebouw uitlopen met diezelfde vrouw die mij zo onbeleefd negeerde en even kruiste onze blikken. Ik deed mijn vest aan aangezien het iets frisjes werd en ik zag Amir mijn kant oplopen. "Ga je al weg?". Zei hij. Ik knikte. "Ik moet nog een eindje rijden". Zei ik. "Bedankt dat je geweest bent." Zei hij. "Ik.. was benieuwd naar je tweede bedrijf en het ziet er echt goed uit." Zei ik. Amir glimlachte. "Heb je geen introducé meegenomen? Je vriend?". Zei hij. Ik dacht aan de handtastelijke Said van vorige week. Ik schoot ineens in de lach toen ik aan mijn mission imposible actie moest denken. Amir begreep er niks van. "Eh nee.. nee.. geen vriend. Mijn zusje wilde wel graag komen, maar.. ik was bang dat ze je zou ontvoeren". Zei ik. Amir keek me aan en lachte. "Waarom?". Zei hij. "Oh...gewoon.. niks. We hadden het vorige week over jou." Zei ik. Amir leunde op mijn auto. "Vertel....ik vind het namelijk altijd leuk om dingen over mijzelf te horen". Zei hij. Ik glimlachte en keek hem aan. "We hadden het gewoon over liefde, teleurstellingen.. ga zo door. Ik liet jou naam vallen en ze zocht je op en ze heeft gekeken op je LinkedIn pagina. Zo ben ik er trouwens achter gekomen dat je een tweede bedrijf heb geopend. En met jouw naam laten vallen bedoel ik meer dat ik voor je werkte en.. eh gevoelens voor je had." Zei ik. Amir luisterde en schoot in de lach. Zijn lach was aanstekelijk en ik keek hem aan. "Wat?". Zei ik. "Nee.. niks." Zei hij. "Ja dag! Nou mag jij het ook zeggen." Zei ik. Hij schudde echter lachend zijn hoofd. "Maar.... geen vriend? Is.. alles ok?". Zei hij. Ik perste mijn lippen op elkaar en trok mijn vestje wat strakker aan. "Ik heb nooit echt een vriend gehad Amir. Ik weet niet waarom ik dat zei. Vast om afstand te bewaren ofzoiets. Ik weet het niet. Ik had wel contact met iemand, maar ik wilde niets meer dan contact. Vriendelijk. Nou hij dacht er anders over". Zei ik. Amir keek op en knikte. "Afstand?". Zei hij. Ik keek weg en werd rood. "Amir. Ik heb je zus net gesproken voordat ik naar binnen kwam. Je had haar alles verteld over ons en dat is niet erg. Alleen.." ik zuchte. "Je had mij zo vreselijk gekwetst met die opmerkingen en.. het zorgde ervoor dat mijn gevoelens voor jou minder werden" Zei ik. "Maar.. ik had misschien wat milder moeten reageren. Je bent iemand die al heel moeilijk over zijn gevoelens praat en die dag deed je dat wel. Ik had normaal moeten reageren." Zei ik.

    "Dat deed je ook Kadmi, je reageerde normaal. Wat ik zei kon niet." Zei hij. Ik zuchte. "Het leven gaat door. Gelukkig. Jij hebt jou imperium uitgebreid en ik moet je eerlijk bekennen dat ik nu veel beter in mijn vel zit. Ik heb veel dingen die me overkomen zijn geaccepteerd en los gelaten." Zei ik. "Mooi, dat is goed om te horen." Zei hij. Ik knikte en we bleven even zwijgzaam staan. In de verte werd Amir geroepen. "Ze laten je ook niet met rust he" Zei ik. Amir glimlachte. "Hmm dat is mijn ex vrouw." Zei hij. Ik draaide me om en zag de vrouw waarmee ik een uurtje geleden een gesprekje voerde. "Oh." Zei ik. Amir keek me aan. "Ik dacht... dat jullie... niet zo lekker uit elkaar zijn gegaan had je toen verteld". Zei ik. Dat is dus dè Angela. "Yep. Alleen... ze maakte zich nogal zorgen na het ongeluk. Ik ben vergevingsgezind geworden." Lachte Amir. Ik glimlachte en knikte. "Nou, een hele fijne avond Amir en nogmaals gefeliciteerd." Zei ik. Amir keek me aan en knikte. "Dank je wel, ik hoop je snel te spreken weer." Zei hij. Ik knikte en stapte uiteindelijk in de auto.

