Rachid stapmaatje van Farid
MVC Premium
Rachid stapmaatje van Farid
Moge Allah azza wa jall jullie harten vullen met zijn liefde & barmhartigheid.♥️Allah ya7afdék Vôtre Majesté Vive Sidna
MVC Premium
Hamza neef van Farid
Moge Allah azza wa jall jullie harten vullen met zijn liefde & barmhartigheid.♥️Allah ya7afdék Vôtre Majesté Vive Sidna
@prinses3arbia I ❤ your imagenation
We hebben nu allemaal een beeld van de personages thanks to prinses3arbia
“We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
- Jonathan Gottschall -
Ik keek op mijn mobiel en swipte langs de inmiddels tientallen foto's die ik samen met Nora had genomen. Van de leukste foto's tot aan de gekste foto's die we samen maakte. Ik snapte de reactie van ma totaal niet! Boos als ik was eergisteren heb ik geen woord gewisseld met mijn moeder. Sterker nog ze ontweek mij ook en het nieuws moest bij pa terecht zijn gekomen aangezien hij mij ook negeert. Wat is er dan toch met deze mensen! Wat maakte het uit hoe ik haar heb leren kennen? Het is toch een lief en net meisje in mijn ogen. Ma kon hoog en laag springen, Nora is degene met wie ik oud wilde worden. Er is geen andere en er zal geen andere zijn. Ik zou ma haar stoom laten afblazen en gewoon ruimte geven. Er komt een dag dat ze het allemaal wel zal accepteren..
Die dag is dus nooit gekomen.. maanden later en ma heeft er geen woord over gerept. Het enige waar ze het over had was dat we als gezin weer naar Marokko moesten gaan. Vreemd, aangezien ma een hekel aan Marokko had. Zij kon de zussen en broers van pa niet uitstaan aangezien ze elke dag bij ons over de vloer kwamen. Ik vond het altijd wel gezellig met mijn neefjes. De enige neef die ik hier had in Nederland was Hamza en die woonde nog ergens in de buurt van Groningen. Zo vaak zagen we elkaar dus niet. Ma verzon elke jaar wel een excuus niet te gaan, en als we er waren moesten we zoveel mogelijk de deur uit. Zelf de familie opzoeken, steden verkennen. Ik vond het niet erg, alleen wel zielig voor pa die weinig tijd had voor zijn eigen familie. Anyhow, ik zou Rachid bellen en een avondje stappen inplannen. Ik ben te lang braaf geweest en Nora zou gewoon meegaan. Never nooit dat ik naar een club zou gaan zonder haar naast mij te hebben. Wat ma van haar vond kon me niet veel schelen!
Later in de avond zaten Nora en ik bij elkaar knus op een bankje. Ze keek me aan met haar grote, mooie ogen en glimlachte. "Je zit ergens mee hé?". Zei ze. Ik glimlachte terug en schudde mijn hoofd van niet. Ik ga Nora toch niet vertellen hoe ma reageerde op mijn liefdesverklaring voor haar? Ik zou haar kwijt raken! En dat wilde ik natuurlijk niet. Ik streek een vinger over haar wang en vroeg haar iets te drinken. Ze wilde een cola en ik stond op om het te halen. Rachid was weer druk bij de balie bezig iets of iemand te scoren. Die jongen maakte me altijd aan het lachen. Ik gaf hem een por en vroeg of hij ook iets wilde drinken. "Doe maar iets broer.. ik ben het zat hier. Ik ga zo weg en jij?". Vroeg hij. "Ik blijf nog even, maar ik maak het niet te laat. Morgen moet ik werken. Ik moest er even uit man". Zei ik. Rachid keek in de verte naar Nora. "Heb je nog niks verteld?". Zei hij. Ik keek Rachid aan. "Wat? Dat ma haar verschrikkelijk vind zonder haar ook maar gezien en gehoord te hebben? Nee, natuurlijk niet!". Zei ik. "Ho.. ho.. niet boos op mij worden." Zei Rachid. Ik zuchte en bood mijn excuses aan. "Kijk, Farid.. ik ken je langer als vandaag. Mijn vader kent jou vader en ze zijn dikke moskee matties van elkaar. Maar we weten ook dat ze allebei een beetje van de ouderwetse stempel zijn toch?". Zei Rachid en ik wist niet waar hij naartoe wilde gaan met dit verhaal. Ik knikte alleen maar. "Nora is niet het enige meisje wat rond zweeft op aarde. Er zijn genoeg vissen in de zee broer.. mooie Marokkaanse