1. #406
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Thomas?? Had hij amper de ballen om zelf zijn naam eronder te zetten? Woest was ik! Ik zuchte en kon er toch niets mee. Dit is alleen stress. En na een heerlijke vakantie in eigen land, is dit wel het laatste waar ik me druk om ging maken. Alhoewel.. de gevoelens jegens Youssef waren niet weg. Ik ben verliefd op hem. Dat vervaagt niet in een korte periode of na een afleiding zoals een vakantie. Ik zag nog een berichtje en opende deze. Door de emails zag ik hem amper staan. Het was ook ditmaal van Youssef. Hoi Naima. Ik moet je spreken. Ik wil onze vriendschap niet zo laten eindigen. Bel me? Ik keek naar de datum en dit was van twee weken terug. Gauw ging ik naar het prullenbak icoontje en verwijderde dit bericht. Ook zijn nummer wilde ik verwijderen, maar net op dat moment dat ik dat wilde doen hoorde ik getik op de deur. Het was mijn moeder. "Kan je niet slapen Naima?". Ik schudde mijn hoofd en legde mijn mobiel weg. "Ik ook niet, je vader snurkt de hele slaapkamer bij elkaar!". Zei ze. Ik lachte en maakte plaats voor mama op bed. Ze kwam naast me zitten en keek me aan. "Wat ben je snel veranderd. Je uiterlijk. Innerlijk. Ik ben trots op je! Je hebt zoveel tegenslagen gehad mijn lieve dochter en toch..." ze kon haar zin amper afmaken, maar ik wist wel wat ze bedoelde. We praatte na over van alles en nog wat en toen vielen we samen toch in slaap in mijn bed.

    De volgende ochtend werd ik wakker met een vreselijke hoofdpijn. Ik legde mijn hand op mijn voorhoofd en hij was superheet. Mijn moeder was al op en ik wilde ook opstaan, maar ik was zo dizzy. Toch lukte het me om op te staan en ben ik langzaam naar de badkamer gegaan. Ik moest ook ongesteld worden, maar er gebeurde al weken niets. Ineens hield ik mezelf vast aan de badkamer deur en zweette ik zo erg. Het enige wat ik riep was "mama" en toen zakte ik door mijn knieën. Mijn moeder kwam aangesneld en mijn vader ook. Alles was dubbel, alles leek dubbel! Ze tilde me op en belde de huisarts. Na een half uur arriveerde deze en keek me aan. "Je bloeddruk is wat hoog als normaal, maar eigenlijk is de oorzaak zo duidelijk". Zei hij. Ik keek hem aan en hij keek vanuit zijn bril. Mijn moeder luisterde aandachtig en de arts keek me aan. "U zit in de overgang. Als ik naar de symptomen luister die u zegt. Het uitblijven van menstruatie. Gevoeliger dan normaal, nachtzweten.. het hoort er allemaal bij. We kunnen uiteraard een bloedtest doen, maar ik kan met 100% zekerheid zeggen dat.. het daaraan ligt. Als de eierstokken verwijderd zijn dan ga je als een sneltrein de overgang in. Normaliter kent de overgang drie fases totdat je daadwerkelijk in de overgang bent. Het spijt me. Het hoort er allemaal bij. Ik geef wel medicatie zodat u wat ontspannen voelt. Op u leeftijd in de overgang, is niet te bevatten. Heeft u nog aan een psycholoog gedacht?". Zei hij. Ik liet de woorden één voor één op me afkomen. Ik had de hoofstuk met Abdel afgesloten, maar hoe moet ik Ya Allah dit verwerken? Gewoon... definitief in de overgang. Iets wat vrouwen pas na hun 40ste of zelfs later hadden. En ik had het nu. Ik knikte alleen maar en probeerde niet te huilen. Dit is wat de arts toch tegen mij zei in het ziekenhuis? Dit was toch niet nieuw? Dit heb ik vaker gehoord en gelezen? Maar waarom doet het nu dan zoveel pijn! De arts ging weg en ik dook terug in de bank. Mijn moeder wreef over mijn rug. "Je bent kletsnat, kom ik ga je helpen douchen." Zei ze. Ik keek haar een en knikte alleen maar. Meer kon ik niet. Pas in de douche begon ik te huilen. Naakt en leeg spoelde het water mijn tranen weg. Ik voelde hoe mijn moeder mijn rug inzeepte bhal een kleine meisje. Zo voelde ik me. Ze zag mijn tranen en kwam dichter bij me staan en hield mij vast. Haar kleren werden kletsnat, maar dat kon haar niet schelen, evenmin dat ik hier poedelnaakt stond terwijl ma mij zo zag. Het kon me niets schelen. Ze hield me vast alsof ik nog dat kleine meisje van vroeger was. Ze huilde zelfs ook. Het enige kind wat ik gebaard had, haar kleinkind was dood. Meer kon ik hun niets bieden. Geen kleinkinderen, niets. Ze hield me stevig vast alsof ze mijn gedachten kon lezen en zo stonden we even stil onder het water te snikken.