    Ik zag hem lopen naar zijn ex vrouw en een vage gevoel van diepliggende jaloezie wekte zich in mij op. Jaloezie was misschien een groot woord hoor, maar Amir zo zien doorgaan met zijn leven was moeilijker dan ik dacht..

  9. #774
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    "Wie.. wie was dat?". Ik draaide me om en keek naar Angela. "Een oud medewerkster". Zei ik. "Oh.. ok." Zei ze. "Laten we naar binnen gaan". Zei ik. Ze knikte maar kon haar ogen niet echt afhouden van Bouchra die lang en breed wegreed. "Oud medewerkster. Grappig dat ze hier is". Zei ze. Ik keek haar aan. "Wat is daar zo grappig aan?". Vroeg ik. "Tja.. gewoon.." Zei ze. Ik begreep het niet. "Fijn dat jij er ook was in ieder geval". Zei ik. Angela keek me aan en knikte. Celina en Anisa liepen naar mij toe en Angela liep meteen weg. Dat ze elkaar niet lekker lagen wist ik al.

    "Ik snap nog steeds niet wat zij hier doet". Zei Anisa terwijl haar blik gefixeerd op Angela bleef staan. "Laten we het gezellig houden Anisa." Zei ik. "Had je Bouchra trouwens nog gezien? Je had haar uitgenodigd?". Zei Anisa. "Ja klopt, ik wist niet of dat wel zo handig was maar deed het toch. Ik wist ook niet of ze echt zou komen." Zei ik. "Wel lief dat ze geweest is, België is niet bepaald om de hoek". Ze celina. Ik knikte. "Hoe sta je er qua gevoelens voor haar nu in?". Zei Celina. Ik keek haar aan en glimlachte. "Je vraagt teveel". Zei ik. Celina keek me droog aan. "Eh.. gewoon. Ze is prachtig en slim alleen.. mijn focus ligt nu bij twee bedrijven en eentje 2000 kilometer verderop. Dus..". Zei ik maar. Celina knikte. "Ik heb liever 100 keer Bouchra dan dat monster daar". Knikte Anisa naar Angela die aan de bar zat. "Moet ze niet naar haar kind toe." Vervolgde ze. "Anisa... waarom zo agressief zus. Dat je haar niet mag, prima. Maar... ze is er nu en zet dus maar gauw een andere masker op ok?". Zei ik streng. Anisa liep hoofdschuddend weg. "Nou, ze mag bouchra veel meer als haar. Dat zegt al heel wat broer. Je weet hoe erg Anisa daarin kan zijn." Zei celina met een glimlach. Ik knikte. "Ze maakt zich teveel onnodige zorgen." Zei ik. "En terrecht Amir." Zei Celina. "Dat hoeft niet. Echt. Ik red me wel. Ik moet voor jullie zorgen en niet andersom." Zei ik. Celina glimlachte en we liepen weer samen de menigte in.

    Tegen het einde van de avond liep de hal leeg, was Angela weg en mijn twee zussen en bleef ik even met Eric napraten en wat collega's. Ik hoorde mijn mobiel overgaan en nam gauw op. Het was een onbekende nummer. "Met Amir." Zei ik. "Hi.. Amir. Met Bouchra". Zei ze. Ik schrok een beetje, was ze wel goed gearriveerd? "Is alles ok?". Zei ik meteen. "Eh ja, ja.. ik ben thuis. Alleen.. ik ben daar denk ik mijn mobiel verloren en jou nummer ken ik uit mijn hoofd dus ik vroeg me af of je even voor me kon kijken of hij echt daar ligt? Sorry trouwens, je zal het vast druk hebben". Zei ze. "Nee.. nee.. ik ga meteen voor je kijken. "Ik heb alleen aan de bar gezeten en meer niet." Zei ze. Ik liep naar de bar en zocht naar haar mobiel. "Zoekt u deze?". Zei een medewerkster. "Bouchra, is het een zwarte Samsung?". Vroeg ik. "Eh ja.. gelukkig. Ik dacht dat ik 'm voorgoed kwijt was. Ik moet hem hebben laten liggen." Zei ze. "Ik hou hem bij me. Wil je dat..". Ik blokkeerde. "Ik kom hem wel halen, morgen". Zei ze. "Ik wil 'm ook wel brengen? Dan hoef je niet zo'n lange rit af te leggen?". Zei ik. "Nee.. nee je hebt het zo druk. Ik vind het niet erg en ik ben morgen toch vrij." Zei ze. "Ik ben morgen alleen erg druk met vergaderingen maar ik ben uiterlijk zes uur thuis?". Zei ik. Ze zweeg even. "Ok.. sorry Amir. Ik heb het gevoel alsof ik je zo opjaag, het spijt me." Zei ze. "Helemaal niet. Maak je geen zorgen. Ik zie je morgen goed?". Zei ik. We wenste elkaar een fijne avond en per ongeluk drukte ik een knopje van haar telefoon aan. Twee mensen, van middelbare leeftijd verschenen op het scherm. Hand in hand. De liefde straalde er vanaf. Dat moeten vast haar ouders zijn want in beide mensen zag ik iets van Bouchra terug. De blauwe ogen van haar vader, en de kuiltjes van haar moeder. Ik glimlachte en stopte de telefoon gauw in mijn colbert. Ze zou morgen komen. Waarom voelde ik me ineens zo zweverig alsof ik op wolken liep?

