Doodse stilte.

[Emiras]

Niet allemaal tugelijkkk

Haha ik ga stuk. Ik ben echt druk bezig deze dagen.

Maar ik ga het proberen

[pureglossy]

Haha ik ga stuk. Ik ben echt druk bezig deze dagen.

Maar ik ga het proberen

HAHAHAHHAHAHAHAHUAHAHAHAHA

wilieeee ik ga helemaal stuk!!

Emiras je bent geweldig!

[Masylia-]

Oh nee ik vind dit tbh vreselijk, foto's plaatsen van personages tijdens een verhaal

[pureglossy]

Ik zal een mega vervolg plaatsen. Sorry als het daarom iets rustiger is

[pureglossy]

Oh nee ik vind dit tbh vreselijk, foto's plaatsen van personages tijdens een verhaal

Ik moet er altijd om lachen! bij mijn vorige verhaal had ik het ook gevraagd en ik ging letterlijk stukkkk

[pureglossy]

Ik bleef maar kijken naar de joekel van een steen wat Senna vol blijdschap en trots liet zien. Youssef lachte breeduit en hield haar vast. Ik voelde een soort jaloezie opkomen. Ze waren allebei ongelooflijk knap dus een prachtige match, maar ze.. ze was qua innerlijk totaal niets voor hem. Ik tikte de afbeelding weg en borg mijn telefoon op. Ik keek naar mijn moeder die aandachtig de uitnodigingskaart van Rabia las. Ze legde het weg en keek me aan. "Gaat het met je? Wil je wat eten? Drinken?". Zei ze. Ik glimlachte en schudde van niet. Ik stond op en ging naast haar zitten. Ik voelde me ineens rustig. Op de één of andere manier kon ik het niet verklaren, maar moest er altijd ergens een verklaring voor zijn? Dit is mijn moeder. Geboren en getogen in Marokko. Getrouwd op haar twintigste met papa. Ze is zoals je het kunt noemen met de ouderwetse stempel opgevoed. Oma, haar moeder is op 15 jarige leeftijd getrouwd met opa. Mijn vader daarentegen is vrijer, moderner, liefelijker. Handelde mijn moeder uit angst die tijd? Zou haar moeder haar ook op deze manier behandeld hebben zoals mama mij had behandeld? Of wellicht erger? Ik zag de rimpels op haar voorhoofd en spijt in haar ogen. Ja,.. geen enkele moeder anno nu, en vooral in dit land zou haar dochter deze nare streek aandoen. Een actie uit wanhoop, en angst wat uiteindelijk in verlies is opgegaan. Alleen maar verdriet en verlies. Ik legde mijn armen om haar heen en ze was stokstijf van verbazing. Ik kuste haar op haar wang en ik proefde een traan die langs weg glipte. "Ik hou van je mama". Zei ik. Ze hield me vast alsof ze mij never, nooit wilde loslaten. Een harde, stevige knuffel die ik door de jaren heen gemist had. "Laat me je mooie jurk zien, mijn knappe kind." Zei ze. Snel haalde ik mijn mobiel en liet het haar zien. Haar ogen werden groot en ze keek met trots en tevredenheid. Ik had haar waarschijnlijk allang al vergeven...

Ik had afgesproken met Hind twee dagen later om de vrijgezellen feestje van Rabia door te nemen. Hind hield mij op de hoogte en uiteindelijk kwamen we eruit. Het was zomer, lekker warm en binnen zitten was gewoon te heet. Ik wist dat Rabia een bloedhekel aan hoogte had. Ze had meskina vette hoogtevrees! En wat is nou ideaal om haar lekker voor haar bruiloft van die angst af te laten komen? Bungee jumpen! Hind en ik gierden het uit en we namen alles door. Ten eerste, het was in een andere stad. Dus ik moest haar overhalen iets te gaan ophalen of doen in die stad. Ik moest daarom gauw iets bedenken. Daarna zouden we met het groepje naar een restaurant gaan en werd daar alles al geregeld qua aankleding. Ik kon niet wachten!

