Aangekomen bij het restaurant zag ik Senna zitten. Ze had kleding aan alsof ze elke moment naar een gala feest zou gaan. Ze leek anders. Haar gezicht wat zachter en ze glimlachte gelijk. "He.." Zei ze. Ik groette haar en ging meteen zitten. "Eh Senna.. ik kan niet lang blijven. De oppas moet ook zo naar huis, en ik heb nogal een lange dag gehad". Zei ik maar snel zodat ze terzake moest komen. Senna keek me aan en knikte. "Ok.. eh.. heb je al met Esma gesproken?". Vroeg ze. Ik knikte en bestelde uiteindelijk toch een cola voor mezelf en voor haar ook. "Ja.. ze wil het niet hebben. Het is ook te snel Senna. Ze is zaterdag jarig. Dit is nog allemaal vers. Ik hoop dat je het snapt." Zei ik. De ober kwam en zette de glazen neer. Ik bedankte en ze nam een slok. Een flinke ook nog. Waarschijnlijk was dit niet het antwoord waar ze op had gehoopt. Ze keek me aan en haar ogen werden vochtig. "Senna.. niet doen. Niet hier. Niet nu." Zei ik meteen. Ze knikte, maar het was te laat. Een traan rolde langs haar wang. "Senna.. dat ik hier zit is nogal wat. Ik ben blij voor jou dat je hulp hebt, maar ook ik heb tijd nodig. Ik kan mezelf en mijn dochter niet dwingen om je snel te vergeven. Het heeft tijd nodig. Dat snap je toch wel?". Zei ik. Ik was geïrriteerd door haar tranen. Ze wist dat ik daar niet tegen kon. Ineens hoorde ik een stem. Een bekende stem. Ik keek naar Senna die weer een slok nam en keek voorzichtig naar achteren. Een meisje gehuld in een hoofddoek die ik al vaker had gezien. Is dat niet de vriendin van Naima? Ze keek me ineens aan en herkende me ook. Maar ze keek gauw weg aangezien ze met haar man was. Naima was altijd zo blij als ze over deze dame begon. Het leken wel zusjes, zo op de manier hoe ze over haar praatte. Gauw keek ik weg en Senna keek me aan. "Ken je haar?" Zei ze. Ineens was haar blik bloed serieus. Ik schudde mijn hoofd. "Ik dacht dat ik haar ergens van kende, maar dat is niet zo". Loog ik maar. Senna knikte. "Ok.. Senna. Ik moet er nu echt vandoor." Zei ik. "Nee.. wacht wacht.. Youssef." Zei ze ineens. Ik keek haar aan. "Ja.." vroeg ik. "Ik wil weer naar huis. Zodra ik thuis ben met jou zal Esma het me sneller vergeven, alsjeblieft." Zei ze. Ik keek haar vaag aan. Meende ze dit? Ze was gek! Ik keek haar aan en knikte alleen. "Ik zal er over nadenken". Zei ik. Ze knikte en ik stond op. "Kun je mij een lift geven naar huis? Ik crash nu bij een vriendin." Zei ze. Ik keek haar aan. "Sorry Senna, maar nee." Zei ik. Ze keek me verward aan en weer droevig. Ik weet niet welke spelletje ze probeerde te spelen, maar voor haar leek alles normaal! Alsof er niets aan de hand is. Ik hoorde de dame achter mij lachen en schuiven met haar stoel. Gauw stond ik op en zei Senna, die verbijsterd keek omdat ik haar geen lift wilde geven, gedag.
