1. #16
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Veel leesplezier met deze mega vervolg

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  2. #17
    MVC Lid

    Reacties
    170
    03-04-2003

    Thnx voor een heerlijk lange vervolg

  3. #18
    MVC Lid

    Reacties
    368
    21-12-2013

    Ik lees weer mee
    Spannend..
    Uppp

  4. #19
    Exit

    Reacties
    5.326
    11-11-2018

    Notif

  5. #20
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Zo tof om mijn fans weer te zien ik ga even verder!

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  6. #21
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Wat een koude kikker. Mijn wil om hier weg te gaan was door deze man enkel maar meer versterkt! Ik liep terug naar mijn kantoor en Tanja liep naar mij toe. "Hoorde ik nu dat je bij de grote nieuwe baas was?". Zei ze glimlachend. Ik keek haar aan en trok mijn wenkbrauwen op. "Goh, het vuurtje gaat wel heel snel". Zei ik terwijl ik mijn map opensloeg en mijn ogen over de jaarcijfers gleden. "Hoe.. is hij?". Zei ze vervolgens. "Tanja, ik moet me hierop concentreren. Als je wil weten hoe hij is loop je naar de lift en ga je even langs zijn kantoor". Zei ik. Pff, ik wist niet waarom ik zo uitviel tegen Tanja. Arme meid doet amper een vlieg kwaad. Ik zuchte even en keek haar aan. De verloren, teleurgestelde blik was zo af te lezen. "Hij is een zak. Een klootzak ok?". Zei ik zachtjes zodat de andere collega's niets hoorde. Tanja keek op en kwam iets dichterbij. "Hoe.. hoe bedoel je?". Zei ze. Ik legde haar het voorval uit. "Ga je weg? Neem je echt ontslag?". Zei ze sip. Ik keek haar aan en knikte. "En met zo'n baas denk ik dat er nog meerdere zullen volgen Tanja, dus maak je borst maar nat. Ik.. heb het hier gehad. Ik heb geen doorgroeimogelijkheden, het is altijd hetzelfde en dan naar de pijpen dansen van die man op acht hoog? Mij niet gezien." Zei ik. Tanja knikte en boog zich voorover. "Iedereen heeft het over hem, we hebben hem maar één keer gezien toen we in de hal stonden allemaal. Hij komt zich niet eens voorstellen kun je nagaan". Zei ze. Ik knikte. "Daar ziet hij het nut er niet van in, zijn woorden". Zei ik naar haar kijkend. Tanja knikte en trok haar wenkbrauwen op. "We zullen het beleven". Zei ze zachtjes. Ik knikte en nam een slok van mijn koffie. Mijn telefoon ging af en ik nam op. "Met Bouchra, afdeling crediteuren". Zei ik. "Bouchra.. bouchra.. met Marianne. Eh of je even naar boven wil komen". Zei ze. Ik keek op en klakte de telefoon erop. Ik schoof naar achter en Tanja keek me aan. "Hij wil me spreken". Zei ik.

    Dus daar stond ik dan voor zijn kantoor. Ik tikte op de deur en liep naar binnen. Hij was aan de telefoon en ik bleef maar wachten... en wachten. Wanneer gaat deze man nou ophangen?? Ik keek uit het raam die een uitzicht bood op de skyline van Amsterdam. De regen tikte tegen de ramen en de wind gierde langs het torenhoge gebouw. Gelukkig, hij hing op. "Eh ja.. even kijken. Maria heeft je ontslagbrief doorgenomen. Prima allemaal, je hebt volgens de afdeling personeelszaken een maand lang opzegtermijn, dus je laatste dag is ergens volgende maand." Zei hij. Wat? Niet eens een excuses dat hij me zo lang heeft laten wachten? Of een Hey lieve, hardwerkende collega, bedankt voor je inzet, bedankt dat ook jij dit bedrijf een stukje hebt laten groeien! gewoonweg prima? Ik knipperde met mijn ogen en keek hem even aan. Onze blikken kruiste elkaar en snel wende ik mijn gezicht af. Ik moest wat zeggen! Ik moest deze verwaande gast even op z'n nummer zetten voordat ik dit kantoor uit zou lopen. Die oude, saaie, duffe directeur was in mijn ogen nu een goudmijn vergeleken met dit geval!