meiden die zo aan jou voeten liggen." Zei hij tot slot. Ik keek hem vurig aan en pakte mijn glas cola en die van Nora. "Rachid, zwijg alsjeblieft.." Zei ik. Rachid humde en voordat ik vertrok naar Nora greep hij me nog even vast en keek me aan. "Een relatie waar je beide ouders niet achter staan, zal nooit tot een succesvolle huwelijk leiden. Het is nog pril. Maak het uit en slik je verdriet weg bro. Je bent te verliefd, ten koste van wat? Nora versus je ouders? Pfff..". Zei hij en draaide zich om en liep weg. Ik bleef naar Rachid kijken en wist me geen houding te geven. Met knikkende knieën liep ik naar Nora en legde de glas cola neer op tafel. "Het is net alsof je een spook hebt gezien schat." Zei ze. Ik glimlachte alleen en nam een sip van de koude cola. "Kom.. laten we weg gaan hier". Zei ik. Nora keek me vaag aan en wilde nog wat zeggen maar zweeg uiteindelijk. "Ok.. ok.. jallah". Zei ze.
Het water spoot alle kanten en Salima en ik hadden ontzettend veel plezier. Met twee trekkers trokken we het water weg en lachte ons suf om de meest gekste acties. Dit was onze momentje, wat konden we genieten van het huis schoonmaken! Ik heb nooit gedacht en geweten dat ik nog zou kunnen lachen na de dood van pa. Alhoewel het verdriet nog ontzettend diep is, toch weet ik ergens dat hij op een betere plek is. Hamdoulilah. Ma schreeuwde dat we zuinig moesten zijn op het water en al gauw trokken we serieus al het water weg. "Wat zou Mina nu doen denk je?" Vroeg Salima. Ik trok mijn schouders omhoog en zweeg. "Ik denk dat ze meer plezier heeft als dat wij hebben". Zei Salima. Ze keek ondeugend en ik gaf haar een pets met de trekker. "Shtttt schaam je zo over je zus en zwager te praten!". Zei ik. Salima lachte hard en eigenlijk kon ik het ook een beetje niet laten.
Gisteren was de bruiloft van Mina en vandaag was het dus de nationale schoonmaak dag. Salima en ik waren kapot van alles terug zetten, opruimen, poetsen, wassen, ophangen en ga zo maar door. Nadat we helemaal klaar waren en in de hete zon op de sta7 (grote dak terras) zaten grabbelde ik een paar dirhams uit mijn zak en zei Salima wat kouds te halen bij de buurtwinkel. Salima stond meteen op en ging aan de slag. Het was een mooie maar zeer emotionele dag voor ons allemaal. Mina heeft een leeg plekje achter gelaten en Salima en ik sliepen in haar bed. We huilden de hele nacht totdat we in slaap vielen. Ik hoorde ma naar boven komen en ze keek om zich heen. "Wat heb ik toch fijne dochters! Alles ziet er super opgeruimd uit." Zei ze met een grote glimlach. "Waar is je zusje?". Zei ze. Ik zei dat ze wat kouds is gaan halen bij de buurtwinkel. Ma keek snel vanuit het dak en riep Salima terug. "Ma wat is er???". Zei ik. Ze liep op me af en gaf me een por. "Stuur je zusje nooit alleen naar de buurtwinkel. Ga altijd samen hoor je me?" Zei ma boos. Ik snapte er niks van en knikte alleen maar. Ze draaide zich om en haalde de, inmiddels droge theedoeken van de waslijn. "Zonder een man in deze huis kan je maar beter voorzichtiger zijn met wat je doet". Zei ma. Ik trok een wenkbrauw omhoog en zuchte. "Ma.. ze is alleen iets fris gaan halen." Zei ik. Ma draaide zich om en gooie een wasknijper tegen mijn hoofd. "Doe niet zo brutaal en opstandig, ik vergeef het mezelf nooit als je zusje of jou wat overkomt. Voortaan gaan jullie samen of niet begrepen?". Zei ma. Ik knikte en zei sorry. "En trouwens, waarom verspil je het geld aan die oplichter in de buurtwinkel? Beneden in de keuken zitten genoeg limonade flessen". Zei ma. Ik keek vreemd op. Ja dat ze er zijn wist ik, alleen ma was nogal iemand die erg zuinig was met wat ze in huis had. Met andere woorden, die limonade flessen zouden alleen geopend mogen worden als er gasten waren. Ik liet het me geen tweede keer zeggen en gauw vloog ik de trappen af om wat flessen koud te zetten.