  2. #407
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    De "koorts" of opvliegers of wat het ook was, was afgezakt. Ik zat op de bank en was alsmaar aan het googlen wat me nog te wachten stond qua overgang. Ik gooide uiteindelijk mijn telefoon weg en wilde niets meer weten. Ik stond op en pakte het nummertje die ik gisteren op papier had geschreven van de cosmetica winkel. Ik haalde diep adem en liep naar de keuken. Ik belde en kreeg een spontane dame aan de telefoon. "Hallo met Sabrina". Ik stelde mezelf voor en zei over de mail die ik ontvangen had. Ze verbond me door met iemand anders en deze stelde zich voor als Monica. "Kan je morgen om 13:00uur?". Zei ze uiteindelijk. Ik zei dat het kon en legde mijn mobiel weg. Hopelijk toch een lichtpuntje op deze sombere dag. Hamdoulilah.

    Die dag vetrok ik naar het centrum en arriveerde. Ik was niet echt in de stemming door het nieuws van gisteren maar Rabia, mijn lieve soulmate die ik natuurlijk lastig had gevallen met mijn problemen weer, beurde mij op. En gek genoeg leek het haar altijd te lukken. Ik droeg een zwarte truitje en een beige broek. Mijn haar was een stukje gegroeid dus het kon eindelijk in een net staartje. Qua make up was het niets bijzonders. Hopelijk zou dit niet opvallen. Het was immers een cosmetica winkel. Ik werd warm begroet en ontvangen en mocht meelopen. Alle dames zagen er netjes uit. Vol opgesmukt met make up ook. Monica stelde niet veel vragen. Ze was al blij dat ik flexibel was, omdat driekwart van de medewerkers nog op school zat. Er was maar één fulltimer en dat was zijzelf. Ik zou de tweede zijn. Ik had de baan en was dolblij plus zou ik 20% op alle make up en geurtjes krijgen. Ik mocht volgende week meelopen met Monica dus ik had deze week nog even vrij. Tijd dus om mijn make up skills bij te werken! Ik vertelde het nieuws aan mijn ouders en die waren natuurlijk blij. Ik hoorde ineens mijn telefoon overgaan en zag dat het youssef was. Ik schrok hiervan en mijn moeder zag dat ook aan mij. "Wie is dat? Rabia?". Ik keek ma aan en schudde van niet. "Het is niemand.." Zei ik. En ik hielp ma met opruimen. Youssef zou ik wel later op de dag bellen. Maar die later kwam niet. Ik had niet veel te bespreken met hem. Ik hield voet bij stuk. Youssef+Senna is een gelukkig huwelijk. Ik hoor daar niet bij.

    Weken gingen voorbij en ik had alle kneepjes onder de knie van verkopen, inkopen, afsluiten en zelfs mensen adviseren. Monica zorgde ervoor dat ik een snelle cursus deed en dat had zijn vruchten afgewerpt! Oh, en make up tutorials op YouTube waren ook super handig. Eigenlijk had ik mijn leven weer op de rit. Sterker nog morgen zou ik afrijden en ik deed het zowaar in mij broek! Vorige week was ik gezakt, omdat de examinator meer in zijn mobiel keek dan naar mijn rij skills maar ik hoopte morgen een relaxter iemand te hebben naast mij. Ik had vrij gekregen van Monica en onlangs werd ik ook goede vrienden met de collega's die daar werkten. Er was een familiair sfeer en dat deed me echt goed. Rabia genoot van haar huwelijksleven en zou zelfs binnenkort weer op reis gaan! Ik had haar zoveel mooie verhalen over Marokko verteld dat ze samen met Ghalid een reis had geboekt.

