1. #676
    Alhamdoulillah.

    Reacties
    378
    04-05-2012

    Up

  2. #677
    Antwerpen.

    Reacties
    889
    11-02-2015

    Upppp

  3. #678
    MVC Lid

    Reacties
    788
    05-01-2015

    Upp
    Elhamdoulileh

  4. #679
    المملكة المغربية ♥️

    Reacties
    21.305
    10-01-2009

    MVC Premium MVC Premium
    Moge Allah azza wa jall jullie harten vullen met zijn liefde & barmhartigheid.♥️Allah ya7afdék Vôtre Majesté Vive Sidna

  5. #680
    MVC Lid

    Reacties
    341
    19-12-2013

    Up up

  6. #681
    MVC Lid

    Reacties
    368
    21-12-2013

    Uppieee

  7. #682
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    "Flu.. ffy?". Zei Fatiha lachend door de telefoon. "Lach jij maar!". Zei ik geïrriteerd. "Wajow.. als ma erachter komt, ze zal nooit meer een stap daar neer zetten bij jou thuis. Je weet dat ze allergisch voor huisdieren is". Zei Fatiha. "Je weet dat ze allergisch voor.. Fatiha! Ik woon hier met een fucking haarbal die aan alles likt, spuugt, plast en overal kwijlt en stinkt! Hoe haalt ze het in haar hoofd om een hond notabene hier te halen!". Gilde ik zowat. Fatiha zweeg.. "Luister Farid, ik wil niet nog meer olie op het vuur gooien, maar had je dit niet een bèètje verwacht? Nora is een topper, je kan lekker babbelen met haar, is niet lui om hier bij ons haar handen uit de mouwen te steken, maar je weet dat ze ook een andere kant heeft. Ik bedoel twee weken geleden flipte je omdat ze met haar vriendinnen uitging tot in het holst van de nacht. Als ik dat zou flikken bij mijn man, mocht ik meteen naar mama rijden in plaats van huis." Zei Fatiha. Ik zuchte. Elke woord is waar. Het begon natuurlijk alweer een jaar geleden in Egypte. Toen ze prompt met een bikini, die bij een klein briesje alles eraf gewaaid zou hebben. Daar begon het mee. En toen dat uitgaan. Ik zweeg erover en deed alsof ik blinde Farid was. En nu.. nu een hond? "Praat het gewoon als twee normale personen uit Farid." Zei Fatiha. Wat viel er uit te praten. We spraken elkaar al dagen niet sinds die idiote actie van mij die ik verzweeg voor Fatiha. "Ze trekt haar eigen lijn Fatiha, wat ik ook zeg en doe...". Zei ik. "Jullie zijn pas getrouwd Farid. Waar wil je nu naartoe met dit verhaal? Je houdt toch van haar?". Zei Fatiha. "Ja.. ontzettend. Alleen ik kan zelf amper functioneren. Die rot Aya cirkelt om mij heen als een spook! Telkens denk ik safi, ze staat zo voor de deur!". Zei ik. "Farid het is weken geleden. Aya is waarschijnlijk allang verder gegaan en jij zit erover. Laat het je huwelijk niet verpesten. Mijn moeder heeft trouwens geïnformeerd bij de buren in Marokko.." Zei Fatiha. Ik schoot overeind. "Ewa..?". Zei ik. "Ja.. ewa wat. Die zus, denk de oudste is gescheiden en woont nu in het huis van haar ouders. En de buurvrouw van wie jij haar zoon goed kende, die vertelde dat ze Aya lang niet had gezien. Maar er gingen verhalen dat ze zou hertrouwen met een oudere man. Een vriend van haar oom ofzo. Wat ze hier deed snap ik ook niet. Maar Farid, maak je er niet te druk om. Die zal je nooit meer zien." Zei Fatiha. "Her.. hertrouwen?". Zei ik. "Eh ja.. hertrouwen. Oude vent, weet ik veel. Moehim ik moet ervandoor. Spreek je snel en los het op." Zei ze en hing op.

