Vitesse is Tannane zat, en hij Vitesse. Trainer Thomas Letsch zei dat zijn houding hem niet aanstond en zette hem tijdelijk uit de selectie.
Tannane is een typische Studio Sport-voetballer. Aan een samenvatting van een paar minuten heb je ruim genoeg om te zien dat hij bovengemiddeld getalenteerd is, ondanks - teken aan de wand - zijn te zware postuur.
Ook bij Voetbalpraat van ESPN ging het over Tannane. Nasser El Khayati, ex-ADO en ook een echte Studio Sport-voetballer, maar dan afgetraind, roerde het onderwerp ‘trots’ aan. Wij zijn heel trots, zei hij met een lachje. Juist omdat hij zich bewust leek van de generalisatie, was het zo opvallend.
De lelijke kant van die trots, volgens hem: ‘Wij kunnen echt heel slecht tegen kritiek.’ De mooie: ‘De trots is ook goed, want als voetballers voelen we ons altijd de beste.’
Voor een beter begrip van Ziyech, Mazraoui, Ihattaren en Tannane is er Marokkaanse trots van Rijsman en Ghouddani. Het boek is een lofzang op wat ze, terecht, de ‘smaakmakers in de eredivisie’ noemen. En het gaat dus over de twee kanten van trots. Enerzijds wakkert het de bewijsdrift aan, volgens het duo. Anderzijds zorgt het voor ‘lange tenen’, is de voorzichtige suggestie.
Adil Ramzi (ex-PSV) in het boek: ‘Wij worden nu eenmaal snel boos’. Ook zijn Marokkanen volgens hem ‘te trots om sorry te zeggen’.
En zo is trots in veel gevallen een excuus geworden voor onprofessioneel gedrag. Omdat niemand wordt geboren met een overdaad aan trots, is het de vraag wat de bron is. Het beeld van verwende prinsjes doemt op, geadoreerd door hun naasten. Kritiek krijgen ze niet, want daar kunnen ze heel slecht tegen.
Trots, je kan er maar beter niet te veel van hebben.
https://www.volkskrant.nl/sport/de-k...rots~b94900eb/