1. #631
    MVC Lid

    Reacties
    3.620
    31-07-2019

    Citaat Geplaatst door pureglossy Bekijk reactie
    Oh echt hoe dan?? Hahaha
    Haha licht van telefoon deed pijn in mijn ogen, dus probeerde het met 1 oog. Baby mocht drinken tot ik klaar was met lezen, daarna ziedie slapen kleintje!!
    Married and children!

  2. #632
    MVC Lid

    Reacties
    341
    19-12-2013

    Up up laat ze samen komen met Youssef

  3. #633
    MVC Lid

    Reacties
    238
    04-02-2005

    ja ben ik ook voor

  4. #634
    MVC Lid

    Reacties
    3.620
    31-07-2019

    TEAM Issam!!!
    Married and children!

  5. #635
    MVC Lid

    Reacties
    341
    19-12-2013

    Team youssef

  6. #636
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Citaat Geplaatst door Emiras Bekijk reactie
    Haha licht van telefoon deed pijn in mijn ogen, dus probeerde het met 1 oog. Baby mocht drinken tot ik klaar was met lezen, daarna ziedie slapen kleintje!!
    Haha! die hard fan!! Dikke kus voor je baby Allahoema bareek!

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  7. #637
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Team rabia!!!

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  8. #638
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Met zachte stappen liep ik naar de woonkamer waar Naima rustig lag te slapen. Ze was als het ware ingedut en de tijd tikte door naar 6 uur. Ik wist niet of ik haar wakker moest maken of gewoon zo vredig zou laten slapen. Ze lag als een engeltje te slapen en een pluk viel langs haar gezicht. Voorzichtig haalde ik de pluk weg en ze kreunde een beetje en zei zachtjes wat. Ik verstond het goed. Ik verstond het heel goed. Issam. Wie die jongen ook was, hij heeft haar hart zeker gestolen. De manier hoe ze over hem sprak, haar blik en lichaamshouding leken dan anders. Ik keek haar aan en ineens ging de bel. Naima schrok wakker en ik ook. Gauw liep ik naar de deur en Esma vloog naar binnen. Shit! Dat was ik helemaal vergeten. Ik bedankte de moeder van haar vriendinnetje en deed de deur dicht.

    "Sorry Naima.. je bent niet geschrokken toch?". Vroeg ik terwijl ik naar haar liep. Naima ging overeind zitten en glimlachte. "Een beetje, ik ben echt flink ingedut". Zei ze terwijl ze op haar horloge keek. "Oh nee! Is het al zo laat??". Zei ze en kwam met een ruk overeind. Ze vouwde uit paniek het plaidje schots en scheef en kwam bijna tegen de tafel aan. Ik moest van binnen lachen. "Sorry. Ik wilde je niet wakker maken". Zei ik. "Nee.. nee het is niet jou schuld Youssef ik had niet in slaap mogen vallen." Zei ze. "Kan ik even gebruik maken van de wc?". Vroeg ze.

    "Natuurlijk schat, maak gebruik van alles. Kom anders bij mij wonen en ik zal je de gelukkigste vrouw op aarde maken. "Youssef?". Zei ze en ik werd ineens uit gedachten gerukt. "Oh sorry, eh ja natuurlijk dat hoef je niet te vragen." Zei ik. Ze glimlachte en liep weg. Ik keek haar na en Esma keek me geniepig aan. "Het was erg leuk papa met mijn vriendin. Mag ik morgen weer?". Vroeg ze. "Nou.. morgen ben ik tot laat op werk en dan is de oppas er. Voor nu, ga even je pyjama pakken en een handdoek. Dan ga ik een badje voor je maken". Zei ik. Esma slaakte een kreet van enthousiasme en liep naar haar kamer boven. "Papa.. blijf Nana slapen?". Zei ze ineens. Ik keek haar aan en fronste mijn wenkbrauwen. "Je bent haar naam ook niet vergeten. Zo noemde je haar altijd". Zei ik vol verwondering. Esma grinnikte een beetje en liep uiteindelijk toch weer naar boven.

