1. #766
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Ik nam een diepe zucht en keek naar Issam. "Wat vind je ervan"? Vroeg ik. Hij keek weg en de zon scheen fel in onze gezicht. "Ik weet het niet.. ik weet het niet Naima. Hoe.. hoe moet ik ze omkopen? Ik heb geen cent. Ik heb een beetje kunnen sparen voor Canada maar dat heb ik allemaal erdoorheen gejaagd voor mijn aanvraag en papieren". Zei hij. Ik keek verdrietig. "Dan verkoop ik mijn zaak". Zei ik. Issam keek me aan. "Dat nooit! Ik wil dat niet hebben Naima". Zei hij standvastig. Ik had mijn besluit al gemaakt. Ik wist dat geld een grote rol zou spelen en dacht meteen aan mijn jurken die vast iets van 6000 euro zouden moeten opleveren. Ik zou alles verkopen. Ik zou het doen. Voor hem. Issam maar ook Bilal. "Daar is geen discussie over mogelijk". Zei ik. Issam keek me aan en schudde zijn hoofd. "Ik wil het niet hebben Naima. Dat is.. dat is jou alles. Je zei het zo vaak. Dat is je kindje! Laat me alsjeblieft kijken hoe ik dit moet regelen, maar niet zo." Zei hij. Ik keek hem aan. "Issam.. we hebben geen tijd. Jij hebt geen tijd. Het is niet dat we hier maanden over kunnen gaan discuseren. Je vertrekt over 1.5 week begrijp je dat wel? Bilal is met jou in Canada veiliger." Zei ik. Issam werd rood en zijn ogen werden vochtig. Hij ging akkoord en moest wel akkoord gaan. Ik knikte en wist wat ik van mijn kant moest doen. Alles verkopen. Zo snel mogelijk. Nu naar de volgende stap.

    Ik liep naar de mensen toe later op die dag. Ik had al in mijn hoofd wat ik wilde zeggen, wat ik niet moest zeggen. Issam liep naast mij en stond stil. Alsof hij bang was voor hun reactie. "Issam. Het is nu of nooit". Zei ik. Hij knikte en even later klopte ik aan. Dezelfde vrouw deed open en keek ons beiden aan. "Wat.. doe jij hier?". Zei ze tegen Issam. Een mannenstem hoorde we hard roepen wie er voor de deur stond. Even later voegde hij zich er ook aan toe en keek ons aan. "Wat doen jullie hier?". Zei hij. Ik keek naar de man en Issam was doodstil. Ik vroeg het hem ook. "Mogen we ten eerste binnen komen? We zouden heel graag met u beiden willen praten". Zei ik zo vriendelijk mogelijk. De man keek me vreemd aan. "Als er iets te bespreken valt kan het ook hier. Ik wil hem niet in mijn huis." Zei de man qua agressief. Hij duwde zijn vrouw iets opzij om zijn macho gedrag goed te laten zien. "3emie.. alsjeblieft we komen in vrede en willen enkel wat bespreken zonder dat de buren daar iets van op kunnen pikken". Zei ik. De man keek me aan. "Jou ken ik nog wel. Jij bent die dame van gisteren. Wat.. doe jij hier?". Zei hij. "Dat wil ik met u bespreken.. binnen." Zei ik weer. Ik had ineens een portie zelfvertrouwen en geduld ober mijn heen. SoebhanAllah..

