1. #436
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  2. #437
    MVC Lid

    Reacties
    341
    19-12-2013

    Up up up laat haar samen met Youssef eindigen.

  3. #438
    MVC Lid

    Reacties
    238
    04-02-2005

    ja ze moet met hem eindigen
    Die bitch van Senna wil hem alleen voor het geld ze liegt

  4. #439
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Citaat Geplaatst door Morri Bekijk reactie
    hhhh
    Waarom moet je lachen?

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  5. #440
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Citaat Geplaatst door Sara-amira Bekijk reactie
    Up up up laat haar samen met Youssef eindigen.
    ❤ je weet hoe mijn verhalen aflopen hè je kan niet alles hebben... of wel.

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  6. #441
    MVC Lid

    Reacties
    341
    19-12-2013

    Deze keer wel hoop ik up up ik kan niet wachten op je vervolg

  7. #442
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Citaat Geplaatst door Sara-amira Bekijk reactie
    Deze keer wel hoop ik up up ik kan niet wachten op je vervolg
    Ik ben ermee bezig lieverd ❤❤❤

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  8. #443
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    "Papa.. waar denk je aan?". Zei Esma. Ik zat al minutenlang voor me uit te staren. Ik pakte haar op en zette haar op mijn schoot. "Papa is aan het nadenken liefje." Zei ik. Esma keek op. "Ik weet waarom! Voor mijn verjaardag papa, ik ben bijna jarig!". Zei ze opgewekt en helemaal dolblij. Ik keek op en kuste haar. "Je hebt helemaal gelijk! Ik dacht aan jou verjaardag!". Zei ik.. en loog ik zelfs. Ik dacht aan Senna. Aan Naima. Aan de hele shit toestand waarin ik zat. Weken later en mijn hoofd zat nog steeds vol van alles. Ik had de boel even laten rusten om alles op een rijtje te zetten. Esma was sinds de afwezigheid van Senna echt weer opgewekter. Maar... ik wilde Senna een kans geven. Die besluit heb ik gisteren genomen. Ik hoopte alleen dat ik geen spijt van deze beslissing zou krijgen. Ik keek haar aan en moest het haar vertellen. Ik wist amper hoe ik beginnen moest. Ik zuchte en keek haar aan. "Esma.. hoe zou je het vinden als Senna op jou feestje kwam. Senna heeft veeeel spijt en ze wil je dat persoonlijk komen zeggen." Zei ik voorzichtig. Esma keek me aan met droevige ogen. Ze wrikte zich los en keek me aan. "Zij is niet uitgenodigd!". Zei ze boos en liep weg. Ik keek haar na terwijl ze stampvoetend naar haar kamer ging en eigenlijk had ik deze reactie wel verwacht. Het is te snel ook. Ze moest het tijd geven.

    Ik stond op en pakte mijn mobiel. Ik zou Naima nog bellen. Ik moest haar gewoon bellen. Om excuses te maken. Wat zal ze wel van mij vinden! Ik zocht haar nummer op en drukte deze in Dit nummer is niet bereikbaar... Ik keek op en probeerde het weer.. en nogmaals maar telkens kreeg ik hetzelfde te horen. Ik ging naar whatsapp om haar te appen. Ik zocht haar naam, maar die was ook verdwenen. Mijn hart ging een beetje tekeer. Waar is haar nummer gebleven? Heeft ze mij geblokkeerd? Heeft ze een ander nummer? Na laatst, nam ik het haar niet kwalijk! Ik zocht nogmaals, maar ik heb niets gevonden. Ze was gewoon verdwenen uit mijn mobiel. Ik voelde mezelf een beetje benauwd worden en ging zitten en weer voor me uitkijken. Esma kwam naar beneden en keek me aan. "Ben je alweer aan het denken over mijn verjaardag?". Zei ze. Ik knikte en forceerde een glimlach, maar diep van binnen ging ik dood.

    De volgende dag bracht ik Esma naar school. Het zou een drukke dag worden, aangezien ik met een nieuwe project begonnen ben. Senna wilde vandaag afspreken om wéér haar excuses aan te bieden etc etc. Vergeven was moeilijk, maar ik wilde haar niet kwetsen door meteen nee te zeggen. Hoe hard ze dit ook verdiende! Gelukkig had ik voor Esma een goeie nanny gevonden. Dat ging hamdoulilah goed! Gelukkig kon zij af en toe bij zulke drukke dagen oppassen. Toen het eindelijk half 7 in de avond aantikte sloot ik mijn pc af en deed ik alles dicht. Senna was al aan het wachten in een restaurant waar we vaak samen aten. Eigenlijk niet zo'n slim idee, maar ze stond erop. Ik belde gauw de oppas en die zei dat alles goed ging. Esma kon niet stoppen met praten over haar verjaardag. Ik liep naar de auto en ging meteen naar het restaurant. Ik was zo moe eigenlijk dat ik meteen naar huis wilde rijden.

