1. #361
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Citaat Geplaatst door Emiras Bekijk reactie
    Ooh zo pijnlijk! Beterschap! Spannend, ik ga vandaag de hele tijd kijken of je al hebt geplaatst dan
    Ahhh ❤❤❤

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  2. #362
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Afgepeigerd en doodmoe kwam ik aan bij de Albert heijn. Ik liep meteen naar de schappen van chocolade en koekjes en wilde mezelf propvol gooien. Ineens gingen er alarmbellen bij mij afrekenen. Volgens de arts in het ziekenhuis zou ik snel na de operatie in de overgang gaan. Yarabi salama.. ik heb sinds dagen trek in zoetigheid. Het zal toch niet?? Ik keek naar de Tony repen en Ferrero's en die rot dingen leken mij te roepen. Ik keerde me om en ging naar de fruitafdeling. Dan maar gezond! Morgen moest ik de arts hierover bellen zodat ze een bloedonderzoekje zouden doen. Alleen zo konden ze het namelijk zien. Ik haalde een doosje aardbeien en druiven. Toen ik naar de schap liep met bananen zag ik haar staan. Achter een kinderwagen en opgedoft. Marwa. Ze had zelfs haar hoofddoek af gedaan. Wel heb je ooit dacht ik. Ja ik ben niet in de positie om haar hierop te oordelen. Ik draag m amper.. nog. Ze keerde zich om en keek me aan. Alsof ze aanvoelde dat ik haar aankeek. "Eh.. Naima?". Vroeg ze. Nee, moeder Teresa dacht ik hardop. Maar goed, ik krulde met moeite een glimlach op mijn gezicht. "Dat is een tijd geleden..". Zei ze rood aangelopen. Ik knikte alleen maar. Ik keek voorbij haar en wees naar de kinderwagen. "Ik wist niet dat je een baby had.." vroeg ik. Ze knikte en keek in de kinderwagen. "Ja.. Maryam ze is alweer 7 maanden..". Zei ze. Ik knikte en liep door. Ik had haar niets te zeggen. Kijk haar eens opgedoft als een mama milf achter haar kinderwagen. Genietend van haar dochtertje. Marwa, waar ik letterlijk klappen voor heb moeten vangen. Die ik in moeilijke tijden geloodst had toen ze nog thuis woonde! Wie was er toen voor mij? Juist.. niemand. Alleen Allah. "Eh.. hoe gaat het met jou?". Vroeg ze. Ik pakte een tros bananen en keek haar aan. Ze scande me met haar ogen en je je kon er duidelijk vanaf lezen dat ze verrast was door mijn nieuwe uiterlijk. Geen slobber jurken of rokken. Geen vieze nagels van het poetsen. Gewoon een normaal, frisuitziend en eindelijk leuk geklede vrouw. "Hamdoulilah.." Zei ik. Mijn gezicht nog steeds strak en eigenlijk totaal geen behoefte om met haar te chitchatten. "Wat erg trouwens voor jou, van je zoontje..gecondoleerd". Zei ze ineens. Ik keek haar aan. "Daar ben je al heel wat maanden laat mee, Marwa." Zei ik met een droge toon. Ze keek er amper van op. Net alsof ze deze sneer verwachte. "Ja.. sorry. Ik wilde bellen maar ik heb je nummer ook niet." Zei ze ter verdediging. Ik legde de tros bananen weg en keek haar aan. "Marwa, bespaar me die bullshit van jou, je andere gekke zus en je moeder. Jullie zijn een stel egoïsten die alleen aan zelfbelang denken. In Marokko heb je mij geen één keer gevraagd hoe het met mij ging! Evenmin je idiote zus en je moeder. Pas toen jullie erachter kwamen dat ik zwanger was wilde jullie de wonden lijmen. Ik heb je niks meer te zeggen. Doei". Zei ik en liep weg. "Mijn moeder huilt er elke dag nog om, weet je dat??" Zei ze ineens. Ik draaide me om. "Abdel had zo zijn momenten, maar hij was een lieve broer." Zei ze. Ik kon mijn oren niet geloven. "Sorry Marwa, ik dacht dat je zou zeggen dat je moeder in verdriet was omdat de zoontje van haar oogappel Abdel ook was te komen overlijden en jij kletst nog over je broer. Bazz wollah bazzz. Kijk maar goed in die kinderwagen Marwa, ik hoop nooit en te nimmer uit de bodem van mijn hart dat jou dochtertje ooit behandelt zal worden als hoe ik behandeld werd. Beslama." Dit keer draaide ik me voorgoed om en liet haar staan. Ik legde de aardbeien terug en ging direct toch maar door de chocola en koekjes.

