Verdwaald in zijn leugens.

[pureglossy]

Sorry lieverds ik ga weer door! ❤❤❤

[pureglossy]

"Mama,... volgende week? Dat kan toch niet? Ze is... ze zijn..". Mina sloeg dicht en keek me aan. "Mina, ik weet wat ik doe. Met die woorden breng je je zusje nog in verwarring en twijfel! Moet je Fatima Zahra niet verschonen?". Zei ma. Mina zweeg abrupt en keek weg. Ik echter bleef maar voor me uitkijken. Hadja hadda en haar familie zijn tot een overeenkomst gekomen dat we volgende week al moeten trouwen. Hoe blij ik ook was, aangezien die dag toch wel vroeg of laat kwam, ik was van mijn stuk gebracht dat ik zo snel na Mina een leegte zal achterlaten in dit huis. "Aya.. ze zijn goede mensen. Je zal niets tekort komen en jullie vader kende jou.. toekomstige schoonvader goed. Hij zou die jongeman een perfecte kandidaat hebben gevonden. Wees blij dat je ze als familie hebt en je straks in een welvarend land je toekomst verder zal opbouwen." Zei ma. Ik tilde mijn hoofd omhoog en knikte alleen. Salima kon haar tranen niet bedwingen. "Huil niet Salima. Als jij huilt, moet ik ook huilen." Zei ik met glazige ogen. Ma keek ons aan en zuchte geïrriteerd. "Yarabi salama! Tranen voor wat? Voor een huwelijk? Voor de leegte die je achterlaat? Ben je dood? Ga je dood? Je zal hier elke zomer komen gehuld in luxe zoals de mensen daar. Waar maken jullie je druk om?". Zei ma kijkend naar ons alledrie. "Mama.. het gaat niet om de luxe, het gaat er gewoon om dat alles te snel gaat in dit huis. Pa is amper 2 jaar overleden of twee dochters van hem zijn het huis uit." Protesteerde Salima. Ma keek haar aan met dicht geknepen ogen en liep naar haar toe. "Dom wicht! Wallahi de eerste beste boer die nog langs komt voor jou, daarvan zal ik zelf de bruidsschat betalen. Jij onnozel kind! De opstandeling van alledrie! ik had jou al als eerste moeten huwen." Zei ma. Salima stond op en barste in tranen uit. "Mama!" Zei ik en ik schrok zelf van mijn harde stem. Ma keek me aan. "Waarom zeg je zulke dingen? Snap je dan niet dat we juist langer bij jou willen blijven? Het gaat niet om trouwen, de luxe, de mensen, of wat dan ook! We maken ons zorgen om jou! Als Salima straks ook trouwt, wie is hier dan nog bij jou? Heb je daar nooit aan gedacht?" Zei ik. Nog nooit heb ik mijn stem zo opgeheven of heb ik geprotesteerd. Ik werd rood en had al spijt van mijn woorden. Mijn moeder ging zitten en hield haar hoofd vast. "Jullie maken je zorgen om mij? Serieus? Weten jullie wel alledrie hoevel zorgen ik mij om jullie maak? Weten jullie dat? Het enige wat mij gelukkig maakt is als jullie je eigen gezin en leven hebben. Dan ben ik maar alleen in deze grote huis, ik sterf dan tenminste tevreden wetende dat mijn dochters in goede handen zijn! Denken jullie dat dit makkelijk is voor mij zonder jullie vader? Gasten over de vloer, totaal onbekend die mijn dochters willen? Denken jullie dat ik daarvan geniet? Alles wat ik doe, is voor jullie!". Zei ma. We keken elkaar alledrie aan en zuchten tegelijk.

"We moeten nog veel voorbereiden. We hebben een week de tijd". Zei ik zachtjes. Ma keek me aan. "Maak je daar geen zorgen om, je zult gelukkig zijn Aya. Deze mensen zijn goed." Ze glimlachte en Salima kneep even in mijn hand. "Mag ik je bruidsmeisje zijn? Samen met Kenza?" Zei ze. Ik keek haar aan en knikte. "Jij mag alles zusje". Ik kuste haar op haar wang en we hielden alledrie elkaar even vast. Het was zo bijzonder, zo appart hoe het leven kan lopen...

