1. #16
    MVC Lid

    Reacties
    16
    18-11-2014

    Bilal deed raar. Dat stond vast. Hij wilde me ook zeker niet in de buurt hebben van Jabir. Maar ik ben van de wraak. Als hij me geen aandacht meer geeft en zomaar op mij kan switchen ga ik doen wat hij absoluut niet wil. In de buurt van Jabir zijn dus.

    Selma en ik begonnen met de tafel te dekken en legde alle hapjes klaar. Iedereen zat aan tafel. Ik ging naast Walid en Jabir zitten. Bilal zat tegenover mij. Rayan kwam slaapdronken naast Bilal zitten en legde zijn telefoon op tafel. Hij keek niet betrapt en gedroeg zich ook niet vreemd. Waarschijnlijk heeft hij haar al gebeld. Ik staarde naar mijn lege glas en besefte dat ik echt een gaar leven heb. Er is nooit duidelijkheid bij mij in mijn leven. En waarom heb ik alleen maar jongens als vrienden. Nooit kan ik terecht over zulke dingen bij ze. Selma ja, maar het gaat over haar broer. Zij gaat nooit objectief kunnen blijven.
    Ik schrok van de elleboog van Walid die mij aanstoot. Iedereen keek me aan.
    ‘Ja? Wat?’ vroeg ik aan iedereen die me zat aan te staren.
    ‘Welke drinken je wilt..Uhm..’ zei Jabir zacht.
    ‘Ow ik hoef niks dankje.’ Zei ik naar de tafel kijkend. Iedereen was aan het praten en eten. Op een gegeven moment pakte ik een fles en schonk drinken voor mezelf in. Weer keek iedereen me verbaasd aan.
    ‘Nu wil ik wel.’ Zei ik schouderophalend.
    ‘Wil je wat eten lieverd?’ vroeg Bilal ineens superlief. Ik schrok van zijn omgekeerde persoonlijkheid. Jabir staarde me aan.
    ‘Nee.’ Zei ik kortaf. Jabir is knaaappp. Maar dat terzijde. Ik hoef niks omdat Bilal dat vroeg.
    Uit het niets begon me maag te knorren. Walid en Jabir keken me allebei aan en keken toen weer naar elkaar. Beide pakte ze een bord van de tafel en legde het voor mij neer.
    ‘Of je eet of ik voer je.’ Zei Walid. Selma keek op omdat ze Walid dwingend hoorde praten.
    Ik pakte snel iets en stopte het in mijn mond. Rayan zat druk te appen in zijn telefoon met gefronste wenkbrauwen. Waar dat over gaat… Najoua zeker.
    ‘Maar vertel Jabir. Wat brengt jou hier in deze stad?’ vroeg Walid ineens. Ik stikte in mijn slok drinken. Bilal keek me geschrokken aan. Jabir kneep zijn handen samen tot een vuist. Leugens. Leugens.
    ‘Werkzoekende man.’ Zei Jabir kortaf.
    ‘Oh serieus. Bilal waarom heb je niks gezegd man. Ik kan kijken of ik iets voor je kan betekenen!’ zei Walid enthousiast.
    ‘Serieus? Thanks man. We gaan dan zeker om de tafel.’ Zei Jabir met een bescheiden lachje.
    ‘Ja man, sterk. Ik laat je weten waar en wanneer. Bilal stuur me zo even zijn nummer.’ Zei Walid. Daarom heb ik dus jongens als vrienden. Zo een hoge gunfactor, lekker oppervlakkig. Alsof we elkaar al jaren kennen.
    ‘Ja isgoed.’ Zei Bilal terwijl hij in zijn glas kneep tot zijn knokkels wit werden. Ik keek hem aan. Hij keek terug. Jabir zag dat en keek van mij naar Bilal. Iets zegt me dat wij eerst om de tafel gaan zitten. En ik heb daar eigenlijk geen zin in.

