1. #271
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    "Wat voor werk had je nou precies in gedachten?". Vroeg ik toen ik weer ging zitten. Adil keek mij aan. "Nee.. niks..". Zei hij ineens. Ik keek hem verward aan. "Niks?". Vroeg ik. Hij keek weg en glimlachte. "Zo'n mooie vrouw hoeft niet te werken". Zei hij ineens. Nu was ik overdonderd. Hij overdreef dat ik mooi was. "Je maakt een grap zeker?". Zei ik. "Nee.. nee ik ben niet van de grappen." Zei hij. Ik haalde mijn schouders op en glimlachte. "Jammer, want ik kan wel wat geld gebruiken". Zei ik. En eigenlijk was het ook zo. Ik zat niet op school, werkte niet, verveelde me dood en alles wat ik nu heb, is toch alleen.. Adil. "Heb je geld nodig?". Zei hij ineens. Ik keek hem aan. "Nee, ik heb een baantje nodig, bedoel ik". Zei ik. Voor ik het wist liep Adil weg en kwam terug. In zijn hand had hij een rolletje, en echt ik zweer het, ik dacht dat het een rolletje wc papier was! Maar toen hij zijn hand open deed en het in mijn hand drukte kon ik mijn ogen niet geloven! Alleen briefjes van vijftig en dan niet één of twee of drie.. nee gewoon teveel om te tellen. Ik legde het rolletje gauw op tafel. "Nee.. nee.. dit kan ik niet aannemen..". Zei ik snel en ik stond op. Adil hield me tegen en pakte mijn hand. Hij drukte het rolletje in mijn hand. "Had ik je net tien minuten geleden niet beloofd dat ik voor je zal zorgen. Je hebt zoveel shit meegemaakt. Ik wil het ok?". Zei hij. Ik keek hem aan en eerlijk waar, natuurlijk kan ik geld gebruiken, maar op deze manier is niet normaal toch?

    "Shokran.. ik betaal je terug". Zei ik zachtjes. Adil keek me aan en gaf een knipoog. "Kom, laten we wat drinken en feesten". Zei hij ineens. We liepen de loungekamer uit en één van de forse mannen die al eerder ook in de kamer was stond in de gang. Ik zag Adil ineens heel snel nee schudden en de forse man knikte. Wat daarmee bedoeld was, snapte ik niet. Zo dom en jong en uber naïef als ik was hield ik zijn hand stevig vast. Als een klein meisje die in een drukke winkelstraat zich vast klampte aan de hand van haar vader om niet te verdwalen. Terug in de club was het ongelooflijk druk. Het was bloedheet buiten en Adil zorgde ervoor dat iedereen het naar zijn zin had. De barmeisjes renden hun benen uit het lijf. Ik had medelijden met ze. Maar wellicht hadden ze toen eerder medelijden met mij. Ze keken me aan en glimlachte alleen. Adil danste, dronk, en voelde zich een echte baas. Ik bewonderde hem. Hier staat een Marokkaanse man die op een jonge leeftijd financieel veel beter in het leven staat dan mening Marokkaanse mannen. Ik voelde me geliefd, niet meer zo onzeker, en vooral begrepen door hem. Hij keek me aan en glimlachte doen hij met een aantal mannen sprak. Ik zat voor me uit te kijken en sipte van mijn cola. Twee uurtjes later begonnen mijn oogleden zwaar te worden en wilde ik alleen naar bed. Ik liep naar Adil en tikte op zijn schouder. "Adil, ik ga ervandoor". Zei ik. Hij keek me aan en trok zijn wenkbrauwen omhoog. "Zo vroeg?". Zei hij. Ik keek hem aan. "Eh ja.. sorry ik ben nogal moe". Zei ik. Adil glimlachte en knikte. "Is goed.. ik breng je wel". Zei hij. "Nee.. nee ik wil je niet tot last zijn. Je hebt het ook druk. Ik bel wel een taxi". Zei ik. Adil moest lachen. "Dat zijn de grootste viezerikken! Echt niet. Ok, Jo brengt je wel..". Zei hij. Ik keek hem aan en fronste mijn wenkbrauwen. De forse, vol getatoeëerde man die ik in de kamer en gang zag staan liep meteen naar ons toe. Adil fluisterde wat in zijn oor en hij knikte meteen. "Naima.. hier is mijn nummer trouwens. Bel me morgen rond zeven in de avond ok?". Zei Adil. Hij kwam dicht naar me toe en kuste me op de wang. "Slaap lekker, mooie dame". Fluisterde hij. Ik glimlachte en kuste hem gauw terug. Ik was denk ik verliefd op deze man.. is dit wat liefde is? Ik ben nooit verliefd geweest en Abdel, tja.. dat is nou eenmaal ook geen sprookjesverhaal.