    Aya is hertrouwd? Al die woorden die daarna kwamen was ik vergeten. Wacht.. zou ze hertrouwd zijn met die oude man en die hier in Nederland woonde? Verdorie, nu wist ik nog niks! Er bekroop mij een vaag gevoel. Gek genoeg keek ik om me heen en zag ik die haarbal weer snuffelen aan mijn kleren en schoenen. Dit... dit zou Aya niet tolereren. Ik speelde het bandje af van hoe vaak ze mij gehoorzaamde en hoe vaak ik haar in de steek liet. Kreeg ik nu ineens spijt van wat ik haar had aangedaan? Nee, ik moest realistisch blijven, maar wie hieldt ik hier voor de gek? De realiteit is dat ik een BMW had ingeruild voor een.. viervoeter? Het hondje snuffelde nu aan mij en ik trapte het weg. Piepend ging het weg, op zoek naar iets anders waaraan het moest likken en kwijlen.

    Ok, opnieuw... realistisch denken. Ik keek om me heen, Nora was weg. Weer met de meiden de stad in, en daarna even wat eten en wellicht was ze tegen twaalven thuis. Dit is dus mijn huwelijk. Nee ik moest me vast vervelen. Ik had nog geen werk, mijn sociale contacten zijn sinds de verhuizing hiernaar toe geslonken. Dat moest het zijn. Ik stond op en schudde de nare gedachten uit mijn hoofd. Maar wat ik ook deed, de realiteit haalde me in. Bij wat ik ook deed, dacht, voelde. Wat zou Aya nu hebben gedaan? Ik keek naar de klok die precies vijf uur sloeg in de middag. Ik zou thuis zijn gekomen, het hele appartement zou naar warme brood en kruiden ruiken, ze zou zich opgedoft hebben, want dat deed ze voor mij. Dat viel me altijd op alleen liet ik dit nooit merken omdat mijn gedachten altijd hier waren. Bij Nora. Ze zou me vragen of ik goed geslapen had, fijn gewerkt had, ze zou me met die glimlach iets van warmte geven, hoe mijn dag ook was. Aya die alles, maar dan ook alles uit de kast haalde zodat ik alleen maar voor haar zou vallen, net zoals ze dat voor mij deed. Ik keek naar me handen en die trilde allebei. Ik liet de wijze ik van binnenuit praten. Want de idiote ik, de vreselijke ik dacht dat ie op een wolk leefde. En zie mij hier staan.. ik zorg voor een hond, mijn vrouw geniet meer van het buitenleven dan dat we samen als man en vrouw bij elkaar moesten zijn, ik.. maak het huis schoon, en... ik schudde mijn hoofd. Nee.. dit kan niet mijn leven zijn. Ik stond op en ijsbeerde door de woonkamer. Aya is hertrouwd met een oude man. Ik kreeg die blik van haar niet uit mijn hoofd. Die blik toen ze me zag in Marokko. Nee.. ik verveelde me, dat moest het zijn.

    Ik stond op en pakte mijn jas en sleutels. Ik heb frisse lucht nodig en wel nu. Onderweg naar beneden keek ik of er brieven zijn en er lag een stapeltje die ik snel doornam. Maar ook eentje van een notaris kantoor. De naam van Nora stond er alleen op en waarschijnlijk is het van haar overleden ouders. Maar iets in mij zei open het. Open deze brief. En dat deed ik. Voorzichtig maakte ik het open en las ik wat er stond. Mijn mond viel open! Wat???? Ze heeft de huwelijksvoorwaarden van gemeenschappelijke goederen naar partnervoorwaarden laten wijzigen. Waarom... zodat ik.. geen enkel recht heb op de erfenis van haar ouders natuurlijk! Ze is plannen aan het maken om me te dumpen?!

