1. #1
    MVC Lid

    Reacties
    499
    13-01-2019

    Schaamte

    Seks is een enorm issue tussen mijn man en mij. Soms
    is het fantastisch. Maar er zijn ook momenten dat ik aan
    mijn lichaam denk, dat de laatste tien jaar heel erg is veranderd.
    Dan raak ik in paniek. Ik denk dat mijn man mij
    beoordeelt aan de hand van de idealen die ikzelf in mijn
    hoofd heb en dan draai ik door. Ik zoek ruzie. Ik doe alles
    om eraan te ontsnappen en mijn kleren weer aan te
    trekken.
    Op een dag reed ik door onze wijk en stopte ik bij een
    verkeerslicht naast een auto vol jongemannen. Ze glimlachten
    naar me. Ik glimlachte terug en bloosde zelfs een
    beetje. En toen, uit het niets, beet mijn dochter van vijftien
    die achterin zat met haar beste vriendin, me toe: ‘Jeetje,
    mam, kijk nou niet meer naar hen. Dacht je echt dat
    ze met jou aan het flirten waren? Kom op, zeg!’ Ik kon
    mijn tranen bijna niet bedwingen. Hoe kon ik zo stom
    zijn?
    Als ik mezelf in de spiegel bekijk heb ik daar soms geen
    problemen mee. Maar er zijn ook momenten dat ik alleen
    maar iemand zie die dik en lelijk is. Dan wordt het
    me echt te veel en krijg ik bijna geen lucht meer. Ik word
    misselijk en walg van mezelf. En dan wil ik me in huis
    verstoppen zodat niemand me kan zien.
    Ik ben eenenveertig en net weer met een opleiding begonnen
    om een diploma te halen. De helft van de tijd
    weet ik niet waar ze het over hebben, dan zit ik daar maar
    wat als een halvegare te knikken. Ik voel me onecht, alsof
    ik niet slim genoeg ben om daar te zijn. Als dat gevoel
    over me heen komt zou ik er het liefst tussenuit willen
    knijpen... gewoon mijn tas pakken, ’m smeren en nooit
    meer terugkomen.
    Mijn leven ziet er van de buitenkant best goed uit. Leuke
    man, mooi huis, leuke kinderen: huisje, boompje, beestje.
    Maar in werkelijkheid is het een ander verhaal. Als we
    ons er niet zoveel aan gelegen zouden laten liggen wat andere
    mensen ervan vinden, zouden we gaan scheiden. We
    praten nauwelijks meer met elkaar. Onze kinderen hebben
    het allebei moeilijk op school. We moeten de school
    heel veel geld betalen om ervoor te zorgen dat ze er niet
    afgeschopt worden. Het wordt steeds moeilijker om de
    schijn op te houden. Ik weet dat mijn vrienden af en toe
    glimpjes van de waarheid zien, dat kan haast niet anders.
    Ik word misselijk bij het idee dat ze erdoorheen kunnen
    kijken.
    Ik voel me constant beoordeeld als moeder, alsof niets
    van wat ik doe goed of goed genoeg is. Het ergste is het
    als andere moeders kritiek op je leveren. Eén afkeurende
    blik van een andere moeder raakt me tot op het bot.
    Ik vertel niemand over de dingen die ik heb meegemaakt.
    Ik wil niet dat ze me zielig vinden of anders over me gaan
    denken. Het is gemakkelijker om mijn verleden voor
    mezelf te houden. Als ik eraan denk dat men mij verantwoordelijk
    stelt voor wat me in het verleden is overkomen
    of dat ik daarop wordt beoordeeld, krijg ik al bijna geen
    lucht meer.
    Niemand weet hoe beroerd het gaat tussen mij en mijn
    man; dan zouden ze slecht over hem gaan denken en over
    mij, omdat ik bij hem blijf. Ik lieg vaak en verzin verhalen
    om het te verdoezelen. Als ik lieg voel ik me achterbaks
    en schaam ik me.