  3. #363
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    "Wat een bitch zeg! Wollah die dag in Marokko, ik wilde haar een dreun verkopen. Je wilt niet weten Naima.. die krokodillentranen. Die moeder die gilde en schreeuwde. Ik heb nog contact met de buurmeiden en die vertelde me dat ze allemaal niet meer sporen. Hoe kan ze je zo behandelen.. hoe! En oh ja... Fahima is gescheiden he, wist je dat??". Ik keek naar Rabia. "Meen je dat?". Ze knikte hevig terwijl ze wat chips in haar mond propte. "Jaa.. hij kon het niet meer aan. Ze was te bazig, lui en kon er niet meer tegen allemaal". Zei ze. We zaten in de huiskamer bij rabia thuis en ik vertelde haar het voorval van vanmiddag en die van Adil. Ze schaterde het uit en kwam niet meer bij. "Lieverd, ik ga naar huis ok? Ik spreek je morgen in sha Allah". Zei ik. Het was inmiddels tegen tien uur in de avond en rabia knikte. "Tot morgen schat". Ze stond op en knuffelde me en ik liep de voordeur uit. Ik nam de bus en kwam na drie kwartier eindelijk thuis. Mijn ouders waren op bezoek en ik ging direct naar mijn kamer. Ik hoorde ineens mijn telefoon overgaan en dacht meteen aan Rabia. Ze kan ook niet zonder mij. Echter, toen ik mijn mobiel pakte zag ik Youssef zijn naam staan. Oops! Ik zou hem nog terug bellen...

    "Hi Youssef". Zei ik. "Hey... Naima. Sorry bel ik je wel gelegen?". Vroeg hij. "Ja.. jazeker". Zei ik. Ik ging op bed liggen want was nogal erg moe. "Sorry Youssef, ik zou je nog terug bellen.. ik ben er niet aan toe gekomen". Zei ik snel. "Ik begrijp het." Zei hij. Het was even stil. "Naima.. ik wil je wat vragen." Zei hij ineens. Ik werd even stil en ging verzitten. "Eh ja..?" Vroeg ik. "Eh.. ik weet niet of je werkt of eigenlijk niet wil werken haha.. maar ik zoek nog iemand voor.. geen schoonmaak hoor! Haha". Zei hij. Ik was nieuwsgierig en moest glimlachen. "Het is meer voor werk. Ik kom om in de papieren en ik heb echt een assistente nodig. Ik had er één, maar die is met.. eh pensioen. En echt.. het hoeft niet, als je niet wil dan..". Ik liet hem niet eens uitpraten. "Ik doe het!". Zei mijn bijdehante mond die ik een keer een deuk zou geven. Waarom zei ik dat nou?? "Echt? Jeetje.. dat is geweldig! Eh.. wanneer kan je beginnen?". Vroeg hij. "Volgende week?". Zei ik. "Prima... prima.. ok ik zie je volgende week om half 9 op kantoor. Slaap lekker Naima". Zei hij. Ik wenste hem ook een goede nachtrust en legde mijn mobiel opzij. Ineens stond ik op en keek naar mijn mobiel. Heb ik net werkelijk waar ja gezegd tegen Youssef om bij hem te werken? Ik kon het niet geloven, maar één ding is zeker. Ik heb de knapste baas van de hele wereld!!!