    Volgende dag stond ik vroeg en uitgerust wakker. Ik dacht ik ga even rennen vandaag. Zo gedacht zo gedaan. Na het rennen ben ik naar huis gegaan en heb ik gedoucht en me omgekleed. Ik belde Rayan en sprak in dat ik wat later ben.
    Mijn telefoon ging over. Ik dacht dat het Rayan was maar het was Fouad.
    ‘Yo.’
    ‘Amal, rij is langs mij.’
    ‘Want?’
    ‘Zit zonder auto even.’
    ‘Ben er met een kwartier.’

    Ik toeterde voor de deur van Fouad. Hij kwam aangelopen met twee koffie to go.
    ‘Oehhh ik loevv’ zei ik enthousiast.
    ‘Hahah, maar wie zei is voor jou?’ zei hij ondeugend.
    ‘Ik zei dat, net nu.’ Zei ik terwijl ik eentje uit zijn hand griste.
    ‘Geniet ervan eh rare vogel.’
    ‘Thanks sukkel.’ zei ik terwijl ik hem dankbaar aankeek.

    Aangekomen op werk had Fouad ineens de gedrevenheid gekregen om het project af te ronden. Hij wilde ineens het hele proces versnellen. We hadden een spoedvergadering ingepland met Rayan en ik liet Fouad het woord doen. Ik stond hier namelijk niet achter.
    ‘Tijd is geld, geld is tijd, we moeten nu afronden klaar.’ Zei Fouad na zijn speech. Rayan keek met een opgetrokken wenkbrauw mijn kant op.
    ‘Hij heeft dit waarschijnlijk samen met zijn koffie bedacht net in de auto, ik heb hier geen weet van.’ Zei ik terwijl ik mijn handen ophief.
    ‘Bilal? Baderdine?’ vroeg Rayan.
    ‘Hij heeft wel sterke argumenten man. Maar nee ik wist hier ook niks van.’ Zei Bilal.
    ‘Ik sluit me bij Bilal aan.’ Zei Baderdine
    ‘Meeste stemmen gelden dan.’ Zei Fouad vastbesloten.
    ‘Ik…tja. Kom met een plan. Een haalbaar plan en ik stem in.’ Zei Rayan geforceerd. Ik bleef stil.
    ‘Amal heb jij hier nog iets aan toe te voegen?’ vroeg Rayan.
    ‘Ik sta achter hem. Ik geloof in hem.’ Zei ik even vastbesloten als de blik van Fouad die naar me keek.
    ‘Dan neem jij de leiding neem ik aan. En begeleid je de jongens hierin.’ Zei Rayan tegen mij. Ik knikte en stond op. We gingen brainstormen op mijn kantoor en kwamen er niet meer uit tot we alles vastgesteld hadden op papier. Zelfs eten en koffie werd gebracht door Souraya.
    Tegen half 10 in de avond waren we klaar. Ik was uitgeput en zei dat ik naar huis zou gaan.

    Werkweek was voorbij gevlogen. Resultaten waren bijna allemaal bereikt. Daar was ik blij mee. Stekelenburg hebben we weten te dumpen. Uitgekocht weliswaar, maar van hem zijn we af. Het project is nu echt van mij. En als het hotel er staat. Staat er een bedrijf van mij. Dankzij Fouad.

