Verdwaald in zijn leugens.

[missimzouren2]

Uppp

[pasadena]

Uppieee

[prinses3arbia]

Up-siedeesie

Hoop dat het iets beter gaat vandaag pureglossy

[pureglossy]

"Adam.." Zei ik zachtjes. Ik voelde zijn hand om de mijne en probeerde te glimlachen dat alles ok is. Twee weken later lag ik hier nog steeds en er was niet echt veel vooruitgang. "Ja.. Aya.." Zei hij. "Ik ben hier..". Ik kneep in zijn hand en keek hem aan. "Ze hebben vandaag weer echo's en scans gemaakt". Zei ik. "Klopt.. klopt Aya." Zei hij. "En? Hebben ze je verteld hoe en wat?". Zei ik. Adam kuste mijn voorhoofd en kwam dicht bij me staan. "Je bent zwanger". Zei hij zachtjes. "Wat??". Zei ik terwijl ik hem aankeek en daardoor flinke last van mijn nek kreeg. "Auwwww yarabi salama, rot slangetjes". Vloekte ik. Adam moest lachen. "Adam.. hoe kan dat nu?". Zei ik. Adam moest lachen. "Tja, daar heb ik aan bijgedragen dus dat kan..". Zei hij. Ik keek hem aan en moest lachen totdat mijn kaken pijn deden. "Ik wist het vorige week al". Zei hij. Ik keek hem aan. "Waarom zei je niets?". Zei ik. "Er was nog geen hartactiviteit en dat is er nu wel. Ik wilde je geen valse hoop geven. Dat kan je er nu niet bij hebben". Zei hij. Ik keek hem aan en moest huilen. "Dus.. dus de baby heeft er niets aan overgehouden". Zei ik met tranen in mijn ogen. Adam schudde zijn hoofd. "Hamdoulilah niets. Neemt neemt niet weg dat je extra voorzichtig moet zijn". Zei hij. Ik kneep in zijn handen en voelde zijn lippen op de mijne. "Ik zie er niet uit Adam". Zei ik. Adam keek me aan en tilde mijn kin iets omhoog. "Aya.. je bent de meest mooiste vrouw van de hele wereld, zelfs met je benen in het gips en al die draden om je heen". Zei hij. Ik moest glimlachen en ineens hard lachen. "Wat is er? Wat is er zo grappig?". Vroeg hij. "Nee.. normaal moet ik diegene zijn die je verteld dat ik zwanger ben, en nu ben jij dat. Het is de omgekeerde wereld". Zei ik met tranen in mijn ogen. Adam moest hard lachen en kwam voorzichtig op het bed zitten. "Wollah Aya.. je bent me er één." Zei hij. We zwegen allebei even en keken elkaar aan. "We worden papa en mama". Zeiden we tegelijk. De ogen van Adam werden vochtig en écht.. een zwangerschap stond nu echt niet op mijn lijstje. Ik was nog te angstig om ervoor te gaan na de laatste keer. We hadden zelfs al plannen gemaakt dat we zouden reizen. Adam was op plekken gekomen waar ik alleen over kon dromen en nu.. nu zou hij die plekken met mij delen. We hadden het beide nodig en nu.. nu zit er weer een mini Adam of Aya in mijn buik. Ik vergat ineens alle ellende door dit geweldige nieuws en zou elke dag mijn best doen om aan te sterken!

"Farid". Zei ik ineens. Adam keek me aan. "Mourad is ermee bezig, er wacht hem een lange straf. Maak je daar niet meer druk om.. trouwens ik wilde wat bespreken met je..". Zei hij. Ik keek hem aan en zijn blik was serieus. "Ik ga de penthouse verkopen." Zei hij. Ik keek hem aan. "Door mij?". Vroeg ik. Adam zweeg even. "Nee Aya.. ik wilde altijd al een vrijstaande huis. Met een mooie tuin, lekker met veel groen eromheen, misschien een zwembad met omheining". Zei hij. Ik keek hem aan. "Maar je bent dol op die penthouse". Zei ik nogal geschokt. Ik wist hoe leuk hij het daar vond en van het uizicht genoot elke avond. Ik zag 'm al zitten achter zijn laptop precies tegenover het prachtige uitzicht en als het even kon dan zet hij z'n laptop weg, stak zijn handen achter zijn hoofd en leunde om van dat alles te genieten. "Ik weet het.. maar het mooiste uitzicht heb ik al en dat ben jij". Zei hij. Ik keek hem aan en pakte zijn hand. "Adam, wat je ook doet en beslist, ik sta achter jou. Dat weet je." Zei ik. Adam kuste mijn voorhoofd en we bleven even zo bij elkaar totdat hij gebeld werd door Mourad. Hij liep de deur uit en kwam glimlachend naar binnen. "Wat is er.." Zei ik. "Ik heb nog meer goed nieuws.. je vergunning is officieel." Zei hij met vochtige ogen. Ik schrok en keek hem aan. "Adam.. dat is geweldig..". Zei ik. Adam knikte en omhelsde mij innig. "Ik hou van jou Aya.. ik bedoel van jullie". Zei hij snel. Ik keek hem aan. "Ik meer van jou Adam." Zei ik.

