1. #451
    uitgedoofde ster

    Reacties
    673
    08-11-2002

    Ik lees nog mee
    Alleen verloren zielen weten wat het is om teruggevonden te worden.

  2. #452
    MVC Lid

    Reacties
    341
    19-12-2013

    Up up

  3. #453
    Alhamdoulillah.

    Reacties
    378
    04-05-2012

    Up

  4. #454
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Zijn jullie klaar voor deel 4???

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  5. #455
    MVC Lid

    Reacties
    3.620
    31-07-2019

    Citaat Geplaatst door pureglossy Bekijk reactie
    Zijn jullie klaar voor deel 4???
    Always!!!
    Married and children!

  6. #456
    MVC Lid

    Reacties
    341
    19-12-2013

    Up up up

  7. #457
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Ik ga verder lieve lezers!



    pff ik heb weer andere emoticons ontdekt hoor..

  8. #458
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Verslagen en eigenlijk totaal niet op mijn best keek ik naar Esma die de dag van haar leven had. Ze was vandaag jarig en haar vader zat erbij als een zoutzak. Tussen mij en Senna was het over en voorbij. Ik probeerde me te focussen op mijn werk, op mijn dochter en had zelfs een vakantie geboekt om te ontspannen zodat ik mijn hoofd leeg kon maken. Maar wat ik ook deed, mijn gedachten gleden weg naar Naima. Wat ze met mij de afgelopen weken heeft gedaan is onbegrijpelijk. Ik probeerde alles te verzinnen en weg te wuiven onder het mom dat ik alleen als baas of als vriend om haar gaf, maar waarom kreeg ik het ontzettend warm als ik alleen al naar haar ogen keek! Waarom kreeg ik het zo benauwd als ik alleen haar stem hoorde! Naima is de naima niet meer van ruim twee jaar geleden. De onschuld in haar ogen die dag toen ik haar voor het eerst tegen kwam. Haar ogen vertelde alles. Dat arme meisje zat toen al in een huwelijkscrisis. Lichamelijk en geestelijk mishandeld. Uitgeleverd aan een monster! En toen het monster overleed, was ze nog eens zwanger van hem! Hoe... behandelde hij haar in bed? Het moest tegen haar zin zijn! Welke vrouw zou het in hemelsnaam fijn vinden als ze met haar eigen verkrachter weer het bed moest delen. Zo bizar, haar eer. Haar eer is haar ontnomen door een monster. Na zijn dood heb ik het filmje van de dag dat hij hier was, wel honderd keer afgespeeld. Hoe kon het ook anders. Zijn ogen zaten vol haat, dat kon je er zo vanaf lezen. En die arme Naima alles maar doen als hij maar met z'n vinger knipt. En dan is hij dood. Haar kindje ook. Haar vruchtbaarheid ook. Ik kreeg een brok in mijn keel. Wie zou zo'n prachtige vrouw pijn willen doen. En toen besefte ik me ineens iets. Iets wat mijn ziel en geest al zei, maar ik tegen sputterde, omdat ik met die andere monster van een Senna wilde trouwen. Ik hieldt van Naima. Dat was het. De manier hoe ze spreekt, kijkt, opkomt voor Esma. Ik schrok van dit gevoel.

    Ik bedoel... ik hieldt ook van Senna, maar niet met het gevoel wat ik nu heb. Het gevoel wat ik nu heb, heb ik alleen voor twee vrouwen in mijn leven. Voor mijn overleden vrouw en mijn moeder. Never, nooit dacht ik dat ik dit gevoel van houden van, nog zou kunnen ontwikkelen voor een andere vrouw. Ik schrok van dit gevoel en het allerergste, ik kon het amper delen met Naima. Want ze was voorgoed weg. Weg van alle problemen en herrie hier. Weg om een nieuw bestaan op te bouwen. Om hopelijk meer geluk te hebben. Wat haar er ook toe deed om voor altijd dit land achter te laten, het was vast vreselijk. Vreselijk om geconfronteerd te worden met herinneringen die ze hier had. Misschien was het wel iets goeds. Hoe erg ik haar ook zou missen, hoe erg ik haar in mijn armen wilde hebben en kussen en de mijne wilde maken. Die kans zou ik nooit meer krijgen.