  2. #17
    MVC Lid

    Reacties
    3
    22-03-2020

    Upppp

  3. #18
    MVC Lid

    Reacties
    3
    22-03-2020

    Upp

  4. #19
    MVC Lid

    Reacties
    16
    18-11-2014

    Vandaag was de dag waarop iedereen had gewacht. Het gesprek. Het feest. De opening. Van. Mijn. Hotel. Ik kon het nog steeds niet geloven. Ik keek trots naar de spiegel.
    In mijn overdressed outfit reed door ik toen het stoplicht op groen sprong.
    Op het werk aangetroffen zag ik en hoorde ik niks meer. Iedereen was heen en weer aan het lopen en met elkaar in gesprek of aan de telefoon. Ik werd er onrustig van. Ik zocht Baderdinne of Bilal maar zag geen bekende gezicht. Er stond ineens een lange man in pak voor mijn neus. Hij stak zijn hand naar me uit. Ik nam zijn hand aan en zei verder niks.
    ‘Amal. Jacke van de gemeente. Ambtenaar met wie je het gesprek hebt.’ Ik schrok.
    ‘Yes, of course you are. Aangenaam, Amal. We kunnen naar boven, even de rust opzoeken.’ Ik beet op mijn lip. Dat klonk zo onprofessioneel. Onderweg naar de lift kwam ik Rayan tegen die mij blijkbaar voorbij wilde lopen. Ik trok aan zijn arm. Hij vloog net niet tegen de liftdeuren aan.
    ‘Rayan al ontmoet, eigenaar van dit succesvolle bedrijf?’ Vroeg ik aan de ambtenaar die verward keek naar mijn greep om Rayan’s arm.
    ‘Wij hebben elkaar kort gezien, Rayan aangenaam.’ Zei Rayan zakelijk maar ongeïnteresseerd. Hij wou zich omdraaien en doorlopen.
    ‘Jacke.’ Zei hij kortaf.
    ‘Van de gemeente. Die goedkeuringen geeft enzo.’ Zei ik met de nadruk op goedkeuringen. Rayan draaide zich heel langzaam weer om en lachte verontschuldigend,
    ‘Juist ja, Jacke. Ik ben door alle drukte nog naar u op zoek. Mijn excuses.’ Zei Rayan heel ongemakkelijk. We stapte de lift in. Er werd even gekucht en verder viel er een doodse stilte in de lift. Ik keek onopvallend naar Rayan. Rayan keek me aan en beet op zijn lip.
    ‘Dat krijg je ervan met dat verwaande gedrag.’ Zei ik kuchend en fluisterend.
    ‘Sorry?’ vroeg onze Jacke.
    ‘Shut up.’ Zei Rayan kuchend terug en zette zijn stropdas recht.

    We schoven aan tafel en Jacke begon meteen met de draaiboek en hoe de avond zou verlopen. Rayan en ik luisterde aandachtig en knikte alleen maar.
    ‘Wie gaat het woord doen?’ vroeg Jacke.
    ‘Ik’ Zeiden Rayan en ik tegelijkertijd.
    ‘ Wij allebei, ik open en zij sluit aan.’ Zei Rayan snel.
    ‘Amal?’ vroeg Jacke mijn toestemming.
    ‘Ja hoor. Is hetzelfde.’
    ‘Het is jou project, dus het is beter dat ik jou introduceer en jij ook de afsluiter doet toch?’ zei Rayan.
    ‘Ja daarom. Helemaal top.’ Zei ik.

