1. #661
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Citaat Geplaatst door CoveredSecrets Bekijk reactie
    Team Youssef
    Waar kan ik jou blog lezen?

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  2. #662
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Citaat Geplaatst door asma_elh Bekijk reactie
    Omg wat een prachtig verhaal. MashaAllah
    ❤❤❤

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  3. #663
    MVC Lid

    Reacties
    341
    19-12-2013

    Up up

  4. #664
    MVC Lid

    Reacties
    341
    19-12-2013

    Krijgen we vandaag nog een vervolg?

  5. #665
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Citaat Geplaatst door Sara-amira Bekijk reactie
    Krijgen we vandaag nog een vervolg?
    Yess wilde het net plaatsen toevallig! ❤❤

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  6. #666
    MVC Lid

    Reacties
    1.938
    21-06-2007

    Citaat Geplaatst door pureglossy Bekijk reactie
    Yess wilde het net plaatsen toevallig! ❤❤
    Yeeyy kan niet wachten

  7. #667
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Hij keek me diep in de ogen. Net alsof hij daarmee wilde zeggen dat alles goed kwam. Hij wilde ermee zeggen dat ik dat gevoel, wat ik voor hem heb altijd moest vasthouden. Hij en ik. Hoe ideaal zou dat zijn? Youssef.. de man waarvan ik droomde. Maar dat gevoel was ver weg, ik moest ernaar zoeken en het was er wel, dat niet. Maar.. mijn gevoel voor Issam was tien malen groter, heviger, aanweziger. Wat ik nu al deed met Youssef was niet goed te praten. Moest ik nou echt door middel van een kus erachter komen of ik gevoelens voor hem had? Was ik zo diep gezonken? Zou Issam dat ook hebben gedaan? Ik voelde me naar en mijn maag trok samen, want ik wist heel goed dat Issam zo niet was. Zijn vertrouwen en loyaliteit zijn de dingen waarvoor ik gevallen ben voor hem. Dit.. dit had nooit mogen gebeuren. Dit gaat ging te ver en ik verbeet mijn lip uit woede waarom ik deze stommiteit had begaan. En ok! Al zou dat gevoel voor Youssef er zijn, mijn hart slaat sneller voor Issam. Ik moest het zien te onderdrukken. Dat gevoel wat ik had voor deze man mocht nooit overwinnen.

    "Blijf vandaag hier Naima.." zei hij en streek een lok uit mijn gezicht. Die verdomde plukken ook. Uit frustratie en verwardheid haalde ik het elastiekje eraf en liet mijn haar los om de staart strakker vast te zetten. Echter hield hij me handen vast ineens en met één hand raakte hij mijn haar aan. "Ik heb je nog nooit met los haar gezien.." hij speelde met mijn lokken en streek over mijn wang. Dit is te gevaarlijk. Elke seconde die ik hier stond was verraad naar Issam toe. "Ik kan niet. Ik moet naar huis." Zei ik. Ik kon de trilling in mijn stem nog net onderdrukken. Hij humde en bleef verschrikkelijk nuchter. Door zijn houding werd ik weker en voelde mijn lichaam slap. Hij wist heel goed hoe hij een vrouw om zijn vinger kon winden, begeren en ik kreeg het superwarm van binnen als ik aan de volgende stap moest denken. "Wat doen we met dat gevoel?". Zei hij en zijn vinger gleed naar mijn hals, van mijn hals ruste zijn vinger net boven tussen mijn borsten. Hij wees de goede plek aan, namelijk mijn hart. Hij maakte een knoopje los en speelde ermee. Ik keek hem aan en keek weer weg. "Ik weet het niet Youssef. Ik moet.. ik moet ervandoor." Zei ik. Ik zette een stap achteruit en pakte uiteindelijk mijn tas. "Naima.. sorry. Sorry ik liet me even gaan. Maar..." hij sloot zijn ogen en leunde tegen het aanrecht. "Blijf bij me. Alsjeblieft. Ik beloof je dat we het niet meer over liefde of.. of gevoelens gaan hebben. Echt! Ik ga pizza bestellen, we gaan een filmpje kijken en vergeten alles wat er gebeurt was zonet. Althans voor vandaag". Zei hij. Ik schudde mijn hoofd. "Youssef.." zei ik. Ik kon amper mijn zin niet afmaken en hij zette een paar stappen naar mij toe. "Ik beloof het je." Zei hij.

