Al weer een dag voorbij. Weer een uit duizenden. Morgen weer een dag zoals vandaag en gister. Dag in dag uit. Andere dag zelfde kanker shit. Alsof er geen einde aan wil komen. Je slaapt zoveel in de hoop zo min mogelijk tijd over te houden. Maar het lijkt alsof je de tijd op je wacht. De tijd wilt juist niet verder lijkt t wel
En daar lig je dan weer in je bedje te staren naar het plafond. Getik van de klok waar maar geen einde aan lijkt te komen.. getik die ik continu diep in me trommelvlies hoor. Zelfs als ik slaap!!
Telkens gaan er vragen met grote vraagtekens ???
Waarom??
Waarom ik??
Wanneer komt hier een einde aan??
Wil ik wel verder op deze manier???
Pff ongelooflijk!!!