  9. #444
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Aangekomen bij het restaurant zag ik Senna zitten. Ze had kleding aan alsof ze elke moment naar een gala feest zou gaan. Ze leek anders. Haar gezicht wat zachter en ze glimlachte gelijk. "He.." Zei ze. Ik groette haar en ging meteen zitten. "Eh Senna.. ik kan niet lang blijven. De oppas moet ook zo naar huis, en ik heb nogal een lange dag gehad". Zei ik maar snel zodat ze terzake moest komen. Senna keek me aan en knikte. "Ok.. eh.. heb je al met Esma gesproken?". Vroeg ze. Ik knikte en bestelde uiteindelijk toch een cola voor mezelf en voor haar ook. "Ja.. ze wil het niet hebben. Het is ook te snel Senna. Ze is zaterdag jarig. Dit is nog allemaal vers. Ik hoop dat je het snapt." Zei ik. De ober kwam en zette de glazen neer. Ik bedankte en ze nam een slok. Een flinke ook nog. Waarschijnlijk was dit niet het antwoord waar ze op had gehoopt. Ze keek me aan en haar ogen werden vochtig. "Senna.. niet doen. Niet hier. Niet nu." Zei ik meteen. Ze knikte, maar het was te laat. Een traan rolde langs haar wang. "Senna.. dat ik hier zit is nogal wat. Ik ben blij voor jou dat je hulp hebt, maar ook ik heb tijd nodig. Ik kan mezelf en mijn dochter niet dwingen om je snel te vergeven. Het heeft tijd nodig. Dat snap je toch wel?". Zei ik. Ik was geïrriteerd door haar tranen. Ze wist dat ik daar niet tegen kon. Ineens hoorde ik een stem. Een bekende stem. Ik keek naar Senna die weer een slok nam en keek voorzichtig naar achteren. Een meisje gehuld in een hoofddoek die ik al vaker had gezien. Is dat niet de vriendin van Naima? Ze keek me ineens aan en herkende me ook. Maar ze keek gauw weg aangezien ze met haar man was. Naima was altijd zo blij als ze over deze dame begon. Het leken wel zusjes, zo op de manier hoe ze over haar praatte. Gauw keek ik weg en Senna keek me aan. "Ken je haar?" Zei ze. Ineens was haar blik bloed serieus. Ik schudde mijn hoofd. "Ik dacht dat ik haar ergens van kende, maar dat is niet zo". Loog ik maar. Senna knikte. "Ok.. Senna. Ik moet er nu echt vandoor." Zei ik. "Nee.. wacht wacht.. Youssef." Zei ze ineens. Ik keek haar aan. "Ja.." vroeg ik. "Ik wil weer naar huis. Zodra ik thuis ben met jou zal Esma het me sneller vergeven, alsjeblieft." Zei ze. Ik keek haar vaag aan. Meende ze dit? Ze was gek! Ik keek haar aan en knikte alleen. "Ik zal er over nadenken". Zei ik. Ze knikte en ik stond op. "Kun je mij een lift geven naar huis? Ik crash nu bij een vriendin." Zei ze. Ik keek haar aan. "Sorry Senna, maar nee." Zei ik. Ze keek me verward aan en weer droevig. Ik weet niet welke spelletje ze probeerde te spelen, maar voor haar leek alles normaal! Alsof er niets aan de hand is. Ik hoorde de dame achter mij lachen en schuiven met haar stoel. Gauw stond ik op en zei Senna, die verbijsterd keek omdat ik haar geen lift wilde geven, gedag.

