Aya speelt ook de heilige boontje maar zelf toen ze getrouwd was ging ze soep brengen voor adam
….
Grappigste is dat ze net 4 dagen getrouwd zijn hahaha. Ze heeft het niet eens geprobeerd.
Upppp
If you don’t heal what hurt you, you’ll bleed on people who didn’t cut you.
“We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
- Jonathan Gottschall -
Dames, ik moet jullie eerlijk zeggen, ik hou van verhalen schrijven maar waar ik het meest van geniet zijn jullie reacties! ❤
Ik ga even een stukje plaatsen, morgen zal ik een mega vervolg plaatsen
“We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
- Jonathan Gottschall -
Deel 9
"Wat?". Vroeg ik. Hij stond stil en draaide zich om. "Je hebt mij gehoord. Ik wil dat je vertrekt". Zei hij zonder naar me te kijken. Ik schudde mijn hoofd en stond alleen stil. Wat zei hij nu? Ik moest vertrekken? Ik liet mijn tas vallen van schrik en hij keek me aan. "Je houdt er kennelijk van om te vertrekken toch? Laat ik het dan makkelijker voor je maken Aya. Vertrek! Vertrek waar je maar wil! Verdomme ik doe alles voor je! Ik zorg ervoor dat je je veilig voelt en ik zorg ervoor dat je je alle ellende en pijn vergeet wat je hebt mee moeten maken, en dit is wat jij doet? Mij een fucking hartaanval bijna bezorgen. De hele korps van de stad heb ik ingeschakeld zodat ze naar jou moesten zoeken. Verdomme Aya, ik dacht dat je zelfs zelfmoord had gepleegd! Hoe durf je mij dit te flikken. Hup, we hebben ruzie en ik pak mijn spullen en schrijf even wat zinnen op een papier en ben weg. Doet het dan niks met je??". Zei hij fel en boos. Nu pas, of tenminste toen ik zijn woedende blik al net zag realiseerde ik me hoe verschrikkelijk ik dit had aangepakt. "En dan die achterlijke woorden die je opschreef. Ik? Ik met iemand van mijn niveau?? Waarom trouw ik met je Aya? Omdat ik van je hou! Wat heeft een gelijke of niveau daarmee te maken??". Zei hij terwijl hij z'n hand door zijn haren haalde.
"Je zei zelf dat ik naïef en onzeker ben". Zei ik zachtjes. Hij keek me aan en pakte de brief. "Dan hoef je verdomme nog niet je spullen te pakken en deze onzin achter te laten". Zei hij terwijl hij een propje maakte van de brief en het weg gooide. "Het is.. het is geen onzin.". Zei ik ter verdediging. "Oh! Hoe wil je het noemen dan?". Zei hij boos. "Het waren woorden die ik op dat moment voelde. Ik blijf erbij dat je het nooit had mogen zeggen. Je...". Ik klapte dicht. Adam was te boos om ook maar iets te begrijpen. "Ja! Stom van mij! Ik had niets mogen zeggen. Maar hamdoulilah er is je niets overkomen". Zei hij. Ik schudde mijn hoofd. "Je begrijpt er echt niks van. Wollah je begrijpt er niks van". Zei ik met tranen in mijn ogen. "Wat moet ik eraan begrijpen??". Zei hij terwijl hij een stap naar voren zette. Ik zette een stap naar achteren en hieldt een hand voor mijn gezicht. Hij stond stil. "Ik ga je verdomme niet slaan Aya. Ik ben die chmet (lafaard) niet". Zei hij. Langzaam liet ik mijn hand zakken en keek hem aan. "Ik denk dat je gelijk hebt". Zei ik. Hij keek me aan. "Ik.. ben gedoemd om een huwelijk vol te houden." Zei ik zachtjes met een snik in mijn stem. Adam schudde zijn hoofd. "Je...hebt trauma's van je huwelijk. Ik snap het." Zei hij. "Nee.. nee je snapt het niet. Niemand zal voelen wat ik gevoeld moet hebben. Dus nee Adam je snapt het niet. Je lijdt een luxe leven, met alles erop en eraan..". Adam moest ineens geforceerd lachen. "Meen je dat nu echt Aya? Oh mijn... weet je wel wat ik heb mee moeten maken? De reden dat ik zo ontplof is omdat pa hetzelfde kunstje bij ons flikte, spullen gepakt en weg gegaan zonder een woord. Jij doet mij die trauma weer herbeleven. Denk je dat wij het makkelijk hadden? Ma is gaan dementeren op haar 40ste doordat pa haar jarenlang de schuld gaf van de dood van ons broertje. We hielden elkaar sterk en staande. Jarenlang". Zijn ogen werden vochtig en dit wist ik dus niet. Adam sprak nooit over zijn verleden en zei alleen een keer dat hij geen contact had met zijn vader. Ik had dit nooit mogen doen. Weglopen. Hij had gelijk. Het kwam zwak, zinloos en vreselijk over. Vooral als hij dit al met zijn vader heeft mee gemaakt. Hij herbeleefde door mij diezelfde trauma en ik had spijt van mijn actie. Vreselijke spijt.