Die week brak aan en alles leek in een snelvaart te gaan. Elke avond, nee wat zeg ik elke dag én avond bekeek ik de foto van Farid. Ergens diep van binnen wilde ik hem zien en met hem praten. Ik wilde weten of het wat beter ging aangezien hij er zelf niet persoonlijk bij kon zijn. Ik wilde hem zoveel vragen, maar ik moest vertrouwen op Allah. Zolang ma erachter stond en zij deze mensen geschikt vond voor mij was dat genoeg. Ik wreef de slaap uit mijn ogen en de zon scheen fel naar binnen. Het zou vandaag onweren hebben ze gezegd en ik hoopte maar dat het niet bij ons in de regio zou plaatsvinden. Ik stond op en bekeek mezelf in de spiegel. Gisteren had ik een kleine, intieme henna avondje. Hadja Hadda was even langs gekomen en ik hoopte dat haar dochter, waarvan ik de naam onderhand via haar moeder al weet, Fatiha ook zou komen. Helaas was dit niet het geval geweest en was ze druk bezig met voorbereiden. Ik begreep het wel. We maakten er in ieder geval met onze eigen familie een leuke avondje van. Hadja Hadda was onder de indruk van onze familie en vond alles geweldig. Vandaag zou ik trouwen met Farid. Er verscheen een glimlach om mijn lippen en ik rekte en strekte me helemaal uit. Ik hoorde gebonk op de deur en Mina kwam naar binnen. "Het is 7:00 in de ochtend, waarom ben je zo vroeg wakker?". Zei ze. "Van de spanning, en jij?". Zei ik lachend. Ze wees naar Fatima Zahra die al druk bezig was met alles te ontdekken. Mina bleef bij ons logeren in verband de bruiloft en haar man en diens familie zouden vandaag arriveren. Ma heeft zowaar de hele stad bijna uitgenodigd. "Kom, nu je toch wakker bent, ga douchen en kleed je alvast aan. De ziana is hier over twee uur pas. Ik ga eten voor je maken ok?". Zei Mina. Ik knikte en gaf haar een handkus. Voordat ik naar de douche ging pakte ik nog gauw mijn telefoon en keek weer naar de foto van Farid. Met een vinger gleed ik over het beeld en glimlachte. Snel stopte ik het weg en begon aan de dag.. een dag die nu al magisch in mijn ogen was..

[pureglossy]

Ik keek naar de pak die ma op mijn bed had gelegd. Doe deze aan Farid, die heb ik mee genomen voor het geval we een feest zouden hebben. Ja, natuurlijk moeder. Ik pakte het ding en flikkerde het de gang op. Nog steeds zat ik in een waas waar ik maar niet uit kwam. Ik heb niet kunnen slapen en dacht alleen aan mijn plan om zo snel mogelijk in Nederland deze hele poppenkast achter me te laten! Het goede nieuws was dat die.. Aya of hoe ze ook heet hier in Markko zou blijven aangezien het nog even duurde eer ze naar Nederland mocht komen. Dat was al nummer één wens die uitkwam. Hopelijk zou ze nooit komen. Ik zuchte en hoorde geklopt. Hamza stak zijn hoofd door de deuropening. "Lekker ben jij zeg! Ik bel en app je en je reageert niet." Zei ik. Hamza keek me aan en maakte excuses. "Ewa ik moest vorige week van jou ouders mee gaan naar die familie, omdat jij ziek was. Ik ben gewoon vakantie aan het vieren neef. Ik moest nu van tante komen om je te helpen." Zei Hamza. Ik knikte en ging op het bed zitten. "Dus je gaat door met jou wilde plan hè". Zei Hamza. Ik keek hem aan en zuchte. "Je hebt me niets verteld over die dag". Zei ik. Hamza trok een wenkbrauw omhoog en klungelde wat met het pak wat hij weer naar binnen heeft gehaald. "Ik dacht dat het je niets interesseerde,* daarom zei ik niets". Zei Hamza. "Ja,.. dat is het ook. Maar.. ach laat maar ook". Zei ik.

"Kop op neef, hoe dan ook het is jou dag vandaag. Je mag glimlachen. Voor nu.". Zei Hamza. Ik keek hem aan. "Wesh heb je alcohol op? Hoe is dit mijn dag?". Zei ik. Hamza zuchte en haalde de overhemd van de klerenhanger. De hele tijd had ik mijn mobiel in mijn handen. Net alsof ik daarmee Nora wat dichter bij me had. Ze was niet hier bij me, maar zo voelde het tenminste op deze manier wel. Pff.. ze moest eens weten waarmee ik bezig was! Dit was en voelde zo verdomd verkeerd, ik wilde er mee ophouden. Ik wilde mijn moeder eens en voor altijd de les lezen dat zij niet altijd haar zin hoorde te krijgen. Zo gaat het mijn hele leven lang al. Ze had al een perfect beeld over mijn vrouw, toen ik echter met Nora aankwam, die in mijn ogen meer als perfect was, werd ze duivels. Ze was 360 graden om gedraaid. "We moeten gaan.. jallah kom. Voor je het weet is deze dag voorbij neef." Zei Hamza terwijl hij mijn mobiel dit keer echt uit handen trok. Ik knikte, maar van binnen ging ik dood!

Ze woonde niet ver bij ons vandaan. Letterlijk drie straten verderop. We gingen met de auto en gauw keek in naar de menigte die zich verzameld hadden. Mensen die dachten dat het echt dikke pret was en mij feliciteerde. Dat was het allerergste. Ik moest de schijn ophouden en forceerde telkens een glimlach. Ik voelde een hand op mijn schouder en draaide me om. "Adem in, adem uit broertje." Zei Fatiha. Ik kon amper adem halen, wesh meende ze dit nou? Ma was helemaal in haar nopjes en groette de gasten één voor één. Tantes die naar me toe kwamen en het erg vonden dat we niets van te voren hadden gezegd dat er een huwelijk plaats zou vinden. Ze moesten eens weten! Het was belachelijk heet en ik smolt weg in dit verdomde pak. "Hamza.. water alsjeblieft". Zei ik. Hamza knikte en rende gauw terug naar huis voor een flesje water. Even later kwam hij terug en gauw nam ik flinke slokken en gooide het flesje leeg waardoor een paar gasten richting onze kant keken. "We gaan nu. Hamza. Eén fucking seconde is teveel. Ik wil het achter de rug hebben". Zei ik. Hamza knikte en we liepen naar zijn auto. "Farid.. farid!! We moeten nog op je oom en tante wachten!" Zei ma toen ze ons zag vertrekken. "Ze kunnen de boom in!". Zei ik hardop. Een paar gasten schrokken zich rot en ma hieldt een hand voor haar mond. Gauw wuifde ze iedereen in te stappen en even later werden we gevolgd met luide toeters en bellen..