    Ik liep achter de dame die waarschijnlijk naar de wc moest. Ik moest het haar gewoon vragen. Mijn gedachten hadden het goed. Ze ging het hoekje om en ik liep daar ook naartoe. Gelukkig waren we beiden uit zicht. "He.. Rabia toch?". Zei ik. De dame draaide zich om en schrok een beetje. "Hoi.. ja klopt." Ze glimachte een beetje. "Sorry dat ik je zo overval. Ik wilde gewoon weten hoe het met Naima ging. Ik heb haar zelf proberen te bellen, maar ik kreeg geen gehoor. Is alles goed met haar?". Zei ik, en ik probeerde het luchtig te houden. Rabia glimachte. "Jou ken ik nog wel. Naima had het vaak over je." Zei ze. Ik keek haar aan. "Echt.. waar?". Zei ik. Ze knikte. "Maar Naima.. hmm wanneer heb je haar gebeld zei je?". Vroeg Rabia. "Eh.. gisteren nog! Ik eh heb haar geprobeerd te appen, maar ze was verdwenen uit mijn lijst." Zei ik. Rabia keek me serieus aan. "Dat kan kloppen. Naima is afgelopen zaterdag naar Marokko gegaan" Zei ze. Ik keek op. "Ohh echt.. ja.. ok." Zei ik. Ik was nogal in de war. Voor zover ik mij kan herinneren blijft je nummer dan gewoon aanwezig. Rabia knikte en keek ernstig. "Ik ga haar echt missen! Ze was als een zus voor me! Lief dat je naar haar vraagt, maar moet ik iets doorgeven?". Zei Rabia. Ik keek haar aan. Dat was een goeie vraag, maar het liefst wilde ik haar natuurlijk zelf spreken. "Eh nee.. nee. Shokran. Weet je ongeveer wanneer ze terug komt?". Zei ik. Rabia keek me verward aan. "Oh.. nee. Ze komt niet terug. Naima is voorgoed vertrokken uit Nederland." Zei Rabia. Ik keek haar aan en het was net alsof je een mes in mijn hart stak. Naima voorgoed naar Marokko??? Mijn hart bonkte in mijn keel. "Ik ga nu echt naar de wc. Fijne avond!". Zei rabia met een glimach. Ik knikte en draaide me om. Mijn hemel.. Naima.. ik kon mijn oren niet geloven. Ik ging de deur uit en zag Senna ook buiten staan. Ik ontweek haar snel, want ze zat toch te praten aan de telefoon. En ineens hoorde ik mijn naam vallen. Ik bleef stilstaan. En wat ik toen hoorde... saf. Het was bevestigd. Dat klote kind doet moeilijk! En Youssef ook man.. Ik draaide me om en liep naar haar toe. Ineens deed ze haar mobiel weg en keek ze me aan. "He.. heb je je bedacht? Kan je me toch brengen?". Zei ze. Ze wist amper dat ik het gehoord had. Ik was gebroken. Naima was voorgoed uit beeld en deze heks.. "Je mag je gesprek afmaken Senna." Zei ik. Ze schudde haar hoofd en zette brutaal nog een stap naar voren. "Nee.. nee totaal niet belangrijk joh!". Ik schudde mijn hoofd. "Je bent echt.. een kreng. Een bitch." Zei ik. Senna keek me ineens verward aan. "Wat.. wat bedoel je?". Ik glimlachte. "Niks. Laat ook maar. Deze idioot die jou een fucking tweede kans wilde geven, gaat naar huis. Naar zijn klotekind. Ik ben niet doof Senna. Perfecte moment! Fijn dat ik je nu volledig door heb. Ik wil je smoel nooit meer zien. Waag het niet me te bellen of appen. Als je me lastig valt, dan doe ik aangifte wegens mishandeling van Esma. Je bent een prutser. Gevoelloos." Zei ik. Ik moest dit gewoon horen. Dit moest zo zijn. Ik bedankte Rabia uit de bodem van mijn hart dat ze aanwezig was vanavond in hetzelfde restaurant en dat ik haar heb kunnen spreken. Als zij er niet was, zou ik weg gelopen zijn en dit monster toch een kans hebben gegeven. Dit moest ik gewoon horen! Senna keek weer droevig. Ik draaide me om en haalde mijn verlovingsring van me vinger. Voor haar neus, en met mijn rug naar haar toe terwijl ik liep, gooide ik het keihard op de grond, en het rolde zo een rioolput in. Precies waar het hoort! Tussen de ratten en muizen!