    Natuurlijk lichte ik Rabia in. "Ik zei het toch lieverd, vanaf nu zal het in sha Allah alleen beter gaan met jou!". Zei ze. Mijn ouders lichte ik in dat ik een baan had gevonden en die waren superblij! Alleen voor één iemand was ik echt bang zowat. Senna. Hoe zal ze reageren als ze ziet dat ik voor hem werk of hoort? Ik neem toch aan dat iemand als Youssef dit al van te voren heeft kort gesloten met haar? Ik schudde mijn hoofd leeg en dacht aan mijn nieuwe baan. Ik zou morgen, zondag, even kijken wat ik kon aandoen. Voor nu ging ik slapen en die nare trauma van Adil vanmiddag verwerken.

    Op maandagochtend stond ik voor het hoge gebouw. Precies twee jaar terug stond ik hier ook soebhanAllah bedacht ik mij in de bus. Hoe gek kan het leven lopen? Ik had een zwarte pantalon aan en een lichtblauwe blousje. Ik wist niet wat ik aan moest en ging gisteren wel uren brainstormen over de outfit. Eerste indruk is altijd belangrijk toch? Mijn haar viel als een boblijn langs mijn nek en ik had lichte make up op. Ik liep de afdeling op en eerlijk? Een paar mannelijke, die ik nu collega's mag noemen keken even om. Ik klopte op de deur en hoorde zijn stem. Ik deed de deur open en hij keek mij aan. Zijn ogen bleven op mijn lichaam gericht en hij werd een beetje rood. "Eh Naima welkom! Ga even zitten.. wil je wat drinken?". Zei hij met een schrale, zachte stem. Ik knikte en hij haalde een flesje koud water uit een koelkastje. "Ok, eigenlijk zou mijn collega Thomas je inwerken omdat ik zo een vergadering over een nieuw project heb, maar hij is helaas ziek.

  4. #364
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Dus ik neem het even snel over. Ik zou alles opschrijven en als je vragen hebt, kan je die altijd stellen". Zei hij zakelijk. Ik knikte en liep met hem mee. Een aantal kantoren verderop opende hij een deur en van een ander kantoor en ik kwam terrecht in een ruimte met een bureau, twee telefoons, een mooie hoge plant in de hoek en eigenlijk typisch een kantoor, maar net wat strakker. "Eh.. is dit van mij nu?". Zei ik bewonderend om mij heen kijkend. Hij knikte en glimlachte. Ik ging achter het bureau zitten en zag ineens allerlei verschillende papieren. "Dat is je contract. Het aantal uren moeten we nog overleggen en je loon, maar ik zou het even doornemen. Ik heb momenteel 28 uur openstaan, zou dat kunnen?". Vroeg hij. Ik knikte en keek hem aan. "Ok, prima,.. dat is snel!". Hij pakte de papieren en vulde deze in. Hij legde ze weg en pakte er een stoel bij. Hij legde alles haarfijn uit en in feite was het echt simpel. Inkomende belletjes doorverbinden, mensen in de wacht zetten, licht administratief werk en thats it! Hij stond op en leunde ineens gebogen over mij. Ik rook zijn geur en een lok viel langs zijn gezicht. "Ik maal even een gebruikersnaam en wachtwoord voor je aan.. ziezo klaar." Zei hij en keek me even aan. Zijn blauwe ogen leken van zo dichtbij op een oceaan. Alsof je er zo in kon stappen en die je zo mee konden voeren. Ik dacht spontaan aan onze kus van twee jaar terug en ik knipperde ineens met mijn ogen en keek weg. "Eh.. dank je wel Youssef, en eh dank je wel voor deze baan." Zei ik. En dat meende ik echt. Hij legde zijn hand op mijn schouder en glimlachte. "Maar waarom ik?". Vroeg ik terwijl hij nog naar mij keek. Hij glimlachte en keek nu wel weg. "Naima, ik heb nog nooit zo'n secuur iemand als jou ontmoet! Dat zag ik thuis al! Je werkt hard, geordend, netjes,... ik moest wel aan jou denken". Zei hij. Ik keek hem aan en schoot een beetje rood aan. "En trouwens.. diegene voor jou.. eh was niet zo geordend". Zei hij en hij liep een beetje rood aan. Ik keek vreemd op. "Diegene voor mij?" Vroeg ik. Hij leunde tegen het bureau en glimlachte. "Senna.." Zei hij. Ik keek hem nog vreemder aan. "Senna? Senna als in je verloofde Senna?". Vroeg ik alsof ik naar een bevestiging zocht. Hij knikte. Ik keek hem aan. Het is niet zo netjes om zo over zijn verloofde te praten, maar het was net alsof hij met een dieper en serieuzer probleem zat dan, dat ze niet "alleen geordend" werkte.