"Wat is er met yemma? Waarom schreeuwde ze zo hard van het dak?". Zei Salima die ik beneden tegen kwam. Ik legde het haar uit en Salima rolde met haar ogen. Ik gaf haar een klap op haar schouder. "Rol nooit met je ogen!" Zei ik. Salima knikte en gaf het geld terug. "Hou maar.." Zei ik. Haar ogen werden groot en ze gaf me een knuffel. "Ik ga bidden ok? Ik heb wat limonade flessen koud gezet in de koelkast". Zei ik. Salima keek op en moest glimlachen. "Ik weet het.." Zei ik. We moesten allebei lachen en gingen samen bidden.
De maanden daarop was het gewoontjes. Het huis was leeg zonder papa. Ma was extra voorzichtig en wilde absoluut niet dat we alleen het huis uit mochten. School, iets bij de bakker halen, het maakte niet uit wat. We moesten samen zijn. Mensen zouden anders vreemde dingen denken. Ik geloofde er juist in dat ma alleen zoiets vreemds bedacht. Mina kwam eens in de twee weken op bezoek en daarna leek het weer vanouds. Het was altijd zo jammer als ze weer weg moest. Ze was gelukkig hamdoulilah en haar man was een goede man. Ze zouden zelfs binnenkort een kindje verwachten. We zouden tantes worden en waren helemaal door het dolle heen. Ma zou oma worden en hoe je het went of keerde, pa zou zijn kleinkind nooit leren kennen en dat zorgde voor veel emotionele momenten. Ondanks dat we verder leefde, zoals ma al zei in het begin. Toch zat bij iedereen het gemis en verdriet er nog goed in.
Zelfs twee jaar later. Het was het einde van de lente en we zaten alledrie in de slaapkamer van mijn moeder. Ze huilde en stopte wat spullen weg. Nooit heeft ma de spullen van onze vader aangeraakt tot deze dag. "Ma, we kunnen de kleding van papa fisabillah weg geven." Zei ik voorzichtig. Ma keek me aan en knikte lichtjes. "Ja.. laten we dat maar doen.." Zei ze. Salima keek me aan en samen gingen we met onze moeder alles nakijken en uitpluizen. Er waren tranen maar soms moesten we zelfs lachen. Ma pakte bijvoorbeeld een broek met allerlei motieven erop. "Shoef.. deze broek heeft jullie vader van jullie oom uit Frankrijk gehad. Ik moest altijd zo lachen als hij deze aan had. Wat dacht jullie oom wel toen, dat jullie vader in een circus werkte." Zei ze lacherig. We lachte mee en dachten inderdaad aan de tijden dat pa deze broek aanhad. Het was werkelijk waar te grappig en we moesten hard lachen. SoebhanAllah hoe Allah ons overspoelde met geduld..
Een paar weken later keken Salima en ik uit het raam. "Hoeveel kentekens heb jij al geteld?". Zei ze. "Drie.. Nederlanders zijn altijd eerder!". Zei ik lacherig. Salima gaf me een por en stond op. "Je bent oneerlijk en speelt vals! Dat wist ik niet!". Zei ze boos. "Het is toch duidelijk Salima kom op! Nederland heeft altijd eerder vakantie dan welke land dan ook. Dus daarom tel ik meer gele kentekens dan witte!". Zei ik. Salima mompelde nog wat en liep weg. Ik zuchte en keek weer naar buiten. In de verte zag ik twee auto's komen aanrijden. "Yesss 5!! 5 gele kentekens Salima. Ik heb gewonnen!". Schreeuwde ik door de huiskamer op de hoop dat Salima het horen zou. De auto's reden door onze straat en ik keek naar de laatste auto waar een jongeman in zat. Hij kwam me bekend voor en ineens dacht ik aan het incident van twee jaar geleden met de trekker. Hij keek even omhoog en onze blikken kruiste elkaar. Toen keek hij weer voor zich uit en liet ik mij op de sedari zakken. Shab lgariezj zijn er weer hoor,..
