Thuis aangekomen trok ik meteen mijn pyjama aan en dacht ik aan de woorden van Youssef. Ik hoopte echt dat hij het zou bespreken met Senna! Stel je voor dat ze een keertje langs komt en mij daar zou aantreffen! Dan waren de rapen gaar! Ik veegde de lichte make up weg en ik hoorde mama's stem van beneden. Snel liep ik naar haar toe en hielp haar met wat koekjes in de dienblad te zetten. "Gaat dit allemaal mee, mama?". Ik keek op de tafel en zag allemaal lekkernijen. Mijn moeder knikte. Je vader komt er zo aan en dan vertrekken we onmiddellijk. Ma had me al gisteren op de hoogte gehouden dat we vandaag bij Hamid waren uitgenodigd. Zijn jongste zoontje Amir is onlangs besneden en vandaag houden ze een kleine etentje. Ik hielp gauw met alles inpakken, ging douchen en pakte een witte, luchtige jurk. Ik heb echt nog nooit zo'n zomer mee gemaakt als dit jaar! Het bleef weken warm! Gauw föhnde ik mijn haren droog en maakte er een speelse knotje van. Het was kort dus een geweldige kapsel kon ik er toch niet van maken. Ik trok mijn kleren aan en liep naar beneden. Pa was al aangekomen en gauw hielp ik hem door zijn kleding aan te geven. Eindelijk na de afgesproken half uur, zaten we dus na een dik een uur in de auto. Marokkaanse afspraken zei pa nog lacherig. Ik hield een bord koekjes vast en moest glimlachen. Dit was het! Gewoon zoals vanouds! Mijn moeder keek naar achteren en lachte. "Waarom lach je?". Zei ze. Ik tilde mijn schouders op en zei niets. "Hoe was je eerste werkdag gegaan vandaag?". Vroeg pa. Ik zei dat het goed ging en dat ik een contract van 28 uurtjes kreeg. Het was simpel maar secuur werk. "Ah dan hebben ze een mooie aan jou, je bent pietje precies!". Zei pa. Ik glimlachte en pa vervolgde zijn weg. In de auto klonk de stem van Sudais en ik rilde van binnen. Nee, ik moest huilen. Dat had ik laatst heel vaak. Steeds als ik de Qoran hoorde kreeg ik een brok in mijn keel en moest ik huilen. Ineens besefte ik me iets. Iets wat ik altijd al hebben willen doen. Iets wat ik en Rabia altijd deden. Althans zij bij mij, want zij droeg hem al. Maar dat komt wel in sha Allah. Ik was blij, gezegend dat Allah mij tal aan deze beproevingen gegeven heeft. En toch ben ik er nog. Elke mens zou zich waarschijnlijk Allaystar iets aangedaan hebben, maar Allah heeft mij onwijs veel geduld gegeven. Ik sloot mijn ogen en luisterde naar de prachtige stem die mijn hart en lichaam deed sidderen.
ik had speciaal voor haar avondje een mooie groene lange jurk gekocht en we hebben haar een onvergetelijke avond vol dans, izran, muziek, en plezier gegeven! En vandaag was haar dag! De dag waar ze zo naar uitkeek. Gauw stapte ik uit bed en keek op de wekker. 08:00 uur! Ik moest binnen een uur douchen, bidden, mijn jurk ophalen, schoenen meenemen en naar Rabia toe. Daar zou ik ook opgemaakt worden. Haar zusje Karima en ik waren haar bruidsmeisjes. Ik kuste mijn moeder gedag en zei haar straks in de zaal te zien. Hamid en Ilyas en hun vrouwen zouden ook komen. Immers Rabia is echt familie geworden en iedereen van mijn familie was en is dol op haar! Ik pakte de tram en vloekte binnensmonds dat ik gauw eens aan de rijlessen moest! Ik werkte nu een week bij Youssef en dat ging supergoed. Soms zag ik hem helemaal niet. Dan was hij het pand uit voor opdrachten en projecten en als ik hem zag was het na mijn dienst als ik weg ging. Met mijn salaris zou ik echt serieus eens rijlessen moeten boeken! Ik ging naar het huis van Rabia en die was al buiten mooi versierd met een ballonnenboog en bloemen. Ik belde aan en onmiddellijk werd er open gedaan door haar moeder. Ze keek me aan en pakte mij vast. "Naima.. naimaa djelie!! Waar is je moeder??". Vroeg ze meteen. Ik zei haar dat ze straks naar de zaal komt en dat ze zeker aanwezig zal zijn. Ze pakte mijn hand en knikte. "Rabia is boven, ze is zenuwachtig. Wellicht kun jij haar tot bedaren brengen." Zei ze. Ik knikte en liep naar de kamer. Ik klopte aan en Rabia zat in de visagie stoel en de ziana was lekker bezig. Ze huilde toen ze mij zag en eigenlijk liet ik ze ook rollen. De ziana tilde haar kin omhoog zodat de tranen binnen bleven. "Alles komt goed, lieverd, dit is jou dag!". Ze knikte en kneep in mijn hand. In de hoek stond haar bruidsjurk en mijn Allah, wat een prachtig kleed! Na een uur was ze klaar en hoorde we de dakka al beneden bij de voordeur. "Geef je hand, ik help je naar beneden." Zei ik. Ik tilde mijn nude/roze achtig jurk op en de ziana had mij en Karima ook gedaan. We zagen er onwijs anders uit!!! We nestelde Rabia in de huiskamer en er zaten al nichten en tantes binnen. En toen... toen kwam hij. Ghalid. Hij liep naar haar toe, tipte de sluier iets omhoog en kuste lang haar voorhoofd. Hind, karima en ik keken elkaar aan en we huilden tranen met tuiten. Het was gewoon te schattig!!! Daarna verliet ze haar huis. Ze veruilde haar veilige haven, voor een betere. Vanaf vandaag zal ze als getrouwde vrouw door het leven gaan met de man van wie ze houdt en hij van haar. Voor eeuwig verbonden. Ze kijken elkaar even aan en giechelden. Rabia draaide zich even om en hield de hand van haar vader vast en kuste haar moeder op de wang en veegde de lipstick weg. Een moment die je als ouder mee moet maken, maar ook als dochter. Hij hield haar hand stevig vast toen hij zag dat ze het moeilijk had en toen liepen ze samen de trap af. Op naar de zaal waar hen een feestelijke ontvangst stond af te wachten..... ❤
Geplaatst door hhv 