    In de verte zag ik de mobiel van Naima overgaan. Ik liep die richting op en stak mijn handen in mijn zakken. Hij was het. Issam. N3er shitan, het scheelde niet veel of ik had willen ophangen. Ik betrapte mezelf erop dat ik zelfs jaloers was. Ik hoorde Naima lopen en gauw wende ik mijn gezicht van de mobiel af. "Sorry Youssef, ik moet er nu echt vandoor. Bedankt voor de heerlijke lunch, je luisterend oor alweer en dat ik even mocht crashen op de bank. SoebhanAllah, ik voel me hier gewoon echt thuis op de één of andere manier." Zei ze. "Naima, dit.. kan je altijd jou thuis noemen. Je mag komen wanneer je wilt. Sterker nog.." Ik liep even weg en gaf haar twee sleutels. "Hier. Mocht je even behoefte hebben aan rust, je bent hier altijd welkom". Zei ik. Ze keek me aan en ik zag een blik die ik nooit eerder had gezien. "Youssef,.. ik vond het fijn om vandaag hier te zijn alleen.." ze stopte met praten en keek even weg. "Alleen wat Naima?". Vroeg ik. "Alleen.. ik kom niet meer terug. Ik moet echt terug naar Marokko. Ik weet niet of het handig is als je me deze sleutels geeft." Zei ze met een bepaalde verdrietige klank in haar stem. Ik glimlachte echter en hield me na deze woorden groot. Diep van binnen was ik een gebroken man die haar het liefs bij zich wilde hebben. Naast haar wakker wilde worden en lief en leed met haar wilde delen. "Ik wil dat je ze houdt Naima. Doe het voor mij". Zei ik met een schorre stem. Naima keek me aan en glimlachte een beetje. Ik wilde geen spelbreker zijn. Ik was haar kwijt en voorgoed ook nog. Het deed pijn maar voor haar ogen hield ik me groot. Ze kwam een stapje naar me toe gelopen en kuste mij op mijn wang. Ik rook haar geur en kreeg het er warm van. "Shokran Youssef. Wil je Esma een knuffel geven?". Zei ik. Youssef glimlachte en knikte. "Doe ik..". En toen liep ze weg. Zou dit onze allerlaatste keer zijn dat we elkaar zagen? Ik liet haar ontglippen als zand tussen mijn vingers. Ben ik niet mans genoeg om naar haar toe te rennen en te zeggen dat ik van haar hou? Ik hou van waar. Ik hou van Naima. Dat was het. Ik voelde me ineens schuldig. Schuldig tegenover Sabrine, mijn overleden vrouw. Ze reed weg en zwaaide nog even snel. Ik zwaaide terug. Ik kon het niet helpen dat ik van haar hield. "Papa.. is Nana al weg?". Zei Esma die de trap af liep. Ik knikte en pakte haar op. "Ze moest weg lieverd, heb je je spullen al gepakt?". Vroeg ik. Ze knikte zachtjes en zei haar alvast naar de badkamer te gaan. Ik liep naar de bank waar Naima sliep en rook zelfs haar geur nog soebhanAllah. Ik streek met mijn handen over de zitvlak alsof ik haar op die manier voelde. Ineens voelde ik iets scherps. Ik pakte het op en zag een kleine houden hangertje. Ik kon me nog heugen dat Naima er steeds aan zat aan de keukentafel. Ik bekeek het hangertje en pakte mijn mobiel. Ik wilde haar appen en zeggen dat ze zich geen zorgen hoefde te maken, maar.. ze was nu aan het rijden. Ik app haar vanavond wel. Voor nu genoot ik van de geur van haar om mij heen en hopelijk zou dit hangertje ons weer samen brengen deze dagen..

  9. #639
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Ik wreef de slaap uit mijn ogen in de auto en racete naar huis. Ik hoopte maar dat Jamila niet kwaad zou worden omdat ze zelf de auto nodig had om naar haar ouders te gaan. Het was onderhand 7 uur geweest! Automatisch reikte ik naar het hangertje om mijn hals en ik schrok! Hij was er niet! Ik keek in de binnenspiegel, maar zag niks om mijn hals. Een auto toeterde achter mij en wist nog maar net te remmen. Ik raakte in paniek en ging de snelweg af naar een rustig plekje. Issam had ik al gesproken aangezien hij me gebeld had en ik vertelde hem nog doodleuk hoe mooi ik de ketting vond.