    De volgende dag was zover. Ik nam plaats naast een oude man, die opzeker al heel wat ritten achter de rug heeft. Ik stelde me voor, hij ook en toen volgde ik zijn aanwijzingen. Na een minuut of vijftig mocht ik terug rijden en de man keek een beetje nors. "Je moet wel opletten op de snelweg. Let op je maximale snelheid, maar voor de rest heb ik geen... aanmerkingen. Je bent geslaagd. Gefeliciteerd!" Zei hij. Ik keek hem aan en kon hem wel omhelzen! Zo blij was ik! De man glimachte en gaf me een hand. Wat een nieuws!! Ik kon niet wachten om het te vertellen tegen mijn ouders. Eerst ga ik langs de bakker, een taartje halen en dan vertel ik het nieuws. Met een brede glimlach van hier tot Tokio liep ik weg en pakte ik de bus richting huis. Nu nog sparen voor een autootje en dan hoefde ik ook niet meer met het OV te rijden. Ik slaakte een zucht van opluchting en stapte uit bij een halte dicht bij het winkelcentrum. Ik liep naar een bakker en kocht een taartje. Al fluitend en goed gehumeurd liep ik naar buiten en pakte ik de bus verder naar huis. Thuis aangekomen waren mijn ouders tv aan het kijken en gauw trok ik mijn jas uit. Ik legde de taart op een bord en liep ermee naar binnen. Het leuke is, dat ik ze amper gezegd heb dat ik vandaag zou afrijden! "Selaam benti.. wat lekker! Ik wilde net begrir maken voor bij de koffie". Zei mijn moeder. Ik pakte wat bordjes en maakte Marokkaanse muntthee. We zaten om de tafel en ik sneed de taart aan. "Pa en ma.. ik moet jullie wat vertellen..". Zei ik. Mijn ouders keken mij aan en toen naar elkaar. "Yek labas..?". Zei mijn vader. Ik moest me inhouden niet te lachen. "Ik ben geslaagd voor mijn rijbewijs!!!!!!". Zei ik. Pa legde zijn bordje bijna naast de tafel en kwam op me aflopen. "Meen je dat Naima??". Zei hij. Ik knikte en huilde een beetje. Pa knuffelde me stevig en mijn moeder ook. De trots in hun ogen was... onbeschrijfelijk.

    "Naimaaaaa!!! Ik ben zo trots op jou!" Schreeuwde Rabia bijna mijn oor doof! Ik lachte hard en ze vond dat er een feestje moest komen. Alhoewel ik het natuurlijk über overdreven vondt, was een feestje wel leuk. En ter ere van mijn rijbewijs? Ik stemde ermee in en wist mijn hemel niet hoe Rabia dat voor zich al zag. Ze had zulke apparte acties dat ik er versteld van stond. Ik lachte en nam afscheid... gekke Rabi.. wat hou ik van dat mens!

  3. #408
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Ik hoorde haar stem in mijn oren. Haar gekreun werd luider en luider en ik hield haar heupen stevig vast. Ze was op haar hoogtepunt gekomen en toen ik mijn ogen opende zag ik haar.... Naima!! Meteen gooide ik haar zowat van me af en Senna keek me aan met een verbaasde blik. "Is.. is alles ok?". Ik keek haar alleen aan en mijn hart bonkte als een gek in mijn keel. Ik wist amper wat ik moest zeggen! Ik knikte alleen maar en stond meteen op. Zo snel als ik kon liep ik naar de badkamer en sloot ik de deur dicht. Normaliter laat ik hem altijd open staan. Senna.. houdt ervan om samen te douchen. Ik ging onder de douche staan en spoelde het zweet van mijn lichaam af. Naima... wat heb je toch met mij gedaan! Ik kon het niet bevatten. Waarom zei ze dat! Waarom zei ze in vredesnaam dat ze gevoelens voor me had! Ik bleef verward onder de douche staan. Ik hoorde het geklop op de deur en de stem van Senna. "Youssef... alles ok?". Vroeg ze. Ik keek naar de deur en zag de deurknop heen en weer gaan. "Eh ja.. ja.. ik kom er zo aan." Zei ik snel. Ik bleef echter staan en veroerde me niet. Naima is veranderd in een prachtige dame. Haar rondingen die ze mettertijd gekregen heeft zorgde ervoor dat ik het benauwd kreeg af en toe. Haar ogen fascineerde mij al vanaf dag één. Ik kon mijn vinger er nog steeds niet op leggen wat voor kleur dat nou was! Ik schudde mijn hoofd. Waar had ik het over! Ik had net sex met mijn verloofde terwijl ik met mijn gedachten bij een andere vrouw was! Hoe.. kon ik! Ik schaamde me kapot en al helemaal tegenover Senna.

    Ik stapte uit de douche en deed de kraan dicht. Maar toch gleden mijn gedachten na gisteren. Hoe ze daar voor me lag, vol onschuld en hunkerend naar mij. En eerlijk? Ik naar haar.. ze deed iets met mij en last but not least, zegt ze nog eens gevoelens te hebben voor mij. Haar woorden speelde zich af als een melodietje in mijn hoofd. Ik pakte een handdoek en droogde mezelf af. Ik trok wat kleding aan en legde mijn hand op de deurknop. Ik heb teveel om over na te denken. Inderdaad! Naima had een punt. Waarom kuste ik haar en hunkerde ik naar haar, als ik zogenaamd van senna hield. Hieldt ik wel van haar? Ik sloot mijn ogen en werd alleen maar meer warrig. Naima.. ik heb je leren kennen als een verward, tenger meisje. Je wilde zo graag werken en je werkte je de naad uit bij mij. Ik kan niet geloven hoe.... vrouwelijk, aantrekkelijk en ongelooflijk sterk ze is geworden.

