Wil je meer analyserende topics lezen over het vrijgezellenprobleem? Of meer begeleiding hierin als dame?
# Wij zeggen NEE tegen laster
Stop met het verspreiden van laster en valse woorden jegens leden.
Lees je het ergens, dan meld je de reactie bij beheer!
Laten we samen ons forum SCHOON houden!
Op een ochtend werd de koning wakker en bedacht dat er in zijn familie geen jongen was die zijn ambt zou kunnen overnemen als hij stierf.
Hij was namelijk de laatste mannelijke telg van een koninklijke familie in een traditie waar alleen een man de troon mocht bestijgen – en hij was al oud.
Toen besloot hij om een zoon te adopteren die dan zijn opvolger kon worden.
Maar hij wilde dat deze aangenomen zoon een bijzonder mens zou zijn. Daarom organiseerde hij een wedstrijd voor alle jongens in zijn rijk, ongeacht hun afkomst.
Er bleven tenslotte tien jongens over die niet veel van elkaar verschilden wat betreft intelligentie en lichamelijke kracht.
De koning zei tegen hen: ‘Ik heb voor jullie een laatste proef en wie die proef doorstaat wordt mijn zoon en zal de troon erven.’
En hij vervolgde: ‘In dit koninkrijk leven de mensen voornamelijk van de landbouw. Een koning moet dus weten hoe je planten cultiveert. Hier is voor ieder van jullie een maiskorrel. Neem hem mee naar huis, plant hem en verzorg hem drie weken lang. Na drie weken zullen we zien wie het beste werk heeft geleverd en wie mijn opvolger zal zijn.’
De jongens namen de maiskorrel en gingen naar huis. Allen hadden een pot gekregen en zodra ze thuis waren, plantten zij de korrel daarin.
Er heerste grote opwinding in het rijk, want de mensen waren nieuwsgierig wie hun volgende koning zou worden.
Maar in één huis waren een jongen en zijn ouders verdrietig, omdat de maiskorrel ondanks een paar dagen goede verzorging niet was gaan groeien. De jongen snapte niet wat er met zijn korrel aan de hand was. Hij had de aarde zorgvuldig uitgezocht en hij had de juiste hoeveelheid mest genomen en de aarde vochtig gehouden. Dag en nacht sprak hij een gebed uit voor de korrel, maar er gebeurde niets.
Enkele vrienden raadden hem aan om op de markt een nieuwe maiskorrel te kopen en die te planten.
‘Hoe kun je nu de ene maiskorrel van de andere onderscheiden?’ zeiden ze.
Zijn ouders hadden hem echter geleerd wat eerlijkheid was en zeiden:
‘Als de koning wil dat je zijn maiskorrel plant, moet je niet zelf een maiskorrel kopen. Als je een andere korrel plant dan die je van de koning kreeg, is dat oneerlijk. Misschien ben je niet voorbestemd om koning te worden. En als dat zo is, accepteer dat dan en wees niet iemand die de koning bedriegt.’
De grote dag kwam en de jongens droegen trots hun potten met kleine maisplanten naar het paleis. Het was wel duidelijk dat de andere jongens meer succes hadden gehad met hun planten.
De koning ging langs de rij verwachtingsvolle jongens en vroeg ieder van hen: ‘Komt dit uit de korrel die ik je gegeven heb?’
Iedere jongen zei: ‘Ja, majesteit!’
De koning knikte en ging verder langs de rij.
Toen kwam de koning bij de laatste jongen in de rij. Die trilde van angst. Hij wist zeker dat de koning hem in de gevangenis zou gooien, omdat hij de korrel verkwist had.
‘Wat heb jij met de korrel gedaan die ik je gegeven heb?’ vroeg de koning aan de jongen.
‘Ik heb hem geplant en er goed voor gezorgd, majesteit, maar hij wilde niet groeien,’ antwoordde de jongen in tranen, terwijl de anderen hem uitjouwden.
De koning hief zijn handen op en vroeg om stilte.
Toen zei hij: ‘Mijn volk, hier is uw nieuwe koning.’