    Ik voelde een kleine handje in de mijne. "Pappa.. je hoeft toch niet meer na te denken! Vandaag is mijn verjaardag!". Zei esma. Ik lachte en keek haar aan. Ik stond op en tilde haar op. Ik moest verdergaan. Alleen zo zou ik in sha Allah erboven op komen.

  9. #459
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Hmmm, dit is heerlijk. Ik keek in de ogen van een vrouw die bezig was mij de beste massage ever te geven! Mijn moeder had henna in haar haren en die werd ook gemasseerd. "Dit heb je niet in Hollanda. En als je het hebt betaal je je halve salaris ervoor!". Zei mijn moeder. Ik moest hard lachen. True! Mijn moeder heeft een apparte tik, sinds we hier in Marokko zijn vergelijkt ze écht alles met Nederland. De vrouw keek me aan en lachte. "Zijn jullie mij aan het uitlachen". Zei ze. "Leee hsoema!" Zei mijn moeder. "We zijn juist dankbaar!" Zeiden we allebei in koor in het Arabisch. De vrouw lachte. "Jullie zijn in een wel vreemde tijd naar Marokko gekomen. De meeste shab lgariezj komen tegen de maanden mei en ga zo door tot het einde van de zomer." Zei de vrouw. Mijn moeder lachte. "Ewa gti, wij zijn hier om te blijven. We gaan niet terug!". Zei ma trots. Ik moest erom lachen. De vrouw liet mijn haren los en keek naar ons. "Wili wili. Wesh zijn jullie gek? Nederland zit vol kansen en mogelijkheden en jullie verruilen dat voor dit land??" Zei de vrouw half geschrokken. Ma keek haar aan en haalde haar schouders op. "Geloof niet alles wat mensen je hier vertellen over Europa zus. Het is een zwart gat." Zei mijn moeder. Ik keek naar de vrouw die glimlachte, maar toch vreemd bleef kijken.

    Natuurlijk snap ik de reactie van die arme vrouw. Ze werkt hier zich kapot en verdient weinig. In Nederland hadden we eigenlijk alles.. verzekeringen om erop terug te vallen. Gezondheidzorg was duizend maal beter als hier... werkloosheid was hier hoger. Ik keek ineens somber. Had deze vrouw geen gelijk? Ik wist het niet. Ze heeft het niet mee gemaakt als hoe ik het had mee gemaakt. Kil en vreselijk en vol tegenslagen. Wellicht zou ze het dan wel eens met me zijn. Met ons.

    Na afloop gingen we afrekenen en ik bedankte de vrouw hartelijk. Ik gaf haar extra fooi en de vrouw bedankte me. "Tot gauw in sha Allah!". Zei ik. "Tot gauw hbiba! Je bent een moedige dame. Vooral voor jou leeftijd om hier te wonen. In sha Allah zul je slagen in je doelen." Zei ze. Ik keek haar aan bedankte en ineens was die sombere gevoel verdwenen.

  10. #460
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Thuis aangekomen was pa bezig met iets in elkaar monteren. Ik wilde helpen maar het was niet nodig. Door de sauna was ik slaperig en moe en ging naar mijn slaapkamer. Gisteren heb ik de kamer helemaal aangepakt. Ik plofte op bed en hoorde een flinke krak en toen.. voelde ik de vloer. natuurlijk. Het was niet de boxspring van Nederland waar je neer kon ploffen, dit was echt een kraakbed. Mijn ouders kwamen gauw kijken en lagen allebei in een deuk. "Heb je je bezeerd?". Vroegen ze allebei. Ik lachte hard en zei van niet. "Gelukkig is ie kapot. Morgen ga ik een nieuwe kopen!". Zei ik. Pa knikte en zei in sha Allah. Deze gammeldebammel bed moest weg! Ik liep uiteindelijk naar de huiskamer en ging dit keer voorzichtig op de sedari liggen. Ahhh heelijk, ik sloot mijn ogen en viel in een diepe, diepe slaap.