    "Weet je verloofde wel dat ik hier werk nu?". Zei ik met een nogal zware brok in mijn keel. Hij keek echter weg en ik wist het antwoord al. "Youssef.. alsjeblieft. Dan kan ik hier niet werken." Zei ik meteen en ik stond op. Youssef liep naar me toe en pakte mijn arm vast. Ik keek hem aan en zijn blauwe ogen fonkelde als azuur blauwe edelstenen. "Naima, ik wil je niet lastig vallen met mijn relatie problemen. Sterker nog, je bent wel de laatste die ik hiermee moet lastig vallen. Na alles wat je doorstaan hebt... maar het loopt gewoon niet soepel tussen mij en Senna. Niet meer." Zei hij ineens. Ik keek hem aan en hij liet me los. Ik zag de twijfel en verdriet in zijn ogen. Langzamerhand ging ik weer zitten.
    "Wat is er dan?" Vroeg ik. Hij keek weg en zat zenuwachtig aan zijn haar. Alsof hij al veel meer had gezegd dan nodig was. "Youssef, spit it out.. ik heb inderdaad een flinke rugzak, maar dat wil niet zeggen dat ik niet kan luisteren". Zei ik. Youssef keek me aan en kwam tegenover mij zitten. "Het is alles gewoon Naima.. ze is abrupt gestopt met werken, omdat ze vind en denkt dat ik alles draaiende hoor te houden. Esma.. haat haar. Dat zei ze gewoon laatst. We hebben te vaak en te veel onnodige ruzie. Ze vloekt met Esma erbij, nou dat heb je laatst gezien. Ik heb niemand Naima. Ik heb alleen mijn dochter. Ik heb geen vaderfiguur, mijn moeder is dood. Ik heb geen.. broertjes of zusjes. Ik heb alleen vrienden die ik op één hand kan tellen en dan nog... Ik heb succes hamdoulilah, maar er is niemand met wie ik mijn succes kan delen. Niet mijn moeder die trots op me kan zijn, of wat dan ook.." Zei hij. Zijn ogen werden vochtig en de mijne spontaan ook.