    De man humde en we mochten naar binnen. "Als je je zoon komt claimen mag je daarnaar fluiten.. jarenlang je kind verwaarloosd en nu kom je hem opeisen?". Zei de man direct tegen Issam. Issam zweeg vooralsnog. "Het kind is niet verwaarloosd 3emie. Jullie hebben voor hem gezorgd." Zei ik. We mochten in een kleine keuken op een gammele sedari zitten. Issam keek steeds om zich heen of hij wel zijn zoontje zag. De vrouw was bezig met een kopje thee maken. "Nou.. wat doen jullie hier?" Zei de man ongeduldig. Ik keek hem aan. Hij was groot, flink maar je zag zo dat hij moe was. Vermoeid en doodop. "Wat kunnen we doen zodat vader en zoon weer bij elkaar kunnen zijn?". Viel ik met de deur in huis. De man schaterde het uit van het lachen en de vrouw kromp van schrik ineen. "Wesh is dit serieus?? Waar is zijn tong gebleven dat een vrouw het woord moet doen?". Zei hij. Ik keek hem aan en Issam tilde zijn hoofd op. "Ik heb geen woorden. Er zijn geen woorden die ik kan zeggen zodat jullie mijn idiote, walgelijke actie kunnen vergeven." Zei Issam. De man keek hem aan en humde. "Hoe halen jullie het dan in jullie hoofd naar ons te komen en te zeggen dat Bilal doodleuk maar mee moet". Zei hij. "Nee.. dat is niet de bedoeling. Dat is niet waarom ik hier zit. Waarom we hier zitten. Het feit dat we al in u huis mogen zijn is al een eerste stap. Issam heeft verschrikkelijk veel spijt. Wat hij gedaan heeft is onvergeeflijk. En het feit dat jullie Houria opvingen en haar zoontje is iets wat onvergetelijk en mooi is. Alleen maar lof voor jullie. Alleen we weten allemaal dat een zoontje bij zijn vader hoort. Dat een vader bij zijn zoon hoort." Zei ik. Ik keek naar Issam die eigenlijk al in tranen was. "Houria was als een dochter voor ons. Natuurlijk hebben wij haar opgevangen. Ze had een mooie leven kunnen hebben. Als die idioot daar haar had geaccepteerd! Sinds haar zelfmoord is het anders." Zei de man. Issam keek op. "Zelfmoord? Heeft ze zelfmoord gepleegd?". Zei hij. Ik keek hem aan. "Ja.. zelfmoord. Ze kon het verdriet niet aan. Ze moest elke dag maar horen wat voor een schande ze was. Ze had geen contact meer met haar moeder en vader en zussen en broers. Voor hun was ze al dood. De dag dat wij haar begraven hadden kwam niemand van de familie langs! Ze kijken amper naar hun neefje en kleinzoon om. De enige voor wie ik nog enigszins respect heb was je vader en je moeder." Zei de man. Issam hield zijn handen voor zijn ogen en zelfs ik kreeg tranen door dit verhaal.

  2. #767
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Het was even stil. De man keek naar ons en weer weg. "Lahawla.. lahwawla.." zei hij steeds. De vrouw ging uiteindelijk erbij zitten en keek ons aan. "We houden van bilal alsof hij van ons is. In hem, zien we houria. In hem zien we vreugde en geluk." Zei ze. "Wat doe je nu zoal?". Zei de man tegen issam. Issam keek meteen op. "Ik.. ik studeer in Canada. Rechten. Ik heb hier mijn rechten behaald." Zei hij stotterend en één en al zenuwachtig omdat de man eindelijk een normale zachtaardige vraag stelde. "Je vader.. had het vaak over jou. Wellicht dacht hij dat we dan met Bilal op een presenteerblaadje aan zouden bellen bij jullie. Maar.. je vader had ook maar één wens." Zei de man. Hij zweeg even. "Zijn wens was dat jij voor altijd herenigd zou worden met je zoon". Zei hij. Issam keek op en de vrouw begon te huilen. "We hebben daar hard om gelachen. Mijn vrouw en ik. Maakte die oude man nou een grap? Maar.. feit was dat hij enkel vrede tussen beide partijen wilde. Iets wat ik niet kan zeggen over de familie van Houria. Door de hele situatie heb ik zelfs afstand van ze genomen en sindsdien zijn we gelukkiger. Feit is ook dat mijn vrouw.. terminaal ziek is. Ik ben een kostwinner. Een arme boer die op de markt wat kippen en groente probeert te verkopen om zo een fatsoenlijke maaltijd op tafel neer te zetten met het geld." Zei de man en ineens werden zijn ogen vochtig. Ik keek hem aan. "U vrouw terminaal?" Zei ik. Ik keek naar de vrouw naast hem die in tranen was. "De dokters kunnen niets voor me doen. Ik heb de ziekte geaccepteerd met de wil van Allah". Zei ze. "Ze heeft kanker. Begonnen in haar maag. Uitgezaaid. Ze houdt zich goed en sterk." Zei de man. Ik begon ineens te huilen en vroeg me af wat ik hier in Godsnaam deed. Deze twee prachtige mensen die zo ontiegelijk hun best hebben gedaan voor Houria, voor Bilal en zelfs afstand hebben genomen van bepaalde familie leden om de kleine te beschermen. Ik was in tranen en Issam naast mij ook.