  8. #668
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Citaat Geplaatst door asma_elh Bekijk reactie
    Yeeyy kan niet wachten
    ❤❤

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  9. #669
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Ik had met mijn grote mond naar buiten moeten gaan. Ik had moeten vertrekken. Maar ik had zoveel goede keuzes in mijn leven moeten maken. Namelijk weglopen van huis toen mijn moeder mij voor de leeuwen gooide. En met leeuwen bedoelde ik Abdel en zijn familie. Of de keuze met Adil. Die mij vernederend had en ervoor had gezorgd dat ik geen kinderen kon krijgen. De keuze die ik nu maak zou misschien niet veel uitmaken. "Ok. Prima."

    Ik bleef. En eerlijk gezegd tot mijn grote plezier! We zwegen, althans hij het meest over liefde en gevoelens en die hele reutemeteut. "Wanneer ben je van plan terug te gaan naar Marokko?". Zei hij. We zaten in de huiskamer met de tuindeuren wagenwijd open. Een briesje zomerwind kwam naar binnen en de zon ging onder. Ik had Jamila al ge'appt dat ik wat later zou zijn en Youssef zou me zelf weg brengen. "Voorlopig zit ik hier nog vast, mijn ouders gaan naar Mekka dit jaar. Pa ziet het niet zo zitten als ik in me eentje in dat gigantische huis zit" Zei ik. Youssef keek op. "Hij heeft gelijk". Zei hij. Ik keek hem aan. "Waarom?". Vroeg ik. "Nou, eh je weet maar nooit." Zei hij. Ik keek hem vreemd aan, maar gaf hem geen ongelijk. "Ik heb jou nooit horen praten over Marokko. Wanneer is het voor jou de laatste keer dat je geweest bent?" Vroeg ik. Youssef keek me ineens aan en glimlachte. "De laatste keer was toen we Sabrine, mijn vrouw hadden begraven. Sindsdien ben ik er nooit meer naar toe geweest." Zei hij. Ik keek hem aan en zag het verdriet in zijn ogen. "Wat erg voor je.. ik snap het". Zei ik. Hij glimlachte en stond op. "Waar heb je zin in?". Zei hij. Ik verslikte me bijna in mijn glaasje fris en hij moest keihard lachen. "Hoe bedoel je...?" Zei ik piepend. "Eten.. niet wat jij dacht in ieder geval". Zei hij. Ik werd een beetje rood en glimlachte. "Ik.. eh heb niet zo honger hoor". Zei ik. Youssef trok zijn wenkbrauwen omhoog. "Ben je op dieet?". Zei hij en dat terwijl zijn ogen langs mij gleden. Ik schudde mijn hoofd. "Mooi, want dat heb jij niet nodig". Zei hij en hij liep naar het aanrecht. Ik keek hem aan en moest lachen. "Dus als ik een dikke dame was geweest dan had ik wel een dieet nodig?". Zei ik. Youssef draaide zich om. "Nee hoor.. ik hou wel van wat extra.." hij kon zijn zin amper afmaken of mijn telefoon ging over. Ik keek op het schermpje en zag dat hij het was. Issam.