    Ik draaide de deurknop om en zag senna zitten op het randje van het bed. Ze keek me aan en was nog sip. Ik forceerde een glimlach. "Sorry, ik had een vaag momentje.. ik dacht dat ik iets was vergeten op kantoor." Loog ik. Loog ik ja.. tegenover mijn aanstaande vrouw. Senna stond op en kwam naar me toe. Ze keek me alleen aan. "Ik ga douchen". En weg was ze. Ik keek haar na toen ze wegliep. Ze draaide zich om en glimlachte. Ik wist wat ze wilde. Meer... meer van mij. En als een bezetene werd ik mee gevoerd door haar, maar ik zag geen Senna.. nee.. ik zag Naima. Naima met haar prachtige ogen en volle lippen, Naima met haar blik vol onschuld en diepe verhalen.

    De volgende dag werd ik wakker en stond meteen op. Het was immers een werkdag. Senna was al op de hoogte dat Naima niet meer voor mij werkte en was er allang blij mee. Ik trok mijn kleren aan na het douchen en bracht Esma naar school. "Bijna liefje, dan heb je herfstvakantie. We gaan dan wat leuks doen ok?". Zei ik. Esma knikte en pakte mijn hand. Senna stond in de keuken en was koffie aan het maken. "Moet ik haar ophalen?". Vroeg ze. Ik keek naar Senna. "Ze heet Esma.." Zei ik. Senna keek me aan en glimlachte. "En graag.. ik ben later thuis." Zei ik meteen. Senna knikte. In de auto was Esma erg stil en ik keek haar aan. "Wat is er lieverd.." vroeg ik. Esma zweeg echter. Ik tilde mijn schouders op. "Ok, dan niet". Zei ik. Ik wist dat ik haar hiermee triggerde om juist te praten. Esma keek me boos aan en gaf me een mini por. "Ik wil niet dat je met die heks gaat trouwen!". Zei ze ineens. Ik keek haar aan. "Esma.. let op je woorden. Dat wil ik nooit meer horen". Zei ik quasi boos. Esma was meteen stil en knikte. "Ja papa..". Zei ze. Ik zuchte en we kwamen aan bij school. Ik liet haar uitstappen en hurkte naast haar. "Waarom zeg je nou zoiets?". Vroeg ik haar. Esma zette een pruil lip op. Ik keek serieus en pakte haar handje. "Je mag papa alles zeggen". Zei ik. Esma keek me met waterige ogen aan. "Ik mag het niet zeggen van Senna". Zei ze ineens. Ik keek verbaast. "Wat mag je niet zeggen?". Vroeg ik. Esma keek me aan. "Wordt je niet boos papa?". Zei ze. Ik schudde mijn hoofd en kuste haar handje. "Nooit!" Zei ik. Esma was stil en twijfelde. "Senna.. knijpt mij! Ze knijpt mij heel hard!". Zei ze huilend en snikkend. Ik keek haar aan en schrok. "Wat...???". Esma keek me aan. "Zie je papa je bent boos!". Zei ze. Ik schudde mijn hoofd en probeerde even de woorden goed op te nemen die esma zojuist zei. "Weet je dit zeker Esma? Ik weet dat je haar niet mag. Maar je mag ook niet liegen." Zei ik. Esma keek me aan. "Ik lieg niet papa.. echt niet!". Ik schrok en hield haar stevig vast. Ik hoorde de bel van de school en keek haar aan. "Lukt het om naar school te gaan?" Zei ik tegen Esma. Ze knikte en ik veegde haar tranen weg. Gauw staken we over en haar juf liep naar me toe. "Meneer.. voordat u vertrekt wil ik even met u praten..". Zei ze. Ik keek naar esma en ze liep naar de ingang en zwaaide nog snel. "Ja.. ja natuurlijk" Zei ik. Ik volgde de juffrouw van Esma en we zaten in een apparte lokaal. "Ik weet niet hoe ik dit moet zeggen.. vorige week was Esma heel boos op een andere leerling en ze kneep hem heel hard. We hadden het ook aan u verloofde door gegeven. Heeft zij het hier met u over gehad?". Zei ze. Ik werd ineens echt dizzy. "Eh nee.. nee.." schudde ik met mijn hoofd. De juffrouw keek me vaag aan en trok haar wenkbrauwen omhoog. Gelijk heeft ze toch? Zoiets zou senna moeten bespreken met mij?