    In de auto gaf ik het neppe adres weer aan de forse man, Jo. Ik nam op de achterbank plek en hij reed zonder gepraat of wat dan ook de richting waar ik moest zijn. Op het punt aangekomen stapte ik uit en bedankte hem. Zelfs toen zei hij niks. Ik trok mijn wenkbrauwen op en deed de deur dicht. Hij bleef echter staan met de auto. Ik zuchte en liep ineens een portiek trap op. Ik bleef even staan, zodat hij me niet zag en pas toen reed hij weg. Zo gauw als ik kon liep ik de trap af en liep ik met snelle passen naar huis. Ik deed de deur open en deed het licht aan. Ik nam een douche en plofte gelijk op bed. Voor mij zat het rolletje met geld en ik vouwde het uit elkaar. Het was welgeteld 5000,- euro bij elkaar! Ik rolde het meteen op en stopte het in mijn nachtkastje. Ik snapte niet waarom hij mij zomaar, zoveel geld gaf. Misschien greep ik hem wel aan, of.. mijn verleden. Nou ja verleden, ik zit er nog steeds in bedacht ik me.

  2. #272
    MVC Lid

    Reacties
    3.620
    31-07-2019

    Domme naima...
    Bedankt voor het vervolg!
    Married and children!

  3. #273
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Mijn vader arriveerde de dag erop en hij was erg down. Het was al in de avond en ik had Adil al gesproken. Hij wilde morgen weer afspreken, maar dit keer ergens anders. Hij wilde me uit eten nemen. Ik werd met de dag verliefd op die man. Hij had alles, zijn uiterlijk, slimheid, humor, en hij had gewoon alles op een rij. Soms vroeg ik mijzelf af waarom hij in vredesnaam iets wilde beginnen met zo iemand als ik. Maar gauw wuifde ik die gedachte weg. Hij vind mij leuk dat is belangrijk. "Papa, is alles goed?". Vroeg ik. Mijn vader zat in de keuken voor zich uit te kijken. Hij keek me aan. "Ik heb niet zo goed nieuws, Naima..". Zei pa. Ik zag dat de ogen van pa vochtig werden. "Papa.. wat is er?". Zei ik. Terwijl ik naast hem ging zitten. "Je tante in Marokko.. Fatima. Ze is.. erg ziek. Uitbehandeld." Zei mijn vader. Ik keek hem aan en er rolde een traan over zijn wang. "Wat erg..". Zei ik. Ik legde een hand op zijn schouder en mijn vader keek me aan. "Je oom, die vertrekt morgen naar Marokko. Ze zeggen dat je tante amper een maand heeft..". Zei pa. Ik keek hem aan en hij leed er echt onder. "Ik vind het zo erg voor haar..". Zei ik. Mijn vader ging iets verzitten en keek me aan. "Ik eh ga naar Marokko.. ik wil bij mijn zus zijn. Ik kan het niet over mijn hart krijgen haar nu alleen te laten en mijn zwager.. ze heeft geen kinderen dat weet je". Zei pa. Ik knikte onmiddellijk. "Ja papa dat begrijp ik". Tante Fatima was die tante die je altijd wat extra in de watten legde. Altijd wel iets extra's gaf. Je extra knuffelde en kusjes gaf totdat je erbij neer viel. Zo'n tante was het. En we wisten allemaal dat het merendeels kwam omdat ze geen kinderen kon krijgen. Als wij uit Nederland kwamen, waren we haar alles. Het brak ons allemaal toen we hoorde dat ze ernstig ziek was. "Ik zou willen dat je mee zou gaan, Naima". Zei papa. Ik keek hem aan. Ik dacht meteen aan Adil. Mee gaan? En hem niet zien? Nee.. dat zou ik niet aankunnen. Al betekende dat, dat ik mijn lievelingstante opzij moest schuiven. Hoe egoïstisch klonk dit! Maar ik was hoteldebotel verliefd op de stoerste, liefst en knapste man van heel de wereld, Adil. "Eh nee papa.. het lukt niet. Ik heb als het goed is werk gevonden." Zei ik. Of althans loog ik. Ik haatte mezelf! Hoe kon ik tegen papa liegen. Na alles wat hij voor me heeft gedaan en nog steeds doet. Pa keek opgewekt. "Ik snap het, alhamdoulilah benti, jou zo zien doet me al veel vreugd. Ik was bang dat ik je kwijt was. Je bent weer mijn kleine meisje van vroeger en nu heb je ook werk gevonden." Zei mijn vader. Bij deze woorden wilde ik pa om de hals vliegen en janken. Ik wilde me vastklampen aan hem en zeggen dat ik mee ging! Never, nooit zou ik papa alleen deze heftige reis moeten laten maken. Ik haatte Marokko om wat ik daar heb mee moeten maken, maar voor mijn vader zou ik door het vuur gaan! Zou... inderdaad. Adil kwam als een spook in mijn gedachten zweven. Ik knikte dus alleen maar en stond op om koffie te maken. Pa stond op om zijn spullen in te pakken. Met een enorme schuldgevoel maakte ik een pot koffie en mijn ogen werden vochtig.