    Na een aantal uren werd ik gewekt door mijn moeder. "Naima.. naima.. ga je mee naar de bakker en supermarkt?". Zei ze. Ik opende mijn ogen en was helemaal dizzy. Het enige wat ik zei is ja, en achteraf had ik daar spijt van. Mijn hoofd ontplofte zowat. Ik trok mijn kleren aan en ik moest van mijn moeder een dikke jas dragen die ze had gekocht in Nederland. Ik leek wel een Micchelin poppetje, maar goed het was ook goed koud plus de sauna van daarnet is geen goede combi. "Pa, ik pak de autosleutel". Zei ik hard. Mijn vader kwam meteen aangesneld en legde me wel duizend regels uit die gelden in Marokko. "Benti.. pas daar op en daar.. hier hanteren ze andere verkeersregels." En ga zo maar door. Ik knikte en moest pas in de auto lachen. Ma bleef praten met een vrouw en ik vroeg me af waarvan ze die vrouw kende. Ze had een bekend gezicht en pas later wist ik het. De buurvrouw van drie huizen naast. Even later stapte mijn moeder in en reed ik weg.

    "Ken je de buurvrouw nog?". Zei ze. Ik keek haar aan en knikte. "Ja.. ik moest echt even goed kijken! Ik herkende haar niet." Zei ik. "Ja, dat is zeker zo. We zijn morgenavond uitgenodigd." Zei mijn moeder. Ik humde en reed door naar de slager en supermarkt.

    Mijn moeder haalde wat groenten en fruit en wat vlees. In de supermarkt, nou ja het is wat je supermarkt noemt.. een klein winkeltje die in ieder geval pringels en red bull verkocht! Gauw haalde ik wat blikjes en ma keek me al aan. "Dat is niet goed voor je!". Zei mijn moeder. Ik keek haar aan. "Ik ben toch al onvruchtbaar mama, als je dat bedoelt." Zei ik. Het is gek, paar maanden terug jankte ik mijn ogen kapot en nu bespot ik het met humor. We rekenden af en een jongeman van ongeveer mijn leeftijd keek me aan. "Ben je nieuw hier". Zei hij in het Arabisch. Ik keek hem aan. Ik wist dat iedereen hier elkaar in de buurt een beetje kende, maar ben ik dan zo overduidelijk nieuw? Ik knikte en gaf hem het geld. Hij was knap, getint en deed me sowieso al denken aan iemand. Voor de rest.. was hij in mijn ogen niet zo bijzonder.

    "Issam? Ben jij dat?". Hoorde ik ineens achter mij. Ik keek naar mijn moeder en wist mijn hemel niet waar zij hem van kende. De jongen kreeg ineens een glimach op zijn gezicht en moest lachen. "Wah, ik ben het.." Zei hij. Ik pakte de spullen in een tasje en hij hielp me meteen. "Smehlie gti, eigenlijk is dat mijn taak". Zei hij. Hij pakte meteen alles snel en vlot in. "Me3liesh". Zei ik. Maar voordat ik dat kon zeggen had hij alles al erin gedaan. "Wat brengt u hier in deze tijd buurvrouw?" Zei de jongen tegen mijn moeder. "Wat ben je groot geworden! Ik heb je een tijd niet gezien. Mijn man en ik zijn voorgoed naar Marokko gekomen.. met onze dochter Naima. Die ken je toch nog wel?". Zei mijn moeder. Ik keek hem ineens aan en toen wist ik het! Onze oude buurjongen! Wat is hij... inderdaad groot geworden! Ik werd een beetje rood en hij keek me aan. "Maar natuurlijk ken ik Naima. Ik denk alleen dat Naima mij zich niet meer goed herinnert". Zei hij met een glimlach. Ik keek weg en pakte de tassen. "Sorry, het is ook een tijd geleden." Zei ik. "Me3liesh, dat is volkomen normaal". Zei hij bescheiden. Ik forceerde een glimlach. Het was mij een raadsel dan waarom hij zich mij dan nog wel herinnert bedacht ik me. "Tot morgen Issam! Je moeder heeft ons uitgenodigd morgen." Zei mijn moeder. Ik keek ineens op. Dat is de zoon van de buurvrouw natuurlijk! Nu pas vielen de puzzelstukken in elkaar. "Marhbabikoem buurvrouw!". Zei hij vol trots en met een brede glimach.