"Rabia?". Zei ik toen ze die avond opnam. "He Naima.. hoe is ie??". Ik antwoorde dat het goed ging en vroeg haar of ze me zaterdag naar Den Haag kon rijden. "Huh den haag? Wat heb je daar te zoeken schat?". Zei ik. "Oh.. pff ja ik weet het. Ik moet even van pa iets ophalen bij zijn neef. Pa kan die dag zelf niet en hij vroeg of ik met de trein kon gaan...". Zei ik één en al liegend. Het was dat Rabia hier niet voor me neus stond anders kon ze zo me liegende smoel aflezen. "Ohh ja natuurlijk! Eh hoe laat wilde je langs gaan?". Vroeg ze. "Eh kan je langskomen om twee uur?". Vroeg ik. Ze ging akkoord en we hingen op. Arme Rabia, niet wetende dat pa niet eens een neef heeft wonen in Den Haag. Wat een gemene zet van mij meskina. Ik appte Hind dat het gelukt was en gauw ging ik naar naar mijn kamer. Even checken of ik iets nog leuks had om aan te doen voor haar vrijgezellenfeest. Ik keek in de kast en werd alleen geconfronteerd met de kleren die ik voor die rot Adil had aangeschaft. Gauw plukte ik be3da die kleren eruit en die zou ik nog op de brandstapel gooien. Tenminste die jeans kocht ik al voordat ik die lapzwans leerde kennen dus haalde ik hem eruit. Ok, focus! Ik haalde er een lichtroze, satijnen blousje uit en een witte pantalon broek met wijde pijpen. Ik keek naar mijn schoenen en haalde de pumps eruit die ik gehaald had laatst. Ik bekeek mezelf en zag dat ik flinke uitgroei had. No way dat ik als Aicha Kendisha op de vrijgezellenfeest van mijn beste vriendin zou verschijnen! Gauw liep ik de kamer uit en pakte mijn jas. "Mama ik kom zo!". Zei ik. Ma knikte en ging verder met telefoneren. Gauw pakte ik de bus en ging ik naar de kapper waar ik mijn haren heb laten doen. Het meisje herkende me meteen en zei dat ik plaats mocht nemen. Dat deed ik en ze verfde mijn haar dit keer bruin. Ze knipte mijn haar weer mooi in een boblijn en knikte met haar gezicht. "Bruin staat je veel beter!". Zei ze. Ik glimlachte en betaalde haar. Onderweg naar huis stapte ik uit om een cadeau te kopen voor Rabia. Ik wilde iets speciaal geven, maar ik wist niet wat. Ik liep naar een lingerie zaak en keek even naar de lingerie die ze daar hadden. Supermooi en elegant. Ineens hoorde ik een stem achter mij en die kwam me verdomd bekend voor. Ik draaide me om en zag Senna staan met een andere dame. Ze lachte en kletsten de hele tijd. Gauw zocht ik een leuke setje uit en pakte nog een leuke badjas en pantoffels erbij en ging naar de kassa. Ik rekende af en ik zag dat senna ook in de rij stond. Ik was haar opgevallen want ze fluisterde al iets in de oren van het meisje met haar. Ineens zag ik hem. Youssef. Hij speelde met Esma en kietelde haar. Ik wilde hem niet onder ogen komen en wilde ergens anders gaan lopen maar ik moest nu eenmaal die kant op. Ineens hoorde ik Esma. "Nanaaaa!". Zei ze hardop. Herkende ze mij gewoon? Ze kwam naar me toe rennen en gaf me een stevige knuffel. Ik aaide haar over haar hoofd en Youssef kwam mijn kant op lopen. Ik keek naar Esma. Dit.. dit ga ik dus nooit meer meemaken. Mijn eigen kind. Een dochter of zoon. Mijn ogen begonnen vochtig te worden, maar algauw herstelde ik dit. "He.. Naima! Hoe gaat het?". Vroeg hij. Ik knikte en zei dat het goed ging. Ik vroeg hoe het met hem ging en hij antwoorde ook dat het goed ging. "Ben je aan het shoppen?". Zei hij. Ik keek naar mijn tasje waarop je letterlijk kon zien dat het van een lingerie zaak was. "Eh ja.. haha. Rabia.. die heb je al een keer gezien gaat volgende week trouwen. Ik ben eh.. een cadeau aan het halen voor haar." Zei ik. Youssef knikte. "Gefeliciteerd met je vriendin." Zei hij. Ik merkte dat hij een beetje rood was. "Eh gefeliciteert met jullie verloving?". Zei ik zachtjes en voorzichtig. "Sorry, ik ben je niet aan het stalken hoor, maar ik kon niet om die foto heen." Zei ik. "Jaa... eh dank je wel. Senna wilde mijn foto veranderen en... maar goed shokran!". Zei hij. Ik knikte en Esma keek me nog steeds aan met haar grote bruine ogen. "Kom een keer langs!". Zei hij. Het was alsof hij er wanhopig om vroeg. Ik keek hem aan en knikte. "Is goed, in sha Allah..". Zei ik. "Heey Naima.." hoorde ik achter mij. Senna kwam de winkel uit met dat meisje en groette haar terug. "Zoo even de boel spannend maken voor vanavond?". Zei ze terwijl ze aan mijn tasje knikte. Youssef keek weg en geneerde zich dood. "Eh.. nee." Zei ik met rode wangen. Youssef kneep zijn ogen dicht en maakte aanstalten om weg te gaan. "Je hebt je blonde haren ingeruild voor bruin. Beter.. dat blond stond je nogal.. slettig". Zei ze. Ik keek haar aan en ik hoorde hoe Youssef binnensmonds vloekte. Ik keek haar aan en naar Esma. "Esma staat hier.. dat zegt je toch niet?". Zei ik. Senna keek me ineens aan. Youssef keek naar mij en zijn ogen keken droevig. "Senna.. inderdaad. Esma staat hier. Let op je taalgebruik". Zei hij. Senna keek hem aan en naar haar vriendin waarop ze hard lachte. "Sorry hoor..". Zei ze totaal niet gemeend. Ik rolde met mijn ogen en gaf Esma een kusje. "Ik zie je gauw in sha Allah!". Zei ik. Ze glimlachte en keek sipjes. Ik draaide me om naar Senna. "Gefeliciteerd met de verloving". Zei ik. Ze rolde met haar ogen en er kon amper een bedankje vanaf. Ik keek naar Youssef en zei hem ook gedag. "Succes met het regelen van de bruiloft". Zei ik. Youssef glimlachte en ik voelde de hatelijke ogen van Senna in mijn rug branden...