  10. #445
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    "Mama.. schiet op!! Papa wacht al de hele tijd!!" Gilde ik zowat. Mijn moeder drukte haar koffer dicht en iedereen was al aan het wachten. Ik was helemaal op van de zenuwen. Vandaag zou ik aan een nieuwe hoofdstuk beginnen in mijn leven. Ik heb weken gehad om over mijn beslissing na te denken, maar ik was vast beraden. Ik had al een plan in mijn hoofd en wilde gewoon weg hier. Rabia kwam naar binnen en ik voelde haar armen om me heen. "Kan ik je nog overhalen Naima?? Pleaseee". Zei ze. Ik glimlachte. "Nee!". Zei ik lacherig. Mijn moeder kwam naar beneden en uiteindelijk stopte we alles wat we nodig hadden in de auto. Over drie uur zouden we vliegen en pa was helemaal gestrest. Maar eindelijk, we zaten in de auto en alles was in feite opgezegd. De huur en alle andere vaste lasten. Kortom. Een dikke vette punt achter Nederland voor ons drieën. Onderweg moest mijn moeder huilen. "Wat is er mama? Nu al heimwee?". Zei ik. Mijn moeder schudde haar hoofd. "Ik ben zo dankbaar dat je mee gaat. En ik ga de kleinkinderen wel missen, en iedereen.". Zei ze. Ik keek haar aan en knikte. "Ik ga die bengels ook missen". In feite zag ik ze al heel weinig. Hamid en Ilyas woonde niet zo erg in de buurt dus zag ik ze amper. Maar hoe dan ook het bleven de liefste nichtjes en neefjes ever! Dus ja, ook ik ging een potje mee janken.

    Op het vliegveld aangekomen was de bom gebarsten. Jamila en Faiza huilde hun ogen kapot. Mijn broers leken met twee kleine kinderen die huilde voor een lolly. De kleinkinderen rende door elkaar heen. Ze snapte er totaal niks van. En Rabia huilde zachtjes. "Denk aan onze plan lieverd!". Zei ik tegen haar. Ze knikte en omhelsde me. Rabia zou vaak naar Marokko komen, omdat haar ouders daar ook woonde. Haar man, Ghalid kwam van een stadje dichtbij die van ons. En ook zijn ouders zijn terug geëmigreerd naar Marokko. Dus hoe ideaal??

    We moesten door naar de douane en iedereen huilde. Ik zwaaide en dacht ineens aan hem, Youssef. Ik wens je alle geluk, lieve Youssef met veel broertjes of zusjes voor je mooie meisje. zei ik stilletjes in gedachten. Ik glimlachte en liep achter mijn ouders. En toen was het moment daar. Ik zat in het vliegtuig en alles werd kleiner en kleiner. Nederland is zo vreselijk klein van boven. Het stelde niets voor. Niets! En met de tijd dat we naar Marokko vlogen werd alles groter en hoger. Prachtige vlaktes en gebergte. Toen we boven Marokko vlogen voelde ik een bepaalde rust. Mijn Allah, ik kan het amper beschrijven! We landde in de avond en na een uurtje of twee rijden kwamen we thuis aan. Ik keek naar onze huis en gaf mijn vader vette gelijk. Hoe kun je van zoiets moois maar er één keer per jaar van genieten? Alleen in de zomer vakantie? Dit is voor elke dag! Dit is thuis. Ik rook de geur van chwa! Het was Februari en ik rook de zomer gewoon! Ik moest lachen en sloeg een arm om mijn vader en moeder. "Niet zo treuzelen oudjes. Jallah we moeten nog uitpakken!". Zei ik plagerig. Pa lachte hard en ma porde mij in mijn zij. We hadden een huurauto genomen totdat we een fatsoenlijk auto hier zou kopen of laten invoeren. Hamid zou dat nog regelen. Ik legde alles neer voor de deur en ma en pa tilde alles de trap op. Ik liet ze nog zweten ook, grinnikte ik gemeen. "Safi benti was dat het?". Zei pa half in het zweet. Ik knikte en pakte mijn tas uiteindelijk. Ik liep het trapje op van de voordeur en hoorde "Selaam" van achteren. Ik draaide me om en een man, met een prachtig glimlach en een olijfkleurige, getinte huid glimlachte naar mij en liep verder. Ik groette terug en deed de deur dicht. Marokko is lang niet zo gek..

  11. #446
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Veeeeel lees plezier

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  12. #447
    MVC Lid

    Reacties
    3.620
    31-07-2019

    Citaat Geplaatst door pureglossy Bekijk reactie
    Veeeeel lees plezier
    Dank je!
    Married and children!

  13. #448
    MVC Lid

    Reacties
    238
    04-02-2005

    Zo eindelijk is hij wakker geschud
    En nu op zoek naar Naima ahahhahahaah

  14. #449
    MVC Lid

    Reacties
    341
    19-12-2013

    Je hebt helemaal gelijk hij moet nu Naima gaan zoeken en het met haar goed maken up up

  15. #450
    Alhamdoulillah.

    Reacties
    378
    04-05-2012

    Up