  11. #461
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    We liepen uiteindelijk de deur uit en ik keek naar mijn moeder. "Hij is wel veranderd zeg!" Zei ik. "Ja inderdaad, hij is veranderd in een knappe jongeman. Vroeger was het een raddraaier. Weet je nog?". Zei mijn moeder. Ik dacht na en inderdaad.. hij kon goed opschieten met Hamid. Maar ilyas had een hekel aan hem. Illyas was altijd zo snel jaloers als hij Issam en Hamid samen zag. En inderdaad, samen waren ze echt vreselijk! Issam moest altijd huilen als we weer terug moesten naar Nederland. Hij vond het altijd fijn met Hamid. Ineens rakelde de herinneringen zich stuk voor stuk op.

    Ma en ik kwamen thuis en pa bleef vragen na binnenkomst of ik wel goed had gereden enz. Alsof hij elk moment de verkeerspolitie voor de deur zou verwachten. Ma begon te koken en ik ging haar helpen. We maakte kip met rijst en daarna ben ik naar mijn kamer gegaan om even met Rabia te bellen. Onze vaste prik! We hadden elkaar beloofd elke dag of om de dag in ieder geval om 9 uur in de avond te bellen. Na een half uur hing ik op en keek vol verbazing voor mij uit. Ze had mij verteld over Youssef die ze toevallig tegen kwam in een restaurant en dat hij samen met een hele mooie dame was. Dat zal vast Senna zijn geweest. Heeft hij haar dan toch toch kans gegeven? Onbegrijpelijk! Eerst vond ik hem een goede vader, maar nu begon ik te twijfelen. Welke vader of ouder in het algemeen geeft zo'n monster een kans?? Moehim, Rabia vertelde dat hij nogal vaag was en dat hij me probeerde te bereiken. Zijn nummer heb ik opgeslagen in mijn hoofd, maar zodra ik toen thuis was meteen verwijderd. Rabia zou volgende maand naar Marokko komen en ik kon niet wachten! Youssef.. was verleden tijd.

    Ik deed de ramen open en zag ineens hem lopen. Issam. Hij liep richting het huis van zijn ouders en je zag dat die jongen zwaar gewerkt had. Hij wreef over zijn voorhoofd en bleef even staan om op zijn mobiel te kijken. Hij belde met iemand en hing toen op. Waarom bleef ik kijken? Ik snapte mezelf niet. Het was gewoon de buurjongen, of onderhand buurman die naar zijn huis liep. Maar ik leek vast gelijmd aan de vensterbank. Ineens keek hij omhoog naar onze huis en keken we elkaar aan. Ik schrok en dook weg. Wat een ezelin ben ik ook! Ik kroop naar de andere kant van de kamer alsof ik dacht, dat hij zo naar binnen kon kijken. Hoe stupid! Ik moest zelfs lachen van mijn stommiteit! Ik ging meteen op het matras liggen en begon ineens als een majnouna te lachen. Zo hard dat mijn moeder naar binnen kwam. "Yek labas?". Zei ze. Ik keek haar aan en ineens leek alles grappig waardoor ik het alleen maar meer uitschaterde van het lachen. Mijn moeder had ik aangestoken en lachte mee. "Yeh Naima.. ik zei geen red bull drinken. Dat drankje is bhal wiskey benti" Zei ze. Ik moest harder lachen totdat mijn kaken er pijn van deden...