  8. #683
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    "MaschAllah!!! Je ziet er beeldschoon uit zus!". Zei Salima. "Salima, ik tril helemaal. Voel mijn handen". Zei ik. "Dat zijn goede zenuwen! Kon Kenza dit maar zien!". Zei Salima. "Kenza is toch ook al getrouwd met iemand van Frankrijk?". Vroeg ik terwijl salima mijn gezicht opmaakte. "Ja.. maar die heeft een bepaalde sjikie (bepaalde hoogmoed) gekregen. Ze plaatst haar hele leven op Facebook, elke scheet die ze laat moet erop. Baz". Zei salima met rollende ogen. "Gelukkig heb ik die onzin niet". Zei ik. "Beter! Kijk eens". Zei ze. Ze hieldt een spiegel voor me en ik keek naar mezelf. "Oh.. Salima wat heb je dat mooi gedaan!". Zei ik. "Niet huilen, want anders loopt het uit. Oh mijn Allah.. ik kan niet geloven dat je vandaag gaat verloven!". Zei ze. "Ik ook niet, ik geloof het nog steeds niet. Soms denk ik dat ik droom. Adam.. Adam is een man waar menig vrouwen voor vallen. En hij kiest mij Salima". Zei ik. Salima keek me aan en gaf me een por. "Je moet niet zo onzeker zijn! Je bent ook een mooie vrouw. Je doet nu net alsof je aicha kendisha bent!" Zei ze. Ik moest lachen. "Maar je snapt wat ik bedoel toch?". Zei ik. Salima gaf me geen aandacht meer aangezien er gebeld werd. "Dat moet mustafa zijn. Hij heeft ergens hulp bij nodig". Zei salima. "Laat mij gaan, ik kan helpen jij bent nog.." ik kon mijn zin amper afmaken of Salima schudde haar hoofd. Ze liep weg en ik keek in de spiegel. Ik zag er zo anders uit. Zo.. mooi. Mijn hoofddoek zat prachtig om mijn hoofd. Ik had een witte satijnen jurk aan met witte hakjes en.. ik herkende mezelf gewoon niet! Hoe kon ik niet huilen? Ik keek in de spiegel toen ik ineens een meisje zag in de deuropening. Ik draaide me om.. "Fatima Zahra!!!". En toen verscheen Mina ineens met onze neefje in haar armen. "Oh mijn Allah,... Mina!!!!". Mina liep naar me toe en we omhelsde elkaar innig. Ik keek naar Salima die erbij kwam. "Waarom heb je niks gezegd Salima??". Zei ik terwijl de tranen over mijn wangen rolde. "Omdat het een verassing was. Ik had meteen alles geregeld toen je me vertelde over Adam. Ik vond, deze dag mag onze oudste zus niet missen." Zei ze met tranen in haar ogen. Mina kwam bij me zitten en we bleven even praten met elkaar. Ze was ontzettend blij en ik kon het niet geloven allemaal. Mina was hier, Adam zou zo komen, shokran, shokran Allah,..

    Een paar uren later ging de bel. Salima en Mina hadden zich om gekleed en Mustafa deed de deur open. Ook zijn ouders en zussen en broers waren van de partij en waren verheugd om deze dag met ons samen te delen. "Was pa en ma maar hier.." Zei Salima toen we aan het wachten waren. We knikten alledrie en pinkte wat tranen weg. Even later hoorde ik de bekende stemmen en rilde. Mina legde een hand op mijn schouder. En toen.. toen zag ik hem. Ik smolt, safi je kon me zo op dweilen. Hij zag er MaschAllah zo prachtig uit en had een grote bos rode rozen mee. Iedereen zag er zo feestelijk uit en ik zag dat hij mij met z'n ogen zocht. "Ga naar voren". Zei Salima en hups ze gaf me een zetje en ik belande voor zijn neus. Hij keek me aan en glimlachte. "Selaam Aya..". Ik was zo.. zo... zo.... super nerveus en hij moest lachen. Ik verwelkomde iedereen en groette mijn toekomstige schoonmoeder. Ze hieldt mijn hand vast en ik liep automatisch met haar mee naar de huiskamer. Ik draaide me om naar Salima en Mina en ze wuifde allebei dat ik moest gaan zitten in de woonkamer. Salima maakte nog een hartjes teken..