    Ik keek naar Youssef en hij glimlachte enkel. "Ik moet opnemen.." zei ik. Hij knikte en keek weg. Hoe verrot is het om op te nemen op de liefde van je leven in de huis van een ander die ook gevoelens voor me had. Alleen.. hij belde eindelijk. Ik moest hem wel spreken. Ik liep naar de tuin en nam op. "Hoi.." zei ik. "Selaam Naima. Alles goed?". Zei hij. "Het gaat goed hamdoulah." Zei ik. "Mooi,.. wat doe je?". Zei hij. Ik zweeg. Ik moest liegen tegen hem. "Ik was bij een vriendin en nu buiten." Zei ik. Hij had niets gezegd over onze telefoontje van laatst. Alsof hij het ontweek of iets ontweek. Ik bleef nuchter. "En jij?". Vroeg ik. "Ik ben aan het leren en leren.. ben doodmoe. Ik moest aan jou denken.." zei hij. Uit mijn ooghoek zag ik Youssef. Leunend tegen het aanrecht en af en toe keek hij naar mij en glimlachte. "Ok.. dat is lief. Ik moest ook aan jou denken. Je zou me gisteravond terug bellen." Zei ik. Ik hoorde hem zuchten. "Pff ja, inderdaad dat was ik vergeten." Zei hij. Dit was niks voor hem. Hij belde anders altijd. No mather what. Ik was het gedraai rondom die situatie over trouwen zat. En ja, Jamila kan gelijk hebben, en ik zou het volledig hebben laten rusten, maar zijn kortaf antwoorden en afwezigheid baarde mij zorgen. Nu moest ik het weten ook. "Issam.. over gisteren. Sorry als ik iets zei, wat niet gemogen had. Het is dat Hamid erover begon. Ik begreep het enkel niet." Zei ik. Issam zweeg. "Naima.. kun je er alsjeblieft over op houden?". Hoorde ik ineens aan de telefoon. Huh?? Ik schrok van zijn antwoord. Ik had alles verwacht maar dit? Ik was verstijfd en kon mijn oren niet geloven. "Wat bedoel je Issam?". Zei ik. "Shit.. sorry sorry Naima. Niks laat maar. Ik had niet zo tegen je uit moeten vallen. Wollah smehlie. Het is alle stress en wennen aan dit land en.. en heimwee naar Marokko en jou ook. Ik mis je ontzettend en vraag me af of ik wel de goede keuze heb gemaakt. Het spijt me." Ik hoorde hem door ratelen en ik was verward. Ik stond echter stokstijf stil en zei dat het ok was. Ik begreep zijn uitbrander niet, maar dit maakte me echt verwarder en zelfs pissig. We konden ze3ma toch alles tegen elkaar zeggen?? "Ik ga ophangen nu Naima. Ik spreek je morgen ok?" Zei hij. Nee, ik wilde hem nog spreken. Ik wilde weten waarom ik over iets moest ophouden als het al jaren geleden is. En ik snap zijn frustratie niet. Ik antwoorde enkel met ok en hing op. Ik snap dat een ander land wennen is. Been there, done that. Maar ik snapte niet waarom hij dat zei... het zorgde ervoor dat ik een ander beeld zelfs van hem kreeg. Nog nooit heeft hij mij zo aangesproken. Dan moet het wel iets ergs zijn. En met die woorden wilde hij dat ik er ook nooit meer over zou beginnen.. vreemd.

    Ik liep naar binnen en Youssef was nergens te bekennen. Ik zette mijn mobiel weg en van alle verwardheid van net liep ik naar de keuken om een glaasje water te drinken. Op het aanrecht lag de mobiel van Youssef en hij werd gebeld. Ik zag iets met Maria. Mario.. staan, maar doordat ik Youssef hoorde aankomen keek ik weer gauw weg. "Zo.. daar ben je weer" Zei hij. Ik knikte en legde mijn glas weg. Youssef pakte zijn mobiel, keek vreemd en zette het ding weg. "Ik heb pasta en pizza besteld. Ik dacht dat vind je wel lekker." Zei hij. Ik glimlachte en bedankte hem. En even later werd er aangebeld en was de bestelling gearriveerd. Het gesprek van Issam en mij zat me nog steeds niet lekker. Maar ik probeerde er een leuke dag van te maken met Youssef. We aten onze eten op, praatte over van alles en nog wat en over mijn onderneming en zijn bedrijf. Naderhand ruimde we alles af en gingen we zitten op de bank. "Ga je helemaal niks met je verjaardag doen?" Zei ik. Youssef keek me aan. "Nope, ik doe er niks mee." Zei hij. Ik keek hem aan. "Jammer.. het is toch iets moois om te vieren. Wat je de afgelopen jaar bereikt hebt, dankbaar zijn dat je nog een jaartje erbij hebt gekregen." Zei ik. Youssef keek me aan lachte. "Je kan me niet overhalen hoor". Zei hij. Ik keek hem aan. "Wedden van wel?". Zei ik. "Nope.. dan moet je wel iets magisch hebben om mij daarin over te halen." Zei hij. "Ik dacht dat ik dat volgens jou al had.." zei ik. Youssef keek me ineens aan en glimlachte. "Inderdaad, dat heb je.. dan heb je mij hierbij over gehaald". Zei hij. Ik moest glimlachen. "Je bent met een flirt makkelijk over te halen" Zei ik. Hij moest hard lachen. "Kun je nagaan wat je zou doen bij mij als het..." hij zweeg en we keken elkaar aan. Ik werd rood, wetende wat hij daarna wilde zeggen. "Wil je wat eh drinken?". Zei hij en schraapte zijn keel. Ik knikte en hij liep gauw naar de keuken. Ik keek hem na en dat gevoel van vanmiddag fkikkerde in mijn hele lichaam. Het was alsof dat gevoel toch dominanter werd en vooral na het gesprek met Issam. Automatisch stond ik op en liep ik naar hem toe. Hij was druk bezig en had het amper in de gaten. Ik wilde begeerd worden en ik zette mijn verstandsknop uit. Alleen dit keer wilde deze niet uit, mijn hart idem. Het was alsof ze het dit keer beiden eens waren met de stap die ik zou zetten. Ik tilde mijn hand op en ik keek ernaar. Ik trilde. Mijn hele hand trilden. Bijna en ik had mijn hand op zijn schouder gelegd. Hij draaide zich om en schrok zich dood. "Naima.. wow.. haha je laat me wel schrikken!". Zei hij. Ik schrok zelf van zijn reactie en moest glimlachen. "Sorry.. ik eh wilde alleen even zeggen dat ik.. eh echt naar huis moet nu anders heb ik een boze broer op mijn dak." Zei ik. Youssef keek me vaagjes aan. Like duh, dit had ik toch ook vanaf de huiskamer kunnen zeggen? Hij glimlachte en zette de twee glazen neer. "Ok.. is goed." Zei hij. Ik glimlachte en pakte mijn tas. Hij liep weg en pakte de autosleutels. "Ga je mee?". Zei hij. Ik keek hem aan in zijn helderblauwe ogen. Ik blijf het zeggen. Zijn helderblauwe ogen die je zo in een diepe oceaan meenamen. Het was iets magisch, exotisch en zelfs een tikkeltje erotisch. Dit gevoel moest weg. Ik knikte en liep naar hem toe.