    "Dat is niet alles... toen ik Esma appart nam en vroeg waarom ze dat deed, zei ze dat het ook bij haar werd gedaan omdat ze niet goed luisterd? Ik moet je eerlijk zeggen dat ik daar echt van ben geschrokken. Kindermishandeling is strafbaar en natuurlijk is het een kind nog en die lopen vol met fantasie, maar Esma leek precies in haar woorden. Sterker nog ze liet een blauwe plek zien op haar bovenarm. Een flinke plek meneer.. is dat u ontgaan?". Ik keek alleen naar de juffrouw. Ik was totaal van de kaart. "Kunt u alsjeblieft mijn dochter halen?". Zei ik. De juf keek me verward aan en knikte. "Momentje.." Zei ze. Even later kwam Esma naar binnen en keek sip. "Papa.. heb ik iets verkeerd gedaan?". Zei ze. Ik schudde mijn hoofd en de laatste traan die ik gelaten had was voor mijn moeder, maar dit keer voor mijn meisje. Mijn dochter. Hoe kon het mij ontgaan zijn? Ik trok haar jasje uit en tilde de mouw van haar truitje op en inderdaad.... een blauw/gelige plek precies waar de juf het zei. Ik hield haar vast en omhelsde haar. "Het spijt me.. we dachten echt dat u hiervan op de hoogte was". Zei de juffrouw. Ik keek haar aan. "Als ik hiervan op de hoogte was, dan had u het wel geweten." Zei ik. De juf knikte. "Daarom wilde ik u spreken. Het spijt me. Kan Esma mee?". Vroeg ze. Ik keek naar Esma en pakte haar op. "Vanaf nu zal je dit nooit meer mee hoeven maken. Dat beloof ik je.. papa komt je straks ophalen". Zei ik met vochtige ogen. Esma ging mee met de juf en ik racete terug naar huis....

  4. #409
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Sorry guys.. ik vond dat l3ekisa Senna ook wel een momentje verdiende

    Veel lees plezier!!

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  5. #410
    MVC Lid

    Reacties
    341
    19-12-2013

    Up up up

  6. #411
    Alhamdoulillah.

    Reacties
    378
    04-05-2012

    Upppp

  7. #412
    MVC Lid

    Reacties
    3.620
    31-07-2019

    Super lang vervolg, thankssss. Hoop dat youssef in haar lippen gaat knijpen tot ze ook blauw zijn haha.
    Married and children!

  8. #413
    MVC Lid

    Reacties
    341
    19-12-2013

    Up up

  9. #414
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Citaat Geplaatst door Emiras Bekijk reactie
    Super lang vervolg, thankssss. Hoop dat youssef in haar lippen gaat knijpen tot ze ook blauw zijn haha.
    Worden die lippen nog dikker!

    Ik ga stuk om jou reacties!

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  10. #415
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Ik geloof dat ik zeker door drie rode stoplichten ben gereden. Het kon me niet schelen. Ik was furieus en eigenlijk meer op mijzelf! Ik zag ineens dat ik gebeld door werk. Ze zullen zich afvragen waar ik blijf aangezien ik altijd stipt op tijd ben. "Thomas.." Zei ik. "He chef.. alles ok??". Vroeg hij. "Het gaat goed... Thomas neem het over vandaag wil je? Ik zie je wel morgen". Zei ik kort en bondig. "Eh.. ok. Prima, wat wilde je trouwens met het contract van Naima El Masil?" Thomas sprak de naam amper goed uit. "Weet je... dat laat ik geheel aan jou over Thomas. Ik krijg haar niet te pakken." Zei ik snel. "Ok. Top! Ik zie je morgen". En klik ik hing op. Naima.. naima.. ik probeerde al sinds gisteren contact met haar te zoeken. Onze einde zo was belachelijk.. ik ben zelf bot geweest door haar te confronteren met de waarheid? Wat is de waarheid? Dat ik hieldt van mijn verloofde? Verloofde? Nee! Nooit! Die kreng die mijn dochter pijnigt! En het allerergste is dat Naima me zelfs al gewaarschuwd had! Was ik blind? Elke keer als Esma thuis kwam moest ze huilen zei ze altijd. Waarom greep ik toen niet in? Tfoe! Ik walgde van mezelf! Ik trapte op het gaspedaal en binnen vijf minuten was ik thuis.