  2. #2
    MVC Lid

    Reacties
    499
    13-01-2019

    klinkt dit stukje hierboven bekend? Voor de meesten van ons zal het antwoord
    ja zijn. Schaamte is universeel. We worstelen er tot op zekere
    hoogte allemaal mee om ons prettig te voelen met wie we zijn
    in een maatschappij die veel belang hecht aan perfect zijn en
    erbij horen. Wie kent niet de pijnlijke golf van emotie die over
    je heen spoelt als je het gevoel hebt dat je wordt beoordeeld
    of belachelijk wordt gemaakt vanwege je uiterlijk, je werk, je
    opvoeding, je uitgavenpatroon, je familie of zelfs levenservaringen
    waar je geen controle over had? Het zijn echter niet
    altijd anderen die ons kleineren of veroordelen. De pijnlijkste
    schaamte-ervaringen doen we onszelf vaak aan.
    De constante worsteling om je geaccepteerd en goed genoeg
    te voelen is meedogenloos. We investeren er zoveel tijd
    en energie in om aan ieders verwachtingen te voldoen en rekening
    te houden met wat anderen van ons denken, dat dat
    gevoelens van boosheid, wrok en angst oproept. Soms zijn
    die emoties tegen onszelf gericht en overtuigen we onszelf
    ervan dat we slecht zijn en misschien de gevreesde afwijzing
    wel verdienen. Op andere momenten halen we uit naar anderen
    en schreeuwen we zonder aanwijsbare reden tegen onze
    partner of onze kinderen of maken we een bitse opmerking
    tegen een vriend(in) of een collega. Wat we ook doen, het
    uiteindelijke resultaat is dat we ons uitgeput, overweldigd en
    alleen voelen.
    We investeren overdreven veel tijd en energie in het aanpakken
    van oppervlakkige problemen, wat zelden een verandering
    tot gevolg heeft die zoden aan de dijk zet en blijvend
    is. Als we dieper gaan, ontdekken we vaak dat schaamte de
    reden is waarom we een hekel hebben aan ons lichaam, bang
    zijn voor afwijzing, geen risico’s meer nemen of ervaringen
    en delen van ons leven verbergen uit angst dat anderen ons
    erom zullen veroordelen. Schaamte is ook de achterliggende
    emotie als we ons aangevallen voelen als moeder of te dom of
    ongeletterd zijn om onze mening te laten horen.
    Als we de rol die schaamte speelt niet aanpakken, kunnen
    we misschien tijdelijk een paar oppervlakkige problemen oplossen,
    maar daarmee leggen we het oude bandje in ons hoofd
    dat galmt ‘Er is iets mis met mij’ niet het zwijgen op. Het gevoel
    onecht of een opschepper te zijn, dat ons op school of op
    het werk kan overvallen, heeft zelden iets te maken met ons
    kunnen, maar meer met het angstige stemmetje in ons dat
    vals vraagt: ‘Wie denk je wel dat je bent?’ Schaamte dwingt
    ons om zoveel waarde te hechten aan wat anderen denken,
    dat we onszelf verliezen in onze pogingen aan hun verwachtingen
    te voldoen.

  3. #3
    MVC Lid

    Reacties
    499
    13-01-2019

    stukje uit het boek "gelukkig ben ik niet de enige" van Brene Brown.

  4. #4
    MVC Lid

    Reacties
    45
    15-03-2018

    Ga een leven zoeken

  5. #5
    MVC Lid

    Reacties
    5.849
    16-08-2016

    Mohim heel zielig allemaal !!!!!

    Maar wil wel ff zeggen dat je een VIEZE GORE SMERIGE S L E T bent . Dat je loopt flirten met jongens bij een stoplicht als getrouwde vrouw .

    Die man van jou moet zo een VIEZE DIKKE SMERIGE ZEE KOE als jiji INRUILEN voor een betere EXEMPLAAR .

    Tfoe En nog iets he . Je bent OOK VIES EN LELIJK . Geloof me dat verbeeld je je NIET . Je bent een vieze smerige leidinkje wijf van 41 .vergeet dat niet !!!!!

    Yallah ga lekker flirten bij een stoplicht met andere mannen a GOEDEKOPE VARKEN DAT je bent