    "Ik heb nog vakantiedagen". Zei ik alsof mijn leven ervan af hing. Hij keek me aan en fronste zijn wenkbrauwen. Hemeltje, zelfs zijn wenkbrauwen waren perfect! Is dit zo'n vent die elke ochtend voor de spiegel stond en zijn spierballen kuste voordat hij naar zijn werk ging? "Je hebt nog vakantiedagen?". Zei hij herhalend. Ik knikte hevig. Ik wilde geen dag meer hier blijven werken. Hij tikte wat in op zijn telefoon en er werd onmiddellijk opgenomen. "Maria.. kun je even kijken of persooneelsnummer 00178 vakantiedagen over heeft?" Zei hij terwijl hij naar me keek. Ik wende weer mijn blik af en hoorde de trillende stem van Marianne dat ze het onmiddellijk zou uitzoeken. En wtf? Personeelsnummer?? Ik heb verdorie een naam!

    Ik bleef ongemakkelijk staan terwijl er een gigantische vergadertafel in de grote kantoor stond. Hij bood me niet eens even te gaan zitten. Hij speelde mijn zijn pen en tikte ondertussen wat op zijn toetsenbord. Ik was nerveus maar voor wat? Ik zou hier toch weg gaan? Waarom was ik nerveus voor deze man? Zelfs voor Ali kon ik mijn mannetje staan! Laat staan voor deze vreemde, onbeleefde gast! Ik zuchte en hij keek me aan. "Je mag zitten.. als je wilt. Of terug naar je kantoor dan belt Maria je wel". Zei hij. Ik knikte en liep meteen naar de voordeur om te ontsnappen uit deze kolkende hel. Tegelijkertijd werd hij gebeld en stak hij een vinger op dat ik toch moest blijven. Het maakte me alleen nog bozer! Hij zei een paar woorden en hing op. "Je hebt nog tien vakantiedagen. Je laatste werkdag zal dan ergens medio November zijn." Zei hij. Ik keek hem vreemd aan en dacht aan wat hij zei.

  7. #22
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Tja, we zijn dit jaar wel naar Marokko geweest vier weken, maar heb ik echt alleen nog maar tien vakantie dagen over? Ik probeerde een snelle berekening te maken en beet op mijn onderlip. Iets wat ik altijd doe als de zenuwen de overhand namen. Ik hoorde getik op het bureau en keek hem aan. "Je kunt gaan." Zei hij. Ik knikte braaf en bleef even bij de voordeur staan. Liet ik mij nu écht zo behandelen? Ik draaide me om en zag dat hij al helemaal op ging in zijn werk. Ik wilde zoveel zeggen, nou ja zeggen, zeg maar gerust vloeken. Maar ik hieldt de eer aan mijzelf en de goede referentie die ik hoopte te krijgen en liep de deur uit. Al durf ik te zweren dat ik zijn ogen in mijn rug voelde branden..

    "En??" Zei Tanja. Ik had amper plaatst genomen of de hele afdeling wist dat ik mijn ontslag had ingediend én dat ik bij meneertje verwaand moest komen. Tanja is een kletskous dat wist ik wel, dus het maakte mij niet zoveel uit dat de hele afdeling wist dat ik weg ging. Ze waren meer benieuwd naar wat de grote chef te zeggen had, dan de reden waarom ik na vijf dienstjaren zou vertrekken. Ik verstopte me daarom achter mijn laptop nadat ik de deur van mijn kantoor op slot deed. Rust. Die twee weken zou ik met alle liefde volhouden. Het feit dat ik mijn ontslag indiende en dus weg zou gaan zorgde ineens voor een brede glimlach op mijn gezicht. Al regende het buiten en was het guur weer, voor mijn gevoel scheen de zon en hoorde ik de vogels fluiten. Een nieuwe hoofdstuk in mijn leven stond me op te wachten zonder een Ali, zonder een verwaande baas en zonder dit suffe bedrijf. Nu nog de rest van de familie op de hoogte stellen..