[pureglossy]

Mijn telefoon ging twee dagen later constant over. Pffff Rabia geduld abnedamm dacht ik in mijzelf. Gauw stak ik mijn voeten in de pumps en bekeek mezelf in de spiegel. Ik bracht snel wat eyeliner aan en een nude achtig lipstick. Zo done! Ik nam gauw op en Rabia hing op dat moment op. Snel liep ik naar de keuken en kuste mijn vader en moeder gedag. "Bentii.. beleti!". Zei mijn moeder. Gauw haalde ze iets uit de keukenkast en drukte een cadeaukaart achtig iets in mijn handen. "Geef deze aan Rabia voor haar feestje, namens jou vader en mij! We wisten niet wat we moesten halen, maar hiermee kan ze iets halen wat ze leuk vind". Zei mijn moeder. Ik keek op de kaart en zag een nogal gulle bedrag. "Shokran mama, echt lief van jullie!". Mijn moeder schudde mijn hoofd. "Rabia.. is onderhand een bonus dochter van ons geworden. Doe haar de groeten en geniet ervan". Zei ma. Ik kuste haar gedag en liep de deur uit. Gelukkig had ik aan Hind mijn cadeau gegeven dus gauw steekte ik de kaart in mijn tasje. Ik stapte in de auto en Rabia keek me aan. "Sorry Rabia.. echt ik werd opgehouden!". Zei ik met een sip gezicht. Rabia keek me aan. "Nou, daar gaat het mij niet om. Maar je ziet er verdomd goed uit voor iemand die iets moet ophalen bij haar oom haha". Zei ze. Ik keek haar aan en wist even niet wat ik zeggen moest.. "eh.. ja je weet maar niet wie je tegen komt he.." Zei ik maar. Rabia keek me aan en barste in lachen uit. "Je hebt helemaal gelijk!". Zei ze. En hoppa we gingen richting Den Haag!