[pureglossy]

Omg upppp

Allahie shafiek Lieverd @pureglossy

Ameen lieverd ❤❤

[pureglossy]

Up-siedeesie

Hoop dat het iets beter gaat vandaag pureglossy

Alhamdoulilah lieverd, even wat paracetamol in mijn mik en we kunnen weer

[pureglossy]

Ik keek naar de verdrietige ogen van mijn moeder. Ze kon het niet bevatten waarom ik tot zo'n daad gekomen ben. Jaloezie en afgunst waren zeker de sleutelwoorden, maar daadwerkelijk tot zo'n actie komen? En nog wel Aya die zwanger is. Ik sloot mijn ogen en ik voelde een traan langs mijn wang glijden. "Mama gaat terug naar Marokko". Zei Fatiha. Ik keek haar aan. "Wat? Nee.. waarom?".vroeg ik. "Drie hele domme woorden. Ze gaat, of je het nu eens bent met haar besluit of niet. De manier hoe ze haar aankijken op straat door jou verschrikkelijk daad. Klootzak! Je hebt niet alleen die mensen pijn gedaan maar de hele familie. Besef je dat wel?? Wat dacht je wel niet? Het ging eindelijk zo goed met jou. Een baan, zelfstandig, een huis.. alles liep op rolletjes en we zouden Malika, ons oude buurmeisje om hand vragen omdat het klikte tussen jullie twee. Haar ouders hebben afstand van ons genomen en willen niets meer te maken hebben met ons, en zij zijn niet de enige kan ik je vertellen. Ma kan amper naar een winkel of bidden in de moskee en je hoort het geroezemoes al en vrouwen die met een boog om haar heen lopen. Allemaal door jou verschrikkelijke actie!". Zei fatiha boos.

"Mama.. ga niet. Ik heb hier niemand". Smeekte ik. Ma zei niets en keek enkel voor zich. "Ik heb mijn man begraven en nu ook mijn zoon lijkt het. Ik.. ga Farid. Jou misselijke actie heeft ervoor gezorgd dat ik dit land enkel wil ontvluchten. Weg van het geroddel, gesnauw, gepraat. Je vader draait zich om in zijn graf met alles wat jij over je hals gehaald hebt. Fatiha kom.." Zei ze. Ma stond op en ik keek verdrietig. 'Mama.. mama alsjeblieft." Zei ik. Ik stond op en een agent gebaarde dat ik me rustig moest houden. "Fatiha.. dit kun je niet menen." Zei ik. Fatiha pakte haar tas en keek me aan. "Ik heb andere dingen aan mijn hoofd. Namelijk een schoonfamilie die nu zelfs afstand van mij heeft genomen door jou actie. Je beseft je echt niet wat je kapot hebt gemaakt hé... je hebt tijd zat om daarover na te denken...". Zei ze. Ik keek haar ernstig aan en werd uiteindelijk mee gevoerd naar mijn cel. 14 jaar. 14 jaar moest ik brommen en er is geen kans op vroege vrijlating. Die verdomde advocaat van Aya is een monster en heeft ervoor gezorgd dat ik zo lang achter de tralies moet. "Farid.." Zei een agent. Ik draaide me om en keek hem aan. "Je hebt nog een bezoeker." Zei hij. Ik keek hem aan en zag Rachid binnen komen. "Rachid?". Zei ik. Hij had een verdrietige blik in zijn ogen en keek me aan. "Waarom?". Zei hij. Ik keek weg en schudde mijn hoofd. "Ik.. ik had overal voor gezorgd. Een baan, dat je een huis kon krijgen met urgentie, jeetje.. farid je zou zelfs iemand om hand vragen.. wat is er geknapt in je dat je tot zo'n actie bent gekomen?". Zei rachid. Ik tilde enkel mijn schouders op en schudde mijn hoofd. "14 jaar. 14 jaar broeder, hoe ga je dat volhouden?". Zei hij. Ik zweeg en kon niks zeggen. "Vraag vergiffenis aan Allah, maak je geen zorgen. Ik zal je bezoeken." Zei Rachid. Ik keek hem aan en werd emotioneel. En toen.. toen verliet hij de ruimte en moest ik mee..