    Afijn, de volgende dag heb ik gewerkt, praatte we na over de openingsfeest van gisteren. Hadden we heel véél sollicitatie gesprekken en uiteindelijk rond half zes was ik klaar. Ik pakte mijn colbert en sleutels en liep de deur uit. Onderweg werd ik ineens gebeld door Angela. "Met Amir". Zei ik. Angela klonk was sipjes aan de telefoon. Net alsof ze heeft lopen huilen. Ik kende haar maar al te goed. "Is alles in orde?". Vroeg ik. "Nee.. ik heb zo'n bonje gehad met mijn ex. Het was vreselijk. We zijn amper een half jaar uit elkaar en hij wil de kleine voorstellen aan zijn nieuwe vriendin, kun je dat geloven?". Zei ze. Eerlijk? Ik wist niet wat ik met deze informatie aan moest. Heeft ze daar geen vriendinnen voor? "Dat is vervelend Angela." Antwoorde ik maar. Ik keek op mijn horloge en reed mijn straat in. "Angela, ik moet nu ophangen. Ik spreek je wel.. een andere keer goed?". Zei ik. Er viel een stilte en ze hing na gedag te hebben gezegd op. Ik zag ineens een dame staan bij mijn voordeur. Ze draaide zich om en het was Bouchra. Ik stapte gauw uit en liep naar haar toe. "Hi.. amir.. sorry voor de moeite. Je zei dat je uiterlijk tegen zessen thuis was dus wilde ik je niet te lang ophouden. Je zal vast moe zijn, ik ga er meteen vandoor.." Zei ze in één ademteug. Ik moest glimlachen. Haar zo zien, bij mijn voordeur deed iets apparts met mij. Ik kon er verdorie mijn vinger niet op leggen. Ze droeg een lichtblauw topje en daaronder een jeans. Haar contouren waren goed zichtbaar, maar goed daar heb ik nog nooit een geheim van gemaakt, dat haar lichaam een genot voor het oog was. "Ten eerste, ik ben niet moe. En ten tweede, je houdt me niet op". Zei ik met een glimlach. Ik liep langs haar heen en deed de deur open. "Na jou.." Zei ik. Ze keek me aan en knikte. Voorzichtig liep ze naar binnen en stond ze stil in de ruime hal. Ik deed mijn colbert uit en keek haar aan. "Koffie? Thee?". Vroeg ik. "Eh.. nee niets dank je wel. Ik ga meteen ervandoor". Zei ze. Ik knikte en liep naar mijn slaapkamer om haar mobiel te pakken. Terug bij haar gaf ik het aan en bedankte ze me. "Geen dank, eh.. je werd wel de hele tijd gebeld door een privé nummer. Ik wilde hem niet uitzetten ofzo". Zei ik. Bouchra knikte. "Ik weet het, sorry als je het vervelend vond." Zei ze. "Nee.. hoor. Vervelend is een groot woord". Zei ik. Ik liep naar de keuken en zette de koffieautomaat aan. Ik hoorde een diepe zucht en haar telefoon ging over. Gauw zette ze het uit en keek me aan. "Je mag van mij opnemen hoor". Zei ik. "Eh nee.. nee.. het is niks." Zei ze. Ze keek om zich heen en stopte haar mobiel weg. Het waren mijn zaken niet, maar ze had letterlijk iets van dertig oproepen gemist, en dat alleen privé.

  10. #775
    MVC Lid

    Reacties
    323
    27-08-2020

    Up
    ….