Ik liep achter de dame die waarschijnlijk naar de wc moest. Ik moest het haar gewoon vragen. Mijn gedachten hadden het goed. Ze ging het hoekje om en ik liep daar ook naartoe. Gelukkig waren we beiden uit zicht. "He.. Rabia toch?". Zei ik. De dame draaide zich om en schrok een beetje. "Hoi.. ja klopt." Ze glimachte een beetje. "Sorry dat ik je zo overval. Ik wilde gewoon weten hoe het met Naima ging. Ik heb haar zelf proberen te bellen, maar ik kreeg geen gehoor. Is alles goed met haar?". Zei ik, en ik probeerde het luchtig te houden. Rabia glimachte. "Jou ken ik nog wel. Naima had het vaak over je." Zei ze. Ik keek haar aan. "Echt.. waar?". Zei ik. Ze knikte. "Maar Naima.. hmm wanneer heb je haar gebeld zei je?". Vroeg Rabia. "Eh.. gisteren nog! Ik eh heb haar geprobeerd te appen, maar ze was verdwenen uit mijn lijst." Zei ik. Rabia keek me serieus aan. "Dat kan kloppen. Naima is afgelopen zaterdag naar Marokko gegaan" Zei ze. Ik keek op. "Ohh echt.. ja.. ok." Zei ik. Ik was nogal in de war. Voor zover ik mij kan herinneren blijft je nummer dan gewoon aanwezig. Rabia knikte en keek ernstig. "Ik ga haar echt missen! Ze was als een zus voor me! Lief dat je naar haar vraagt, maar moet ik iets doorgeven?". Zei Rabia. Ik keek haar aan. Dat was een goeie vraag, maar het liefst wilde ik haar natuurlijk zelf spreken. "Eh nee.. nee. Shokran. Weet je ongeveer wanneer ze terug komt?". Zei ik. Rabia keek me verward aan. "Oh.. nee. Ze komt niet terug. Naima is voorgoed vertrokken uit Nederland." Zei Rabia. Ik keek haar aan en het was net alsof je een mes in mijn hart stak. Naima voorgoed naar Marokko??? Mijn hart bonkte in mijn keel. "Ik ga nu echt naar de wc. Fijne avond!". Zei rabia met een glimach. Ik knikte en draaide me om. Mijn hemel.. Naima.. ik kon mijn oren niet geloven. Ik ging de deur uit en zag Senna ook buiten staan. Ik ontweek haar snel, want ze zat toch te praten aan de telefoon. En ineens hoorde ik mijn naam vallen. Ik bleef stilstaan. En wat ik toen hoorde... saf. Het was bevestigd. Dat klote kind doet moeilijk! En Youssef ook man.. Ik draaide me om en liep naar haar toe. Ineens deed ze haar mobiel weg en keek ze me aan. "He.. heb je je bedacht? Kan je me toch brengen?". Zei ze. Ze wist amper dat ik het gehoord had. Ik was gebroken. Naima was voorgoed uit beeld en deze heks.. "Je mag je gesprek afmaken Senna." Zei ik. Ze schudde haar hoofd en zette brutaal nog een stap naar voren. "Nee.. nee totaal niet belangrijk joh!". Ik schudde mijn hoofd. "Je bent echt.. een kreng. Een bitch." Zei ik. Senna keek me ineens verward aan. "Wat.. wat bedoel je?". Ik glimlachte. "Niks. Laat ook maar. Deze idioot die jou een fucking tweede kans wilde geven, gaat naar huis. Naar zijn klotekind. Ik ben niet doof Senna. Perfecte moment! Fijn dat ik je nu volledig door heb. Ik wil je smoel nooit meer zien. Waag het niet me te bellen of appen. Als je me lastig valt, dan doe ik aangifte wegens mishandeling van Esma. Je bent een prutser. Gevoelloos." Zei ik. Ik moest dit gewoon horen. Dit moest zo zijn. Ik bedankte Rabia uit de bodem van mijn hart dat ze aanwezig was vanavond in hetzelfde restaurant en dat ik haar heb kunnen spreken. Als zij er niet was, zou ik weg gelopen zijn en dit monster toch een kans hebben gegeven. Dit moest ik gewoon horen! Senna keek weer droevig. Ik draaide me om en haalde mijn verlovingsring van me vinger. Voor haar neus, en met mijn rug naar haar toe terwijl ik liep, gooide ik het keihard op de grond, en het rolde zo een rioolput in. Precies waar het hoort! Tussen de ratten en muizen!