[pureglossy]

"Ze zijn er! Ze zijn er!". Hoorde ik Salima en Kenza tegelijk schreeuwen. Ik slikte een paar keer en kreeg het benauwd. Nu gaat het gebeuren! Dit is het! "Aya,.. sta op en kom mee. Hoor je dat niet buiten? Dat is allemaal voor jou!". Zei Kenza. Ik knikte en forceerde een glimlach. "Wowww hoor je dat??". Zeiden ze tegelijk waarop ik op stond om naar buiten te lopen richting de huiskamer. Ik keek nog één keer achterom en glimlachte. Ik verliet mijn kamer. Mijn ruimte. "Jallah.." Zei Salima terwijl ze mijn jurk goed maakte. Het was een goedkoop ding met grote pofmouwen en een rechte lijn. Ik had er totaal geen profiel in, maar ma vond het een koopje. Kenza deed een speld in mijn haar goed en vervloekte de ziana dat ze beter ander werk kon zoeken, aangezien ze heel wat dingen bij mij vergeten was te doen. Door alle zenuwen interesseerde het me nauwelijks. Ik liep langzaamaan richting de huiskamer die al aardig vol was met mijn eigen tantes en nichten. Ogen observeerde mij en sommige nichtjes zaten te smoezen. Gauw werd ik begeleid naar het speciaal gemaakte plekje voor ons. Farid en ik. Mijn hart zou zo uit mijn borstkas knallen van de zenuwen en angst en voor even dacht ik dat ik dizzy werd. Een paar tellen later zag ik hadja Hadda door de deuropening lopen met een aantal vrouwen en allemaal droegen ze cadeaus in hun handen. Alles werd zo geplaats op een plek die mijn moeder en Mina en een paar tantes al gereed maakte. Achter een paar vrouwen zag ik een gedaante. Een man. Gauw wende ik mijn blik af en het geroezemoes werd steeds harder. Vanuit mijn ooghoek zag ik hem lopen. Ik durfde mijn hoofd amper op te tillen en ik voelde mijn lichaam lam worden. Ik had amper in de gaten dat ik rilde. Opzij kijkend zag ik wat nichten die glimlachte en fluisterde in elkaars oren. Voelde ik nu een steek van jaloezie? Ik sloot mijn ogen en begon de Koran te lezen binnensmonds.

"Sta je op Aya?". Hoorde ik een stem zeggen. Ik keek op en toen zag ik hem. Mijn zus Mina beval me op te staan en door alle zenuwen herkende ik haar stem amper. Hij keek me aan en onze blikken kruiste elkaar. Hij keek niet blij, maar dood serieus. Ik forceerde een glimlach, maar kreeg niets terug. Hij moest ook op van de zenuwen zijn meskin. Het was vast niks. Hij stond naast mij en Mina hielp ons aan de ringen. Hij schoof heel snel de ring om mijn vinger en van de zenuwen liet ik zijn ring vallen en vervloekte mijzelf. De vrouwen lachte het weg, maar ik kon mijzelf wel voor mijn hoofd slaan. "Rustig aan Aya.." fluisterde Mina toen ze de ring pakte en gaf. Ik knikte en ik zag dat hij, Farid naar me keek en weer weg keek. Langzaam schoof ik de ring over zijn vinger en toen hielden we elkaars handen vast. Iedereen was door het dolle heen en danste en zong. "Jallah, kom we gaan". Zei Hadja Hadda. Het was de bedoeling dat we het huwelijk zouden voortzetten in een wat ruimere omgeving. Daar zou verder gedanst worden en gegeten worden..

De hele avond keek hij serieus. Er ging geen glimlach af. Sterker nog, hij wilde met niemand foto's maken. Ook niet met mij. Ik vond het niet erg. Dit zijn de zenuwen en hoe dan ook, nadat ik zijn foto had gezien op de mobiel wist ik dat hij geen fotogeniek was. Het maakte niet uit. Ik had gehoopt op een praatje. Maar we waren allebei doodstil. Ging hij net zo kapot van de zenuwen als dat ik was? Ik vond het aan één kant schattig maar ik was ook erg onzeker. Vond hij me niet leuk? Dat was niet zo, anders zou hij nooit met mij willen trouwen toch? Na de avond stonden we op. Het was inmiddels tegen 03:00 in de nacht en we waren allebei al flink aan het gapen. Ma kon het niet laten me eens flink aan te kijken als ik dat deed. Gapen was in haar ogen onbeleefde apengedrag. Veel gasten waren al vetrokken en toen stonden wij ook maar op. Ik werd ontzettend zenuwachtig want ik wist wat me te wachten stond...