    In de auto zwegen we allebei. We hadden elkaar vast 1001 dingen kunnen vertellen maar we zwegen. Toen we bijna aangekomen waren, keek hij me aan. "Leuk buurtje hier. Lekker groen ook. Mooie gebouwen hmm" Zei hij. Een echte architect in hart en nieren. Ik moest lachen en hij keek me aan. "Wat?". Zei hij. "Nee.. het is niks." Youssef zette mij af, en ja natuurlijk niet voor de deur. Ik deed mijn gordel af en keek hem aan. "Shokran voor vandaag Youssef. Ik vond het echt leuk". Zei ik. "Geen dank Naima. Ik ook.. en.. denk je nog na over mijn verjaardag. Nu ga ik mij heel speciaal voelen hé." Zei hij met een knipoog. Ik keek hem aan en legde mijn hand op zijn knie. "Maak je daar geen zorgen om, je krijgt ook een speciale verjaardag". Zei ik met een ondeugend tintje. Youssef zijn ogen werden groter en hij bleef me even aankijken. Hij legde zijn hand op de mijne en wreef erover. "Ik kijk er nu al naar uit.." zei hij met een schorre stem. Ik glimlachte en stapte uit. Een paar seconden later reed hij volle gas weg.



  10. #670
    MVC Lid

    Reacties
    1.938
    21-06-2007

    Dank je wel voor het vervolg InshaAllah zal je snel meer plaatsen

  11. #671
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Citaat Geplaatst door asma_elh Bekijk reactie
    Dank je wel voor het vervolg InshaAllah zal je snel meer plaatsen
    Ik ga zodadelijk weer plaatsen schat

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  12. #672
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    "Maak je daar geen zorgen om, je krijgt ook een speciale verassing." like serieus!! waarom zei ik dat en meest belangrijk, wat deed die man toch ineens met mij? Ik zat op bed een potje voor me uit te staren. Wat een dag! Rabia en Ghalid met hun wens. Issam die ineens zuur reageerde en waar ik nog steeds geen hoogte van kreeg en.. Youssef. Voelde ik dan diep van binnen toch iets voor hem nog? Maar.. mijn hemel! Die man kon je met zijn ogen uitkleden waar je bij stond. Hij kon je in paar fractie van een seconden van ijskoud a la Noordpool laten zweven naar de hitte van de Sahara! Hij kon écht alles. Pfff.. Waarom praat ik op deze manier over hem! Ik hield mijn oren vast alsof ik mijn gedachten de kop in wilde drukken.