Mijn hele leven heb ik naar ma geluisterd. De brave jongen die ik was toen ik in mijn tienerjaren zat. Hoge cijfers, tja stiekem een sigaret hoorde erbij, maar mijn ouders waren trots en dat telde. Totdat ik verblind werd door liefde. Liefde waarvoor ik gewaarschuwd werd. Had ik nog gelukkig kunnen leven met Nora als Aya niet in mijn leven was gekomen? Hadden we nu nog samen kunnen zijn als ik NEE had gezegd tegen een huwelijk met haar? Wat was de angst die me tegenhield om niet mijn keuze te volgen? Ik ben letterlijk door alles in een monster veranderd. Dit keer kon ik Ma niet de schuld geven, sterker nog ik zou haar dankbaar moeten zijn. Dankbaar voor het feit dat ze me de ogen probeerde te openen terwijl ik dat liever niet deed. Ik weet ook 100% zeker dat als ik Aya op een gunstigere moment zonder Nora in mijn leven, had gekend we nu gelukkig zouden zijn. Dat ze mijn kind zou dragen in plaats van die man met wie ze nu is. Al die keren was ik blind. Al die keren schreeuwde ze stilletjes om aandacht en ik.. ik wuifde het allemaal weg. Totdat ze niet meer kon, totdat ze troost had gevonden bij iemand die haar wel lief kon hebben, die haar wel de andere kant van het leven kon laten zien. Ik had spijt van mijn gruwelijke daad en ergens hoopte ik dat Aya mij kon vergeven. Want, ik.. ik zal het mezelf nooit vergeven hoe ik haar behandelde en wat ik gedaan had. Nooit.

[pureglossy]

"hmmm wat vind je hiervan?". Vroeg ik. Ze keek me aan met haar grote ogen en moest hard lachen. "Ok.. jij vind het mooi, dan doen we dat!". Zei ze met tranen in haar ogen. "Wat.. ik heb ook best wel smaak". Zei ik. "En wie heeft jou penthouse toen ingericht?". Vroeg ze met haar armen over elkaar. "Een interieur...". Ik kon mijn zin niet afmaken of ze schaterde het helemaal uit van het lachen. Hier stonden we dan, meubels uit te kiezen voor onze huisje. Ons huisje met een enorme tuin, uitzicht op het groen, en Aya was verliefd geworden op de keuken. "Kom hier jij". Zei ik terwijl ik mijn hand over haar mini bolle buikje streek. Drie maanden heeft het geduurd dat ze nu volledig kan lopen en hamdoulilah nergens meer last van heeft. Het was bitter en zwaar, maar.. ze is een sterke vrouw. Ik kuste haar en keek op mijn mobiel. "Ah, de koper voor het penthouse." Zei ik. Aya knikte en ik nam op. "Ik moet ervandoor Aya, de penthouse is zo goed als verkocht. Zie ik je straks?". Zei ik. Aya knikte en kuste me.

Bij de penthouse aangekomen liet ik de koper alle ins en outs zien. Hij vond het prachtig en we maakte de koop rond. Volgende week was het dan zover en kon hij officieel intrekken. Er waren al heel wat spullen naar onze nieuwe huis en die was ook al zo goed als klaar. Op de bank na, want aya wilde een donkere bank. "De baby kan erop knoeien". Zei ze toen kijkend naar de witte bank. Ik moest lachen en ging gewoon overstag. Hoe kun je nee verkopen aan zo'n vrouw? Ik liep naar de slaapkamer en bleef even staan met mijn armen over elkaar. Aya had alles al ingeruimd en over laten zetten in het nieuwe huis.