    Ik opende de deur en schreeuwde haar naam door het hele huis. "Senna!". Geen geluid natuurlijk. Joost mocht weten waar ze dit keer uithing. Shoppen van mijn zuurverdiende geld! En weet je? Dat maakte me niet eens uit, maar mijn dochter mishandelen??? Ik werd nog bozer en gilde haar naam uit. "Senna!". Ineens hoorde ik gestrompel van de trap en zag ik haar staan. "Wat is er Youssef? Waarom ben je nog niet op werk??". Zei ze met een verbaasde blik. Ik keek naar Senna. Zoiets.. zou ze toch niet kunnen doen? Maar ik heb het zelf gezien! Ik heb zelf gezien wat mijn dochtertje had en hoorde het van haar juf. "Ik wil je spreken, nu!". Zei ik. Ze keek mij verward aan en knoopte haar badjas dicht. Ze liep naar me toe en keek vreemd. "Wat is er youssef?". Ik keek haar in de ogen. Ik werd gek! Telkens als ik in haar ogen keek, zag ik haar! Die verdomde Naima! Waarom! Waarom gebeurt mij dit! Ik schudde mijn hoofd en pakte haar bij de arm. "Auw! Laat me los!" Snauwde ze. Ik gooide haar op de bank en ze keek me bang aan. Ineens kreeg ik het benauwd. Dit is wat mijn vader deed bij mijn moeder. Daar was ik getuige van! Begon ik op mijn vader te lijken?? Ik schrok van deze gedachte en ging zelf zitten en voor me uit staren. "Youssef.. beter heb je hier een goede verklaring voor! Mijn arm is bijna zowat bont en blauw!". Snauwde ze en ging tekeer. "Ja! Die heb ik! Ik wil een eerlijke antwoord op deze vraag. En Senna... ik zou heel goed nadenken eer je antwoord geeft!". Zei ik. Senna keek me aan en wreef over haar arm. "Nou?? Wat wil je vragen!". Gilde ze. Ik schraapte mijn keel en keek haar aan. "Sla je mijn dochter? Knijp je haar?". Vroeg ik. Senna keek me ineens furieus aan. "Wat.. wat??? Of ik Esma sla?? Ben je wel goed bij je hoofd! Dat je dat überhaupt denkt laat staan me daarvan beschuldigd! Hoe durf je!". Ik sloot mijn ogen, want Senna ging nog wel even door. Ze reageerde fel. Overdreven fel en meestal wist ik dan wel hoe laat het was. Ontkenningsfase.

    "Senna.. ik heb de juf gesproken. Je verzwijgt ook dingen voor mij die de juf door heeft gegeven. Zoals vorige week, toen Esma iemand kneep. Dit heb je mij amper verteld. En.. ik heb de blauwe plek gezien. De juf ook. Die heeft er nog geen melding van gemaakt, omdat ze zelf niet wist hoe het kwam. Maar esma heeft me vanochtend alles verteld." Zei ik kalm. Senna stond op en was nog bozer. "Sinds... sinds wanneer moet ik jou alles vertellen wat die idiote trien van een juffrouw aan mij verteld??". Zei ze. Ik keek haar aan. "Ik ben haar vader! Ik ben verdomme haar vader Senna!" Gilde ik dit keer zowat. Senna keek me aan en begon ineens te huilen. Iets waarvan ze wist, dat ik daar niet tegen kon. "Youssef... het is een kind. Ik heb haar geen pijn gedaan. Wie weet is het wel die domme juf, of een ander kind! Of is ze ergens tegenaan gekomen. Ik was het niet!". Huilde Senna. Ik wist niet wat ik hiermee aan moest. Ik geloofde mijn dochtertje, maar als ik Senna zo zag in tranen wist ik het niet meer. Zou ze met een kindje gevochten hebben en het verhaal inderdaad verzonnen hebben? Ik weet dat Esma niets heeft met Senna. Dat is toch ook niet zomaar? Daar moet toch een aanleiding voor zijn? Ik stond op en ijsbeerde door de huiskamer. "Pak je spullen..." Zei ik tegen Senna. Senna keek me aan. Haar ogen werden groter en ik heb denk ik nog nooit zo'n droevig gezicht gezien in mijn leven. Zelfs mijn moeder wist zich sterk te houden. "Dat... kun je niet menen Youssef. Ik ben je verloofde en we gaan verdomme over een maand trouwen!". Zei ze. Ik keek haar alleen aan. "Senna, mijn dochter is mijn eerste prioriteit. Dat weet je. Dat weet je sinds we elkaar ontmoet hebben. Ik wil nadenken. Ik wil gewoon nu nadenken met wat ik wil. Ik ben in de war." Zei ik. En echt, geloof me, ik was ook echt in de war. Maar het verrotte is inderdaad het huwelijk dat over een maand zou plaats vinden. Dat zou of moeten wachten als ik nagedacht had of... nooit meer zullen plaats vinden. Senna liep naar me toe, maar ik liep weg. Ik ging op de bank zitten en dacht na, althans ik probeerde het. Senna liep weg en na anderhalf uur hoorde ik de voordeur dicht vallen. Ze was weg... maar of het voorgoed was, was nog maar de vraag..