Veel lees plezier! ❤
Vanavond ga ik door
“We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
- Jonathan Gottschall -
MVC Premium Shokran,Geplaatst door pureglossy
Veel lees plezier! ❤
Vanavond ga ik doordat belooft wat ...de Nedermocros in town!
You're the best
Moge Allah azza wa jall jullie harten vullen met zijn liefde & barmhartigheid.♥️Allah ya7afdék Vôtre Majesté Vive Sidna
MVC Premium @prinses3arbia I ❤ your imagenation
We hebben nu allemaal een beeld van de personages thanks to prinses3arbia
Jemma van Ayah,Mina en Salima
Moge Allah azza wa jall jullie harten vullen met zijn liefde & barmhartigheid.♥️Allah ya7afdék Vôtre Majesté Vive Sidna
Hahaha die afstandbediening foto!
Married and children!
Jij ook lieverd! ❤Shokran,
You're the best
“We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
- Jonathan Gottschall -
Haha wollahilah
Jemma van Ayah,Mina en Salima
“We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
- Jonathan Gottschall -
Ja dat dacht ik ook, heb zo hard gelachen om die
“We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
- Jonathan Gottschall -
2 jaar later..
"Wat voor zoon ben jij??? Wat voor.. zbel heb ik gebaard dat jij mijn advies, het advies van jou moeder in de wind gooit?". Ze balde haar vuisten en sloeg ermee op de tafel totdat haar knokkels rood werden en er zelfs bloed vanaf sijpelde. Harde voetstappen kwamen onze kant op en pa stond ook in de keuken. "Hadda.. wah hadda.. wat is dit?? Waarom schreeuw je zo hard terwijl de ramen wagenwijd open staan. Staan we op de markt en verkopen we tomaten?? Let op je toon!". Zei pa terwijl zijn ogen mij bestudeerde. Ma barste in tranen uit en pakte wat keuken papier om het bloed weg te vegen. Ik stond op om haar te helpen, maar ze gebaarde me gauw weg te gaan. "Wat is er aan de hand Farid? Waarom heb je je moeder zo boos gemaakt?". Zei pa. Ma draaide zich om en keek pa aan. "Hoe vaak heb ik je gevraagd met je zoon te praten over die duivelse gewoonten van hem? Hoe vaak?". Zei ze. Pa keek haar aan en toen naar mij. "Hij wil die griet, die straatwijf die hij van één of andere club heeft geplukt, de hand vragen. Hoor je dat? Hoor je goed wat ik zeg?" Zei ma boos. Ik werd boos en stond op. "Ma.. hou op! Je hebt haar nooit een kans gegeven. Ik smeekte je haar toe te laten in ons leven, ik smeekte je één keer met haar door de telefoon te praten. Al is het maar een hoi, of dag, maar je weigerde! Je weigerde! Pa.. dit kan ze niet zeggen. Je bent een respectvolle man die de regels en wetten weet van de Islam. Alsjeblieft pa!". Zei ik smekend. Pa keek me aan en toen naar mijn moeder.