  5. #365
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Ik pakte zijn hand en legde mijn hand erop. Aan zijn ringvinger glinsterde een zilveren ring. Zilver, want hij houdt niet van goud. Dat zei hij al een keer tegen mij toen ik nog schoonmaakte bij hem thuis. "Ten eerste, wat is er mis dat Senna niet meer werken wil? Als jij genoeg inkomen hebt, dan is dat toch niet het einde van de wereld?". Vroeg ik. Youssef glimlachte. "Dat is zeker zo, maar je weet niet wat ze uit besteedt Naima.. onnodige dingen. Luxe dingen, we hebben alles! Joh en dat is niet eens zo'n ding. Esma.. daar maak ik mij zorgen om." Zei hij. Ik knikte. "Dat is zo.. ik moet je eerlijk zeggen dat Esma het nooit leuk heeft gevonden dat ik haar toen niet mocht ophalen.. " Zei ik met een glimlach. Youssef knikte. "Worst mistake ever!" Zei hij. Ik keek hem serieus aan. "Probeer erachter te komen, waarom ze Senna haat. Je weet dat kids altijd de waarheid spreken. Er moet iets zijn." Zei ik. Deze zin kwam er met slagen en stoten uit. Kinderen.. iets wat ik nooit zal meemaken. Ik liet daarom zijn hand los en hij keek me aan. "Probeer het op te lossen samen Youssef. Misschien is een relatie therapeut handig? Senna.. is senna. Maar mensen kunnen veranderen. En doe me alsjeblieft een lol,.. wil je tegen Senna zeggen dat ik hier werk?". Zei ik. Youssef keek me aan en glimlachte. "Zal ik doen". Ik glimlachte en pakte pen en papier. "En oh ja.. wat doet Esma morgen middag?" Vroeg ik. Youssef keek me gek aan. "Eh.. ze is tot 3 uur op school en daarna haalt Senna haar op, hoezo?". Zei hij. "Kan ik haar alsjeblieft morgen meenemen naar het zwembad? Ik zeg je eerlijk Youssef, ik heb haar echt gemist!". Youssef zijn ogen klaarde op en hij glimlachte. "Zeker! Dat gaat ze echt leuk vinden. Bedankt!". Zei hij. Ik schudde mijn hoofd. "Ok.. jallah wat moet ik noteren?" Zei ik op een zakelijk toon. Youssef glimlachte en legde alles uit. Na een uurtje bracht hij koffie en pakte ik mijn tas om weg te gaan. Morgen zou ik weer tot drie uur werken en was het mijn officiële dag om te werken. Hopelijk zou senna het goed oppakken. Youssef liep met me mee naar buiten en keek me aan. "Hoe vond je het gaan?". Zei hij. Ik keek hem aan en glimlachte. "Het was een makkie! En als ik er niet uitkom dan kom ik wel naar je toe". Zei ik. Hij knikte en glimlachte. "Ik moet nu nog terug en afronden. Tot morgen in sha Allah". Zei hij. "Tot morgen Youssef, en nogmaals bedankt voor deze baan". Zei ik. Hij glimlachte. "En trouwens.. Youssef. Je bent nooit alleen. Je hebt je prachtige dochter. Senna, En Allah.. meer heb je echt niet nodig! En je moeder zit altijd hier..". Zei ik terwijl ik mijn hand midden op zijn borstkas legde. Hij keek me aan en hield ineens die hand stevig vast. Onze gezichten kwamen even nader tot elkaar totdat ik me besefte dat ik me op glad ijs begaf. Snel haalde ik mijn hand weg en liep weg. "Tot morgen.. Youssef." Zei ik in gedachten terwijl mijn hart capriolen maakte in mijn borstkas!

  6. #366
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Veel lees plezier sorry als het wat langer gaat duren als normaal! ❤

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  7. #367

    Reacties
    879
    06-07-2018

    Maak niet uit lieverd rustig aan!

  8. #368
    Alhamdoulillah.

    Reacties
    378
    04-05-2012

    Up

  9. #369
    MVC Lid

    Reacties
    170
    03-04-2003

    Allah iechafiek meid en thnx voor een mooi vervolg ondanks alles.

  10. #370
    MVC Lid

    Reacties
    3.620
    31-07-2019

    Finaly zullen ze elkaar elke dag zien! Diklip gaat zowiezo gek worden. Up!
    Gaat het al beter met je hand?
    Married and children!

  11. #371
    MVC Lid

    Reacties
    977
    04-09-2019

    Ik moet nog veel inhalen...

  12. #372
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Shokran bezef lieve mensen! Ik zal verder gaan!❤❤❤

    Lief dat jullie blijven reageren trouwens,

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  13. #373
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Citaat Geplaatst door Emiras Bekijk reactie
    Hahaha voor senna heb ik op google ingetypt: vrouwen met lipfillers. Toen kreeg ik allemaal fotos van lipfillers die mislukt zijn, precies wat ik zocht hahaha.

    Dank je voor een lang vervolg. Gangster naima is ze geworden. Stenen gooien naar Adil, en dan als een psycho lachen in een steegje ik ga stukkkk.
    Ik zie deze reactie nu pas! Haha

