Dus met een bonkend hart in mijn keel en ben ik de nacht doorgekomen en de volgende dag reed ik naar mijn afspraak helemaal in Utrecht. Ik stond op de automatische piloot. Ma zei dat ik beter thuis kon blijven. Geloof me ma, ik heb je neefje al gezien en gesproken! Ik belde keihard aan bij een vrijstaande villa achtige woning en er werd open gedaan door een magere, jongere vrouw. Ik liep meteen door en zocht naar de forse advocaat van toen. "U bent de afspraak van 10:00 uur?". Kuchte de vrouw naast mij. Ik knikte en ze stak haar hand uit alsof ik haar moest volgen. Dat deed ik en we arriveerde bij een kantoor. Het was echt zo'n gebouw uit de films. Grote schilderijen, diepbruine deuren en een muffe oude geur. De advocaat zat achter zijn bureau en keek me aan. "Mevrouw El Kadmi, gaat u zitten". Zei hij. Ik nam plaats op een chesterfield en hij keek me aan. "Ons gesprek van gisteren. U klonk nogal.. gefrustreerd". Zei hij. Gefrustreerd? Dat was verdomme nog zacht uitgedrukt. "Ik wil het zeker weten. Volgens mij weet u meer dan u loslaat". Zei ik. "Ik ben gisteren bedreigd en geslagen door hem. Hij beweerde dat hij me niet verkracht heeft." Zei ik. De advocaat keek me aan en pakte een sigaar uit een la. "Dat weet ik". Zei hij. Ik fronste mijn wenkbrauwen en keek hem aan. "Wat?". Zei ik. "Hij heeft het ontkendt. De getuigen hebben beweerd dat hij u enkel gedrogeerd heeft meer niet. Er was geen sprake van seksueel contact met de verdachte. Hij trachtte het wel maar.. deed het niet waren zijn woorden. Mevrouw El kadmi ik ben een retegoeie advocaat. Als je mij inschakelt zorg ik ervoor dat diegene hangt. Koste wat kost. Ik heb niks tegen een verkrachting kunnen vinden, dus heb ik de politie onderzoek laten doen naar zijn verleden. Het duurde niet lang of we waren erachter gekomen dat het al geen lieverdje was". Zei hij. Ik keek hem verward aan. "Hij heeft bekend. Hij heeft verdomme bekend!". Zei ik. De advocaat leek zo nuchter. Deze man had moordzaken behandeld, ik was hiermee in vergelijking met mijn zaak een peulenschil. "Ja, bekend dat hij u gedrogeerd heeft en dat hij wapens thuis heeft en 100k bij zijn moeder. Maar een verkrachting.. nee. Dat heeft hij nooit bekend." Zei hij. Ik schudde mijn hoofd. Onmogelijk. Dit was onmogelijk! "Er was een getuige die beweerde dat ze u te drinken aanbood. Herinner je haar?". Zei de advocaat. Ik dacht aan het Nederlandse meisje die ons toen wat te drinken bracht. Ik knikte lichtjes. "Zij heeft getuigd dat hij tijdens dat u weg was van de drugs, zij bij hem was in de lounge. Er werden foto's gemaakt waarop tijden stonden. Het komt overeen met wat zij beweerd. Hij heeft u laten denken dat hij het echt heeft gedaan. Waarom? Zieke ziel. Zieke geest. Hoe dan ook,.. het had makkelijk kunnen zijn als u meteen na de situatie lichamelijk onderzoek had gedaan. Er is écht enkel alleen DNA gevonden van hem en.. andere vrouwen. Niet die van jou. Conclusie, hoe bizar dit ook moet klinken voor u, met alle bewijzen die we hebben verzameld. Hij heeft u niet verkracht. Dat is de waarheid die hij spreekt. Hij deed wel een poging dat is iets anders. Maar dat gaf hij ook toe. De reden dat hij lang in de bak moest brommen was omdat hij u drogeerde, wapenbezit, onverklaarbare financiën en hij was dat jaar ervoor betrokken geweest bij een schiet incident bij een sisha lounge." Zei hij. Ik keek alleen naar de oude man voor mijn neus. Ik was geblokkeerd. Al die tijd.. al die fucking tijd dacht ik dat hij.. dacht ik dat hij me verkracht had. Hij heeft me geestelijk verkracht. Geestelijk verkracht. Wat.. wat dit?
"Waarom is hij nu vrij gelaten?". Zei ik. De advocaat nam een flinke heis van zijn sigaar en keek me aan. "Ik heb een paar jaar terug een bewijs gefabriceerd. Ik mocht daarna in feitte geen zaken meer aannemen." Zei hij. Ik keek hem aan. "Wist Ben hiervan?". Vroeg ik. De advocaat nam nog een heis en knikte. "Heb je werkelijk waar al die tijd gedacht dat je neef vastzat voor verkrachting?". Zei hij. Ik keek hem aan en mijn ogen werden wazig van de tranen. Ik stond op. Liep naar de deur en deed deze open. "Mevrouw?". Hoorde ik. "Mevrouw El Kadmi". Zei de stem weer. Ik liep weg richting de voordeur en deed deze ook open. Als een kip zonder kop stak ik de straat over en toen nog één en nog één. Auto's toeterde, fietsers belde, mensen vloekte en ik... ik was gewoon weg. Verdwaasd van alles. Al die tijd.. al die tijd.. de bedrijfsarts, Jamal, Amir,.. Ben. Mijn familie. Mijn familie.. de banden die verscheurd werden. De ruzies die ontstonden, het verdriet, de tranen, mijn ouders die nog steeds een gebroken hart hadden van de hele toestand. Al die tijd.. ik barste in tranen uit en storte letterlijk neer. Echt, ik storte neer. Een scooter wist me maar net te ontwijken en viel meters verderop stil. Ze wipte van haar scooter en praatte tegen mij. Ik weet niet wat ze zei. Ik zag alleen haar lippen bewegen.
Geplaatst door pureglossy 
