Het is vandaag een zware dag voor mij..ik zit al zeker een tijdje niet lekker in mijn vel en voel mij hartstikke ellendig, het schrijven is het enige dat mij nog overreind houdt.
Allah subhana wa tala Zijn woorden dat er na moeilijke tijden gemakkelijk tijden komen..
De hoop in een einde aan de tunnel waar ik in loop, ik kan het licht zien..maar ik ben er nog niet, ik schrijf dit ook terwijl ik huil.
maar ik wil niet huilen..ik wil sterk blivjen voor mezelf, het is moeilijk als je depressief bent..het lijkt gewoon of het nooit ophoudt.
tegenslag na tegenslag in het leven, iedereen die je pijn doet of je verlaat..
ik kan ook niet schrijven zonder te moeten huilen of zonder emotioneel te worden.
verschillende gedachtes gaan dagen door mij heen. ik weet gewoon niet wat ik moet doen? wat ik moet voelen of denken, misschien is dat het juist ik denk teveel
ik begin te lachen en veeg mijn tranen weg.
ik trek mijn benen naar mij toe..iets wat ik vaak doe als ik mij zo voel.
ik zet mijn gevoel op 0 als ik buiten ben of op werk, masker op en glimlachen tot ik thuis ben en dan ben ik kapot en kan ik alleen huilen.
afgelopen jaren is er zoveel gebeurd en nog steeds heb ik het geen plek kunnen geven,.
ik neem een groot slok water en zucht het uit..
een glimalch verschijnt op mijn gezicht..
ik moet door..ik moet vechten tegen mijn depressie en ik moet vertrouwen op degene die mij deze beproeving gegeven heeft.