  11. #776
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Ik pakte mijn koffie en deed mijn stropdas losser. Het was nog steeds zo heet. Nederland ging gekweld onder een reeks hittegolfen de laatste tijd. "Het ruikt heerlijk.." Zei ze. Ik keek haar aan en naar mijn kopje. De aroma van de koffie vulde het hele huis. Ik glimlachte en zette mijn kopje bij haar neer. "Alsjeblieft". Zei ik. Ze keek me aan en glimlachte. "Dat ik nee zeg tegen koffie is een wereldwonder". Zei ze. "Precies, ik vond het al vaag". Zei ik lachend. Ik maakte een kopje espresso voor mijzelf en ging tegenover haar staan. "Ga even zitten." Zei ik. Ze ging tegenover mij zitten en sipte van de koffie. Voor even sloot ze haar ogen en ik zag dat ze ervan genoot. Ik glimlachte. "Hoe heb je bijna een hele dag zonder mobiel overleefd?". Vroeg ik haar. Ze keek me aan en glimlachte. "Niet." Zei ze met een glimlach. Haar telefoon ging weer over en ze zuchte en vloekte binnensmonds. "Weer privé?". Zei ik. Ze werd een beetje rood en knikte. "Waarom verander je je nummer niet?". Zei ik. "Hele rompslomp, maar als dit zo doorgaat doe ik dat nog wel". Zei ze. "Het is iemand die ik kort heb leren kennen." Zei ze. "Wat je me gisteren vertelde?". Vroeg ik. Ze knikte. Ze vertelde me in korte lijnen hoe en wat. Bouchra was een slimme, prachtige meid, maar duidelijk echt nog een tikkie naïef. Een man die jou graag op tourtjes trakteert en daarna handtastelijk wordt? Maar, je zag de wanhoop in haar ogen. Ze wilde ook echt niks met die gast. Zo onschuldig, zo naïef. Maar, ik onderdrukte een lach toen ze me vertelde hoe ze hem heeft laten zitten.

    "Verander je nummer. Dan ben je van die ezel af". Zei ik. Ze knikte. "Ga ik doen." Zei ze met een glimlach. We zwegen even allebei en keken elkaar vluchtig aan. "Hoe is het op je werk?". Vroeg ik. "Ehm wel ok, het is werk. De collega's zijn aardig en het betaalt". Zei ze. Ik knikte. "Je moet het wel naar je zin hebben". Zei ik. Ze knikte. "Dat heb ik ook,.. ik.. ben al blij dat ik iets heb en dat het met mijn familie goed gaat." Zei ze. Ik knikte. "Je moet ook aan jezelf denken". Zei ik. Bouchra keek me aan. Ze barste ineens in lachen uit. "Jij die dat advies geeft is zo fout". Zei ze. Ik keek haar aan en lachte. "Ok,.. maar.. jou verleden is nogal wat Bouchra." Zei ik. Ze keek ineens serieus en knipperde met haar ogen. "Sorry.. sorry.. ik bedoelde het niet zo." Zei ik. Ze schudde haar hoofd. "Nee.. ik snap het wel. En je hebt ook gelijk. Ik ben zo opgeslokt door alles wat er om mij heen gebeurd dat ik mezelf vergeet." Zei ze. Ik keek haar aan. "Laten we samen iets leuks gaan doen. Iets waardoor we helemaal zen worden. Stressvrij". Zei ik ineens. Bouchra keek me met grote ogen aan. "Eh.. zoals wat?" Zei ze. "Sauna?". Zei ik. Bouchra knipperde met haar ogen en werd rood. "Ehm.." Zei ze. "Geintje". Zei ik plagerig. Ze glimlachte lief en dook gelijk achter haar kopje koffie. "Wat vind je ervan om samen een strandwandeling te maken?". Zei ik. Ik keek haar doordringend aan en ze bloosde. Ik kreeg het warm van haar zwoele ogen en... wat deed deze vrouw toch met mij?? Ze keek me aan en knikte. "Ok.. wanneer?". Zei ze. Ik keek op. "Even in mijn drukke agenda kijken". Zei ik terwijl ik met een knipoog opstond om mijn agenda erbij te halen. "Wanneer jij wil". Zei ik terwijl ik de agenda met een flinke zwaai richting de huiskamer gooide. Bouchra moest lachen en werd alsmaar roder. "Ok, eh.. morgen?". Zei ze. Ik ging zitten en knikte. "Ik neem morgen vrij dan". Zei ik. Ze keek op. "Nee.. nee... je gaat niet speciaal een dagje vrij nemen.." Zei ze. "Let jij maar eens op." Zei ik. Ze begon weer te blozen en automatisch legde ik een hand op haar hand. Ze keek ernaar en glimlachte. "Sorry.." Zei ik. "Nee.. dat geeft niet." Zei ze. We keken elkaar vluchtig aan en even was het net alsof we elkaar over de tafel wilde trekken en elkaar zouden kussen. Ik zag iets in haar ogen wat ik al eerder had gezien alleen dit keer wilde ze warmte en begeerd worden. En eerlijk? Ik wilde haar bij me nemen. Ik wilde haar kussen en omhelzen en zeggen dat alles wel goed zou komen. Dat haar verdriet ook de mijne was geweest. Zelfs toen ze voor me zorgde wilde ik dat allemaal doen. Goed, ik lag er kreupel bij maar God, ik had gewoon nog steeds een zwak voor deze vrouw. Ze wipte van haar stoel af en nam een laatste slok koffie. Ik deed hetzelfde en ze liep naar mij toe. Ze tilde haar arm op en legde een hand midden op mijn borstkas. Precies op mijn hart. Deze ging tekeer. Ik wilde zoveel. Ik boog iets voorover en tilde haar kin op. Haar ogen waren een beetje vochtig. Ze keek me recht in de ogen en glimlachte. Wat was ik gek op haar lippen en vooral haar glimlach. Deze krulde zich langzaam op en er verschenen automatisch twee diepe kuiltjes in haar wangen. "Ik denk dat ik nog... gevoel.." Ze kon haar zin amper afmaken of er werd stevig aangebeld. Ze schrok erg wat logisch was. Zelfs de doden zouden van dit geluid wakker worden.