"Je vriend, hoe heet die belachelijke aap.. Rachid yek? Je hebt gehoord wat er met hem gebeurt is toen hij trouwde met een Hollandse dame. Ze hebben een kind gehad, zijn gescheiden, hij heeft haar mishandeld en nu is hij voorgoed zijn kind kwijt. Opgevoed door die l3efrita van een vrouw die zich amper wilde bekeren. Dat arme knulletje zal opgroeien zonder vader, en een kind die amper als moslim opgevoed wordt!". Zei ma. Pa keek ernstig en hieldt de stoel even vast. "Bedoel je de zoon van Hadj mhemet?" Zei pa met een tilligerige stem. "Ayih! Die zoon. Die zoon die onze zoon aan de filistijnen geholpen heeft en nu euro's bedelt op centraal. Die zoon ja!". Ik keek naar ma en wist niks meer te zeggen. Hoe.. hoe kan ze de situatie van Rachid vergelijken met die van mij? Die van ons? Nora en ik? Ja, Rachid is niet één van de slimste geweest. Hij heeft iemand bezwangerd, is met haar getrouwd, hij wilde dat ze ging bekeren, zij niet en toen barste de hel los. Die arme vriend van mij. Zijn ouders hebben hem verstoten en na de mishandeling van zijn vrouw is hij alles kwijt geraakt en loopt nu inderdaad euro's te smeken om zijn grammetje te halen. Hoe kan het in twee jaar zo slecht veranderd zijn voor hem. Het was afschuwelijk en haast walgelijk dat ma zijn situatie misbruikte om pa zo te beïnvloeden. En pa was nu eenmaal snel beïnvloedbaar door ma.
"Shoef.. Farid. Luister nu eens naar mij. Je vader. Ik weet niet wie die meisje is met wie je omgaat. Het is haast hsoema dat ik er met jou zo over praat. Doe ons een plezier, doe je ouders een plezier en zoek een vrome, Marokkaanse dame. Een nette dame die jou leven doet bloeien van geluk." Mijn vader legde zijn hand op mijn schouder. Iets wat hij nooit heeft gedaan. Het zat hem dus ook hoog. Het zat hem hoog dat Nora van Tunesische afkomst is en vrij en modern is. Het zat ze hoog. "Kom, laten we dit jaar naar Marokko gaan. Je moeder wilde vorige jaar al gaan, maar het lukte niet ivb mijn dokters afspraken. Laten we gaan zoon en laten we een fijne vakantie hebben. Even het verstand op 0. Je hebt nu een eigen auto, we kunnen een leuke reis hebben." Zei pa. Ik keek in zijn ogen en slikte een paar keer. Uiteindelijke knikte ik..
In de avond lag ik op bed en keek naar de foto van Nora. Ik kreeg een brok in mijn keel. Hoe moet ik het uit maken? Hoe moet ik deze mooie dame uit mijn geheugen wissen. Ze had zoveel geduld en zei zelfs nog dat ik respect voor de keuze van mijn ouders moest hebben. Uiteindelijk heb ik haar alles maar verteld want ik kon er niet tegen. En dan nog reageerde ze zo begripvol. Ik legde mijn telefoon weg en pakte het weer op en zocht één ding op. Huis huren! Ik wilde hoe dan ook, voordat ik naar Marokko zou gaan een eigen huisje hebben. Hier moest ik gewoon weg..
Ik pakte het zakje tomaten aan van de verkoper en rekende af. "Salima.. Salima.." Zei ik om mij heen kijkend. In de verte zag ik haar kijken naar iets en ze stopte het gauw weg. "Wat doe je daar!" Siste ik. "Niks! Oeff dat we samen boodschappen moeten halen, wil niet zeggen dat ik je hand moest vasthouden Aya!". Zei ze. Ik keek haar boos aan en gaf haar een por. "Wallah, ik zeg dit tegen yemma. Je bent echt brutaal! Leefde papa maar nog dan had je ze gehad!". Snauwde ik. Salima keek me aan en liep boos weg naar de kassa. Ik liep de winkel uit en het maakte me werkelijk waar niet uit wat ze deed. Als ik thuis zou komen, dan zou ik alles tegen onze moeder zeggen. Opstandige heks dat ze is! Ze is de wildste van ons alledrie. Gelukkig heeft ma dat ook in de gaten. Ik werd ineens aangetikt en stond stil. Ik draaide me om en zag Salima. Ze hieldt een zakje snoep voor me neus en ik keek haar aan. "Gefeliciteerd met je 22ste verjaardag zus". Zei ze. Ik pakte het zakje en keek ernaar. "Shokran.. shokran Salima! Dat had je dus gekocht". Vroeg ik. Salima knikte en glimlachte. "Je bent de liefste zus". Zei ik. "Jaja,.. net was ik nog een heks blablabla". Ik gaf haar een por en we moesten lachen. "Ik ben mijn eigen verjaardag vergeten". Zei ik. Salima moest hard lachen. "Dat betekend dat je vergeetachtig wordt. Binnenkort krijg je ook grijze haren en loop je met een wandelstok". Zei ze. Ik propte een snoepje in haar mond om haar het zwijgen op te leggen.
