Proloog
Farid's perspectief
"Pfff zit je nu nog steeds op die mobiel van je? Echt.. ongelooflijk. Geef hier!". Met een ruk stond ik overeind om mijn neef Hamza te ontwijken. Hij viel bijna voorover op mijn bed en kwam pijnlijk genoeg met zijn voet tegen een harde vlak van mijn bureau. Ik schaterde het uit van het lachen en Hamza jammerde van de pijn. De deur werd wild geopend en mijn moeder stond met een boze blik in de deuropening. "Het is 13:00 uur! Je bent amper aangekleed!" Mijn moeder wierp een boze blik naar Hamza die zogenaamd als opdracht had gekregen mij snel te helpen. "Binnen vijf minuten sta je beneden! Iedereen wacht op je Farid!". Ik knikte braaf en lachte geniepig naar Hamza, die me wel kon wurgen. Ik zuchte en legde mijn mobiel weg. "Ok.. ok.. yallah zied, wat nu?". Zei ik. Hamza wreef over de plek waar hij zich gestoten had en humde. "Je pak, waar is ie?". Ik wierp een knik naar de kast en hij pakte het eruit. Hij haalde het uit zijn hoes en keek ernaar. "Beter dat je in Nederland een pak heb gehaald a sahbi, hier in Marokko hebben ze van die hmidoech pakken. Je weet wel, zes kleuren verwerkt in een broek enz.." Hamza lachte om zijn eigen grap en ik keek gek genoeg gefixeerd naar dat pak. "Hey! Je mag blij kijken hoor, het is jou dag vandaag. Je gaat trouwen!" Zei Hamza nors. Ik fronste mijn wenkbrauwen en murmelde wat. "Ja.. eh.. sorry. Zullen we dan maar?". Zei ik. Hamza keek op. "Grapjas, we hadden al dik een uur geleden klaar moeten zijn. Trek, trek be3da die miami vice pyjama uit. Het is 35 graden man..". Ik deed wat mij opgedragen werd en trok voorzichtig mijn pyjama uit. Op de hoek van de tafel zag ik mijn mobiel trillen. "Wacht.. wacht.. ff ja.." Zei ik tegen Hamza. Hij zuchte en ik snelde mij naar mijn mobiel Hey schatje, hoe is je vakantie? Ik mis je xxx Nora Ik forceerde een glimlach en ergens diep van binnen voelde ik me schuldig. Ik sloot mijn ogen en dacht aan mijn ouders.. nee! Dit moest ik doorzetten.. het moest.
Aya's perspectief
Ik keek even goed in de spiegel. Dat was een andere ik. Een andere vrouw. Opgemaakt, witte jurk, ik leek wel 10 jaar ouder. Hmm, en toch had het wat. Ik schrok ervan en gauw draaide ik mij om. Een keiharde gebonk klonk op de deur en Salima en Kenza liepen giechelend naar binnen. Ze droegen beiden een caftan en waren zo te zien flink bezig geweest met de make up doos. Mijn zusje Salima en nichtje Kenza stelde zogenaamd mijn bruidsmeisjes voor. Geloof me, ze doen alles andersom wat je van een brave bruidsmeisje verwacht. "Aya.. wat zie je er... wat zie je er mooi uit." Zei mijn zusje die me van dichtbij bekeek. "Farid gaat helemaal gek worden!". Zei ze plagerig. "Shhhtttt" snauwde ik streng. "Ophouden Salima.. eh zijn ze al gearriveerd?". Zei ik zenuwachtig. Kenza schudde haar hoofd. "Ze wonen praktisch een paar straten verderop, als ze onderweg waren hadden we het wel gehoord. Hij schijnt met veel gezelschap te komen!". Zei Salima. Ze joelde het uit van vreugde en gingen weer de deur uit. Ik zuchte en wachtte op het seintje van mijn moeder als ik de deur uit kon en mocht. Ze had liever dat ik niet in de huiskamer zat. "Teveel boze ogen.. blijf op je kamer". Zei ze gisteren, en vandaag een paar keer herhaaldelijk. Ik keek naar een foto in de lijst van mijn vader. Allahirhamhoe. Oh papa, was je maar hier. Ik voelde een traan prikken, maar dacht aan de woorden van de ziana. "Niet emotioneel worden, je make up loopt uit." Zei ze. Dit is de eerste keer dat ik überhaupt make up op heb. Ik zal er maar extra voorzichtig mee moeten zijn. Ik pakte mijn mobiel en swipte naar mijn foto's. Farid. De "vreemde" man die een paar maanden terug plotsklaps met zijn ouders voor mijn deur stond. Trouwen. Ze hadden mij gezien, waren geïnteresseerd en mijn moeder twijfelde geen seconde. Sinds de dood van mijn vader twee jaar terug wilde ze maar al te graag dat we snel het huis uit moesten. "Joost mag weten wat jullie kunnen uitspoken zonder een vader in huis". Zei ze herhaaldelijk. En daarom is Mina meteen na de dood van onze vader getrouwd. Ze wilde zo snel mogelijk van de dochters "af". Ik slikte een paar keer want er stond me niet alleen een reis qua huwelijk af te wachten. Maar ook een reis waarin ik mijn familie hier moet achterlaten. Een reis naar.. Nederland.