Uiteindelijk zaten we in een auto met een jongeman die bij de handvraging geweest was. Farid en hij spraken wat in het Nederlands kennelijk en ineens stonden we voor een grote gebouw. Was dit een hotel? Ik keek mijn ogen uit en kneep mezelf goed. Ik heb nog nooit een hotel van zo dichtbij gezien! Farid stapte uit de auto en ik volgde zijn voorbeeld. De jongeman reed weg en eindelijk waren we alleen en samen. Ik dacht aan mijn moeder en zusjes die in tranen waren dat ik weg was. Ik kon amper van mijn moeder los komen en tantes hebben moeten helpen om ons uit elkaar te trekken. Het was een soap van verdriet leek het. Ik zuchte en keek naar hem. Nog steeds zei hij geen woord en ik hij liep het trappetje op. Ik volgde hem, dit keer in een witte jezelf en liep achter hem aan. Bij de balie aangekomen wisselde hij wat woorden waardoor ik te laat was om te horen wat er gezegd werd. De man achter de balie keek ons aan en overhandigde een sleutel. "Morgen om 12:00 in de middag moet de kamer leeg zijn". Zei hij. Farid griste de sleutel weg en ik volgde hem weer. Net als een zwak lammetje die zijn vader schaap volgde. We arriveerde bij onze kamer en ik sjouwde al de hele tijd een zware tas mee. Farid keek me aan toen ik zwaar ademende en maakte een deur open. Hij stapte naar binnen en deed het licht aan. Voor ons stond een bed. Een éénpersoonsbed. Het rook erg muf en het was er ontzettend warm.

"Sorry.. alle kamers zijn bezet en dit is het enige wat ze hebben." Zei hij. Zijn stem klonk rauw en schor. Ik keek naar hem. "Nee.. het is goed zo. Ik eh.. vind het echt goed." Zei ik. Gauw deed ik het raampje open en was al blij dat hij iets zei! "Eh.. ik.. ga even douchen". Zei ik. Hij knikte en ging op het randje van het bed zitten. Ik sleepte de zware tas en ineens stond hij op en pakte het loodzware ding en legde het op een tafeltje. Ik keek hem aan en glimlachte. Hij forceerde een glimlach en eindelijk voelde ik me wat opgelucht. Ik pakte een lingerie setje snel voordat hij het zag, want ik schaamde me dood. Ik nam een douche en gauw trok ik het ding aan. Mijn haar maakte ik droog en deed het in een vlecht. Met knikkende knieën liep ik de kamer in en maakte een knoop in mijn badjas. Mina had me het één en ander al uitgelegd en nu het zover was, was ik doodsbang.

Hij zat op een stoel voor zich uit te kijken. Ik liep langzaam de kamer in en ging vol zenuwen onder het laken liggen. Het was doodstil. "Eh ben je moe?". Vroeg ik. Hij keek op en naar mij. Zijn pak had hij nog steeds aan en zijn stropdas had hij wat los gemaakt. "Ja.. ja ontzettend." Zei hij. Ik knikte en stapte het bed uit. In de badkamer zag ik een kom en gauw vulde ik die met water. Warm water. Ik nam het ding mee en ging voor hem zitten. Hij keek me vreemd aan en ik pakte zijn linkervoet op en haalde de schoen en sok weg. Hij bleef me vreemd aankijken. "Wat.. wat doe je??". Zei hij. Ik glimlachte en zei niks. Ik deed het bij de andere voet en legde zijn voeten in warm water. "Hier zul je wel van opknappen". Zei ik. Hij keek me aan en keek boos. Hij stond op met natte voeten en liep zo de kamer uit.

Ik snapte het niet.. wat.. wat had ik gedaan?

[prinses3arbia]

Sorry lieverds ik ga weer door! ❤❤❤

[prinses3arbia]

Zo zielig voor Aya wat een rotstreek om haar zo te negeren zij heeft niets met zijn verleden te maken ben benieuwd naar het vervolg

Bedankt pureglossy

[Emiras]

Hij kan natuurlijk geen romantische nacht hebben met haar want dat ziet hij als vreemdgaan. Maar je kan wel met haar trouwen terwijl je een vriendin hebt...

Up up up!

[pureglossy]

Zo zielig voor Aya wat een rotstreek om haar zo te negeren zij heeft niets met zijn verleden te maken ben benieuwd naar het vervolg

Bedankt pureglossy

❤❤

[pureglossy]

Hij kan natuurlijk geen romantische nacht hebben met haar want dat ziet hij als vreemdgaan. Maar je kan wel met haar trouwen terwijl je een vriendin hebt...

Up up up!

❤❤❤

[pureglossy]

Ik keek naar het hoopje mens wat alleen naar de grond keek. Ze was ontzettend rood, althans voor zover ik het kon zien door het witte plamuur wat ze op haar gezicht heeft. Snel liep ik naar haar toe en stond naast haar. Ze keek me aan en ik zag een bepaalde angst in haar ogen. Waarschijnlijk wilde zij dit zelf ook niet. Dat hoopte ik dan maar want dat zou een heleboel makkelijker maken! Ze was een kopje kleiner als mij en haar zus, aangezien ze erg op elkaar leken, commandeerde haar op te staan. Ze schrok van de luide stem en stond meteen overeind. Voor even raakte onze handen elkaar aan en ik voelde haar gewoon rillen. Het was zelfs nog zielig ook deze hele poppenkast.