    Ik kamde de hele auto uit, maar kwam niets tegen. Safi, ik was het kwijt! Dat ene stukje van Issam lag ergens op een stoep of goot. Met een verdrietig gevoel liep ik naar de auto en reed weg. Ik was er kapot van. Thuis aangekomen ben ik meteen naar Jamila gegaan. Echter, was ze niet thuis. Hamid zat tv te kijken. "He, waar was jij? Rabia?". Zei hij. Ik loog en knikte. "Oh ok, er is pasta in de magnetron voor je. Jamila is naar haar ouders met de kinderen." Zei Hamid. Ik knikte weer. "Yek labas, je bent zo stil." Zei Hamid. Ik glimlachte en zei alleen dat ik Marokko miste. Eerlijk gezegd was dat ook zo. Nu ik hangertje kwijt was helemaal! Hamid humde. "Trouwens pa heeft net gebeld. Goed nieuws! Ma en hij gaan dit jaar op bedevaart". Zei Hamid. Ik keek op. "Echt?? Dat is geweldig. Dat is iets wat ze altijd wilden doen". Zei ik. Hamid knikte. "In sha Allah mogen wij die reis ook meemaken." Zei hamid. Ik was blij voor mijn ouders. Ooit moet ik met mijn vader kunnen praten. Wellicht was dit het moment en kon ik hem meteen feliciteren. "Wanneer gaan ze?". Vroeg ik. "Eind deze maand." Zei hij. Ik keek hem aan. "Huh.. maak je een grap Hamid?". Vroeg ik. "Nee, ik maak geen grap. Pa was het allang aan het regelen. Hij wilde het je in Marokko vertellen, maar ik hoorde van ma dat jullie bonje hadden. Hij had het toen maar gelaten". Zei hamid. Ik keek hem ernstig aan en plofte op de bank. "Wow.. is het zo erg dat pa mij amper op de hoogte houdt hierover?". Zei ik beduusd. Ineens sprong ik op en hamid keek me vreemd aan. "Maar als ze bedevaart gaan verrichten, dan.. dan kan ik ook niet naar Marokko! Pa zou me never, nooit alleen in dat huis laten. Shit!". Zei ik. Hamid keek me aan. "Dat betekend dat je inderdaad wat langer bij ons bent". Zei hij. Ik keek hem aan. "Ik heb een onderneming daar Hamid. Ik moet wel terug." Zei ik. "Je doet het ook hartstikke goed vanuit hier en maak je niet dik. Het zullen wat extra weken zijn. Voor je het weet is het zo voorbij. Plus, wij gaan dan met je mee. Jamila en ik. We willen graag onze ouders ontvangen als ze terug zijn. Ilyas en faiza ook. Het wordt één drukke boel zoals vanouds". Grinnikte hij. Ik keek hem aan en ging weer zitten. Hij had een punt. "Hamid.. ken je die oude buurjongen nog van ons". Zei ik ineens. Hamid keek op. "Welke van de 100?". Zei hij. Ik deed alsof ik moest nadenken, maar zijn naam zat al gekerfd in mijn hart. "Iets met Issaaq zoiets.." murmelde ik. "Ahhh je bedoelt Issam!". Zei hamid. Ik keek op en knikte. "Die inderdaad!". Zei ik. "Wat is er met hem? Heb je hem gezien?". Zei Hamid. Ik knikte weer. "Ja, we zijn een aantal keren uitgenodigd bij hun en andersom." Zei ik. "Ja natuurlijk ken ik die jongen, goeie gast maschAllah." Zei hij. Ik wist dat hij en Issam vroeger goed met elkaar konden opschieten en dat hij wel goed contact onderhield, maar op een gegeven moment verwaterd dat ook een beetje of helemaal. Ik glimlachte en stond op. "Is hij niet getrouwd?". Zei Hamid ineens. Ik draaide me om en keek hem aan. "Nee.." zei ik met een glimlach. Het is dat hamid bezig tv kijken was anders had hij mijn liefdesblik zo geraden. "Oh ok, ik hoorde dat hij zou trouwen een aantal jaren terug". Zei Hamid.

    Ik bevroor. Ik keek naar hamid die helemaal in het voetbal programma zat en mee juichte. "Ge.. getrouwd?". Zei ik. Hamid keek me aan. "Eh ja, we hadden een aantal jaren terug nog contact hoor. Hij zei zelf dat hij zou gaan trouwen. Hoezo?". Zei Hamid. Ik keek hem aan en glimlachte. "Eh nee niks. Niks." Zei ik en liep meteen weg naar de kamer waar ik logeerde. Met een zware ademhaling leunde ik tegen de deur. Ik keek recht voor me uit en probeerde de woorden van Hamid door te laten dringen. Issam.. had hier niets over gezegd? Ik was toch zijn grote liefde? Hij vond mij toch al van jongs af aan leuk en mooi? Wie is deze griet met wie hij wilde trouwen? Mijn hart sloeg bijna mijn borstkas uit en ik hapte echt naar adem. Emoties speelde mij parten. Ik was boos, teleurgesteld, verward maar vooral verdrietig...

    Dit kon ik niet geloven...

  10. #640
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Hoeveel pech kan een persoon hebben!

    Veel lees plezier lieverds!

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  11. #641
    MVC Lid

    Reacties
    341
    19-12-2013

    Up up en nu terug naar Youssef.

  12. #642
    uitgedoofde ster

    Reacties
    673
    08-11-2002

    Dat was die meid waarmee hij zat te bellen zolang! Issam is gewoon een player wat een *#*#*@#*!!
    Alleen verloren zielen weten wat het is om teruggevonden te worden.

  13. #643
    MVC Lid

    Reacties
    238
    04-02-2005

    Team YOUSEF hier
    Speedygirl dat denk ik dus ook!

  14. #644
    uitgedoofde ster

    Reacties
    673
    08-11-2002

    Team Youssef
    Alleen verloren zielen weten wat het is om teruggevonden te worden.

  15. #645
    MVC Lid

    Reacties
    341
    19-12-2013

    Up up