    En daar zat ik dan tussen mijn toekomstige familie. Adam en ik keken elkaar soms vluchtig aan en al hadden we contact via de telefoon, dit was anders. Mina kwam naar binnen en ik stelde haar voor aan iedereen. En de rest van de avond was magisch. Mustafa, die ik onderhand mijn grote broer noemde zorgde ervoor dat alles soepel verliep. De mannen hadden innige gesprekken over politiek en wij vrouwen spraken al over wie en wat zou aantrekken. Kortom, het was een dag om nooit te vergeten. Deze dag staat voor altijd gegraveerd in mijn hart. Toen ik de huiskamer uitliep om Mina en Salima te helpen in de keuken hoorde ik de Qoran verzen van Al-Fatiha.. het was officieel. Ik ben verloofd met Adam. Adam.. de buurman die elke ochtend een beker koffie haalde bij de plaatselijke koffietent, die als enige vroeg hoe het ging, die me uitlachte omdat ik de gordijnen met een hand voor mijn ogen open en dicht deed, die naar me luisterde en troosde, die voor mij streed toen ik vast zat, die mij notabene wilde huwen zodat ik kon ontsnappen uit een giftige huwelijk. En nu, nu was ik blij Ya Allah wat ben ik blij dat ik niet officieel getrouwd was met Farid. Het heeft gewoon zo moeten zijn. "Waar denk je aan?". Zei Mina tegen mij. Ik glimlachte. "Aan hoe gelukkig en dankbaar ik ben". Zei ik. Salima glimlachte. "Je hebt dit verdient zusje, na alle ellende en alle vernederingen..". Zei ze. Mina knikte. "Pas alleen alsjeblieft goed op Aya." Zei ze. Ik keek haar aan. "Waarom?". Vroeg Salima. "Gisteren toen ik aan het inpakken was belde de buurvrouw aan, diezelfde buurvrouw die jou toen vertelde dat ze je schoonmoeder had gezien.. ze vroeg waar jij was. Ik zei dat het niet haar zaken waren. Toen vertelde ze me of jij daadwerkelijk getrouwd was met die oude man, die vriend van onze oom. Ze bleef maar vragen en vragen en ergens dacht ik, deze vrouw moet wel gestuurd zijn door die heks van je schoonmoeder." Zei Mina. Ik keek naar Salima. "Laat haar en die heks maar gissen, voor onze zusje wordt goed gezorgd." Zei salima. Ik vond het echter vreemd en het beangstigde me enorm. "Kom, laat die glimlach zien en ga bij je schoonfamilie zitten. Het is officeel zusje. Je bent verloofd!". Zei Mina om de sfeer wat op te krikken. Ik knikte en liep naar de huiskamer. Gauw ging ik naast latifa zitten en ik glimlachte naar de kinderen die met elkaar speelde. Ik trok weer even wit weg toen ik aan de woorden van Mina dacht. Zou hadja hadda wraak op mij willen nemen na wat ik haar heb gezegd? Een angstig gevoel bekroop me weer en ik keek naar Adam. Ik wil hem niet kwijt... alsjeblieft Allah. Neem hem niet van mij af. Hij.. is alles voor mij. Hij keek me toevallig aan en glimlachte. Ik glimlachte en keek weg...



  9. #684
    المملكة المغربية ♥️

    Reacties
    21.305
    10-01-2009

    MVC Premium MVC Premium
    "in de keuken hoorde ik de Qoran verzen van Al-Fatiha.. het was officieel. Ik ben verloofd met Adam. Adam.. de buurman die elke ochtend een beker koffie haalde bij de plaatselijke koffietent, die als enige vroeg hoe het ging, die me uitlachte omdat ik de gordijnen met een hand voor mijn ogen open en dicht deed, die naar me luisterde en troosde, die voor mij streed toen ik vast zat, die mij notabene wilde huwen zodat ik kon ontsnappen uit een giftige huwelijk. En nu, nu was ik blij Ya Allah wat ben ik blij dat ik niet officieel getrouwd was met Farid".



    yoei yoei yoei zgarto ya le bnet!
    Moge Allah azza wa jall jullie harten vullen met zijn liefde & barmhartigheid.♥️Allah ya7afdék Vôtre Majesté Vive Sidna