"Hier de ringen.." Zei mijn nichtje, het zusje van Hamza. Ik pakte het doosje aan en haalde de twee dingen eruit. Ma had alles geregeld. Het had voor mij sowieso geen betekenis dus pakte ik één van de ringen en schoof het snel om haar vinger heen. Haar hand voelde klam aan en gauw haalde ik mijn hand weg. Ze keek me aan en pakte de ring tegelijkertijd die door haar onoplettendheid op de grond viel. Ze schrok en werd helemaal rood. Ik moest er stiekem om lachen, hopelijk was die ring voorgoed ergens onder deze banken verdwenen! Helaas voor mij had haar bemoeizuchtige zus hem gevonden en met trillende handen schoof ze hem om mijn vinger. Ik keek ernaar en toen weg. Kennelijk wilde de mensen er nog een feestje van maken, ik wilde echter weg en liep weg. Ma keek me boos aan, maar zoals ik al zei het kon me echt niets meer schelen. Ik heb gedaan wat zij wilde. Het was nu mijn beurt.

Ik was in hotel aangekomen die door Hamza last minute was geregeld zodat ik even kon ademen aangezien ma mijn hele slaapkamer omgetoverd had tot een twee- persoonskamer. Ik wilde alleen slapen en hopelijk wakker worden dat dit alles één grote nachtmerrie was. Aya, zoals ze heet volgde me en deed moeilijk met een grote tas. Ik was te moe en had totaal geen zin om een gesprek met haar aan te knopen. Ook tijdens de bruiloft was ik afwezig, dit was tegen mijn zin. Ze wilde douchen, want kennelijk dacht ze dat dit haar huwelijksnacht zou zijn. In haar dromen! Ik raak dat mens niet en nooit te nimmer aan! Over een week zou ik weer in Nederland zijn en mocht ze van mij weer verkassen naar haar moeder. Het liefst vandaag dan morgen! Ze kwam na een uurtje de douche uit en had een zijde achtig badjas aan. Ze droeg haar hoofddoek nog en ik moest van binnen hard lachen. Het leek echt een oma! Die kan toch nooit tippen aan mijn Nora? Nora met haar geweldige lichaam, geweldige ogen, geweldige smaak voor lingerie! Wat is dit? Wat zie ik hier voor mij staan? Ik zuchte en ze vroeg of ik moe was. Dat was ik ook, lichamelijk en mentaal! Hier hoorde ik niet. En al helemaal niet met haar in dit suffe, muffige kamertje. Ik zei nog tegen Hamza twee apparte bedden, die idioot dacht dat ik écht van bil ging! Hoe serieus nemen mensen mijn verdriet? Mijn liefdesleven? Het is net alsof ik door niemand gehoord wordt. Ze stapte uit bed en ik kromp in elkaar. Wat wilde ze doen?? Naar me toe komen?? Echter, liep ze naar de badkamer en kwam terug met een kom water. Ze ging voor me zitten en trok mijn schoenen één voor één uit. Ze keek me aan en glimlachte. Ze vertelde mij dat ik ervan zou opknappen. Van wat zou ik opknappen? Van dit? Van deze hele drama? Deze hele circus? Waarom zat ze aan mij in de eerste instantie? Natuurlijk.. in haar ogen was ik haar man. Voor mij was ze echter niets. Totaal niets. Ik stond op en liep met natte voeten de deur uit. Ik moest weg. Weg van hier.

[pureglossy]

Ik wreef met een droge doek de natte plekken op het tapijt weg. Het was immers een hotel en we waren hier te gast. Ik wilde geen moeilijkheden voor Farid. Ik wist alleen niet waarom hij zo boos weg was gegaan. Al een uur geleden. Ik ruimde de kom op en liep naar de badkamer. Zou hij.. zou hij me niet leuk vinden? Ik keek naast mij en zag een tijdschrift. Ik heb nog nooit zo'n ding in mijn handen gehad en keek wel meteen naar de voorpagina. Een vrouw met een volle bos haar pronkte met een kind op haar arm. Is dit wat mannen aantrekkelijk vinden? Ik keek naar mijzelf en mijn hoofddoek stond helemaal scheef. Ik sloot mijn ogen en deed iets waar ik vast later spijt van zou krijgen. Ik haalde de knoop uit mijn hoofddoek en mijn haarlokken vielen één voor één langs mijn gezicht en schouders. Ik trok de badjas was strakker aan en ging naar de slaapkamer. Het was inmiddels tegen 05:00 uur aangezien de oproepen voor het Fadjr gebed van alle kanten galmden uit de speakers van de moskeeën. N3er shitan, de slaap overmande mij, maar toch was het me gelukt om het gebed te verrichten. Toen ik klaar was liep ik met wankelde benen naar het bed toe en legde ik mijn hoofd op het kussen. Het was een klein bedje en ik maakte zoveel ruimte voor Farid dat hij er makkelijk op zou kunnen passen. De zenuwen gierde door mijn lijf en ik was angstig. Morgen wilde ma willens en wetens zien of ik daadwerkelijk maagd was geweest. Het is een traditie en hoe vreselijk ik het vond, ik moest er aan geloven net zoals Mina dat moest. Ik mocht geen uitzondering zijn.