"Ewa waar woont die oom van jou?". Zei Rabia nadat we arriveerde. Ik keek om me heen en keek op mijn mobiel. Hind appte mij dat ze daar al waren namelijk. "Uhmm rechtdoor zie ik hier staan". Loog ik weer. "Aan de kust?" Zei rabia opgewekt. Ik knikte en keek weg. Wat was ik een vre-se-lijke leugenaar! "Hmm heerlijk, aan de kust wonen lijkt me zo rustgevend en heerlijk!". Zei ze. Ik knikte en ze reed rechtdoor. We parkeerden uiteindelijk en ik pakte zogenaamd mijn mobiel en nam afstand van Rabia. "Hallo 3emi? Selaamoe3alaikom, labas? Ik ben er al, ik ben er over een minuut of vijf in sha Allah". Ik werd even stil. "Oh wollah? Ohh... ma3liesh 3emi ik wacht wel even. Waga.. waga..tot zo." Zei ik. Rabia keek me aan. "Ewa?". Zei ze. "Pfff mijn oom.. ik doe hem wat! Hij is nog niet thuis en zijn vrouw en kids ook niet. Dus niemand kan voor ons de deur openen. Hij is pas over een kwartier thuis. Hij woont daar". En ik wees een random huis aan. Ik stikte zowat in mijn leugens en werd wat rood. Rabia keek naar het huis. "Wollah.. die man heeft geluk. Een uizicht van jewelste heeft hij!". Zei ze. Ik moest even lachen en liet dit niet merken. Ze trapte er wel in namelijk. Eén of andere Joost of Anita die daar woonde en zij dacht mijn oom meskina. "Weet je Rabia.. we moeten toch even wachten. Laten we wat gaan drinken, het is warm en ik heb het echt warm". Zei ik zogenaamd dorstig en moe. "Maar straks komt hij iets eerder?". Zei Rabia. Ik keek weer naar het huis zogenaamd en weer naar Rabia. "Jallah, dan belt hij me wel. Kom we gaan daar wel wat drinken". Ik wees een willekeurige restaurantje aan en ik wist dat de meiden daarachter zich verscholen. Rabia knikte uiteindelijk en we liepen die richting. We liepen.. en liepen.. totdat iedereen tevoorschijn kwam, of althans sprong! SURPRISE!!!! Rabia schrok zich wezenloos en hield haar handen voor haar mond. "Omg!!!". Zei ze totaal van de kaart en totaal verrast. Hind kwam naar ons toe en kuste en knuffelde ons. "Welkom op je vrijgezellenfeest schat!". Zeiden we tegelijk. Rabia sloeg me met haar tas en iedereen kwam om haar heen staan. Vriendinnen, nog een zus van Ghalid, twee nichten en ik. "Nou Rabia, ik hoop dat je ons niet gaat verzuipen in die zee.. want je gaat zo de lucht in!". Zei ik. Rabia keek me aan. "Wat... bedoel je?". We keken allemaal naar de plek waar je kan bungee jumpen. Rabia trok wit weg en keek ons allemaal aan en ging naar achteren lopen. "Ohhh helll no!!!" Zei ze en ze nam de benen. Iedereen ging achter haar aan maar uiteindelijk moest ze er echt aan gaan geloven.

[pureglossy]

Hoe dan ook, het was een topdag om nooit te vergeten. Rabia was compleet verrast en ik voelde me weer écht de oude Naima. Hamdoulilah! Inmiddels was het al behoorlijk laat en reden we terug naar de hoofdstad. Rabia zette mij en Hind af en ik omhelsde haar gedag. "Morgen kom ik even langs". Beloofde ik haar. Ze knikte en ik liep meteen door naar huis. Pa en ma waren nog tv kijken en mijn moeder wilde weten hoe het gegaan is vandaag. Ik vertelde haar alles en mijn vader keek me aan en lag in een deuk. "Een neef in den haag? Waga ah mosiba". Zei pa plagerig. Ik bleef lekker chillen met mijn ouders en maakte een heerlijke pot muntthee. Ik kreeg wat berichten binnen op mijn telefoon en bekeek ze even. Eentje van Rabia die me onwijs bedankte voor deze mooie dag en eentje van Youssef. Ik opende het appje. Goedenavond, Naima.. het spijt me ontzettend van vandaag. Senna had dat nooit mogen zeggen. Je zag er goed uit! Esma wil je graag nog een keertje zien. Ze heeft het voortdurend over jou. Je bent altijd welkom! Ik bleef naar het appje kijken en wilde antwoorden. Maar eerlijk gezegd hield iets mij tegen. Youssef is echt een lieve, wijze man en Esma is een dotje. Maar.. ik wilde me er niet in mengen. Senna had vanaf dag één al de pik op mij en ik wilde geen stoorzender in hun leven zijn. Ik dacht meteen aan één persoon en schaamde me kapot dat ik diegene nooit meer heb gebeld!