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  14. #374
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Thuis aangekomen trok ik meteen mijn pyjama aan en dacht ik aan de woorden van Youssef. Ik hoopte echt dat hij het zou bespreken met Senna! Stel je voor dat ze een keertje langs komt en mij daar zou aantreffen! Dan waren de rapen gaar! Ik veegde de lichte make up weg en ik hoorde mama's stem van beneden. Snel liep ik naar haar toe en hielp haar met wat koekjes in de dienblad te zetten. "Gaat dit allemaal mee, mama?". Ik keek op de tafel en zag allemaal lekkernijen. Mijn moeder knikte. Je vader komt er zo aan en dan vertrekken we onmiddellijk. Ma had me al gisteren op de hoogte gehouden dat we vandaag bij Hamid waren uitgenodigd. Zijn jongste zoontje Amir is onlangs besneden en vandaag houden ze een kleine etentje. Ik hielp gauw met alles inpakken, ging douchen en pakte een witte, luchtige jurk. Ik heb echt nog nooit zo'n zomer mee gemaakt als dit jaar! Het bleef weken warm! Gauw föhnde ik mijn haren droog en maakte er een speelse knotje van. Het was kort dus een geweldige kapsel kon ik er toch niet van maken. Ik trok mijn kleren aan en liep naar beneden. Pa was al aangekomen en gauw hielp ik hem door zijn kleding aan te geven. Eindelijk na de afgesproken half uur, zaten we dus na een dik een uur in de auto. Marokkaanse afspraken zei pa nog lacherig. Ik hield een bord koekjes vast en moest glimlachen. Dit was het! Gewoon zoals vanouds! Mijn moeder keek naar achteren en lachte. "Waarom lach je?". Zei ze. Ik tilde mijn schouders op en zei niets. "Hoe was je eerste werkdag gegaan vandaag?". Vroeg pa. Ik zei dat het goed ging en dat ik een contract van 28 uurtjes kreeg. Het was simpel maar secuur werk. "Ah dan hebben ze een mooie aan jou, je bent pietje precies!". Zei pa. Ik glimlachte en pa vervolgde zijn weg. In de auto klonk de stem van Sudais en ik rilde van binnen. Nee, ik moest huilen. Dat had ik laatst heel vaak. Steeds als ik de Qoran hoorde kreeg ik een brok in mijn keel en moest ik huilen. Ineens besefte ik me iets. Iets wat ik altijd al hebben willen doen. Iets wat ik en Rabia altijd deden. Althans zij bij mij, want zij droeg hem al. Maar dat komt wel in sha Allah. Ik was blij, gezegend dat Allah mij tal aan deze beproevingen gegeven heeft. En toch ben ik er nog. Elke mens zou zich waarschijnlijk Allaystar iets aangedaan hebben, maar Allah heeft mij onwijs veel geduld gegeven. Ik sloot mijn ogen en luisterde naar de prachtige stem die mijn hart en lichaam deed sidderen.

  15. #375
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Na een uurtje waren we er. We stapten uit en werden verwelkomd door Jamila. Ze pakte was schalen aan en groette ons allemaal. Ik haalde een tasje tevoorschijn en gaf het aan haar. "Dit is voor jou..". Zei ik. Ze keek me met vragende ogen ogen aan. "3lash??". Ik tilde mijn schouders op. "Omdat je een lieverd bent." Glimlachte ik. Ze knuffelde me stevig en we maakte er een mooie avond van. "Pa.. ik ga binnenkort naar Marokko. Voor zaken". Begon Ilyas. Pa keek hem aan terwijl aan het toetje begon samen met wat ooms en neven. "Besah? Waarom? Wat voor zaken?". Vroeg pa. "We willen gewoon een eigen appartementje in sha Allah. We hebben goed gespaard. Het is tijd dat we ook in Marokko op onze eigen benen gaan staan papa..". Zei hij. Mijn vader glimachte en knikte. "Mabrouk.. wanneer ben je van plan om te gaan?". Vroeg pa. "Volgende maand. Augustus is wat rustiger." Zei Ilyas. Pa knikte. "Wellicht gaan je moeder en ik ook dan. Een korte vakantie kan ons goed doen. Ga je mee Naima?". Zei pa. Ik keek hem aan. "Eh.. pa.. ik ben sinds gisteren begonnen met me nieuwe werk. Ik weet niet of het mij gaat lukken." Zei ik. Natuurlijk is Youssef niet één van de moeilijkste! Maar eigenlijk wilde ik gewoon niet gaan.. mijn laatste ervaring daar was nou ook weer niet geweldig. Marokko had van mij een andere stempel gekregen. Kil, zwart en.. gewoon niet meer zo fijn. Ik wilde de pret niet bederven en knikte. Tegen die tijd zou ik het wel aankijken. Het was immers pas over een maand...

