De volgende dag brak aan. Ik trok mijn jeans aan, sneakers en dat witte blousje met vallende schouderbanden. Ik had mijn haar door de styltang gehaald en maakte mezelf op. Rode lippenstift en zwarte eyeliner. Ik moest dezer dagen nog meer make up inslaan. Dit was armoedig wat ik had. Ik liep richting de huiskamer en pa was aan de telefoon. Hij keek op en stikte bijna in een amandel. "Naima.. wat.. wat is dit? Wat heb je aan benti A3oedoebillah.. yarabi salama." Zei hij. Ik rolde met mijn ogen en wilde echt geen preek aanhoren. "Pa.. ik ga even naar buiten. Hier ik trek een vestje aan." Zei ik. Mijn vader leek het een beetje gerust te stellen dat zijn dochter niet met ontblote schouders door de straten struinde, maar zodra ik de deur uitliep trok ik het vestje uit...
Op de plek aangekomen was Mourad er nog niet. Ik keek om me heen. De bekende ijscoman stond er en het bankje was weer eens gezellig beheerd door de oudere dames die honderduit aan het kletsen of roddelen waren. In de verte stond een boom en ik liep ernaar toe. Het was bloedje heet en de schaduw die de boom gaf, kwam goed uit. Ik zag dat ik bekeken werd. Mannen keken me aan en sommige draaide zelfs hun hoofd om terwijl ze notabene naast hun vrouwen of vriendinnen liepen. Het kon me niets schelen, sterker nog ik vond de aandacht juist fijn. Eindelijk draaide het een keer om mij! Ik sloot mijn ogen en een zomerbriesje voelde ik langs mijn gezicht. Ik bekeek mezelf. Ik zag er ook verschrikkelijk anders uit. Ik moest aan het programma "lelijke eendjes" denken. Vrouwen die er verwaarloosd aan mee deden en eruit kwamen als prinsessen. Ik lachte er nogal om. In de verte zag ik Mourad aan komen lopen. Zijn ogen werden groter en groter. Ineens liep hij mij voorbij. Ik snapte er niks van. "Eh hii" Zei ik toen hij meters weg was. Hij draaide zich om.. "Naima?". Ik moest lachen. "Ik herkende je niet!". Zei hij. Natuurlijk is hij express doorgelopen en herkende me wel, maar hoe ik er nu uitzie is toch wel even anders. Ik lachte om zijn actie. "Je ziet.. er zo goed uit". Zei hij. Hij bekeek me van top tot teen. "Dank je wel..". Zei ik. Hij bleef maar kijken en uiteindelijk kocht ie weer twee ijsjes. "Heb je vrij vandaag?". Zei hij. Ik keek hem aan. "Eh ik ben altijd vrij..". Zei ik maar. "Huh, dat begrijp ik niet. Geen school? Geen werk?". Zei hij. "Nope..". Antwoorde ik. "Zo.. ruilen?". Grapte hij. Ik glimlachte en hij ook. "Ik heb zo dienst, maar straks ben ik vrij. Wat doe je vanavond?". Zei hij. Ik keek hem aan. "Vanavond?". Vroeg ik. Hij knikte. "Niks.." Zei ik. "Zoo lekker luizenleventje heb je zeg!". Zei hij. Ik glimlachte. "Ga je weleens uit?". Zei hij. Ik keek hem aan. "Uit als in clubs of??". Vroeg ik verbaast. Mourad moest hard lachen. "Eh nee, uitgaan als naar je oma gaan om gezellig sokken met haar te breien. Ja, gekkie natuurlijk clubs". Zei hij. Ik lachte om zijn opmerking. "Eh nee.." Zei ik. "Hm ok, eh ik moet tot vijf werken en om tien uur ben ik volledig tot u beschikbaar". Knipoogde hij. Ik keek hem aan. "Je maakt een grap zeker?". Zei ik. Hij keek me aan. "Nee ik meen het. Mijn vriend heeft een nieuwe club geopend in Hartje Amsterdam. Als je wil kunnen we elkaar hier treffen en dan haal ik je op." Zei hij. Deze man is gek. Clubs?? Maar toch wilde ik niet dat hij mij zou zien als een zwakkeling. Ik rechte mijn rug en knikte. "Ok.. ok tot vanavond dan". Zei ik. Mourad keek me aan en ineens voelde ik zijn hand op mijn rug. Hij speelde met mijn beha bandje en kuste me op de wang. "Ok tot straks". Zei hij. Hij knipoogde en liep weg. Ik kreeg het er warm van en kreeg rode wangen...