    "Bouchra.. je bent gek. Ooit gehoord van het gezegde niet je oude schoenen weggooien voordat je nieuwe hebt? Ik keek naar Najat en ze schudde haar hoofd. "Najat, serieus,.. je had echt moeten afwachten maar goed, je hebt al gedaan wat je gedaan hebt. Hoe reageerde je ouders?". Zei ze. Ik zuchte en keek haar aan. "Ik zeg het wel op mijn laatste werkdag." Zei ik. Najat keek me beduusd aan en trok haar wenkbrauwen op. "Ik moet je wat vertellen trouwens". Zei ze. Ik schoof iets dichtbij en ze pakte haar mobiel. "Kijk!" Ze liet me een foto zien van een man op LinkedIn en ze bloosde helemaal. "Eh. Ja?". Zei ik. "Pfff, alleen eh ja? We zijn aan het appen met elkaar. Wat.. wat vind je van hem?". Vroeg ze alsof ze goedkeuring zocht. "Gewoontjes. Eigenlijk een standaard Marokkaan." Zei ik. En dat meende ik. Wat moest ik precies zien? Een man met een goud randje? Ik snapte zulke vragen nooit. Najat keek me geïrriteerd aan en klikte de app weg. "Heeft LinkedIn nu plaats gemaakt voor Tinder ofzo?". Zei ik. Naar mij weten is dat toch een meer zakelijker site? "Ik heb hem niet daarop leren kennen. Wist je nog toen ik zei dat ma naar Rotterdam wilde? Ewa daar.. ma was zo in de stoffen en praatjes met andere vrouwen dat ik wat te drinken ging halen bij een winkel. Hij reed langs en we hadden oogcontact. Ik haalde wat drinken en voordat ik het wist stond hij achter mij". Zei ze met blozende wangetjes. Ik moest glimlachen. "En toen gaf hij z'n LinkedIn link in plaats van zijn nummer?". Zei ik plagerig. "Neee, we hebben allebei op dezelfde school gezeten en zijn elkaar nog nooit tegen gekomen. Ik geloofde het niet daarom gaf hij me de link en inderdaad daar zag ik dat we op dezelfde school zaten. Natuurlijk heb ik zijn nummer". Zei ze. Ik moest glimlachen en keek haar aan. Ik weet dat Najat wel vaker met zulke verhalen kwam, alleen dit keer was het anders. Er leek iets te zijn veranderd. Haar uitstraling en hoe ze sprak over deze mysterieuze man. Als dit uit zou bloeien tot iets serieus dan zou ze trouwen, een gezin starten. Hemeltjelief, ik kreeg het benauwd! Welde er nu ook iets van jaloezie door mij heen? Ik knipperde weer met mijn ogen en nam een slok cola zero. "Leuk, leuk Najat. Ik ben blij voor jou". Zei ik welgemeend. Najat moest glimlachen. Ik wilde mijn beste vriendin helemaal met niemand delen. We kenden elkaar al jaren! Nu komt er één of andere gast in haar leven over wie ze zo verliefd sprak. Ik keek ernstig en nam gauw nog een slok fris om mijn bezorgdheid de kop in de drukken. Na een poosje zijn we ieders weg gegaan en ik reed naar huis. Het was rustig in de straat en het weer was vandaag wat kalmer als de afgelopen dagen. Ik moest de hele rit denken aan Najat. Stel je voor..