    De volgende dag werd ik laat wakker en ik voelde de pijn in mijn rug tot aan mijn tenen. "Yaa rabi!". Dit zijn de gevolgen van het slapen op een matrasje op de vloer. Vandaag nog ga ik een bed kopen anders wordt ik gek! Ik stond op en ging naar de huiskamer waar mijn ouders al zaten. "Mama.. Papa.. ik moet echt een nieuw bed. Mijn rug is kapot." Zei ik. "Benti, ga eerst douchen en bidden en dan zoeken we een bed voor je". Zei mijn vader. Ik knikte en ging gapend weg. Na de douche en ontbijt ben ik met mijn ouders op stap gegaan naar een nieuw bed. Hiervoor moesten we echt naar de andere kant van de stad. We kwamen aan hij een grote meubelzaak en gingen naar binnen. Het was nogal de sjieke gedeelte van de stad. Een man in een pak kwam naar ons toelopen en vroeg of hij iets kon betekenen. Ik moest lachen en dacht aan Rabia. Hier konden we enorm om gieren. Welke persoon staat er in een pak bedden te verkopen? Ja als het een Victoriaanse styl bed was waar de koning zelf op had geslapen, kon ik daar nog iets van begrijpen, maar dit. Ik grinnikte en de man keek me aan. Mijn vader vroeg of hij ergens een eenpersoonsbed kon zien en de man knikte. Hij liep voor ons uit en gaf mij eerst nadat mijn ouders een bed bekeken wahad versier glimlach. "Doe die maar papa". Zei ik snel. Mijn vader keek me aan. "Eh weet je het zeker, er zijn nog zat." Zei hij. "Nee.. nee.. die is perfect". De man keek me aan en gaf me ineens een vette knipoog. Meende hij dit nou? Zat hij me te versieren met mijn ouders erbij? pa betaalde het bed en ik liep zo gauw mogelijk de winkel uit. "Naima.. hij wordt morgen afgeleverd waga. Hou even vol vannacht of kom bij je moeder slapen dan slaap ik wel op de sedari". Zei pa. Ik schudde mijn hoofd. "Neee papa.. komt goed!". Wegwezen hier!

  12. #462
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Die avond waren we uitgenodigd bij de buurvrouw. Ik wist niet wat ik aan moest en keek in de kledingkast wat ik had mee genomen. Ik zag ineens de broek en truitje die ik voor het eerst aandeed toen ik begon bij Youssef. Ik moest ineens gek genoeg glimlachen. Ik pakte het truitje en broek en kleedde me om. Ik liep naar de kamer van mijn ouders en zag dat mijn moeder zich ook aan het omkleden was. Ik pakte ineens uit het niets een sjaaltje en deed hem net als Rabia om mijn hoofd. "Staat het mij mama?". Zei ik. Mijn moeder glimachte. "Jou staat alles!" Zei ze. "Jaja.." Zei ik. Ooit wilde ik een hijab dragen. Ik bekeek mezelf in de spiegel en vond het er niet eens zo gek uitzien!