Ik werd gewekt door een geluid. Ik deed mijn ogen open en het zonlicht kwam fel naar binnen. Natuurlijk ben ik vergeten de gordijnen te sluiten gisteren en half duizelig stond ik op. "Het is over 10 minuten 12:00 uur we moeten dan weg.." hoorde ik ineens vanachter. Ik schrok me wild en draaide me om. Farid stond daar in zijn pak. "Waar.. waar was je naartoe? Ik heb gewacht, maar je kwam maar niet". Zei ik zachtjes en haast onverstaanbaar. Hij zweeg echter en keek de andere kant op. "Wil je je alsjeblieft aankleden? We moeten nu weg". Zei hij. Ik knikte en pakte mijn hoofddoek van de stoel en wat kleren. Bij de badkamer ingang stond ik stil. "Ik.. ik kan straks niet zonder.." ik kon mijn zin amper afmaken of ik sloeg dicht. Heeft hij zelf niet door dat er iets miste? Was hij nog steeds moe? "Wat??". Vroeg hij. Ik keek hem aan en werd honderd tinten rood. "Ik eh.. we hebben niets... en ik moet..". Stamelde ik. Hij keek me aan en keek weer weg. "Wat? Sex gehad? En wat moet je dan? Net zoals honderd jaar terug met vlag en wimpel aan de hele wijk kenbaar maken dat we het gedaan hebben? Is dat hoe jullie in elkaar zitten??". Zei hij geïrriteerd. Ik draaide me om en mijn ogen werden glazig. "Nee.. nee.. het is alleen dat mijn moeder me eraan herinnerde gisteren. Het spijt me Farid. Het spijt me heel erg. Ik wilde je niet boos maken. Ik ga me omkleden". Zei ik. Zo gauw ik kon ben ik de douche in gestapt en trok ik mijn witte jeleba aan. Ik schrok van zijn woorden en liet een traan vallen. Hoe moest ik aan mijn moeder vertellen dat er niks is gebeurt? Ik zou het bezuren! Men zou denken dat het aan mij lag. Ik slikte een paar keer en deed mijn hoofddoek uiteindelijk om. De angst sloeg er goed in en ik voelde mijn hart bonken.

[pureglossy]

Exact om 12:00 uur stonden we bij de balie uit te checken. Een andere meneer wenste ons nog een goedemiddag en keek ons na terwijl we weg liepen. Voor het hotel stond de welbekende taxi en we stapten erin. Na een half uur stopte we in de mijn bekende wijk en voor de deur stond Hadja Hadda en een paar vrouwen. Het was een heuse feest en ik stapte uit. Farid liep meteen door en hielp me amper met de zware tas. Het geeft ook niet, iets zat hem dwars en ik voelde me nu al een bemoeial. "Marhba marhba Aya." Zei z'n moeder de hele tijd. Ik zag een oudere man staan en kuste zijn hand. Dat was vast zijn vader. Fatiha stond in de deuropening en ik zwaaide naar haar. Ze zwaaide snel terug en liep naar binnen. "Ah... MaschAllah. Kom laat me je helpen lieve kind." Zei ze. Ze pakte de tas vast en zuchte diep. "Hamza! Walid! Jallah kom, dit ding is te zwaar". Schreeuwde ze. Even later kwamen twee forse mannen, waarvan ik er eentje al vaker heb gezien en pakte mijn tas op. "Heb je dit de hele tijd mee gedragen? Je bent een sterke vrouw!". Zei hadja hadda terwijl haar ogen mij bestudeerde. "Ze leggen het op jullie kamer neer, maak je geen zorgen". Zei ze. Ik glimlachte en zocht met mijn ogen Farid. Ik kon hem nergens vinden. "Kom maak je gereed, de gasten arriveren zo en.. Aya.. heb je die doek bij je?". Zei hadja zonder blikken en blozen. Ik keek haar aan en rilde zowat. Ze keek me vaag aan kwam een stapje dichtbij. "Je moeder eiste het Aya, en.. ik eerlijk gezegd ook. Je snapt dat het een belangrijke traditie is voor ons?". Zei ze. Ik was te bang iets te zeggen. Ik kon het probleem toch niet bij Farid neerleggen? Ik moest hem beschermen. Dat heb ik mijzelf beloofd!