    Thuis zaten mijn ouders in de huiskamer en de tweeling zaten huiswerk te maken. Ik zweeg over mijn ontslag, maar werd wel geconfronteerd over hoe het hier voor mij over twee weken uit zou zien. Zou ik dan doelloos voor me uitstaren elke dag? Maar zodra ik aan de verwaande baas moest denken, werd ik weer wat gerustgesteld. "Bouchra, wil je de tajine aanzetten om op te warmen?" Vroeg ma vanuit de huiskamer. Ik deed wat ma zei en liep naar mijn slaapkamer om me om te kleden. Ik kreeg een appje binnen en zag.. zijn bericht Goedenavond Bouchra, zin om wat te drinken morgenavond? Ik hield mijn telefoon stevig vast alsof het elke moment in duizend stukjes kapot kon gaan. Wekenlang heb ik niets meer gehoord van hem, en nu dit!! Ik moest een signaal afgeven. Ik moest het doen zodat het in z'n botte kop gaat dat hij en ik geen toekomst hebben. Geen toekomst die onze opa graag wilde hebben voor ons en tevens onze moeders! Een signaal dat ik niet overstag ga met wat hij wil, met wat zij willen. Nooit van zijn dromen, van zijn leven!

    Ali, ik weet wat je van me wil. Dat gaat nooit gebeuren.

    Ik verstuurde zonder aarzeling of enige twijfel het smsje en met trillende handen legde ik mijn telefoon weg.

  8. #23
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Sweet dreams allemaal

    En tot morgen in sha Allah! ❤

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  9. #24
    Antwerpen.

    Reacties
    889
    11-02-2015

    Uppp

  10. #25
    MVC Lid

    Reacties
    368
    21-12-2013

    Spannend
    Uppie....

  11. #26
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Citaat Geplaatst door Bloesem. Bekijk reactie
    Spannend!
    Citaat Geplaatst door missimzouren2 Bekijk reactie
    Uppp
    Citaat Geplaatst door pasadena Bekijk reactie
    Spannend
    Uppie....
    ❤❤❤

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  12. #27
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    De hele nacht heb ik met één oog wakker gelegen. Net alsof ik bang was dat de grote, vast boze Ali de deur in kon trappen en mij een lesje zou leren. Had ik dat smsje wel moeten versturen? Had ik hem beter niet kunnen negeren? Er waren zoveel factoren! De frustraties jegens de verwaande baas, mijn ontslagtwijfels, Ali.. shit. Pas om 04:30 uur kukelde ik in slaap terwijl mijn alarm twee uur later zou afgaan. Ik werd wakker met een bonsende hoofdpijn en ik was gek genoeg misselijk. Misselijk van de zenuwen, van een nieuwe werkdag, van gisteren. Ik had najat moeten bellen. Het luchte altijd op als ik mijn wederhelft sprak. Met een zucht smeet ik mijn deken weg en stond ik op. Mijn hersens leken letterlijk buiten mijn hoofd te spinnen en te draaien. Ik stond op maar plofte weer gauw op bed. Kan ik me gewoon ziek melden? Die laatste twee weken? Dat kan toch gewoon? Ik was te angstig om te bellen. Later, toen ik wat helderder was besefte ik me dat ik dat dus écht niet kon maken. Referenties, referenties. En die had ik dus nou zo hard nodig wilde ik ergens anders aangenomen worden.