    Het was zaterdag. De zon scheen en ik probeerde mijn ogen voorzichtig te openen. Een dun straaltje zon scheen op mijn gezicht en ik hield het ze3ma tegen met mijn hand. Aha! Toen werd ik geconfronteerd met de henna beschilderingen op mijn hand. Gisteren had Rabia haar henna avond en wat was het ge-wel-dig! ik had speciaal voor haar avondje een mooie groene lange jurk gekocht en we hebben haar een onvergetelijke avond vol dans, izran, muziek, en plezier gegeven! En vandaag was haar dag! De dag waar ze zo naar uitkeek. Gauw stapte ik uit bed en keek op de wekker. 08:00 uur! Ik moest binnen een uur douchen, bidden, mijn jurk ophalen, schoenen meenemen en naar Rabia toe. Daar zou ik ook opgemaakt worden. Haar zusje Karima en ik waren haar bruidsmeisjes. Ik kuste mijn moeder gedag en zei haar straks in de zaal te zien. Hamid en Ilyas en hun vrouwen zouden ook komen. Immers Rabia is echt familie geworden en iedereen van mijn familie was en is dol op haar! Ik pakte de tram en vloekte binnensmonds dat ik gauw eens aan de rijlessen moest! Ik werkte nu een week bij Youssef en dat ging supergoed. Soms zag ik hem helemaal niet. Dan was hij het pand uit voor opdrachten en projecten en als ik hem zag was het na mijn dienst als ik weg ging. Met mijn salaris zou ik echt serieus eens rijlessen moeten boeken! Ik ging naar het huis van Rabia en die was al buiten mooi versierd met een ballonnenboog en bloemen. Ik belde aan en onmiddellijk werd er open gedaan door haar moeder. Ze keek me aan en pakte mij vast. "Naima.. naimaa djelie!! Waar is je moeder??". Vroeg ze meteen. Ik zei haar dat ze straks naar de zaal komt en dat ze zeker aanwezig zal zijn. Ze pakte mijn hand en knikte. "Rabia is boven, ze is zenuwachtig. Wellicht kun jij haar tot bedaren brengen." Zei ze. Ik knikte en liep naar de kamer. Ik klopte aan en Rabia zat in de visagie stoel en de ziana was lekker bezig. Ze huilde toen ze mij zag en eigenlijk liet ik ze ook rollen. De ziana tilde haar kin omhoog zodat de tranen binnen bleven. "Alles komt goed, lieverd, dit is jou dag!". Ze knikte en kneep in mijn hand. In de hoek stond haar bruidsjurk en mijn Allah, wat een prachtig kleed! Na een uur was ze klaar en hoorde we de dakka al beneden bij de voordeur. "Geef je hand, ik help je naar beneden." Zei ik. Ik tilde mijn nude/roze achtig jurk op en de ziana had mij en Karima ook gedaan. We zagen er onwijs anders uit!!! We nestelde Rabia in de huiskamer en er zaten al nichten en tantes binnen. En toen... toen kwam hij. Ghalid. Hij liep naar haar toe, tipte de sluier iets omhoog en kuste lang haar voorhoofd. Hind, karima en ik keken elkaar aan en we huilden tranen met tuiten. Het was gewoon te schattig!!! Daarna verliet ze haar huis. Ze veruilde haar veilige haven, voor een betere. Vanaf vandaag zal ze als getrouwde vrouw door het leven gaan met de man van wie ze houdt en hij van haar. Voor eeuwig verbonden. Ze kijken elkaar even aan en giechelden. Rabia draaide zich even om en hield de hand van haar vader vast en kuste haar moeder op de wang en veegde de lipstick weg. Een moment die je als ouder mee moet maken, maar ook als dochter. Hij hield haar hand stevig vast toen hij zag dat ze het moeilijk had en toen liepen ze samen de trap af. Op naar de zaal waar hen een feestelijke ontvangst stond af te wachten..... ❤