"Sorry, ik snap dat het iets belangrijks is, maar... ik was ontzettend bang". Zei ik. Hadja keek me aan en fronste haar wenkbrauwen. "Hmm. Ok. Jallah kom, maak je gereed. Ik verzin er wel wat op". Zei ze. Ik keek haar aan en bedankte haar een duizendmaal. Ze heeft me gewoon gered van de vernederingen en roddels van vrouwen en nichten. "Hadja.." Zei ik. Ze draaide zich om en keek me aan. "Wat is er benti?". Ik liep naar haar toe en kuste haar handen. Ze was helemaal van haar stuk gebracht. "Yek labas?" Zei ze. "Hamdoulilah.. ik beloof u dat ik een trouwe en gehoorzame vrouw voor Farid zal zijn." Zei ik. Ze legde een hand op mijn schouder. "Ik weet het. Ik weet het. Kom, we staan hier dood te branden." Zei ze. Ik knikte en volgde haar naar huis. Het was er druk en chaotisch. Iedereen was natuurlijk benieuwd naar de nieuwe bruid in de familie. Wie was ik? Waar kwam ik vandaan? Hoe oud was ik? Ontzettend veel vragen! Ik miste Salima, Mina en ma ontzettend, maar ik voelde me zo welkom hier. Ik ging zitten in de huiskamer die vol zat met vrouwen. Er was geen man te bekennen, kennelijk zaten deze elders. Fatiha kwam naar binnen en legde een dienblad met glazen water neer. Ze keek me aan en glimlachte. "Wil je water?". Zei ze. Ik knikte en ze gaf me vriendelijk een glas water aan. Ze kwam bij me zitten en keek me aan. "We hebben helemaal geen tijd gehad om te praten met elkaar. Hoe voel je je?". Zei ze. Ik nam een slok en zette mijn glas weg. "Ik voel me welkom hier hamdoulilah." Zei ik. Ze glimlachte en pakte ook een glas water. "Het is jammer dat we volgende week alweer naar Nederland moeten vetrekken". Zei ze. Ik knikte en mijn ogen werden glazig. Het klinkt gek maar ik hoopte dat de dagen langer zouden duren. Ik zou voorgoed hiervandaan vertrekken. "Ik weet het. Ik zal mijn zussen en moeder erg missen". Zei ik. Fatiha keek me verbaast aan. "Jij.. jij gaat niet mee terug." Zei ze. Ik stikte zowat in het slokje water. "Wat?" Vroeg ik nadat ik half verzoop en weer adem kon halen. "Ja het is toch logisch? Je zult eerst Nederlands moeten leren en je verblijfsvergunning moet ook nog worden aangemaakt." Zei ze. Ik keek voor me uit. "Maar.. maar.. als jullie weg zijn, waar zou ik dan moeten wonen?". Zei ik zachtjes en totaal in shock. Fatiha keek me vreemd aan. "Bij je moeder natuurlijk. Het lijkt me niks als je hier in je eentje zou wonen vind je niet?". Zei ze en ze stond op.

Ik was in shock en voelde mijn hart tekeer gaan. Waarom is dit niet verteld in het begin? Ik dacht namelijk dat alles geregeld was. Pfff, ik wist niet wat ik dacht! Mijn ogen werden vochtig en ik wilde letterlijk hard huilen. Hoe lang zou ik zonder Farid moeten zijn? Waarom zei hij niets? Waarom zei hadja hadda niets? Automatisch stond ik op en liep de huiskamer uit. Alle blikken volgde mij want ik voelde mijn rug branden. Ik liep een hal in en zag hadja hadda in de keuken bezig zijn. Ze zag mij niet. Ik liep weer een stukje door en zag hem. Farid. Hij was druk bezig met iemand aan de telefoon maar zodra hij mij zag hing hij meteen op. Gauw liep ik naar hem toe en bood mijn excuses aan. "Je had niet hoeven ophangen. Sorry als ik je stoorde". Zei ik. Hij keek me vreemd aan en naar de grond. "Farid.. je zus vertelde me net iets en kun je het bevestigen?". Vroeg ik. Hij keek op en stak de telefoon in zijn zak. "Klopt het dat ik niet meega naar Nederland? Klopt het dat ik hier moet blijven?". Vroeg ik voorzichtig. Farid leunde tegen een muur en zuchte. "Een verblijfsvergunning krijg je in Nederland niet bij een pakje boter". Zei hij. Ik keek weg en knikte. "Ik snap het.. het is alleen zo snel. Kun je niet langer blijven. Ik bedoel, we kennen elkaar amper en ik zou jou zo graag willen leren kennen." Zei ik. Farid schrok duidelijk van mijn woorden en deed een stapje achteruit. "Eh, ik heb het gewoon druk." Zei hij en toen liep hij weg.

In de avond was ik alleen in zijn kamer. Ik keek om me heen en was helemaal duizelig van alle drukte en gasten. Dezelfde vragen, dezelfde antwoorden. Ik begon goed ziek te worden. Ik ging douchen en trok een lingerie setje aan, ergens op de hoop dat het vandaag wel zou gebeuren. Ik moest het bewijzen. Ik had in mijn ogen al enorm gefaald. Ik deed mijn hoofddoek goed en even later zag ik de klink naar beneden gaan. Het was inmiddels 02:00 uur en ik was behoorlijk moe. Hij deed de deur open en liep naar binnen. Naast het bed zat een kleine sedari waar hij ging zitten. "Ik dacht dat je al sliep". Zei hij. Ik trok de lakens wat hoger en schudde van niet. "Je moeder vroeg me iets in de middag. Over... je weet wel..". Zei ik. Farid keek me aan en zuchte. "Mijn moeder moet zich er niet mee bemoeien!". Snauwde hij. Ik schrok van zijn uitbarsting. "A3oedoebillah.. het is je moeder Farid. Ze bedoelt het goed." Zei ik maar. Farid moest ineens hard lachen. "Het is je moeder, ze bedoelt het goed!". Zei hij.