  10. #685
    MVC Lid

    Reacties
    341
    19-12-2013

    Up up

  11. #686
    Exit

    Reacties
    5.325
    11-11-2018


    Die oudje gaat niks doen. Die kan alleen zichzelf opeten

  12. #687
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Citaat Geplaatst door prinses3arbia Bekijk reactie
    "in de keuken hoorde ik de Qoran verzen van Al-Fatiha.. het was officieel. Ik ben verloofd met Adam. Adam.. de buurman die elke ochtend een beker koffie haalde bij de plaatselijke koffietent, die als enige vroeg hoe het ging, die me uitlachte omdat ik de gordijnen met een hand voor mijn ogen open en dicht deed, die naar me luisterde en troosde, die voor mij streed toen ik vast zat, die mij notabene wilde huwen zodat ik kon ontsnappen uit een giftige huwelijk. En nu, nu was ik blij Ya Allah wat ben ik blij dat ik niet officieel getrouwd was met Farid".



    yoei yoei yoei zgarto ya le bnet!

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  13. #688
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Citaat Geplaatst door Sterrenkunde. Bekijk reactie

    Die oudje gaat niks doen. Die kan alleen zichzelf opeten
    Hahaha,

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  14. #689
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    "Je ziet er prachtig uit. Kon ik je maar gelijk meenemen". Ik tikte op versturen en zag dat Aya naar haar mobiel keek. Ze werd een beetje rood en keek me vluchtig aan met een glimlach. Even later hoorde ik mijn telefoon een melding geven en had ik een berichtje van haar. "Je ziet er prachtig uit, kon je maar hier blijven". Ik glimlachte en keek haar aan. Ze legde haar mobiel weg en stond op om haar zussen te helpen. Ik keek naar haar manier van lopen en haar rondingen en kreeg het er Spaans benauwd van, maar.. in goede zin. Hoe kan ik straks terug keren naar Nederland en haar hier achterlaten. Ik weet dat ze hier in goede handen is, haar zwager mustafa is een geweldige man. Maar het feit dat ze straks ook weer terug moet naar Marokko. Het is nodig. Het moest. Alleen op die manier kon ik haar legaal laten overkomen. Het was een hele ingewikkelde protocol die Mourad gelukkig op zich heeft genomen. Al met al, zou ze binnen zes maanden bij mij kunnen zijn. Eerst... moesten we trouwen. Zonder trouw papieren was een aanvraag niet zinvol. En dat was het volgende punt die we moesten bespreken. Mourad zei me in Marokko te trouwen. Iedereen zou dit jaar toch naar Marokko gaan en mama gaat zelfs mee. Alleen het duurde me te lang. Het liefst trouwde ik nu met haar. Of het liefst.. nam ik haar mee naar huis. Trouwde we in Nederland en vandaar zien we wel. Ze had immers nog een geldige visum. Maar goed, ik kan zoveel willen, als haar zusjes er niet achter stonden dan was het nutteloos. Mourad tikte me aan. "Heb je het erover gehad met Aya?". Ik schudde mijn hoofd. "Het moet Adam. Kom kom wees niet zo verlegen..". Zei hij plagerig. "Ik twijfel Mourad. Als ze weer naar Marokko gaat, dan zou ik daar kunnen trouwen maar dat duurt me te lang. En in Nederland is haar visum ook geldig. Waarom trouwen we niet in Nederland?". Zei ik. "Dan moet ze toch sowieso naar Marokko? Hoe je het went of keert.. mijn advies is, in Marokko trouwen en dan start ik het proces. Wees geduldig. Rome is niet in één dag gebouwd." Zei mourad met een knipoog. Ik knikte. Mourad kon goed adviseren en ik pakte mijn telefoon. Ik appte Aya dat ik haar even wilde spreken en stond meteen op. Mustafa stond op en ik vroeg waar ik even kon bidden. Wat ik sowieso nog moest doen. Hij begeleide me naar een kamer en ik liep naar binnen. Aya zag me en liep naar me toe. Ze deed de deur dicht en we keken elkaar even aan. Ik pakte haar hand en trok haar naar me toe. "Je ziet er prachtig uit". Zei ik terwijl ik in haar ogen keek. Ze werd rood en verlegen en ik drukte haar tegen me aan. Ik hoorde haar ademhaling sneller gaan en kuste haar.. op haar wang. "Aya.. ik moet je spreken." Zei ik. Aya knikte en was helemaal ondersteboven van mijn actie van zonet. Wacht maar als ik je echt in mijn armen heb bedacht ik me ondeugend.