We liepen terug naar huis en ineens hoorde we een stem. We keken allebei achterom en zagen een vrouw staan gehuld in een mooie caftan en aan beide polsen had ze gouden armbanden. Je kon zien dat ze van goede huize kwam. De vrouw liep naar ons toe en Salima en ik keken elkaar aan. "Selaam.. selaam.. jullie zijn de dochters van hadj die twee jaar geleden overleden is Allahyarhamhoe, dat klopt?" Zei ze. Ik keek naar Salima en knikte. Ineens herkende ik haar! Natuurlijk, zij was ons persoonlijk komen condoleren met haar man destijds. "Smehlie.. smehlie.. ik herkende u helemaal niet!". Zei ik terwijl ik mijn hand uitstak en haar hand nam om het te kussen. Salima volgde mijn voorbeeld en de vrouw keek ons doordringend aan. "MaschAllah, MaschAllah.. hij heeft me een prachtige nageslacht achter gelaten. Schoonheid, beleefd.. MaschAllah". Zei de vrouw. Salima moest een beetje gniffelen en ik gaf haar een lichte por. "Ehm shokran". Zei ik toen maar. De vrouw draaide zich om en keek nog een keer naar achteren. Salima en ik draaide ons snel om en liepen in volle vaart naar huis. "Zwijg hierover! Niks tegen mama zeggen". Zei ik. "Waarom? Ze gaf ons een compliment!". Zei Salima. "Ja daarom! Als we al complimenten van vrouwen krijgen, hoe moet het dan met mannen zijn gaat mama denken!". Zei ik nors. We keken elkaar aan en barste in lachen uit. "Shhttt niet zo hard! Straks zit mama te kijken uit het raam en dan zwaait er wat". Zei ik.
Gniffelend gingen we het huis binnen en begonnen aan het avond maaltijd. Ma was bezig de was ophangen. "Hebben ze in Nederland geen beleefde, mooie dames?" Zei Salima terwijl ze de aardappelen schoonmaakte en schilde. Ik keek haar vreemd aan. "Wat is dat nu voor een rare vraag". Zei ik. "Dat zijn shab Hollanda. Heb je die auto niet op de oprit gezien. Gele kenteken.. er stonden er twee". Zei Salima. Ik dacht even na, maar herinnerde het me niet. Dat zou goed kunnen, want de vrouw overviel ons nogal met haar vraag en compliment. "Overal zijn mooie dames, Marokko, Hollanda, Frankrijk.. overal". Zei ik toen maar. Salima waste de aardappelen en keek me aan. "Maar die vrouw.. ze zei het op zo'n manier alsof ze nog nooit een beleefde dame van onze leeftijd is tegen gekomen. Alsof..." Salima zweeg aangezien onze moeder eraan kwam. "Baraka.. hou erover op Salima. Straks komen we nooit buiten door jou nieuwsgierigheid!". Zei ik zachtjes. Salima knikte en perste haar lippen op elkaar.
"Geen sprake van! Geen sprake van!!!" Gilde ik door het hele huis. Pa keek me boos aan en ma zat huilend op de sedari. "Weldi.. het is een meisje van goede huize. Ik heb haar vader gekend en hij was een respectabele, wijze man. Als je hier niet mee akkoord gaat, dan... dan.." pa zweeg. Ik wist niet wat ik hoorde. Deze hele klote vakantie.. deze hele poppenkast was om mij te koppelen aan één of andere illegale kneus hier in Marokko. Ik had het moeten weten! Nora van wie ik zo inmens veel hieldt, daar mocht ik niet mee trouwen, maar ik moest wel met een onbekend figuur trouwen die zij wilde. Nora is mijn alles, mijn leven, zodra ik in Nederland was, zou ik mijn spullen pakken en verhuizen naar mijn eigen appartement. Eindelijk heb ik het voor elkaar gekregen om een eigen stekkie te hebben. Een ruimte, een huis waarin ik als man van 25 jaar kan ademen. Ik wilde Nora bij terugkomst verassen dat het me gelukt is. Dat ik een eigen woning heb en dat ik ma zover zou krijgen akkoord te gaan met ons. Ons geluk.
Ik keek naar mijn zusje die voor zich uit staarde. "En jij? Zeg jij hier niets van?". Zei ik boos. Ze keek me aan en stond op. "Broer, ik bemoei me nergens mee. Ik heb je al in Nederland gewaarschuwd niet naar Marokko te gaan." Zei ze. Ze liep weg en ik bleef alleen achter. Alleen met twee ouders die wilde dat ik willens en wetens met een onbekende dame zou trouwen. Ik kreeg er werkelijk waar hartkloppingen van! Ma kwam naast me zitten en hieldt mijn hand vast. "Farid. Asjeblieft. Het zijn goede mensen. Geef het een kans." Zei ze. Ik keek haar aan. "Net als die kans die jij gegeven hebt aan Nora yek?". Ik stond op en haalde haar hand weg. "Nee.. nee is nee!". Ik liep met deze woorden weg en sloot mezelf op in de badkamer. Met een plens water maakte ik mij gezicht nat en zocht enige verk.oeling hierin. Ze zijn gek.. safi, ze zijn gestoord!
Die avond hoorde we de bel gaan en even later klopte er iemand bij me aan de deur van de slaapkamer. Iemand keek in de deuropening en ik zag de welbekende hoofd van mijn neef Hamza die dit jaar ook naar Marokko is gekomen. "Ewa neef.. hoe is het??". Zei hij. Ik stond op en forceerde een glimlach. "Taz man.. iedereen zit te genieten beneden en jij zit hier saai te wezen. Yek labas?". Zei hij. Ik keek hem aan en liep naar het raam. "Nee.. nee man. Alles is niet goed." Zei ik toen maar. Hamza was behalve een neef ook een goede luisteraar. "Vertel.. wat is er dan?". Zei hij. Ik legde hem het hele verhaal voor. Na een half uur was ik uitgepraat en Hamza trok zijn wenkbrauwen op. "Wat zou jij dan Hamza? Dit kan toch nooit gezond zijn?" Zei ik terwijl ik met mijn vuist tegen de tralies van het raam sloeg. "Pff neef... wat wil je horen? Dit is complex man. Je zou moeten kiezen en jou keuze is al snel gemaakt." Zei hij. Ik ging zitten keek voor me uit. "Kijk, je moeder zegt geef het een kans toch? Ewa doe dat? Ga gewoon doen wat ze willen om ze tevreden te houden en ga zo snel je kan weer scheiden van die dame met wie je trouwen moet. Ouders zijn ingewikkeld man". Zei hij. Ik keek hem vol ongeloof aan. "Ben je gek? Tazz wahya Hamza, ik dacht dat mijn ouders gek waren, maar jij spant de kroon neef". Zei ik hoofdschuddend. "Ewa jij vroeg mij wat ik zou doen. Als je zoveel van iemand houdt dat heb je dat er toch voor over. Trouwen, bam een paar weken later scheiden. Even goede vrienden". Zei hij. "En dat meisje dan? Dat is toch oneerlijk tegen haar?". Zei ik. "Weet je wat oneerlijk is vriend? Arme kinderen in Afrika die geen eten en drinken hebben. Zij maken van hun probleem, jou probleem. Zij willen dat je met een illegaal gaat trouwen, prima, ik trouw er wel met twee! Maar in je achterhoofd heb jij je plan al klaar. Zodra je in Hollanda bent, dumpen die handel. Zeg alleen niks tegen Nora. Die ben je anders kwijt, maar dat wist je al slimpie. Jallah kom naar beneden.. het is hier een sauna man!". Zei Hamza terwijl hij wegliep. Ik keek hem na en dacht aan zijn plan. Zou het helpen? Zou ik alleen op die manier mijn ouders een plezier doen en uiteindelijk toch met Nora eindigen? Wat het ook is, ik moest wel extreem voorzichtig zijn. Zodra ik in Hollanda ben doe ik wat ik moet doen...