    Twee weken later zat ik weer in de VIP ruimte. Onderhand is dit mijn tweede thuis geworden. Dit is ook de tweede week dat pa mijn Marokko was. Hij wilde dat ik in ieder geval bij Ilyas of Hamid zou logeren totdat hij thuis was. Hij wist hoe mijn band met mijn moeder was dus dat werd geen succes. Ik wilde gewoon thuis zijn. Pa vond dat niet zo fijn, maar uiteindelijk zweeg hij en is ermee akkoord gegaan met de voorwaarde dat ik wel af en toe bij mijn broers zou logeren. Maar al met al is ma wel mee gegaan met mijn vader. En ergens smolt die schuldgevoel die ik had. Hij was in ieder geval niet alleen. Rabia sprak ik enkel telefonisch en als ze iets wilde ondernemen zei ik meestal dat ik bezig was met werk zoeken. Ze had aanstaande zaterdag een pasafspraak bij een ziana. Ik had haar beloofd mee te gaan. "Heeyy waar ben je met je gedachten??". Zei Adil toen hij binnen kwam. Ik keek hem aan en glimlachte. "Bij jou". Zei ik zachtjes. "Hmm ok dan is het goed." Zei hij. Hij kwam naast me zitten en hij gaf me iets te drinken. Ik was stapel verliefd op hem! Ik wist niet hoe diep liefde kon gaan, maar met Adil had ik alles. Vlinders, cupido's, flikkerende hartjes, moehim dit gevoel wilde ik voor eeuwig voelen en vasthouden. "Ik ga zo naar huis, even omkleden voordat we naar Rotterdam rijden ga je mee?". Vroeg hij. Ik keek hem aan en knikte. Dit was de eerste keer dat ik met hem naar huis ging. Ik stond op en hij pakte mijn hand. We liepen de club uit en uiteindelijk kwam ik er ook achter wat voor taak die forse Jo had. Het was zijn rechterhand. Bij de eerste keer dat hij dit zei, moest ik wel hard lachen. Ik weet dat Khaddafi een rechterhand had, of.. en Chapo, maar Adil? Was deze man dan zo bijzonder? Hoe dan ook, nu wist ik waarom deze man zijn zijde niet ontweek en tevens ook in de club bleef als Adil weg was of andersom..