    Ik deed mijn kantoordeur open en morste meteen een flinke plas koffie op de vloer. Sbahlilah! Het was vrijdag, de laatste werkdag voor het weekend en ik was uitgeput. Niet zozeer lichamelijk, meer geestelijk. Gelukkig miste de koffie net mijn witte blouse en zette ik alle mappen en de mok neer op mijn bureau. Ik liep naar de wc waar ik flink wat papier pakte en terug naar mijn kantoor ging. Ik ruimde de koffie op en voelde een tik op de schouders. "Eh hey Tanja, goedemorgen". Zei ik. Ze keek nogal sip en zei ook goedemorgen. "Heb je je mail gelezen?". Zei ze. Ik keek vreemd en propte de papier in de prullenbak. "Eh nee.. hoezo?". Vroeg ik. "We hebben vandaag allemaal een spoed vergadering. Er gaan geruchten dat er koppen gaan rollen. Iets met een reorganisatie." Zei ze. Ik kon de angst in haar ogen zien. "Reorganisatie? Het ging toch zogenaamd goed met het bedrijf?". Vroeg ik. Een andere collega mengde zich in het gesprek. "Heb je de geruchten niet gehoord dan?". Zei hij. Huh? Geruchten, spoedvergadering, eh.. wat nog meer? Oh ja, reorganisatie! Wat heb ik in hemelsnaam gemist? Ik schudde mijn hoofd en de collega kwam iets dichterbij. "Onze oude directeur is ontslagen. Hij heeft geld, hèèl veel geld verduisterd en daarom hebben we die nieuwe." Zei hij. Ik schrok en keek op. "Onzin. Hij heeft me zelf verteld dat hij ontslag heeft genomen vanwege zijn gezondheid". Zei ik. De collega keek me aan alsof ik een soort van dommige, naïeve koe was. Was ik dat ook? "Dat hij het aan zijn gezondheid heeft gekregen is niet gelogen, toen ze erachter kwamen is hij flauw gevallen en heeft het nu aan zijn hart". Zei de collega. Ik keek hem aan en hield een hand voor mijn mond. "Dat.. dat meen je niet." Zei ik. "En doordat die oude gek een heleboel geld achterover heeft gedrukt moeten wij het misschien ontgelden. Het hele bedrijf gaat op z'n gat en dat betekent dat er sommige van ons hier morgen al bij de UWV staan te bedelen. Als ik die oude rotte vis eens in mijn handen heb.." Zei mijn collega boos. Ik deed een stapje naar achteren en tanja keek bedroefd. "Shit.. straks sta ik op die lijst." Zei ze. Ik had met haar te doen. Arme vrouw heeft letterlijk een half jaar geleden een huis gekocht met haar vriend en ze waren bezig voor een kindje. Ik voelde mijn hart bonken alhoewel ik daar amper een reden voor had. Ik zou toch al zelf weggaan? Ja lullig voor mijn collega's die straks misschien moesten vertrekken, maar.. ik ben een soort van safe. En trouwens, waarom moet ik deze spoedvergadering bijwonen?? Ewa safi, ik zou lekker op mijn plek blijven. Ik heb niets meer aan dit bedrijf en andersom ook niet.

    Nadat de boel ietwat gekalmeerd was begon ik mijn pc op te starten en las ik het mailtje die vanuit personeelszaken afkomstig was. De mail echter was van de hoge baas zelf. Ik nam het zorgvuldig door. Korte, strakke zinnen. En zijn naam? Huh! Amir Martínez? Dat hij iets van een badboy mediterraanse man had zag ik wel ergens in de verte. Maar Amir? Martínez? Ik werd uit gedachten gewekt en keek naar Tanja. "Het is tijd ga je mee?". Ik keek haar aan en haar pupillen waren alleen nog groter geworden en de angst kon je van haar lezen. "Eh. Nee. Ik blijf op kantoor. Tanja ik ga toch weg. Voor mij heeft het geen enkele nut". Zei ik. Tanja knikte voorzichtig en deed weer de deur dicht. Ik opende mijn mappen, maar na tien minuten werd ik gebeld. "Bouchra,.. waar ben jij?". Vroeg Marianne. "Op kantoor." Antwoorde ik. "Je moet onmiddellijk naar de vergaderruimte komen." Zei ze. Ik schok van haar toon. Dit is haar opgedragen, zoiets zou ze nooit zelf zeggen. Althans niet met zo'n toon. Ik slikte even en zei dat ik eraan kwam. Gauw pakte ik mijn mobiel en liep naar de lift. Ik keek om mij heen en zag écht niemand. Ja, behalve de nieuwe collega die in de plek van Jaafar is aangenomen. Ik voelde ineens die rotzenuwen van gisteren opdoemen en wilde ze de baas blijven door aan het feit te denken dat ik hier nog maar twee weken ben en dan definitief zou vertrekken. Maar ineens verscheen hij in mijn beeld, Ali. Ik zuchte en werd ineens boos en gefrustreerd. Ik heb nog steeds geen tegen reactie gehad, wat natuurlijk alleen maar geweldig is, maar ergens heb ik het gevoel alsof ik lang niet van hem af ben. De lift maakte een piep geluidje en ik liep de afdeling op. Marianne die pas geleden knalrode lippen had, had nu grijze rokerslijntjes en de arme vrouw stond op omvallen. Iedereen was aanwezig zag ik vanuit de verte dus maakte ik maar vaart. Ik deed de deur open en iedereen draaide zich naar me om. "Goedemorgen". Zei ik snel en zocht een plekje om ergens te zitten. Niemand die iets terug zei, net alsof ik in een kamer vol robots stond. Hij, Amir dus, stond met zijn handen in z'n broekzakken naar mij te kijken. Hij zag er weer.. strak uit. Donkergrijze pak, haar wat weer in model strak gekamd is. Hij glom helemaal. Hij bleef me maar aankijken totdat ik een plekje had gevonden. Ik nam plaats en hij verbrak de helse stilte. "Zolang je nog hier in dienst bent, gelden de regels ook nog steeds voor jou. Je woont een vergadering bij als het je gevraagd wordt. Begrepen?". Zei hij. Ik wilde natuurlijk duizend-en-een dingen naar zijn hoofd slingeren maar ik knikte braaf..

