De afgelopen dagen was ik dankzij de meiden van het discord-groepje (zie mijn topic in ondertekening) aan het analyseren en discussieren wat nu de problemen waren die ten grondslag liggen aan het maar niet getrouwd raken.
Daar zijn we samen toch tot bijzondere conclusies gekomen en namelijk het volgende:
1. Er heerst veel angst om te trouwen. Men wil wel trouwen, maar zodra het puntje bij paaltje komt hebben dames angst.
2. Er is geen verschil hierin tussen mensen die daten en mensen die niet daten.
3. Waar ouders eerst een actieve rol speelden, is de bal nu bij de kinderen gelegd en dat heeft het er niet makkelijker op gemaakt.
Nu heb ik ook topics geopend om de heren te vragen naar hun ervaringen en hier en daar lees ik OOK terug dat heren:
1. Geen verantwoordelijkheid willen nemen/niet aan toe zijn nu te trouwen
2. Tegen te veel problemen stuiten en afwijzingen hebben gekregen, waardoor ze eigenlijk ook niet meer willen proberen.
En daarnaast heb je natuurlijk ook nog gewoon de mensen die gewoon letterlijk niemand tegenkomen en zich op liefdesgebied/trouwen zich maatschappelijk geïsoleerd voelen, waar ze ook niet goed mee weten om te gaan.
Het pad naar het huwelijk is voor zowel de heren als de dames een moeilijke, haast onbegaanbare weg geworden, met veel obstakels op de weg ernaartoe.