    Ik dacht aan Issam. Hij vond me blijkbaar een zeur. Maar... Hamid niet? Hij moest wel weten wat er aan de hand was. Broers, iedereen kende ze misschien. Heel nuchter en down to earth over iets praten. En wat voor hem geen nieuws is en totaal niet interessant is, was voor mij een visie op de situatie. Het werd bijna een project van mij. Uitdoktoren wat er nou aan de hand was. Ik zwaaide mijn benen uit het bed en ging naar de huiskamer waar Hamid tv zat te kijken en Jamila aan het kletsen was met iemand aan de telefoon. Hoe moest ik dit gesprek beginnen? Ik ging tegenover hem zitten en keek hem aan. Ineens moest ik aan Wahiba denken die een crush had op Hamid. Bah, stel je voor haar als mijn schoonzus. Het zou niet eens zo'n probleem zijn hoor, maar met die streken en valsheid van haar. Hamid keek me ineens aan. "Geef me eens die kom chips aan zus". Ik pakte de kom en gaf het aan. "Hamid.. een vraagje. Issam vroeg laatst om jou nummer. Mag ik die geven?". Zei ik. Hamid keek me ineens raar aan. "Wat?". Zei hij. Ik keek hem zelf dit keer ook raar aan. "Hoe.. heb je hem gesproken?". Zei hij. Hij legde de kom chips weg. "Eh ja, eh.. zijn zusje vroeg het. Ik heb haar op WhatsApp". Loog en lachte ik bij elkaar. Ik had me bijna versproken. Hamid pakte weer de kom en ik slikte een paar keer. "Je hoeft me nummer niet te geven hoor. Liever niet." Zei hij ineens. Ik keek hem aan. Dat is vreemd. Vorige keer vond hij hem nog een alleraardige jongen en nu moest ik zijn nummer niet geven. Hier speelde iets! "Waarom niet? Ik dacht dat jullie goed bevriend waren". Zei ik luchtig. Jamila hing op en kwam bij ons zitten. "Waar hebben we het over?". Zei Jamila. Hamid keek mij aan. "Ja.. ik zeg ook niet dat hij niet aardig is. Ik wil gewoon geen contact meer. Dat hoeft toch niet?". Zei Hamid. Ik werd een beetje rood en kon nu ook geen hoogte van mijn eigen broer krijgen. Jamila keek me aan en wist onderhand over wie en waarover ik het had. "Ja je hebt wel gelijk..." zei ik. Hamid humde en Jamila keek me aan. "Ik ga slapen. Slaap lekker zo.." zei ik en stond op.

  13. #673
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    In mijn kamer was ik weer aan het brainstormen over Issam en mijn broer. Maar.. ik wist dat wat het ook was, ik er nooit achter zou komen. Ik stond met lege handen. En als dat de wens was van Issam dat ik erover zweeg, dan deed ik dat. Ik hield immers van hem. En Jamila kon zelfs gelijk hebben. Wie weet is het iets niks en probeerde hij mij er niet lastig mee te vallen. Ik wilde niet de doordrammende zeur zijn en sprak mezelf moed in dat het vast niks is. En nu terug naar de orde van de dag. Youssef+ik met mijn grote mond! Wat voor speciaals zou ik in vredesnaam kunnen regelen voor die man. Hij had werkelijk waar alles. Ik dacht diep na, maar kwam er niet uit. Misschien zou Rabia mij kunnen helpen. Ohnee, die zou zeggen dat ik mij op glad ijs begaf etc etc. Ik rolde met mijn ogen en had ineens een idee. Ik had de sleutels van zijn huis.* Ik zou kunnen koken en hem opwachten als hij thuis was van werk. Ik weet dat de oppas daar is en dat kon ik ook met haar afstemmen. Of.. is dat te veel van het goede? Pff, wat nu! Ik zat te denken en denken totdat ik geklopt hoorde op de deur. Jamila kwam naar binnen en glimlachte.