In de woonkamer bleef ik even naar het uitzicht kijken en toen viel mijn oog op de raam waar ik Aya het allereerst zag. Half struikelend met haar handen voor haar ogen probeerde ze de gordijnen dicht te doen. Op dat moment vond ik dat ze al iets speciaals had. De keren dat ik haar tegenkwam bij de plaatselijke supermarkt kon ik het niet laten om een gesprek met haar aan te knopen. Ik dacht aan alle keren dat ze naar de grond keek als we praatte en haar bescheidenheid sierde haar. Maar wat ik nooit zal vergeten was de dag dat ik zo verkouden was en ze met een pan soep kwam aanlopen. Ik dacht ze maakt een grap, safi. Maar toen ik haar in de deuropening zag met een warme pan in haar handen,.. toen opende ze mijn hart naar haar. Ik durfde het niet toe te geven maar ik had ineens zelfs gevoelens voor haar. Ik moest ineens glimlachen en liep naar één van de keukenkasten en deed deze open. Ik haalde het pannetje eruit die ik nog steeds moest terug geven en lachte in mezelf. Ik pakte mijn sleutels en jas én het pannetje en ging naar.. huis. Naar mijn liefde, naar mijn parel en naar mijn alles..

[pureglossy]

Vier maanden later..

"Kom op... kom op aya.. persen!!!". Ik keek naar de verloskundige en had het benauwd en wat had ik een pijn!!!!! Ik verging van de pijn!!! "Adam!!!!!". Schreeuwde ik. Hij stond achter mij en hieldt mijn hand vast. "Niet stiekem kijken verdomme!!!". Schreeuwde ik. "Aya.. wollah ik keek niet.. Aya ik ben hier bij je hoofd. En.. ik denk dat ik flauw ga vallen". Zei hij. "Nog één keer persen en dan..". Zei de verloskundige. Ik voelde een wee komen en liet dit me niet nog een keer zeggen. Met alles wat ik me had perste ik de baby eruit en schreeuwde ik van de pijn. Na een stilte hoorde we een kleine schreeuw en nog één.. ik kon eindelijk adem halen en Adam keek me aan. "Gefeliciteerd met jullie zoontje". Zei de verloskundige. Ik keek naar Adam en glimlachte. "Een zoontje.." Zei ik. Adams ogen vulde zich met tranen en hij kuste mijn hoofd. En toen.. toen zag ik hem. Ons kindje. Onze pracht en praal. De zuster wikkelde hem in en gaf hem aan mij. "Adam.. hij is zo mooi maschAllah". Zei ik. Adam was nog steeds sprakeloos en boog zich naar ons toe.. "Jij hebt gewonnen Aya.. dat wordt Italië." Zei hij. Ik moest lachen en streek met een hand over zijn wang. We wilde absoluut niet weten wat het geslacht was en hebben maar een wedstrijd verzonnen. Ik ging voor een jongen, Adam voor een meisje. En.. ik heb toch gewonnen.

"Wil je hem vasthouden?". Vroeg ik. Adam keek me aan en knikte hevig. "Eh.. hoe moet je eh..". De zuster en ik lachten en de zuster pakte de baby en legde het in de armen van Adam. "Gefeliciteerd papa.." Zei ik. Ik keek hem aan en zijn ogen vulde zich met tranen. Hoe hij erbij stond met onze baby, het vulde me alleen meer met liefde voor hem. Een paar uur later kreeg ik bezoek. Salima en Mina belde ik om te zeggen dat ik bevallen was en ze waren door het dolle heen. Adam kon zijn geluk niet op en bleef maar naar de baby kijken. Toen Mourad, Latifa en mijn schoonmoeder arriveerde was het alleen maar dolle pret. Natuurlijk kreeg je de verhalen over op wie hij het meest lijkt en ga zo maar door. Toen de zuster kwam en ons vroeg wat de naam was keken Adam en ik elkaar aan. "Faudel". Zei ik. Adam keek me aan en zijn moeder werd emotioneel. "Aya.. " Zei hij. Ik keek hem aan. "Faudel heet jullie neefje en kleinkind". Zei ik. Adam keek me aan en zijn ogen werden vochtig. Het was een mooie, emotionele maar vooral gelukkige dag hamdoulilah.