Hij kwam op me aflopen en keek me aan. "Gebruik je anticonceptie?". Zei hij. Ik keek hem vreemd aan. "Nee.. nee.. ik.. tenminste wil je geen kinderen nu?" Zei ik. Farid legde een hand op zijn voorhoofd en zuchte. "Nee dus!". Zei hij. Ik keek hem aan en wist niet waar al deze frustratie en agressie vandaan kwam. Hij maakte me bang. "Mijn moeder bedoelt het goed? Prima!". Zei hij en voordat ik het wist rukte hij mijn hoofddoek weg en knoopte mijn badjas open. "Je houdt je stil hoor je me?" Zei hij op dreigende toon. Ik knikte en mijn ogen werden glazig. Hij kleedde zich uit en ik perste mijn ogen dicht. Een paar minuten later strompelde hij van mij af en liet mij achter in tranen en vol ongeloof. "Alsjeblieft, geen dank en pak het in als cadeau en gooi het in het gezicht van mijn moeder!" Zei hij voordat hij vertrok naar buiten. Ik greep naar de laken en hees deze zo hoog mogelijk op. Ik had ongelooflijk veel pijn en dit was niet hoe ik mijn nacht voor had gesteld. Er maalde iets in die jongen en ik wist niet wat het was...

[pureglossy]

Eindelijk! Het was zover. Terug naar Nederland! Terug naar Nora! Wegwezen van deze rot stad en vooral van die plakkerige Aya. Hopelijk was ze nu tevreden dat ze geen maagd was. Ze bleef het maar vragen, de boerin. Ik ruimde mijn spullen op en vouwde mijn kleding in de koffer. De hele week heb ik met open ogen geslapen naast haar en we wisselden geen woord. Zag ze dan niet dat ik haar niet wilde? Ik wilde haar niet! Wanneer viel het kwartje dat ik niks voor haar voelde, dat ik haar niet zag staan. Sex met haar hebben was walgelijk! Gelukkig was het maar één keer om haar de mond te snoeren en die van ma. Nu is het gedaan. Klaar! Zodra ik in Nederland was, zou ik naar Nora gaan. Ik zou haar vertellen over mijn huis die ik had gekregen en we zouden samen zijn. Ik sleepte mijn koffer naar beneden en mijn ouders waren druk bezig met op te ruimen.

"Farid.. farid!" Riep pa. Ik keek achterom en ging naar hem toe. Het klinkt bizar, maar dit keer was ik goed gehumeurd. "Waar is je vrouw?". Zei pa. Ik keek hem aan en trok mijn schouders op. "Ik weet het niet... ergens in het huis". Zei ik. Pa knikte en ging verder. "Waarom? Waarom heb je haar nodig?". Vroeg ik uit pure nieuwsgierigheid. "Je oom Tarik kan haar volgende week meenemen onder een andere paspoort. Dat doet hij wel vaker. Ze kan volgende week met iemand mee rijden en je moet ervoor zorgen dat ze dan weet wie ze moet hebben en paraat moet staan". Zei pa. Ik liet de koffer uit mijn handen vallen en keek hem aan. "Wat?? Wat ga je doen???". Zei ik. Pa deed de portierdeur van de auto dicht en keek me aan. "Denk je dat ze hier achter blijft? Je moeder vond het een goed idee om haar mee te nemen. Wat zullen de mensen wel niet denken?". Zei pa. Ik werd helemaal dizzy. Mijn moeder... dat vervloekte mens! Wat scheelde er aan haar? Ik heb haar toch haar zin gegeven??? Wat was haar probleem! Ik schopte tegen de koffer en pa schrok hiervan. "Ben je gek! Luister Farid! Prima als ze niet meegaat, maar dan blijf je hier totdat haar status geregeld is." Pa sloeg de kofferbak dicht en liep het huis binnen. Ik zakte door mijn knieën en brak gewoon. Deze mensen zijn gestoord. Ze zijn gestoord! Dat mens illegaal laten oversteken naar Nederland! Wat haalde ze op hun hals en waarom luisterde pa altijd naar mijn moeder?? Ik stond op en liep het huis binnen. Ik zocht mijn moeder die ik aantrof in haar slaapkamer en gooide de deur keihard dicht. Ma schrok zich lam en liet een decoratieve beeldje vallen. "Wat bezield jou? Wat voor een moeder ben jij!". Gilde ik. Ik liep naar haar toe en wilde haar wat aandoen. Ze deinste naar achteren en viel op het bed. Prompt werd de deur geopend en pa kwam op me aflopen die me een keiharde klap gaf in het gezicht. "Hond! Hoe durf je je moeder zo respectloos te behandelen! Wegwezen! Mijn huis uit!". Schreeuwde hij. "Al die tijd had ze gelijk! Je bent een opstandige nietsnut!".

Ik liep naar buiten en zag Fatiha van schrik bij de trap staan. "Wist je hiervan?". Vroeg ik. Ze schudde haar hoofd. "Wollah.. wollah ik hoor het nu pas!". Zei ze. Ik liep de trap af en Aya stond beneden met haar armen over elkaar. Ik liep naar haar toe en automatisch duwde ik haar naar achteren totdat ze op de grond viel. Het was allemaal haar schuld! Iets nam mij over, alsof ik niet helder kon nadenken. Ze schok zich dood en kroop meteen naar me toe en kuste mijn voeten. Ze bood duizendmaal haar excuses aan en ik snapte gewoonweg niet wat haar bezielde dit te doen, ondanks dat ik haar als vuil behandelde!

[pureglossy]

[prinses3arbia]

Wat een hufter! #*##*#*#*#*#*







Bedankt voor weer een vervolg