    "Met de wil van Allah mag je je zoon meenemen. Wij hebben gedaan wat we konden. Hem opgevoed als een goede moslim. Met de middelen die we hebben. Maar op één voorwaarde en dat is dat ik en zolang mijn vrouw nog heeft contact met hem blijven houden." Zei de man. De vrouw barste in tranen uit en ik ging naast haar zitten. "Me3lies Gediza.. we wisten dat deze dag zou komen." Zei en trooste de man haar. "Ik hield haar even vast en drukte haar tegen me aan. Issam stond op en begon te handen van de man te kussen. De man knikte alleen alsof hij daarmee wilde zeggen dat het al goed was. "Houria zou niets anders gewild hebben. Een vader voor haar zoontje. Ook haar wens is hierbij volbracht. Bescherm hem en maak hem trots net als dat hij ons trots maakt". Zei de man. Issam kon zijn dank niet in woorden uitdrukken en bleef maar huilen. Ik keek naar beiden mensen. "Moge Allah jullie belonen met alles wat jullie maar wensen". Zei ik. "Blijf eten". Zei de vrouw. Ik keek haar aan en knikte. "Ik moet het alleen doorgeven aan mijn ouders en vanavond kom ik zeker weer langs. Dat beloof ik". Zei ik. De vrouw glimlachte en ik stond op. "Bilal blijft vandaag nog bij ons. We willen het zelf zeggen. Zo'n kleine kind snapt dit niet." Zei de man. Issam knikte meteen en stond op. "Shokran een duizendmaal.. en zelfs dat kan nooit genoeg zijn.." zei hij. De man keek hem aan. "Je bent veranderd. In een goede manier. Dat is wat telt."

    Die avond heb ik bij deze lieve mensen gegeten. Mijn moeder werd nieuwsgierig en was super benieuwd naar ze. Dus heb ik ze voor morgen uitgenodigd namens mijn ouders. Pa begreep er niet veel van, maar ma stelde hem gerust dat het mensen waren die ik en de buren van de overkant goed kende. Vandaag was een emotionele rollercoaster. Ik had vreselijk te doen met hun en vooral de arme vrouw Gediza. Hoe dan ook wilde ik mijn zaak verkopen, althans mijn jurken. Ik wilde ervoor zorgen dat ze in ieder geval geld hadden om de dagen of zelfs maanden door te komen. Issam was ontzettend blij en kon me wel dood knuffelen. Ik had echt niks gedaan. Hij had spijt en verdiende een tweede kans. Diep in mijn hart wist ik dat deze twee mensen het ook wel wisten. Ik lag op bed en scrolde door mijn mobiel. Mijn vinger ruste op zijn naam en ik glimlachte. Hij had me moed ingepraat en een idee gegeven hoe ik het moest aanpakken. En al was de situatie tussen hem en mij allesbehalve ideaal. Toch wilde ik hem laten weten hoe de stand van zaken zaten. Hij ging over en hij nam op. "Hi Naima.. labas?". Zei hij. "Hamdoulah en met jou en Esma?". Vroeg ik. "Goed, hamdoulah.." zei hij. Ik zweeg even en glimlachte. "Bedankt Youssef. Echt. Alles is uiteindelijk toch goed gekomen". Zei ik. "Echt waar? Wow.. dat is snel! Wat is er gebeurt?". Vroeg hij. Ik legde hem alles gedetailleerd uit en Youssef luisterde zoals altijd aandachtig. "Wow.. Naima.. Issam mag jou en die mensen zijn levenlang dankbaar zijn. Maar wat vreselijk voor die mensen. Voor zijn vrouw vooral.." zei hij. "Ik weet het.. het is echt zielig. Ze verdienen zoveel goeds en moois. Morgen komen ze eten bij ons en ik hoop zo die band tussen ons te houden." Zei ik. "Je bent lief Naima. Echt." Zei hij. Ik glimlachte. "Ik ben blij dat het voorbij is. Écht". Zei ik. "Wat is voorbij?". Zei hij. "Alles. Het zat me helemaal niet lekker. Maar nu dit geregeld en Issam ook weer met een gerust hart zijn studie kan oppikken en straks zijn zoon ook kan laten over brengen naar Canada lucht enorm op." Zei ik. "Ik dacht dat hij daar in Marokko zou blijven omdat jullie.. eh.. iets weer hebben?". Zei hij. Ik moest lachen. "Nee. Dat is voorgoed voorbij. Ik ben blij dat we het zo hebben afgesloten. Plus... ik heb helemaal geen gevoelens meer voor hem. Al zouden we het willen." Zei ik eerlijk. En dat was feitelijk ook zo. Ik hoorde in de verte een diepe zucht. "Hoe gaat het met Esma?". Vroeg ik om het liefdesonderwerp te doen veranderen. "Goed.. ze was in Frankrijk voor twee weken en drie dagen geleden ben ik haar gaan halen. Ik moest echt even alles.. op een rijtje zetten". Zei Youssef. Ik wist waar hij op doelde. Het was even stil. "Weet ze dat ze.. grote zus wordt?"* Vroeg ik uit nieuwsgierigheid. "Eh nee.." zei hij na een lange stilte. "Ik ben vandaag wel naar een praktijk geweest waar ze echo's enz maken. Het is iets van 7.5 weken. Sorry.. sorry Naima dat ik je hiermee lastig val. Ik.. heb het gevoel alsof ik een horror film terecht ben gekomen". Zei hij. "Nee dat geeft niet." Antwoorde ik. We namen afscheid en hingen op. Hamdoulah, ook deze hoofdstuk was afgesloten. Zou alles toch nog goed komen?