  13. #28
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    "Goed, jullie zijn er allemaal. We kunnen starten. Het feit dat jullie tien minuten langer zullen zitten, daar mogen jullie je mede collega voor bedanken" Zei hij terwijl zijn blik van mij afwende. Ik trok mijn wenkbrauwen op en een paar collega's keken me aan. Sommige waren zo bang dat ze maar zwijgzaam voor zich uitstaarde. Tanja kon elke moment in tranen uitbarsten. Hij nam plaats op zijn koninklijke troon en keek door een lijst. Is dat de beruchte lijst? De lijst waar Tanja en de andere collega het over had? Deert me niet, of ik er nu op stond op niet, ik was toch weg. Ik zou het zo vaak denken en zeggen totdat ik écht weg was. Weg van deze hel! "Jullie hebben het allemaal vast gehoord. De geruchten gaan hier sneller dan de roddelbladen. Het gaat financieel niet zo goed met dit bedrijf. Het bedrijf in Haarlem, Maastricht, Rotterdam en Groningen doen het behoorlijk goed. Maar.." voordat hij zijn zin af kon maken werd er ineens aan de einde van de tafel gepraat door Johan. Johan, de opstandige 60 plusser van afdeling P&O. "We weten wat de directeur heeft gedaan. Eh de oude dan. Het is niet eerlijk dat er koppen moeten rollen binnen deze organisatie door hem!". Zei hij. Er klonk wat geroezemoes heen en weer en sommige lieten voorzichtig merken door bepaalde uitdrukkingen dat ze het helemaal met Johan eens zijn. En.. ik eigenlijk ook! Het feit dat iemand meneer arrogant zo tegen sprak klonk mij als muziek in de oren! Amir stond op en nam de lijst door. "Johan?". Zei hij. Johan knikte en keek om zich heen. "Goh, jij staat als eerste op de lijst waarvan het contract opgezegd gaat worden. Dat is besloten met hoger hand, en.. mij." Zei hij. Ik keek snel naar Johan die helemaal aan het stotteren was en helemaal in paniek om zich heen keek. Het geroezemoes klonk harder en sommige waren geschrokken van wat de grote baas zojuist zei. Dit kan toch niet? "Johan, dit is een reorganisatie. Bij een reorganisatie mag het bedrijf mensen ontslaan zonder dat de vakbond in onze nek gaat hijgen. En op juridisch vlak heb je geen poot om op te staan, mocht je het willen proberen, dan wens ik je succes. Voor jouw informatie, jou ontslag heeft niets te maken met wat de oude directeur hiervoor heeft gedaan. De jaarcijfers hebben niks te maken met het verduisteren van geld. Ik vind het ronduit belachelijk dat je die situatie op noemt. Je moet beter weten Johan." Zei Amir met z'n blik vast geroest op de man die nu een grijze muis leek. "We hebben gekeken of we je een andere baan konden bieden binnen de organisatie hier, of elders maar helaas." Voegde hij eraan toe. Johan wist niet wat hij hoorde en schoof zijn stoel naar achteren. Hij stond op en mijn hart brak. Die man had letterlijk nog maar twee jaar ofzo te gaan tot zijn pensioen!