Een aantal weken later konden we onze draai goed vinden in huis. Alles was klaar en ik moest even wennen aan het mama zijn, zo ook Adam. Ondanks zijn drukke baan zorgde hij er altijd voor dat hij bij alles mee hielp. Mijn herstel ging vlot en na twee maanden toen de baby een echte baby met vetjes werd stond Adam voor mijn neus ineens in de keuken. "Vandaag had ik zin in pizza en ik heb heerlijke pizza gemaakt". Zei ik tegen hem. Hij moest lachen en pakte me bij mijn middel. "Heerlijk, maar morgen gaan we echte Italiaanse pizza eten". Zei hij. Ik keek hem vreemd aan en hij haalde tickets uit zijn vest. "Morgen gaan we erheen in sha Allah". Zei hij. Ik glimlachte en kon niet wachten! Ik trok hem naar mij toe en kuste hem vol op de lippen. "Die Italianen kunnen toch niet aan mijn pizza's tippen". Zei ik. Adam moest lachen en knikte. "Zeker weten". Antwoorde hij..

Na een heerlijk maaltijd en Faudel die ik op mijn arm had en hem probeerde te laten slapen keek ik naar de man die ik ooit eens random tegen kwam. Wie had ooit gedacht dat hij en ik nu hier zouden staan. Hoe gek kan het leven lopen met alles wat ik heb mee moeten maken? Ik dacht aan alle keren toen ik nog in Marokko woonde bij mijn ouders samen met Mina en Salima. Ik miste ze allemaal enorm. Mina die nu dolgelukkig is met haar nieuwe echtgenoot. Salima die me vorige week belde om te zeggen dat ze zwanger was en het huis die nu bewoond werd door onze oom en tante en die het hamdoulilah reuze naar hun zin hadden en ik.. ik die door een mislukte huwelijk moest gaan, vernederingen, de dood van mijn lieve ouders en zelfs doodslag had overleefd, maar nu de gelukkigste vrouw van de wereld was. Wat een mens allemaal wel kon mee maken. En dan heb je hem. Mijn liefde. De man die zijn hand uitstak terwijl ik dat nodig had, die mij vroeg hoe het ging en die altijd aan mijn zijde stond. Ik keek naar Faudel die al helemaal in dromenland was. Adam keek me aan en glimlachte, "Kom hier schat". Zei hij. Ik liep naar de bank toe en ging bij hem zitten. Zijn armen hielden me stevig vast en ik voelde een kus op mijn voorhoofd. Het geduld wat ik had in mijn leven was met geen ene pen te beschrijven. Iemand zei me dat geduld altijd wordt beloond. En ik denk dat het nu bij mij het geval was. Mijn ogen werden vochtig en ik keek naar hem "Ik hou van je Adam". Zei ik. "Ik meer van jou lieverd.."

[pureglossy]

Lieve lezers,

Ook dit verhaal is tot haar einde gekomen. Ik hoop dat jullie er allemaal van genoten hebben. Ik vond het in ieder geval echt leuk om weer een verhaal te schrijven en nog leuker jullie reacties te lezen! ❤ misschien in sha Allah tot een volgende keer...

Much love voor jullie allemaal! ❤

[prinses3arbia]

Lieve lezers,

Ook dit verhaal is tot haar einde gekomen. Ik hoop dat jullie er allemaal van genoten hebben. Ik vond het in ieder geval echt leuk om weer een verhaal te schrijven en nog leuker jullie reacties te lezen! ❤ misschien in sha Allah tot een volgende keer...

Much love voor jullie allemaal! ❤

Lieve pureglossy,

Duizendmaal dank voor wéér een prachtig ontroerend verhaal met een moraal. Namelijk "geduld word beloond"
moul nya yarba7! ❤

Much love terug en vaarwel!

[Emiras]

Oooh so cuteee!

[pureglossy]

Lieve pureglossy,

Duizendmaal dank voor wéér een prachtig ontroerend verhaal met een moraal. Namelijk "geduld word beloond"
moul nya yarba7! ❤

Much love terug en vaarwel!

❤❤❤

[pureglossy]

Oooh so cuteee!

❤❤❤

[sabbylove]

Pureglossy bedankt voor weer een mooi aangrijpend verhaal met een boodschap en vooral een mooie einde.

In sha Allah kunnen we nog meer van je verhalen genieten.