    Ik zette mijn mobiel weg en dook in mijn bed. Ik dacht aan vandaag en met een glimlach op mijn gezicht probeerde ik in slaap te vallen. Ineens schrok ik overeind. 7.5 weken???? Minus twee weken is 5.5 weken.. dat klopt niet toch? Ik pakte mijn mobiel en keek op mijn toestel. Had Youssef al iets met dat wijf toen ik hem per toeval zag bij die tankstation??? En... hij wilde dat ik met hem iets zou drinken en hij had al iets met haar? Hier klopt iets niet. Automatisch zocht ik zijn naam en belde hem. Hij nam meteen op. "Hi.. Naima." Zei hij. Hij klonk alsof ik hem wakker had gemaakt. "Sorry.. bel ik je gelegen?". Zei ik. "Ja.. ja zeker Naima. Wat is er?".

  3. #768
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Wat denken jullie??

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  4. #769
    MVC Lid

    Reacties
    341
    19-12-2013

    Up up spannend
    Laat haat terug gaan naar youssef

  5. #770
    MVC Lid

    Reacties
    170
    03-04-2003

    Ik denk dat jij gewoon moet blijven schrijven haha make our day every day.

    Het is niet alleen je schrijfstijl wat me heel erg bevalt, maar net tot besef gekomen dat
    Ook de wijsheden in je verhalen een grote pluspunt zijn.

  6. #771
    MVC Lid

    Reacties
    1.938
    21-06-2007

    Upp

  7. #772
    MVC Lid

    Reacties
    3.620
    31-07-2019

    Citaat Geplaatst door pureglossy Bekijk reactie
    Wat denken jullie??
    Ik dacht van het begin al dat het niet van hem is. Hij is gewoon een betere optie dan de echte vader...
    Married and children!

  8. #773
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Citaat Geplaatst door sabbylove Bekijk reactie
    Ik denk dat jij gewoon moet blijven schrijven haha make our day every day.

    Het is niet alleen je schrijfstijl wat me heel erg bevalt, maar net tot besef gekomen dat
    Ook de wijsheden in je verhalen een grote pluspunt zijn.
    Zo lief dit! ❤❤

    Ik schrijf met veel liefde voor jullie

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  9. #774
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Citaat Geplaatst door Emiras Bekijk reactie
    Ik dacht van het begin al dat het niet van hem is. Hij is gewoon een betere optie dan de echte vader...
    Denk je?

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  10. #775
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Wie is er klaar voor het laatste deel???????


  11. #776
    MVC Lid

    Reacties
    341
    19-12-2013

    Up up up

  12. #777
    Alhamdoulillah.

    Reacties
    378
    04-05-2012

    Up

  13. #778
    MVC Lid

    Reacties
    66
    15-03-2021

    up spanned

  14. #779
    MVC Lid

    Reacties
    3.620
    31-07-2019

    Citaat Geplaatst door pureglossy Bekijk reactie

    Wie is er klaar voor het laatste deel???????

    Laatse deel???? Noooo
    Ga je vadaag plaatsen?
    Married and children!

  15. #780
    Wandering Soul

    Reacties
    432
    20-01-2017

    Uppppp
    Don't fall in love with words.