    Ik wilde écht naar hem toe lopen, hem troosten en zeggen dat hij het hier niet bij moest laten. Ze zijn gek! Helemaal loco! Ik keek naar Amir die weer druk bezig was met het lijstje doornemen. "Goed, terug naar de orde van de dag. Tanja Groeneveld?". Zei hij. Tanja die al geroerd in tranen was piepte dat ze aanwezig was. "Tanja, zou jij straks langs personeelszaken gaan. Jouw taken worden binnen de organisatie omgezet naar een andere functie. Vrees niet,.. je blijft op je afdeling alleen ga je net wat meer doen". Zei hij. Tanja keek me aan en haalde opgelucht adem. En zo ging hij het rijtje af. Er was nog één ontslag van een collega die pas in dienst was. Die boeide het niet zoveel. Ik wist eigenlijk niet wat ik hier deed. Moest ik toekijken hoe anderen lagere functies kregen of meerdere taken. Dat meneer arrogant er de bezem doorheen haalde was duidelijk, maar wat deed ik hier.

    "Tot slot. De functie van jullie collega.. oud-collega Johan staat momenteel open. Afdelingshoofd personeelszaken. Ik heb liever dat een interne medewerker deze functie bekleedt dan een extern iemand. Mocht er iemand interesse hebben, stuur je sollicitatie door naar Maria en dan neem ik ze door. Voor nu, aan het werk." Zei hij. Hij sloeg zijn map dicht en iedereen struikelde haast over elkaar om de deur uit te gaan. Sommige opgelucht dat ze nog "even" mochten blijven, sommige wat minder. Ik schoof mijn stoel naar achteren en dacht aan de vrijgekomen functie van net. Arme Johan. De ene zijn brood, de ander zijn dood. Ik had met hem te doen. Ik stond op en liep naar buiten. Ik kon het niet laten en draaide me om. Hij keek op zijn vast peperdure horloge en onze blikken kruiste elkaar. "Is er iets?". Vroeg hij. Ik beet op mijn onderlip en knikte. "Hij.. heeft het zo moeilijk gehad. Zijn vrouw is twee jaar geleden overleden aan kanker. Hij zou over twee jaar met pensioen gaan. Waarom?". Vroeg ik. Het rolde er zo uit. Geen ene collega nam het voor hem op, maar ik kon de oneerlijkheid niet meer verdragen en weet je? Oprotten met die goede referentie! De hel ermee! Dit.. waar ik net getuige van was, dat kon niet!

    Hij keek me aan en liep voorzichtig naar me toe. Met een hand schoof hij een stoel soepel terug aan tafel. De zon, die eindelijk na dagen zijn gezicht liet zien, scheen precies op zijn gezicht. Zijn zeeblauwe ogen leken feller. Net alsof je je waande in een zee aan de Malediven. Je kon ervan genieten, maar bij hem kon je erin verdrinken. Hij straalde een bepaalde macht uit, een gevaarlijke macht. "Waar maak jij je druk om?". Was zijn enige antwoord. Zijn volle, perfecte lippen bewogen maar ik was stoned van de verschijning en ik bleef in zijn ogen kijken. Hij liep langs mij heen en ik rook zijn geur. Hij streek met een hand door zijn haren waarvan een lok voor zijn gezicht viel en liep meteen naar de lift..

  14. #29
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Ik zal vanavond proberen verder te gaan in sha Allah ❤❤

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  15. #30
    MVC Lid

    Reacties
    368
    21-12-2013

    Prachtig
    Ga vooral door.
    Uppie....