    "Ik ga even kijken wie dat is ok?". Zei ik. Ze knikte en ik liep naar de voordeur. Ik deed 'm open en kon mijn ogen niet geloven. Angela helemaal in tranen strompelde dronken mijn huis binnen.. what the..

    "Oh je hebt bezoek." Zei ze. Ik keek haar aan en knikte. Angela keek naar Bouchra en ik zag dat Bouchra rood werd en naar de grond keek. "Angela, ik.... kan je alsjeblieft vertrekken?". Zei ik. "Oh nee.. nee.. ik ga al Amir. Dank je wel voor mijn telefoon". Zei Bouchra. Dit was zo niet de bedoeling. Een stomdronken ex vrouw in mijn huis die verdorie een stoorzender was! Ik liet mijn hoofd hangen en liep met bouchra naar de voordeur. "Sorry.. ze heeft het de laatste tijd moeilijk". Zei ik. Bouchra knikte begripvol. "Mag ik je vanavond bellen?" Vroeg ik. Ze knikte en bloosde. Voordat ze weg ging draaide ze zich nog even om en glimlachte.

    Ik liep naar binnen keek naar Angela. "Wat flik je me nou verdomme???". Zei ik boos. Angela zat op de bank. "Je hebt geen wijn meer zag ik. Jammer. Je was gezelliger als je wijn op had". Zei ze. Ik schudde mijn hoofd en maakte maar sterke koffie zodat ze nuchter zou worden en kon ophoepelen uit mijn huis. "Hebben jullie wat?". Zei ze. Ik keek haar aan. "Nee...maar wat dan nog?". Zei ik verward. "Ze is je type niet. Te verlegen en te stil". Zei ze. "Jij was mijn type wel en kijk ons nu". Zei ik. Ze keek me boos aan en stond op. "Ik ga naar huis." Zei ze. "Je gaat stomdronken naar huis? Verdorie Angela! Ik ben verdomme in de kreukels gereden door een dronken imbeciel en jij arriveert hier stomdronken bij mij en wil nu weer naar huis? Je zit totdat je nuchter bent." Zei ik. Ze begon ineens te huilen en ik sloot mijn ogen. Ik zette de koffie neer voor haar neus. "Ik ga douchen." Zei ik hoofdschuddend..