  11. #416
    Alhamdoulillah.

    Reacties
    378
    04-05-2012

    Up

  12. #417
    MVC Lid

    Reacties
    341
    19-12-2013

    Ip up up

  13. #418
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    "een... twee... drie.. ok! Doe je ogen maar open!" Ik deed mijn ogen open en keek naar de ruimte. Versierd met roze ballonnen alsof ik een sweet 16 had! Ik zag Rabia klapperen met haar handen, haar zusje, mijn moeder en schoonzussen, Hind en haar zusjes en wat collega's van werk. "Wat een verassing!!" Gilde ik zowat. "Je hebt dit feestje echt verdiend gekkie!". Zei Jamila, mijn schoonzus. Ik keek naar de taart die het middelpunt was van het feest. Op de taart was een autootje met een dame erin, die ik waarschijnlijk moet voorstellen en een oude omaatje lag voor de auto met haar middelvinger omhoog! Ik lag helemaal in een deuk en keek naar Rabia. "Dat je dit nog hebt onthouden! Temchoent dat je bent!". Ze lachte hard en we kwamen niet meer bij. Ze hebben zich allemaal uitgesloofd en ik was zooo vreselijk dankbaar! Ik kneep in de handen van Rabia en gaf haar een dikke knuffel. "Ik hou van jou gekkerd!" Zei ik. Ze knuffelde me kapot en we begonnen aan het zelf gemaakte buffet en high tea! Het was in één woord geweldig!

    Na een lange avond vol plezier zijn we naar huis gegaan. Ik was zo moe en mijn moeder viel al half in slaap naast mij. Ik bedankte Rabia voor het afzetten en nam afscheid van haar. Thuis aangekomen bepakt en bezakt van de cadeaus ben ik vrijwel direct naar mijn kamer gegaan. Morgen had ik een avonddienst dus kon ik lekker uitslapen. Ik keek nog even naar mijn mobiel en scrolde door de foto's. Wat een geluk heb ik toch met zo'n vriendin en schoonzussen! Mijn moeder die ervan af wist en net deed alsof ze niks wist. Ik moest lachen. Ik keek door mijn appjes en zag nog steeds het appje van Youssef staan. Ik wilde hem niet bellen, sterker nog ik had toch zijn nummer verwijderd? Of niet? Ik was te moe om daar over na te denken. Ik tikte op zijn naam en typte Hoi Youssef, sorry voor de late reactie. Ik heb de mail over mijn contract ontvangen en gelezen. Ik wens je voor de rest het allerbeste. Zo die was verzonden. Ik had geen zin in een soap met Senna en Youssef. Ik had mijn eigen bizarre soap al. Voor nu, ging alles goed hamdoulilah. Ik wilde niet voor nog meer teleurstellingen te komen staan, of verdriet of wat dan ook. Ik hoorde ineens een berichtje binnen komen en keek op mijn telefoon. Het was van Youssef. Kunnen we afspreken? ik keek verward naar het berichtje en trok mijn wenkbrauwen omhoog. Het liefst wilde ik NEE typen. Wat wilde hij nog met mij bespreken? Ik zuchte en appte hem uiteindelijk terug dat ik het prima vond. En even later stuurde hij mij waar en hoe laat...

  14. #419
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    En daar stond ik dan. Het was frisjes, September kon zo omslaan met het weer. Dan was het fris en zonnig, dan werden we gebombardeerd met tropische hitte. Ik zag zijn auto al aankomen van de verte. Ik stond bij de bushalte bij mij in de buurt te wachten en vandaag wilde hij afspreken. Nou ik was benieuwd. En daarom alleen stond ik hier, gewoon uit benieuwdheid.