    We kwamen thuis aan bij Adil. Hij woonde buiten de stad en had een eengezinswoning. "Is deze huis niet te groot alleen voor jou?". Grapte ik. Adil keek me aan en hield mijn middel vast. "Dat is het zeker! Zullen we kindjes maken dan is ie zo vol..". Zei hij. Ik keek hem verschrikt aan. Automatisch dacht ik aan Adam. Tja zo'n reactie verwachte ik niet. Adil moest hier juist om lachen en aangezien hij dat stukje verleden niet kent, lachte ik maar mee. "Kom ik zal je rondleiden". Zei hij. Ik volgende hem en het was een grote, maar doch eenvoudige woning. Je kon merken dat er een "man" alleen woonde. Niets was opgeruimd en elke tafel zat wel vol met lege blikjes enz. Ik dacht ineens aan Youssef. Hij is ook een man, leeft ook alleen met zijn dochtertje. Het was er anders altijd strak en opgeruimd. Adil maakte een kamerdeur open en ineens stonden we in de slaapkamer. Ik keek om mij heen en kreeg ineens een brok in mijn keel. "Ga maar even zitten mop, de badkamer is hiernaast. Ik ga me omkleden". Zei hij. Ik deed wat hij zei en Adil liep de deur uit. Ik stond meteen op toen ik het water hoorde lopen in de douche en ging uit het raam kijken. Het was er groen en rustig, maar aan de ene kant toch kil. Voor mij zag ik een snelweg in de verte en kon me niet voorstellen hoe hij hier kon wonen met al dat geluid van die auto's. Ik liep ineens naar zijn bed en zag een nachtkastje staan. Uit nieuwsgierigheid trok ik een lade open en ineens viel mijn mond open van verbazing. Condooms! Gauw deed ik het laatje dicht en ging ik braaf zitten op een stoel in de kamer in plaats van zijn bed. Op dat moment kwam Adil binnen en had alleen een handdoek om zich heen!

  4. #274
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Citaat Geplaatst door Emiras Bekijk reactie
    Domme naima...
    Bedankt voor het vervolg!
    ❤❤

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  5. #275
    2 gebruikers

    Reacties
    17
    10-04-2011

    Up!

  6. #276
    MVC Lid

    Reacties
    341
    19-12-2013

    Up up up

  7. #277
    MVC Lid

    Reacties
    3.620
    31-07-2019

    Up! Laat haar geen gekke dingen doen please...
    Married and children!

  8. #278

    Reacties
    879
    06-07-2018

    Yay nieuw verhaal ik ga na mijn tentamens weer lezen

  9. #279
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Hii shab nachat sorry voor de late reactie! Ik ga weer verder!

    Iedereen trouwens een mooi en gezond en bovenal coronavrije 2021!

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  10. #280
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Ik keek onmiddellijk weg en hij moest ineens hard lachen. "Je doet nou net alsof je nooit een halfnaakte man hebt gezien!". Zei Adil. Hij liep rechtstreeks naar de kast en haalde er wat kleding uit. Ik keek voorzichtig terug en dacht aan de dingen die ik in de lade had gevonden. Waarvoor had hij dat in zijn la? Was het ter voorbereiding? Ik kreeg het ineens Spaans benauwd. Ik stond op terwijl hij zijn shirt aandeed. "Ik wacht wel in de huiskamer". Zei ik. Hij keek me aan en liep naar mij toe. "Ik heb je toch niet bang gemaakt?". Zei ik. Ik schudde mijn hoofd en wilde absoluut niet bang overkomen. Ineens greep hij mij bij mijn middel en tilde mij op. In een ruk plofte ik op het bed en kwam hij bovenop mij half gebogen liggen. "Eh.. wat doe je?". Zei ik snel en half buiten adem. "Wat denk je wat ik doe?". Glimlachte hij. Ik schrok van zijn actie, maar eer dat ik kon opstaan begon hij mij in mijn hals te kussen en deed mijn knoopjes open. Ik wilde niet toegeven, want dit was niet correct. Maar wie hield ik voor de gek? Was een club bezoeken dan wel correct? Het feit dat hij mij zoende door de dagen heen, was dat ook correct? Liegen tegen papa? Ik zag hoe zijn beresterke arm richting het laatje ging om die verschrikkelijke inhoud te pakken. Ik slikte een paar keer en hij zei allemaal lieve woorden in mijn oren. En voordat ik het wist,....

    Minutenlang keek ik in de spiegel. Uit het niets begon ik te huilen. Het was inmiddels drie uur in de nacht en na onze intieme moment zijn we naar Rotterdam gegaan. Adil was opgewekt, vol energie en had de hele avond en nacht flinke lol. Ik daarentegen wilde eigenlijk gewoon naar huis. En hier stond ik dan. Wederom afgezet door Jo, die ik onderhand Jojo noemde stilletjes. Ik trok mijn kleren uit en nam een lange douche. Ik stonk naar sisha, mannengeur en alcohol. Ik waste mezelf stuk met zeep totdat ik flinke rode strepen op mijn huid kreeg. Daarna liep ik rechtstreeks naar de kamer en viel ik meteen in slaap. Morgen moest ik namelijk weer stipt om half tien in de club zijn...