    "Zo wat ben jij aan het doen?". Zei ze. Ik zweeg uiteraard. Jamila was een schat, maar ze zou me flink de les lezen. "Oh niks.. gewoon even oriënteren welke ontwerpen ik weer ga maken". Zei ik. Of.. loog ik. "Hm mezian.. mag ik erbij zitten?". Vroeg ze. Ik keek haar aan. "Natuurlijk dat hoef je toch niet te vragen". Zei ik. Jamila nam plaats op het bed en keek naar mijn ontwerpen. "Je bent goed. Echt tbarkAllah3liek." Zei ze. "Dank je, maar eerlijk gezegd zou ik nooit zover zijn gekomen door Issam. Hij hielp mij vaak en graag." Zei ik met een glimlach. Jamila keek me aan en ze keek dit keer ernstig. "Wat.. wat is er? Je kijkt zo gek". Zei ik. Jamila zuchte en schudde haar hoofd. "Het is niks." Zei ze. "Jamila, ik weet wanneer iets je dwars zit. Yek labas? Heeft Hamid iets gezegd??". Zei ik. "Jullie hebben toch geen ruzie hé?". Ik stelde vraag na vraag, maar Jamila schudde haar hoofd. Uiteindelijk haalde ze diep adem. "Ik heb net je broer gevraagd waarom hij geen contact meer wilde met die Issam. Ik deed natuurlijk net alsof me neus bloedde, maar ik wilde voor jou weten wat er precies was. Naima.. wat ik je nu ga vertellen is ernstig. En ik hoop dat je hiermee verstandig genoeg ben om er definitief een punt achter te zetten. Als, ik zeg ALS dit waar is oeh Allahwa3lam." Zei Jamila. Ik keek haar aan en voelde mijn hart slagen maken alsof het een attractie was in een pretpark. Stijgend en op en neer en heen en weer. "Vertel het me.. alsjeblieft!" Zei ik met een smekende toon.

    Jamila keek weg en hield mijn hand vast. "Beloof je mij dat je.." ik onderbrak haar en smeekte haar te vertellen wat er nu precies was. "Issam zou inderdaad trouwen. En dit is volgens Hamid. En vooralsnog Naima, dit verhaal is niet zeker. Hij.. heeft een meisje bezwangerd. Voor het huwelijk. Familie is erachter gekomen. Het meisje is kort en klein geslagen en zowat verstoten. Toen er dus geen oplossing was, hebben beide families besloten dat ze met elkaar moesten trouwen. Issam wilde niet. Hij wilde studeren en had geen geld om toen al een gezin te onderhouden. Zijn ouders hebben hem gezegd dat het meisje dan bij hun zou komen wonen. Issam wilde dit niet hebben. Puntje bij paaltje, het meisje en haar baby zijn volledig verstoten, maar volgens Hamid is ze vertrokken naar een andere stad. Daar is niks meer van vernomen en Issam... tja."

    Ik sloeg mijn handen voor mijn mond. Ik begon te huilen als een klein meisje. "Daarom wilde je broer je niet vertellen waarom hij geen contact wilde Naima..hij geneerde zich. Plus het feit dat Hamid toen al vaak met hem had gepraat. Issam beweerde dat hij niet met haar kon trouwen omdat hij niks voor haar voelde. Het was in een opwelling gebeurt. Met alle gevolgen vandien. Naima.. alsjeblieft. Dit is geen pech of iets wat je hebt. Wees blij dat je het nu weet en het is Allah Zijn wil dat je naar Nederland bent gekomen. Stel dat je daar zou zijn gebleven en echt die keuze had gemaakt met hem trouwen,.." zei Jamila troostend. Ik schudde mijn hoofd. Dit klopt niet. "Nee, Issam is niet zo. Nee. Je moest hem zien. Je moet hem leren kennen. Hamid liegt!". Zei ik. "Dat kan kloppen. Hij kan erover gelogen hebben, maar wat zou zijn reden zijn geweest? Maar ok, het kan een broodje aap verhaal zijn, maar Hamid klonk echt vastberaden en Naima, ik ken je broer maar al te goed als hij super serieus is". Zei ze.

    Ik veegde mijn tranen weg en dacht na over het gesprek in de tuin bij Youssef. Is dat de reden dat Issam vond dat ik erover moest zwijgen? De puzzel was voor mij compleet. Het is niet "als" het waar is. Maar het is waar. Ik hou verdomme van hem. Met heel mijn hart. "Ga slapen Naima. Rust uit. Je bent een sterke vrouw laat je hierdoor niet gek maken." Zei Jamila. Ze stond op en liep weg. Ik huilde alleen maar. Automatisch pakte ik mijn telefoon en belde Rabia. En voordat er werd opgenomen begon ik al te huilen weer. "Naima.. alles goed???". Ik schrok me dood toen ik een mannen stem hoorde. Ik keek op mijn scherm en zag Youssef staan. Ook dat nog!!!

  14. #674
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Veeel leesplezier ❤

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  15. #675
    MVC Lid

    Reacties
    1.938
    21-06-2007

    Dank je wel voor dit vervolg. Ik ben verslaafd aan je verhaal.