    "Ik wil in Marokko trouwen met jou. Eigenlijk,.. wilde ik in Nederland een bruiloft houden alleen volgens Mourad is dat geen goed idee. Zodra we getrouwd zijn kunnen we het proces starten vanuit Nederland. Dat is dus over twee maanden." Zei ik. Aya keek me aan en knikte alleen. Ze hieldt een hand voor haar mond en haar ogen werden vochtig. "Adam.. ik kan niet geloven dat dit allemaal echt gebeurt". Zei ze. Ik glimlachte en kuste haar op haar voorhoofd. "Is dit de laatste keer dat ik je zie?". Zei ze. Ik heb daar niet eens bij stil gestaan. "Nee.. nee.. we kunnen face timen en.." ik zweeg. Dat is toch niet hetzelfde. "We moeten geduldig zijn Aya. Voor je het weet ben je bij me." Zei ik troostend. Aya knikte en ik veegde haar tranen weg. "Hoe zullen je zussen reageren? Want in feite gaat iedereen dit jaar naar Marokko van mijn familie". Zei Adam. "Ik denk.. nee ik weet vrijwel zeker dat ze het geweldig gaan vinden." Zei Aya met tranen en een glimlach. "Ok, dus.." ik trok haar naar me toe weer en tilde haar gezicht op. "Dus.. over twee maanden zijn we officieel getrouwd." Zei ik. Ik boog me iets voorover en wilde haar mooie lippen kussen. Aya kuste me ineens op mijn wang en glimlachte. "Ook goed.." Zei ik. "Ehh.. welke kant moet ik bidden?". Vroeg ik. Aya moest ineens hard lachen. Ze pakte het gebedskleedje en deed het in de goede richting. "Ziezo.." Zei ze. Ik bedankte haar en voordat ze de deur uitliep kuste ik haar op haar voorhoofd. "Ik hou van je". Zei ze in het Nederlands. Ik keek haar aan.. "Ik meer van jou". Antwoorde ik. Ze gaf me een handkus en liep weg... wat hou ik toch van deze vrouw...