  11. #281
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Ik ga zo verder.. ❤

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  12. #282
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    De volgende dag werd ik wakker met flinke hoofdpijn. Ik kuchte en voelde me ontzettend grieperig. Toch lukte het me te douchen en iets te eten. Ik keek op mijn mobiel en zag dat Rabia had gebeld. Ik belde haar terug. "Hi Rabia.." Zei ik. "He Naima.. alles goed?". Zei ze. Ik zuchte. Moest ik haar vertellen over Adil? Ik besloot het nog even voor me te houden. "Het gaat wel goed hamdoulilah, en met jou?". Vroeg ik. "Zenuwachtig.. ik ben echt zenuwachtig". Zei ze vervolgens. Rabia zou over twee maanden trouwen en als er iets is waarmee je haar gek kon maken, was haar zenuwachtig maken. Ze kon daar zo slecht tegen. "Maak je niet druk, Rabia. Alles komt goed". Zei ik. Ik wilde eigenlijk ophangen en zag dat Adil me had ge'smst. Plannen gewijzigd, ik zie je vanavond bij mij. Jo komt je ophalen om zes uur.. Ik keek lang na het smsje en had amper in de gaten dat Rabia me al een aantal keer riep. "Oh.. shit.. Rabia sorry.. wat zei je??". Vroeg ik weer. "Tjeee Naima.. waar ben je met je hoofd?". Zei ze quasi geïrriteerd. "Sorry, ik stond vandaag gewoon op met knallende hoofdpijn." Zei ik. "Oh echt, yek labas?". Vroeg ze. Ik wilde dolgraag vertellen over Adil. Waarom verzweeg ik dit voor mijn beste vriendin! "Eh nee.. ik heb gewoon niet lekker geslapen..". Zei ik. "Oh vervelend.. kan ik wat voor je doen?". Vroeg ze. "Nee.. nee.. het gaat wel hamdoulilah". Antwoorde ik snel. "Niet vergeten Naima, morgen ga ik passen bij de ziana". Zei ze. Ik verzekerde haar dat ik de afspraak echt niet vergeten was en we hingen op.

    Ik keek weer met volle aandacht naar het smsje die Adil stuurde. Waarom bij zijn huis? Ik hield me hart vast wat nog komen zou. Gauw ruimde ik af en tegen zes uur liep ik in de tropische regen waar Adil of Jo me afzette. En inderdaad precies met zes uur kwam hij aanrijden en stapte ik braaf binnen. Drie kwartier later zette hij me af bij Adils huis en reed weg. Ik belde aan en Adil deed na een minuutje open. "Hi beauty, kom binnen". Zei hij. Ik stapte het huis in en ging meteen zitten. "Wil je wat drinken?". Zei hij. Ik knikte en even later kwam hij met een glas water. "Waar is je paspoort?". Zei hij ineens. Ik keek hem aan en kreeg een déjà vu van Abdel. "Wwaarom?". Vroeg ik. Hij keek me aan en liet me twee tickets zien. "We gaan naar Dubai meisje". Zei hij opgewekt. Ik trok mijn wenkbrauwen omhoog en was compleet verrast. "Dubai?" Vroeg ik. "Jaa ik zei toch dat ik nog een club zou openen. Nou dit weekend gaat het gebeuren!". Zei hij opgewekt. "Dit weekend??". Vroeg ik. Ik bleef maar vragen stellen. Dit merkte Adil uiteraard op. "Je stelt wel veel vragen..". Zei hij ineens met een serieus gezicht. "Ik dacht dat je het wel leuk zou vinden". Vervolgde hij. Ik keek hem aan en keek geforceerd wat opgewekter. "Nee.. nee dat is het niet. Mijn beste vriendin gaat binnenkort trouwen en morgen zou ik meegaan. Ze eh gaat haar jurken passen". Zei ik. Adil kwam naar me toe en pakte me bij mijn middel. "Ik zou niet weten wat er zou fucking leuk is aan jurken passen met een vriendin, en Dubai aan de kant te zetten." Zei hij en hij kuste me in mijn hals. "Eh.. nou ik heb het haar beloofd". Zei ik. Adil keek me aan en liet mij los. "Je bent niet goed.. jij". Zei hij. Ik keek hem aan met een verwarde blik. "Hoe.. hoe bedoel je". Zei ik. Adil liep meteen naar de keuken en smeet de deur dicht. Ik stond te bibberen op mijn knieën. Zo kende ik hem niet! Ik schrok van zijn reactie. Was ik nu egoïstisch bezig? Hij opent morgen zijn zaak in een totaal andere land. Hoe leuk zou het zijn als ik mee zou gaan? Rabia... zou het toch wel begrijpen? Pfff ik zat in een dubio. Gauw liep ik naar de keuken en Adil was bezig een tosti te maken. "Ik ga mee..". Zei ik ineens. Adil draaide zich om en liep naar me toe. "Serieus?". Zei hij. Ik glimlachte en knikte. Hij pakte me in één keer op en trok de stekker van de tosti apparaat eruit. "Die tosti komt later wel..". Zei hij en hij tilde me op naar... zijn slaapkamer.