Allen waren in verwarring. Waarom hij? vroegen ze zich af.
Hoe kon hij nu de juiste zijn?
Nadat de koning met de jongen naast zich op zijn troon had plaatsgenomen, zei hij: ‘Ik gaf aan deze tien jongens gekookte maiskorrels. De proef was niet bedoeld om mais te planten. Het was een karaktertest, een eerlijkheidstest. Als een koning één eigenschap moet hebben dan is het wel om boven oneerlijkheid te staan. Alleen deze jongen heeft de test doorstaan, want een gekookte maiskorrel kan niet groeien.’
Naar een Afrikaanse vertelling: ‘Le roi et la graine’ (par Karadié)
Wil je meer analyserende topics lezen over het vrijgezellenprobleem? Of meer begeleiding hierin als dame?
# Wij zeggen NEE tegen laster
Stop met het verspreiden van laster en valse woorden jegens leden.
Lees je het ergens, dan meld je de reactie bij beheer!
Laten we samen ons forum SCHOON houden!
A lesson in giving
Many years ago, when I worked as a transfusion volunteer at a Hospital, I got to know a little three year old girl who was suffering from a disease. The little girl needed blood from her five-year-old brother, who had miraculously survived the same disease.
The boy had developed the antibodies needed to combat the illness and was the only hope for his sister.
The doctor explained the situation to the little brother, and asked if the boy would be willing to give his blood to his sister. I saw him hesitate only for a moment before he took a deep breath and said “ Yes, I will do it if it will save my sister.”
As the transfusion progressed, he lay in bed next to his sister and smiled, seeing the colour returning to her cheeks. Then his face grew pale and his smile faded.
He looked up at the nurse beside him and asked with a trembling voice, “When will I start to die?”
The young boy had misunderstood the doctor and thought he had to die to save his sick sister.
“Shirin and Farhad”.
Shirin was a slave-girl of Armenian origin, bought in the Bazar by Khusro’s servants for their master.
Farhad was a skilled worker assigned by Khusro to cut a channel in the mountain-side to bring fresh water into the town. As the mountain was next to the palace, the workers working on it could peep into the palace.
One day Farhad saw Shirin crossing the palace-garden on her way to Khusro’s living quarters and fell in love with her. Khusro promised to give her to him, if he completed the water-channel early.
Farhad worked hard, but when he appeared to be nearing success, he was told falsely that Shirin had died. Thereupon he killed himself
Now, there are many blank spaces here. Why did an ordinary builder think that the ruler’s concubine would be given to him?
To resolve this question, the literary critics came up with the story that Farhad was actually a son of the Emperor of China, a story that only they believed.
The second question is about someone falling in love after a glimpse from far away, not an ordinary love but one which can drive him to suicide.
Thirdly, this great lover never wondered what would be the inclination of Shirin herself. She may not want to be “given away”, after having been sold, maybe more than once, in the Bazar and now being the ruler’s concubine.
Bron: Abul fazl (an old love story)
Oordeel niet te snel
Een 24-jarige jongen kijkt uit het raam van de trein en schreeuwt: ‘Papa, kijk de bomen gaan achteruit!’ Papa glimlachte…
Een jong stel zit vlakbij en kijkt de 24-jarige vanwege zijn kinderachtige gedrag met medelijden aan. Plotseling roept de jongen weer uit: ‘Papa, kijk de wolken lopen met ons mee!’
Het jong stel kon het niet laten en zei tegen de oude man: ‘Waarom ga je met je zoon niet naar een goede dokter?’
De vader glimlachte en zei: ‘Dat heb ik gedaan. We komen net uit het ziekenhuis vandaan. Mijn zoon was blind van geboorte. Door een operatie kan hij vanaf vandaag zien… ‘
Elke persoon op deze planeet heeft een verhaal. Oordeel niet over mensen voordat je ze echt kent. De waarheid kan je verrassen.
Een man van 92 jaar klein, goed gekleed en elke ochtend om acht uur op, zijn haren keurig gekamd, verhuist vandaag naar een bejaardenhuis.