  15. #690
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Woedend en met bevende handen wachtte ik totdat Nora thuis kwam. Een stemmetje in mijn hoofd waarschuwde mij meerdere malen geen gekke dingen te doen. Ik was witheet en kon haar juist wel wat aandoen. Het was klokslag 01:00 uur in de nacht toen de deur open ging. Vanaf het moment dat ik de brief geopend had tot nu zat ik op de bank te wachten. Ik stond meteen op en keek haar aan terwijl ze haar jas uitdeed. "Oh.. hi.." reageerde ze droog. "Fluffy... Fluffy..." riep ze. "Je kan fluiten en roepen wat je wil! Die tering hond heb ik eruit gegooid!!". Schreeuwde ik. Nora schrok en draaide zich om. "Wat.. wat heb je gedaan???". Zei ze. "Je hebt me wel gehoord. Eruit gegooid. Moet ik het spellen??". Zei ik. Ik kwakte meteen de brief op de tafel en ze keek ernaar. "Wat is dit?". Zei ik boos. Ze griste de brief en bekeek het. "Dit is een wijziging die doorgezet is door de notaris op verzoek van mijn advocaat, wat is hiermee??". Zei ze kwaad. "Ja? En je leg je het niet even uit??? Zeg je niet eerst van, goh ik ben getrouwd en laat ik die gekke werkloze man van me ook even op de hoogte houden?". Snauwde ik. "Wat?? Waarom fok je jezelf helemaal op door dit? Dit is de normaalste zaak van de wereld aangezien het om een grote bedrag gaat die ik heb staan op de bankrekening en dit doe ik uit voorzorg!". Zei ze. "Voorzorg?? Ik weet niet waarmee je bezig bent maar jou snode plannen komen me neus uit. Eerst een hond, dan dat uitgaan, nu achter mij rug om financiële shit regelen. In hoever zie je mij nog als je man??". Zei ik boos. "Niet! Ok! Wil je het antwoord hebben? Niet! De dag dat je mij hebt geslagen voor het eerst knapte er iets in mij! Ik weet.. het niet. Ik weet niet of trouwen met jouw wel een goed plan geweest was..". Zei ze. Ik keek haar aan en leunde tegen de eettafel. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Nee, deze keren waren het niet de schimmen van Aya. Dit was mijn eigen pijn, mijn eigen huwelijk. Nora keek me aan en ging op de bank zitten. "Farid, er is iets met jou. Je bent jezelf totaal niet. En slaan?? Weet je hoevaak ik de politie wilde bellen? Ik pik het niet langer.. ik hou zoveel van jou maar je hebt van die uitbarstingen en... ik kan gewoon geen vinger meer leggen op de hele situatie." Zei ze. Ik keek haar aan en knikte. "Klopt." Zei ik alleen. Ze keek me aan en stond op. "Wat nu, scheiden? Even uit elkaar? Elkaar rust en vergeving geven?". Zei ze. Ineens begon ik als een klein kind te huilen. De tranen kwamen en kwamen en Nora schrok er zelfs van. Ze liep naar me toe en omhelsde me. "Ok.. ok.. laten we weggaan. Jij en ik?" Zei ze. Ik keek haar aan en hieldt haar stevig vast. Ik schudde mijn hoofd. "En dan wat? Mijn problemen uit de weg gaan? Je zegt het zelf, ik kan amper een baan behouden. Wat is er toch met mij? Slaan? Ik zou jou nooit durven aanraken en kijk wat ik je aandoe. Ik zou eigenlijk mijn spullen moeten pakken en moeten vertrekken want je verdiend beter." Zei ik huilend. Nora wreef over mijn rug. "Je bent nog steeds de Farid van wie ik hou. Alleen.. er maalt iets aan je. Iets zit je dwars en je neemt mij erin mee. Praat er liever over met mij.." Zei ze. Ik knikte maar als ik dat probleem zou toelichten dan waren de rapen gaar. Ineens ging de bel. Nora schrok en beefde ineens. "Dat moet.. eh de bezorger zijn. Ik had eten besteld." Zei ze. Ik knikte en ze deed de deur open. Even later werd er aan de voordeur hard gebeld en hoorde ik twee mannen. Wie waren dat??? Ineens keek in de ogen van drie politie mannen. "Dit is 'm?". Zei één van de agenten. Nora huilde hard en de agent kwam op me af. "Wat is dit????" Zei ik boos tegen Nora. "Meneer... meneer rustig aan.." Zei één van de agenten. Ik voelde de handboeien strak om mijn handen en ze trokken me mee. Nora keek huilend toe met haar handen voor haar mond hoe ik meegenomen werd. De bitch! Ze heeft ze gebeld! "Waarom!! Waarom!". Gilde ik tegen haar. Nora zweeg alleen en een agent bleef bij haar. Het enige wat ik hoorde was. "Bent u alleen of kunt uw iemand bellen die kan komen..". Ze heeft me misleid! Ze deed net alsof ze me begreep en om me gaf, intussen heeft ze ze gebeld!

    Nee... nee... zij heeft ze niet gebeld. Daar stond ze, die kreng van haar vriendin. Ze heeft haar ge'appt dat ze de politie moest bellen. Dat is het.. "Ik maak je af! Jij jaloerse bitch! Ik maak je af!". Gilde ik tegen haar. Ze liep meteen het huis naar binnen en gooide de deur dicht. Als een hond werd ik afgevoerd naar het bureau...