  13. #283
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Die zaterdagochtend belde ik Rabia op. Ik kuchte en deed alsof ik verkouden was. Ik wist niet hoe ik me eruit moest praten. Ik heb bij Adil geslapen en hij keek me aan terwijl hij zijn kleren aandeed. "Hi Rabia.." Zei ik. "Hi naima.. jeetje jij klinkt niet gezond". Zei ze. Adil moest grinniken en ik gooien een sok tegen zijn hoofd. "Eh ja.. sorry daarvoor belde ik je ook. Ik kan niet meegaan Rabia. Ik heb hoge koorts en voel me echt niet goed". Loog ik. Het was even stil aan de telefoon. "Pff jeetje.. dus je kan niet mee?". Zei ze. "Ik ben bang van niet.. sorry." Zei ik. "Wat erg.. maar goed. Weet je ik cancel hem gewoon..". Zei ze. "Oh nee Rabia, dat moet je echt niet doen. Sorry ik vind het echt erg". Zei ik. Een flinke schuldgevoel kwam in mij op. Ik keek verdrietig en Adil liep naar mij toe. "Eh nee Naima komt wel goed. Weet je, ik kom er nu aan..". Zei ze. Ik schrok ineens. "Nee.. eh dat gaat niet Rabia, ik zit nu bij eh Hamid." Loog ik weer. Adil keek me ineens vreemd aan. Ik hield de hand voor de spreker van de telefoon en zei tegen Adil heel zachtjes dat het mijn broer was. Hij knikte en glimlachte. "Ohh shit. Pff ok.. doe ze de groeten van mij en ziek maar uit lieverd. Ik bel je morgen ok?". Zei ze. Ik nam snel afscheid en keek echt een paar lange seconden naar de telefoon. "Jij kan echt goed liegen!". Zei hij en hij lachte de hele kamer bij elkaar. Ik sloot mijn ogen en ging verder met inpakken. Die middag zouden we namelijk vetrekken. Morgen had hij de opening...

    Dubai.. is prachtig!! We kwamen aan en werden zowaar als sterren ontvangen. De opening was grandioos en druk. Adil was druk bezig en ik week geen seconde van zijn zijde. Het was geweldig en ik bedacht me hoe gelukkig ik was met hem in mijn leven. Na twee dagen keerde we terug en we gingen meteen naar zijn huis. Ik was erg moe en zei tegen Adil dat ik dit keer wel een taxi zou pakken in plaats van gebracht te worden. Hij was zelf ook moe en kuste me gedag. Ik stapte zelf uit in het centrum om wat boodschappen te halen. We vlogen in de nacht terug en ik was doodop. Ik liep en werd ineens aan mijn arm getrokken. "Naima..?" Ik draaide me om en zag ineens Mourad staan. "Mourad?". Hij keek om zich heen en trok me eventjes mee. "Hey laat me los joh!". Zei ik. Mourad keek nog steeds om zich heen en uiteindelijk was het rustiger om ons heen. "Blijf met je poten van me af voortaan". Zei ik. "Waar ben je in hemelsnaam mee bezig Naima??". Zei hij. Ik keek hem verward aan. "Waar heb je het over?". Vroeg ik. Hij schudde met zijn hoofd. "Waar ik het over heb??? Heb je dat na die weken zelf niet door?". Zei hij weer. "Je bent het speeltje van die.. die gek!". Zei hij. Ik liep weg, maar hij pakte mijn arm waardoor ik stopte. "Naima, je gaat om met de meest gevaarlijkste man van deze stad! Zie je dan niet dat hij je gebruikt? Ik hoor verhalen weet je dat.." Zei hij. "Wat is er Mourad? Ben je jaloers dat hij harder werkt als jij en dingen voor elkaar kan krijgen, waar jij enkel van kan dromen?? En voor jou informatie. JIJ bracht me in zijn wereldje!". Zei ik. Mourad keek me aan. "Prima, mijn excuses ik had je nooit naar die rot club moeten brengen. Maar je beseft dat je wel dom bent als jij denkt dat hij keihard werkt??". Zei hij. "Je snapt toch wel dat hij wel meer doet als clubs runnen. Hoe runt hij ze? Hoe betaalt hij ze? Naima.. die gast is gevaarlijk. Maak dat je wegkomt. Als je dat nog kan. Vraag aan een barmeisje.. Smahane vraag aan haar over Adil. Als je mij niet wilt geloven, prima.. maar vraag haar maar. Dan ga je zelf de waarheid zien." Zei hij. Hij draaide zich om en liep weg. Ik bleef kijken en was in shock. Wat is dit nou voor een vorm van jaloezie? Moest dat sukkeltje nou zo ver gaan om zijn jaloerse statement te maken? Ik zuchte en liep naar huis..