Zijn vrouw van 70 jaar is pas overleden en daarom moest hij verhuizen. Na vele uren te hebben gewacht in de wachtkamer, glimlacht hij vriendelijk wanneer men hem zegt dat zijn kamer klaar is.
Als hij zich met zijn rolstoel naar de lift beweegt, beschrijf ik hem de kleine kamer met het doek dat voor het raam hangt en dat dient als gordijn. “Ik vind het heel mooi”, zegt hij met het enthousiasme van een jongen van acht jaar, die net een jong hondje heeft gekregen Mijnheer Winst, u heeft nog niet eens de kamer gezien, wacht eerst eens even.” “Dat heeft er niets mee te maken”, zegt hij. Geluk is iets dat je van tevoren kiest.
Of ik mijn kamer mooi vind, hangt niet af van van de meubels of van de decoratie. Dat hangt eerder af van hoe ik dingen waarneem.” “Ik heb al in mijn hoofd besloten dat ik mijn kamer mooi vind. Het is een beslissing die ik elke ochtend neem als ik wakker word.”
“Ik heb de keuze om de hele dag in bed te blijven liggen en alle moeilijkheden te gaan tellen van mijn lichaamsdelen waarmee ik problemen heb òf opstaan en de hemel bedanken voor de lichaamsdelen die wel werken.”
Elke dag is een cadeau en zolang ik mijn ogen kan openen, richt ik mij op de nieuwe dag en denk aan alle gelukkige herinneringen uit mijn leven.
“Ouderdom is als een bankrekening, je haalt er wat vanaf als je het nodig hebt.” Dus mijn raad aan jou is, veel geluk op je geluksbankrekening te storten.
Bedankt nog voor je medewerking en je bijdrage op mijn bankrekening.
Herinner je de volgende eenvoudige regels om gelukkig te zijn:
Bevrijd je hart van haat, Bevrijd je hoofd van zorgen, Leef eenvoudig, Geef veel en Verwacht niets. Dan zul je gelukkig zijn
Wil je meer analyserende topics lezen over het vrijgezellenprobleem? Of meer begeleiding hierin als dame?
# Wij zeggen NEE tegen laster
Stop met het verspreiden van laster en valse woorden jegens leden.
Lees je het ergens, dan meld je de reactie bij beheer!
Laten we samen ons forum SCHOON houden!
An old man lived in the village. He was one of the most unfortunate people in the world. The whole village was tired of him; he was always gloomy, he constantly complained and was always in a bad mood.
The longer he lived, the more bile he was becoming and the more poisonous were his words. People avoided him, because his misfortune became contagious. It was even unnatural and insulting to be happy next to him.
He created the feeling of unhappiness in others.
But one day, when he turned eighty years old, an incredible thing happened. Instantly everyone started hearing the rumour:
“An Old Man is happy today, he doesn’t complain about anything, smiles, and even his face is freshened up.”
The whole village gathered together. The old man was asked:
Villager: What happened to you?
“Nothing special. Eighty years I’ve been chasing happiness, and it was useless. And then I decided to live without happiness and just enjoy life. That’s why I’m happy now.” An Old Man
Moral of the story:
Don’t chase happiness.
A story tells that two friends were walking through the desert. During some point of the journey they had an argument, and one friend slapped the other one in the face.
The one who got slapped was hurt, but without saying anything, wrote in the sand;
“Today my best friend slapped me in the face.”
They kept on walking until they found an oasis, where they decided to take a bath. The one who had been slapped got stuck in the mire and started drowning, but the friend saved him. After he recovered from the near drowning, he wrote on a stone;
“Today my best friend saved my life.”
The friend who had slapped and saved his best friend asked him;
“After I hurt you, you wrote in the sand and now, you write on a stone, why?”
The other friend replied;
“When someone hurts us we should write it down in sand where winds of forgiveness can erase it away. But when someone does something good for us, we must engrave it in stone where no wind can ever erase it.”
Moral of the story:
Don’t value the things you have in your life. But value who you have in your life