    Hij stopte bij de halte en deed het raampje open. "Hi.. Naima.. wil je instappen?". Vroeg hij. Ik keek hem aan. Instappen? We kunnen hier toch ook praten? Maar zijn stem klonk serieus, te serieus. Ik deed daarom de deur open en ging naast hem zitten. Eerlijk? Ik kreeg het gewoon warm van deze man. Frisjes, mijn neus. Mijn lichaam smolt als sneeuw voor de zon en ik raakte zelfs nerveus. Hij was gewoon maschAllah te knap. En dan nog een licht blauwe blousje aan, die zijn ogen meer deed fonkelen. Ik durfde hem amper aan te kijken. Focus, Naima! zei een klein stemmetje in mijn hoofd. Na een lange rit kwamen we aan bij zijn huis. Hij reed de oprit op en ik keek hem aan. "Wat.. doen we hier?". Vroeg ik. Youssef keek me aan. "Maak je geen zorgen." Zei hij en stapte uit. Maak je geen zorgen? Wesh was deze man gek? Wat? Moet ik zo naar binnen lopen en Senna staat dan klaar met thee met koekjes ofzo? Ik schudde mijn hoofd. Stoorzender! zei dat stemmetje weer. Ik stapte uit en keek hem aan. "Youssef, ik ga niet naar binnen." Zei ik tegen hem. Vastberaden en standvastig stond ik stil en maakte daarmee mijn statement. "Naima... Senna is niet thuis.. die komt er voorlopig ook niet meer in!". Zei hij ineens. Ik keek hem verward aan. What the....

    Ik volgde hem naar de voordeur en hij deed open. Hij gooide zijn sleutels op de keukeneiland en trok zijn jas uit. "Wil je wat drinken?". Vroeg hij. Dit keer was zijn stem wat.. zachter. Ik knikte en hij maakte koffie. We zaten tegenover elkaar aan de lange brede tafel. Een schaal met groene appels pronkte in het midden. Ik was stil en dacht aan de allereerste keer hier in dit huis. Als schoonmaakster... poetsen dat ik deed en een Senna die achter mijn kont aan zat en in mijn nek hijgde dat ik dit en dat moest doen. Maar over Senna gesproken, ik brak het ijs en keek hem aan. "Wat is er met Senna? Wilde je daarom afspreken?". Vroeg ik meteen met de deur in huis. Youssef keek me aan en zijn blik veranderde naar een portie verdriet. Die helderblauwe ogen leken nu donker en de fonkeling erin was verdwenen. Ik keek hem serieus aan. "Youssef... gaat alles goed?". Zei ik. Hij schudde zijn hoofd. "Nee.. nee helemaal niet. Sorry trouwens. Ik ben nogal afwezig en.. ik ga je niet met mijn problemen opzadelen. Ik wilde het even over iets anders hebben". Zei hij. Ik keek hem verward aan. "Problemen? Wat voor problemen?". Vroeg ik. Youssef schudde echter zijn hoofd. "Laat maar, laat maar..". Zei hij. Ik keek naar zijn handen die wat trilden, wat voor problemen zou deze knappe, slimme man hebben?? Aan geld kan het niet liggen dacht ik zo..

    Ik stond op en pakte mijn tas. "Ik ga.." Zei ik. Youssef keek me aan. "Waa.. Waarom?? Ik wilde nog iets met jou bespreken". Zei hij. Ik schudde mijn hoofd. "Wees dan eerlijk tegen mij. Ik wil weten wat je dwars zit. Anders loop ik zo die deur uit.." Zei ik. Hmm, dit voelde goed! En het werkte ook nog. Ik bedoel, hij was het niet verplicht, maar hij begon er zelf over bij de auto. "Ok... ik ben er dus achter gekomen.. dat Senna, Esma slaat.. eerst was het knijpen. Maar toen ik Esma naar meer vroeg was het meer. Ze trekt aan haar haren.. ze duwt haar zodat ze sneller moet lopen..". Youssef keerde zich om. Zijn ogen werden vochtig en ik schok me eerlijk gezegd dood. Welke idioot haalt het in zijn hoofd om een kind iets aan te doen. Ik was niet eens verdrietig, maar vet kwaad!! Ik legde mijn tas weg en ging precies tegenover hem zitten. Mannen huilen niet zeggen ze.. maar de tranen die ik zag om zijn dochter, zijn eigen vlees en bloed, daar brak mijn hart van in duizend stukjes. Ik legde mijn hand op zijn wang en veegde een traan weg. "Waar is Esma nu?". Vroeg ik, aangezien het zondag was en de scholen dicht zijn. "Bij mijn tante.. zusje van mijn moeder". Zei hij. Ik keek hem aan. "Ik dacht dat je niet veel familie had in Nederland". Zei ik. Youssef knikte. "Klopt, maar haar dochter woont hier en ze is vanuit Frankrijk gekomen..". Zei hij. Ik knikte en keek hem aan. "Het is niet jou schuld weet je dat? Je vertrouwde haar en ze is of.. was je verloofde." Zei ik. Youssef keek me aan. "Natuurlijk is het mijn schuld. En het allerergste is nog wel dat jij mij had gewaarschuwd.." Zei hij.

  15. #420
    MVC Lid

    Reacties
    170
    03-04-2003

    Werkelijk een lichtpuntje in deze donkere dagen