  12. #777
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Wat.. was dit ineens? Ik keek voor me uit in de auto en dacht aan zonet. Waarom raakte ik hem aan? Ik keek naar mijn hand alsof ik bloed eraan had zitten. Hij.. hij moet hetzelfde hebben gedacht als ik. Als die gekke dronken ex van hem het niet geweest was dan... ik ontwaakte uit deze gedachte en starte gauw de auto. Waarom werd ik week in zijn handen? Waarom bibberde ik als een kleine kind in de vrieskou als ik naar die blauwe ogen keek? Hoe komt het überhaupt dat ik normaal kan functioneren af en toe als hij in mijn buurt was. Mijn hart die als een tikkende tijdbom in mijn borstkas pompte werd wat rustiger. Bij zulke momenten zou ik Najat moeten bellen, mijn vingers jeukte om mijn mobiel te pakken maar ik deed het niet. Ik deed het gewoonweg niet. Ik reed snel naar huis en daar gearriveerd voelde ik me ineens zo.. zweverig. Ik had een big smile op mijn gezicht en het viel iedereen op.

    In de avond plofte ik neer op bed en hoorde geklop op de deur. Nada kwam naar binnen en keek me aan. Tegelijkertijd ging mijn telefoon over en zag ik dat Amir het was. Ik schrok en stond op. "Eruit.. eruit... hij belt me". Zei ik. Nada keek op en ze vloog de kamer weer uit. Ik haalde diep adem en nam op. "Hi.." Zei ik. "Hey.. Bouchra.." Zei hij. Ik kreeg ineens weke knieën en hieldt mijn bureau stoel vast. "Ben je goed aangekomen?". Zei hij. "Jawel, het was alleen erg druk op de weg". Zei ik. "Hoe.. hoe gaat het met je ex vrouw?". Vroeg ik.

    OMG alsof dat boeide! Amir zweeg even. "Excuses daarvoor. Ze.. is naar huis. Ze heeft het gewoon erg moeilijk. Tijdens mijn ziekte periode was ze heel zorgzaam en ik wil haar niet laten vallen. Ze heeft ook haar goede kanten". Zei Amir. "Bedankt trouwens voor.. vandaag en de koffie". Zei ik. "Geen dank. Ik heb vandaag niet echt iets bijzonders voor je gedaan". Zei hij. "Amir..." Zei ik. "Ja?". "Gaat morgen nog door?". Vroeg ik. Eerlijk? Wollah ik keek ernaar uit. Die band, die band wat ik vaak zei die ik voelde met hem. Waren dat weg gestopte gevoelens? Gevoelens die toch aan het verstoffen waren en nooit iets zouden worden? Ik voelde altijd wel iets met hem. Ik dacht dat het de miskraam was. Dat ik iets droeg wat ook van hem was. Onze geheim. Het voelde bijzonder. En hoe kort die periode ook was, het had iets speciaals. "Shit.. daarover belde ik je ook". Zei hij. Ik voelde een domper aankomen. "Angela... ze vroeg of ik tijd had om langs te komen. Ik kon haar geen nee verkopen hoe graag ik het ook wilde. Vind je het erg?". Zei hij. Natuurlijk vond ik het erg. En nu,... nu pas was er wel sprake van jaloezie. Ik dacht aan de wijze woorden van Celina. Toen ze me zei dat iedereen, inclusief zijn ex hem het licht niet in de ogen gunde. Hij maakte al eerder een fout met Firdous. En nu deze feeks.

    Ik schraapte mijn keel en zei iets wat ik never nooit gezegd zou hebben. Ik voelde me ineens verplicht hem te beschermen. De verknipte Bouchra zou ja en amen knikken en haar lot of geluk weg zien varen. Nee. Dit keer was mijn gevoel oersterk. Deze gevoelens had ik niet zomaar. Dit moest iets betekenen en dat wilde ik uitzoeken. Er was geen ruimte voor nog een vrouw en al helemaal niet die dronkaard van zijn ex vrouw. "Ik dacht dat jij van de afspraken was?". Zei ik. Ik hoorde Amir lachen. "Ja.. je hebt helemaal gelijk. Weet je, ik bel Angela zo af. Morgen 13:00 uur bij mij?". Zei hij. Er krulde zich een glimlach op mijn gezicht. "Is goed,.. tot morgen en slaap lekker.." Zei ik blozend. We namen afscheid en ik hieldt mijn telefoon dicht tegen mij aan. Net alsof het Amir zelf was.

    Angela, oprotten.

  13. #778
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  14. #779
    MVC Lid

    Reacties
    368
    21-12-2013

    Upp

  15. #780
    MVC Lid

    Reacties
    368
    21-12-2013

    Toch Amir en Bouchra
    Of komt die Angela er nu weer tussen.