Gauw stond ik op en ging ik naar mijn kamer. De telefoon ging over en dat verbaasde me enorm! "Selaamoe3alaikom chkoun?". Hoorde ik haar zeggen. Ik trilde een beetje, maar herpakte mijzelf. "Jamila?" Vroeg ik. "Oui ana Jamila". Ik glimlachte en ging in het Arabisch verder. "Ik ben het Naima..". Het werd even stil. "Naima??!! Ya rabi.. hoe gaat het met je? Ik dacht dat je me nooit zou bellen!". Ik lachte en vertelde haar tja.. eigenlijk alles. Jamila luisterde aandachtig. "Wat erg! We wisten wel dat je het baby'tje verloren had lieve Naima, maar wollah ik had amper je nummer om je te bellen.. smehlie bezafff". Zei ze in tranen. "Nee joh Jamila, daar kan jij niets aan doen. Ik heb me terug getrokken en eigenlijk wilde ik alleen het rouwen zelf verwerken. Alleen ik besef me dat, dat ook niet een goede keuze is geweest." Antwoorde ik. "En.. hoe gaat het met jou Jamila??". Vroeg ik. "Wil je dat echt weten?? Als ik je het vertel dan lach je mij uit eh Naima!". Zei ze. "Eleee hschoema! Jallah vertel!". Zei ik. Het bleef even stil. "Ik ben getrouwd met Said!". Zei ze half giechelend. Ik trok mijn wenkbrauwen omhoog. "Wesh Said van de gasflessen?". Vroeg ik. "Ayehh Said van de gasflessen. Hahaha". Zei Jamila. "Wajoww mabrok Jamila! Mabrok en zo leuk! Jullie zijn een leuke stel bij elkaar maschAllah!" Zei ik. En dat meende ik echt oprecht! "Shokran Naima.. in de eerste maanden was het moeilijk. Toen moesten we bij zijn moeder wonen, maar nu hebben we een eigen huisje hamdoulilah! En said heeft nu een eigen winkeltje waar hij gasflessen natuurlijk verkoopt en vult. En autobanden, auto accessoires.. moehim het loopt en er staat elke avond brood op de tafel, dat is belangrijk!". Zei ze. Wat was dit toch een wijs kind maschAllah! De hele familie van Abdel daar had ik geen contact mee, ja Malik maar daarvan kreeg ik een oplawaai van z'n vrouw. Maar Jamila.. het is een prachtmens. "Hamdoulilah Jamila.. dat is het belangrijkst! Hoe gaat het trouwens met je oma?". Vroeg ik. Het was even stil. "Naima... mijn oma is kort na jou vertrek overleden aan een hartstilstand." Zei ze. Voor even kreeg ik weer zo'n vervelende black out. "Wat.. wat zeg je?". Vroeg ik. Wat een vraag! Waarom stellen we deze vragen bij zoiets? Alsof je het nog een keer bevestigd moet krijgen ofzo dat iemand overleden was. "Het is zo Naima.. een maand daarna. Maar Naima, oma had last van haar hart. Ze.. vond het erg toen je vertrok, maar ze begreep het heel goed zei ze tegen mij. Met het geld wat je me gaf heb ik voor haar graf een grafsteen laten maken. Moge Allah jou rijkelijk daarvoor belonen." Zei ze. Mijn ogen werden echt vochtig en een traan ontglipte. "Meskina.. Allahirhamha..". Zei ik bedwelmd in tranen die nu maar stroomden. "Naima.. ze was gek op je! Wollah.. al heeft ze je kort leren kennen, ze was echt gek op je! En trouwens ze heeft de vrouw van mijn oom, jou schoonma een opdonder gegeven. Ik denk dat, dat die hart heeft getriggerd! Ze was zo boos op hun allemaal! Fahima.. Marwa.. moehim iedereen. Maar ze is heen gegaan nu, op vrijdag na het fadjr gebed maschAllah!". Zei Jamila. Mijn ogen traanden nog meer en ik zag hadja Rkia al helemaal voor me. Wat een wereldvrouw. En totaal niet zoals het andere gespuis. Lief en zorgzaam en totale rust! Ik dacht na of ik iets over Mouna moest vragen, maar Jamila was me al voor. "Mouna.. die woont nu in Europa. Ik weet niet welke slachtoffer ze aan de haak heeft geslagen, maar je had haar moeten zien toen ze haar belachelijk bruiloft had gegeven. Ze wreef het er goed in dat ze naar Duitsland zou verhuizen. De geruchten gaan dat die man tegen de vijftig is en al twee mislukte huwelijken achter de rug heeft! Ik wenste haar meer succes dan felicitaties". Zei Jamila met humor en tikkeltje valsheid. Ik lachte juist hierom. "Jamila, ik beloof je voortaan altijd te bellen! Je zit echt in mijn hart. Niemand is zo lief voor mij geweest als jij. Wil je alsjeblieft je moeder de groeten doen en als je wat nodig hebt, wil je mij dat alsjeblieft zeggen?". Zei ik. Jamila bedankte een honderdmaal en uiteindelijk namen we afscheid. Ik glimlachte en keek op mijn mobiel.