    We liepen de trap af en ik deed mijn haren snel in een staartje. Eigenlijk wilde ik thuis blijven. Pa had sinds gisteren een schotel geïnstalleerd en zo kon ik ook de Nederlandse kanalen volgen. Althans.. de programma's. Wat er in Nederland zelf gebeurde kon me niet zoveel schelen. Het was natuurlijk maar een stukje lopen en dacht aan de lefdiha van gisteren. Toen die arme, hardwerkende Issam, mij de gluurder in de ogen aankeek. Ik schrok ineens en hoopte dat hij vandaag niet aanwezig was. Maar integendeel, de eerste die ons verwelkomde was hijzelf. Met een flinke glimlach, die ik stiekem gezegd erg mooi begon te vinden, en zijn standaard kapsel, niet opgeschoren of zoals Youssef netjes naar achter gekamd, nee het was gewoon een normale kapsel. Vreselijke ik, waarom moest ik Youssef erbij halen weer. Ik groette hem en hij had een lange witte abaya aan. Het stond hem goed en paste bij zijn getinte huid. Waarom vond ik hem ineens wel bijzonder. Pfff ik werd gek van mijzelf. Ik versnelde mijn pas en deed mijn schoenen uit. Ik groette de buurvrouw, haar man en in de huiskamer zag ik nog twee dames zitten van ongeveer ook mijn leeftijd. Ik herkende ze meteen. Khaoutar en Fatima. Ik groette ze en ze keken me allebei aan of ik ze nog herkende. Maar het was akward stil. De buurvrouw en haar dochters hebben zich echt uitgesloofd. Ze waren erg gastvrij en in de loop van de avond kwamen de tongen los en sprak ik de dochters. Khaoutar is verloofd en gaat volgende maand trouwen en Fatima is pas om hand gevraagd. Ik weet dat we in de zomervakantie altijd verstoppertje speelde maar voor de rest niet echt een klik hadden. Het is bijzonder om te zien hoe gegroeid ze zijn. En meestal, als we hier kwamen naar Marokko op volwassen leeftijd dan waren we altijd de deur uit naar familie of het strand of hadden we onze handen zelf vol aan familie. Hoe dan ook, het was echt fijn om zulke contacten te hebben in deze omgeving. Ik had behalve mijn ouders ook niemand. Issam was erg gastvrij en hielp zijn zusters en moeder goed. Hij praatte erg volwassen voor zijn leeftijd van 25 jaar, waar ik ook maar door Fatima achterkwam. En hij wist veel van de laatste ontwikkelingen en geloof. En dat vond ik altijd zo mooi aan de jongeren in dit land. Ze wisten gewoon veel over geloof en eigenlijk van alles. Ik moest spontaan aan Adil denken. Geld en lust oesafi. Ik stond op en vroeg aan de dames waar de wc was. Fatima wees het me en liep even mee. Nadat ik klaar was liep ik terug en botste ik per ongelijk tegen Issam die net de hoek om kwam om ook naar de huiskamer te gaan. "Sorry.. sorry Naima.." Zei hij meteen. Hij had meskin een dienblad met wat bordjes nootjes in zijn handen. "Ik moet sorry zeggen, zei ik". Terwijl ik een omgevallen bordje in het blad weer recht zette. "Shokran, mijn zusjes zijn veranderd in koninginnen nu er eentje verloofd is en de ander volgende maand de deur uit gaat. Ze steken bar weinig een vinger uit met helpen". Zei Issam met weer die verdomde, mooie glimlach. Ik moest lachen om zijn reactie. "Zal ik je anders helpen?" Zei ik. Hij schudde hevig zijn hoofd. "Nee.. nee je bent te gast. Als iemand zich vanavond als een koningin mag gedragen ben jij dat wel". Zei hij met een glimlach en knipoog.

    Damn....



  13. #463
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Veeeel leesplezier!

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  14. #464
    Alhamdoulillah.

    Reacties
    378
    04-05-2012

    Up

  15. #465
    MVC Lid

    Reacties
    3.620
    31-07-2019

    Citaat Geplaatst door pureglossy Bekijk reactie
    Veeeel leesplezier!
    Was een leuk vervolg, naima moet even niet zo snel verliefd worden.
    Eerlijk, het is het denk ik echt moeilijk om een man te vinden als je onvruchtbaar bent, vooral als Marokkaanse of moslims.
    Married and children!