"Het spijt me Adam, als ik dat had geweten dan..". Adam onderbrak me. "Aya, alsjeblieft. Ik ben moe, kwaad, teleurgesteld en kapot. Misschien.. misschien is het beter als we elkaar de ruimte geven". Zei hij. Ik keek verbaast. "Ruimte?". Vroeg ik. Adam keek me aan. "Ik vertrek morgen naar Nederland. Je kan.. je kan hier blijven of naar je zus. Kijk maar wat je het prettigst vind". Zei hij. "Is dit mijn straf?". Zei ik ineens met tranen in mijn ogen. "Wie zegt dat ik je straf?". Zei hij. "Omdat het zo aanvoelt." Zei ik. Adam keek weg en zweeg. "Ok..". Zei ik. Ik pakte mijn tas en stak een hand in mijn zak. Ik had net genoeg voor een taxi naar huis. "Wat.. wat doe je". Zei hij. "Ik ga wel naar huis." Zei ik. Adam keek me quasi verbaast aan. Waarschijnlijk dacht hij dat ik toch zou blijven. Hij pakte zijn auto sleutels. "Nee... ik ga alleen. Ik neem een taxi". Zei ik standvastig. Ik kwam voor mezelf op. Als ik toch op deze manier gestraft zou worden so be it. "Ben je gek?". Zei hij. Ik schudde mijn hoofd. "Ik maak het alleen makkelijker voor je". Zei ik. Ik draaide me om en liep naar de deur. "Aya!" Hoorde ik vanachter. "Aya.. als je die deur uitloopt dan.. dan.. ben ik er klaar mee". Hoorde ik. Een stem zei me als de sodemieter mijn man te gehoorzamen. Dus.. ik deed het. Ik stond stil voor de deur en liet hem dicht vallen. "Ik breng je zelf". Zei hij. Ik had gehoopt dat hij zou zeggen dat ik zou blijven en we alles zouden uitpraten. Hij brengt me zelf?? Ik trok de voordeur open en liep de deur snel uit. "Aya!" Hoorde ik vanachter. "Aya! Kom nu terug". Hoorde ik. Ik liep door en zag dat Adam mijn kant op rende. Hij haalde me in en pakte me vast bij mijn armen. "Ben je gek geworden!" Schreeuwde hij. Ik stribbelde tegen en hij trok me mee naar huis. Hij sloot de voordeur met een knal dicht en gooide me op de bank. "Afgelopen! Ik ben er klaar mee! Ik wil dit niet meer". Zei hij. Ik keek ernstig en schoof in de hoek van de bank. "Ik.. het is over Aya. Ik kan dit niet meer aan. Ik raak eronder door snap je dat niet!" Schreeuwde hij. Ik beefde en veroerde me niet. Hij draaide zich om en liep naar het terras om af te koelen..
Hij kon niet meer verder gaan met mij? Is dat wat hij bedoelde? Dit kan toch niet ya Rab, ik was in shock door zijn woorden. Ik liet de tranen vloeien en snikte de boel weg. Zo moe was ik, van alles, van vandaag, van mezelf. Voor ik het wist deed ik mijn ogen dicht en viel ik in slaap. Ik sliep zo ontzettend diep dat ik droomde over haar. Nora. Wat deed zij in mijn dromen? Ze stond te glunderen naast Adam in een witte jurk. Ik heb haar nooit gezien maar ze was knap, veel knapper en zelfverzekerder als ik. Toen ze elkaar wilde kussen schrok ik wakker. Ik ging overeind zitten en keek om me heen. Ik keek naar de klok en ik moet uren weg zijn geweest. Waar is Adam? Ik stond op en realiseerde me ook dat hij me naar bed had gedragen. Ik liep naar de huiskamer en zag hem op de bank liggen en hij sliep. Mijn ogen vulde zich met tranen en ik liep naar hem toe. Hij zag er zo mooi uit, ik wilde naast hem liggen in zijn armen en hem nooit loslaten. Ik kon niet geloven dat hij dat allemaal heeft moeten mee maken. Hoe vreselijk het was om door een ouder in de steek gelaten te worden en toch nog zo strijdlustig en succesvol te zijn. Hij had inderdaad alles voor mij over alleen dit keer,.. dit keer heb ik het zelf verpest.