Ik vond het zo erg van Hadja Rkia en nog steeds voelde ik haar zachte, rimpelige handen in de mijne. Hardwerkende handen van goud, een hart van goud! Die vrouw was die aantal weken het lichtpuntje in mijn leven. Ik sloot mijn ogen en de slaap speelde mij parten. Het was een drukke dag. Voordat ik het wist viel ik in slaap terwijl ik per ongeluk Youssef via WhatsApp belde....

[pureglossy]

De volgende dag werd ik wakker. Ik hoorde de regen kletteren tegen het raam en ik wist dat het vandaag weer zo'n tropische dag zou worden. Ik sloeg de laken weg en het eerste wat ik altijd deed was mijn mobiel pakken. Ik sperde mijn ogen open toen ik zag dat Youssef mij drie keer had gebeld! Gauw opende ik een appje en las ik het Hi Naima.. ik zag dat je belde, maar ik hoorde niets.. is alles goed? Bellen? Waar heeft hij het nou over? Pfff, ik klikte op oproepen in inderdaad,... het moet vast per ongeluk zijn geweest bedacht ik me, maar wat stom! Echt een actie van mij weer.. ik durfde hem amper terug te bellen dus swipte ik gauw naar whatsapp. Hoi Youssef, sorry dat ging per ongeluk! appte ik hem. Omg.. sorry dat ging per ongeluk. Ik schudde mijn hoofd en stond meteen op, dat klinkt zo half gaar. Ik ging douchen en ging weer bidden. Iets wat ik te lang niet gedaan had! Ik zou straks bij Rabia eten en wilde even langs de Albert Heijn om iets lekkers te kopen. Ik ruimde mijn bed op en deed de ramen open. Ineens zag ik hem! Oh mijn Allah!! Wat deed hij hier!! Het was Adil die rondjes reed door de straten. Yarabi... snel dook ik in elkaar. Hopelijk had hij mij niet gezien. Mijn hart bonkte en ik liep meteen naar bed. Ik stond weer op en zag dat zijn auto al uit zich was. Die idioot! Wat deed hij hier! Als ik hem zie zou ik 'm z'n piemel eraf hakken! Ik werd kwaad en hoorde geklop op de deur. Mijn moeder kwam binnen en glimlachte. "Labas?". Vroeg ze. Gauw keek ik normaal en knikte. Ze zei me dat het ontbijt klaar was en gauw ging ik met haar mee. Nog steeds met een nauwe brok gevoel. Wat moest die zemel hier?? Ik at het ontbijt op en ging afwassen. Ineens kreeg ik een appje binnen. Ja dat dacht ik al.. ik hoorde het aan je gesnurk haha Ik hield een hand voor me mond. Hoe... had ik ook per ongeluk opgenomen?? Wat is dit?? Ik proeste het uit van het lachen en zei mijn moeder gedag. Ik vroeg haar nog of ze iets nodig had en ze knikte van niet. Ik ging de voordeur uit en belde Youssef. Hij nam op en lachte meteen. "Ik wist wel dat je zou bellen haha". Zei hij. "Gesnurk?? Hoe heb je dat.." ik kon mijn zin amper afmaken. "Jij belde, ik nam op". Zei hij recht voor z'n raap. Ik schaamde me dood en moest er wel om lachen. "Hoe gaat het met je??". Vroeg hij. Ik zei dat het goed ging. Het liefst wilde ik hem alles zeggen over laatst. Maar ik hield mijn lippen stijf op elkaar. Nee, dat is niet zijn business. Ik hoorde ineens mijn naam hardop en keek naar achteren. Adil. Hij riep mijn naam terwijl hij naar mij toe reed. Mijn adem stokte. "Naima.. naima.. ben je er nog?". Hoorde ik aan de telefoon. Maar op dat moment was ik verdoofd. Ik hing amper op. Voordat ik het wist stond hij met z'n pooier bak voor mijn neus. "Jij bent me er eentje Naima." Zei hij vanuit z'n auto. Ik keek hem bang aan. Ewa Naima.. waar zijn die rambo moves die je in gedachten had om hem te elimineren? Om hem te vermoorden? Zei een piepstemmetje in mijn hoofd. Ik werd echter gewekt van de stem van Youssef die al de hele tijd vroeg of ik aan de lijn was nog. "Eh ja.. Youssef.. sorry. Ik eh.. bel je straks terug". Ik drukte hem weg en keek in die reebruine ogen van de duivel. Hij kwam dichterbij met de auto en glimlachte. "Stap even in ezina.." Zei hij DUIDELIJK stoned. En op de één of andere manier gebeurde wat met mij. Uit het niets begon ik hard te gillen. Ik gilde zo hard dat hij schrok en iedereen uit het raam keek. Ik bleef maar schreeuwen en schreeuwen. Als een autoalarm die maar niet uitgezet kon worden. Ineens zag ik uit mijn ooghoek een losliggende steen. Ik greep dat ding en gooide hem direct tegen zijn gezicht. Ik veranderde letterlijk in een.. monster? Hij stapte uit en kwam op mijn af. Hij hield mijn armen stevig vast en ik worstelde hevig. "Idioot!!! Shitan!!! Door jou kan ik geen kinderen mee kringen eh shitan!!". Gilde ik. Hij keek me vragend aan en liet me los. "Wat.. wat zei je??". Ik beefde en iemand moet de politie gebeld hebben want in de verte hoorde ik een sirene. "Jou honden hebben mijn lichaam zo beschadigd dat ik nooit meer kinderen zal baren!!! Ik hoop dat je in de hel rot shitan! Wegwezen. De volgende keer dat ik je zie vermoord ik jou!". Gilde ik. En met deze woorden liep ik snel weg. Straten in en uit totdat ik uit beeld was. Ik zakte in elkaar in een steegje en liet mijn tranen de vrije loop. Maar na een half uurtje krulde er zich een glimlach op mijn gezicht. Dit had ik nodig.. en nee geen moord of iets in die trant, maar mijn woede heb ik een paar seconden jegens hem af gereageerd! En hopelijk liet hij mij voorgoed met rust...