  14. #284
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Ik kreeg ineens allerlei berichten binnen. Ik had totaal geen ontvangt in Dubai. Ik zag voicemails van papa en Rabia. Ik belde gauw papa op. "Hallo papa.." Zei ik. "Naima??? Ya rabi salama. Ik bel je sinds gisteren. Je nam niet op. Ik wilde bijna terug komen." Zei hij. Shit wat stom van mij, ik had hier helemaal niet aan gedacht! "Nee, nee papa, maak je geen zorgen. Ik had gewoon problemen met mijn telefoon smehlie". Zei ik. Pa was even stil. "Ok.. ik belde je omdat.. je tante is overleden gisteren. Allahirhamha." Zei hij. Ik was even in shock. Terwijl ik uitbundig aan het feesten was, was mijn tante overleden. Ik was er absoluut stil van en kon wel janken. "Naima.. we komen volgende week terug." Zei papa. Ik zei gedag en hing op. Ik voelde me totaal schuldig. Rot dubai! Ik liep mijn straat in en kwam aan bij de voordeur. "Naima!!". Hoorde ik. Ik schrok en zag Rabia uit de auto stappen. Hoe lang stond ze daar al?? "Rabia?". Zei ze. Ik keek haar aan en ze was woedend. "Jij leugenaar!". Zei ze. Ik schrok van haar reactie. "Waarom lieg je!". Zei ze weer. "Ik weet niet waar je het over hebt Rabia..". Ik stak de sleutel in het sleutelgat en draaide de deur open. "Je was dit weekend niet bij Hamid. Je ziet.. je ziet er amper ziek uit!". Zei ze weer. Ik keek haar aan. "Heb je mij zitten controleren??". Vroeg ik. "Controleren? Ik heb je tig keer proberen te bellen dat ik de afspraak geannuleerd heb bij de ziana en belde je om dit te zeggen en ik wilde gewoon weten hoe het gaat." Zei Rabia. "Ik heb nog gezegd dat je die afspraak voor mij niet hoeft te annuleren, Rabia..". Zei ik ter verdediging. Rabia keek me aan. "Wat is er toch met jou??". Zei ze. Haar ogen gleden langs mij en ze schudde haar hoofd. "Wat is er met mij Rabia?". Zei ik. "Alles.. je ziet er compleet anders uit. Je.. je haar is zo blond.. zo.. en die kleren.. dat is bepaald niet een outfit om "ziek" thuis te zijn". Zei ze. Ik werd boos. "Rabia, als je niks te zeggen hebt hou dan alsjeblieft je mond dicht. Ja ik ben blond nu, ja ik trek leukere kleren aan, is dat erg?". Zei ik. Rabia bleef me maar aankijken. "Oh en je liegt ook nog.." Zei ze. Ik stapte binnen en hield de deur op een kier. "Doei Rabia.. ik heb je niks meer te zeggen." Zei ik boos en ontzettend geïrriteerd. Ik wilde gewoon gaan slapen! Zo moe was ik. Rabia gaf me nog een blik en liep boos weg. Mijn broer bellen om mij te controleren en dan nog opmerkingen over mijn outfit en uiterlijk. Was ze jaloers ofzo??

  15. #285
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Vanavond meer!! ❤❤❤

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -