Ik kom uit een gemengd huwelijk alhamdoulilaah wa shoukr lilLaah en ik heb nooit een verschil gemerkt. (Pas op latere leeftijd, maar dat zijn gewoon jaloers haters). Integendeel ik zag het als een verrijking voor mij als persoon op vlak van taal, cultuur, keuken en etc. Je krijgt ook een sterke DNA-match.
Mijn ouders spraken eerst Engels en daarna hebben ze mettertijd de taal geleerd. Ik zeg je wel eerlijk mijn ouders waren toen in de tijd primeur. Het was soort van taboe om met een andere afkomst te huwen. Uiteindelijk is het onze mooie geloof dat ons verbindt. De rest doet er niet toe. Het gaat meer om compatibel te zijn met je toekomstige echtgenoot en niet zo zeer letten op zijn/haar afkomst. Je gaat sowieso opofferingen moeten maken en dat komt langs beiden kanten. Wat ik vaak hoor, dit was bij ons niet het geval. Is de mogelijke taalbarrières die onstaan tussen de families. Persoonlijk vind ik dat onnodig, zolang je maar gelukkig bent.
Er is Allahu a'lam zelfs een overlevering van onze profeet die zegt: 'kharabul nikaah' dus trouw van zo ver mogelijk, zodat de bloedgroepen/types niet te dicht bij elkaar liggen. Om zeg maar afwijkingen etc te voorkomen.
En nog iets, je krijgt prachtige halfbloedjes like moi
.
PS: SubhanaAllah krijg wel vaak de vraag of mijn ouders nog samen zijn. En vaak kijken ze versteld dat het alhamdoulilaah nog zo is. Nogmaals dat zijn haters en misgunners.
Moge Allah je bijstaan in het nemen van de juiste beslissing. Verricht meerdere malen salaat ishtikharah! En ik kan je alleen nog maar al het geluk en liefde toewensen ❤️