[pureglossy]

Zo lieve mensen veeel leesplezier ❤

[Emiras]

HAHAHAHHAHAHAHAHUAHAHAHAHA

wilieeee ik ga helemaal stuk!!

Emiras je bent geweldig!

Hahaha voor senna heb ik op google ingetypt: vrouwen met lipfillers. Toen kreeg ik allemaal fotos van lipfillers die mislukt zijn, precies wat ik zocht hahaha.

Dank je voor een lang vervolg. Gangster naima is ze geworden. Stenen gooien naar Adil, en dan als een psycho lachen in een steegje ik ga stukkkk.

[Liefdevol_]

Up

[Emiras]

Up (

[pureglossy]

Lieve lieve allemaal!

Morgen plaats ik een stuk. Ik ben met moeite aan het typen want ik heb me #$%%&%%#%% wijsvinger verbrand aub heb geduld met mij. Dit verhaal komt hoe dan ook af in sha Allah. Omdat ik alles via mobiel doe is het tikken zooooo freaking moeizaam

Sorry kanjers ❤

[Emiras]

Lieve lieve allemaal!

Morgen plaats ik een stuk. Ik ben met moeite aan het typen want ik heb me #$%%&%%#%% wijsvinger verbrand aub heb geduld met mij. Dit verhaal komt hoe dan ook af in sha Allah. Omdat ik alles via mobiel doe is het tikken zooooo freaking moeizaam

Sorry kanjers ❤

Ooh zo pijnlijk! Beterschap! Spannend, ik ga vandaag de hele tijd kijken of je al hebt geplaatst dan