    Na een hele zware mentale en fysieke dag plofte ik neer op mijn bed. Ik sloot letterlijk twee seconde mijn ogen toen mijn telefoon op bed begon te trillen. Ik liet hem even overgaan. Ik moest opnemen. Het was Rayan.
    ‘Ja?’ vroeg ik met mijn schorre stem.
    ‘Kan je naar beneden komen?’
    ‘Ik slaap. Dit is het antwoordapparaat…’ zei ik snel.
    ‘Je hebt geen keus. Ik wacht op je. Tot zo.’ Zei hij vastbesloten.
    ‘Tfoe waarom, waarom laat niemand mij een dag met rust. gewoon een halve dag is prima.’ Zei ik tegen mezelf in de spiegel. Mijn moeder liep langs en keek of ik nog goed bij me hoofd was.
    ‘Rayan. Werk. Beneden.’ Legde ik haar zuchtend uit.
    ‘Ow meskiena. Het was toch afgelopen?’ vroeg me moeder.
    ‘Bij Rayan? Nooit. Als het aan hem ligt gaan we snachts door.’ Zei ik zeurend. Ze lachte.
    ‘Doei mammie.’ Zei ik en liep in mijn pyjama naar buiten. Hij stond buiten op me te wachten.
    Ik stapte in en groette hem niet. Vergat het gewoon.
    ‘Ook hallo?’ vroeg Rayan verbaasd. Hij reed mijn straat uit en stopte bij het stoplicht. Ik gaf hem een knuffel.
    ‘Zo beter?’
    ‘Ja.’ ‘We moeten even praten.’
    ‘Ow ja? Waarover?’ vroeg ik.
    ‘Ons.’ Zei hij. Ik keek hem van opzij aan.
    ‘Meteen na de zwaarste dag van mijn leven? Kon het geen nachtje duren voordat ik weer aan iets anders moest denken?’
    Hij slikte moeilijk.
    ‘Ik heb weinig tijd.’
    ‘Tijd? Jij? Waar heb je het over?’
    ‘Amal kan je alsjeblieft heel even wachten tot ik aankom op bestemming?’ vroeg Rayan geiriteerd.
    ‘Ben al stil. En moe. Dus laat het alsjeblieft niet te lang duren.’
    Hij keek me even een volle seconden diep aan.
    Hij reed naar zijn huis. Ik was verbaasd.
    ‘Wat doen we hier Rayan?’
    ‘Kom even mee.’
    ‘Waar naartoe?’
    ‘Naar binnen Amal. Waarom doe je ineens zo moeilijk over alles.’
    ‘Omdat ik moe ben en wil slapen.’
    ‘Snap ik, ook ik had diezelfde lange dag achter de rug. Ik leg jou net uit. Er is geen tijd meer. Het moet maar even oke. Als je eens wist hoe moe ik was.’ Zei hij met een kraak in zijn stem. Alsof hij het liefst had willen huilen.
    Ik ging op de bank zitten. Hij liep naar de keuken en haalde er twee koppen en een theepot bij. Hij legde het op tafel.
    ‘Oke Amal. Ik moet je wat vertellen.’ Zei hij nadat hij me mijn kop met thee aangaf.
    ‘Had je die theepot al klaarstaan?’ vroeg ik verbaasd dat hij zo snel warme thee kon maken.
    ‘Meen je deze Amal?’ vroeg hij verbaasd.
    ‘Sorry hoor. Je was maar 1 minuut in de keuken. Vroeg me gewoon af hoe….’
    ‘Klaar Amal. Jij gaat nu jou mond houden en je luistert even naar wat ik te zeggen heb.’ Zei hij gefrustreerd.
    ‘Het is niet erg als je het toen straks al had gemaakt. Ik vind je echt niet langzaam ofzo.’ Zei ik schouderophalend.
    ‘Amal please. Ik moet met je praten. Hou op over die thee.’
    ‘Oke. Sorry. Maar zit er nou wel of geen suiker in?’
    ‘Ja Amal er zit suiker in.’ Zei hij met een diepe zucht.
    ‘Sorry. Ik ben stil. Vertel wat wil je me vertellen.’
    ‘Oke. Nou kijk. Ik heb jou verteld dat ik een lange tijd met Najoua in gesprek was om erachter te komen wat er allemaal gebeurd. Toch?’ zei hij met een ernstige blik.
    ‘Meer even he, welke smaak is deze thee?’ Rayan’s blik stond op onweer. Hij schoof zijn stoel verbaasd naar achteren en ging met zijn handen door zijn haar.
    ‘Oke oke. Ja Najoua. Contact. Ga door…’ zei ik snel. Ik had gewoon geen zin in een zwaar gesprek. Niet nu.

  5. #20
    MVC Lid

    Reacties
    16
    18-11-2014

    ‘Oke nou, trouwens het is mango smaak, mohiem dus ik heb haar vertrouwen weten te winnen en ik heb meer dan me best gedaan om haar zover te krijgen dat ze me geloofde en nu zijn we er!’
    Ik keek verbaasd om me heen terwijl ik slurpte aan me thee.
    ‘In jou woonkamer, i see.’ Zei ik met een domme blik.
    ‘Leg die thee neer, we zijn in gesprek. Ik bedoel daarmee dat ik haar heb laten geloven dat ik haar leuk vindt, en nu wil ze met me trouwen.’ Met een knal legde ik die kop neer. We keken er allebei geschrokken naar.
    ‘Was dat part of the plan? Met haar trouwen?’ Vroeg ik stomverbaasd.
    ‘Nee tuurlijk niet!’ Riep hij boos terwijl ook zijn kop thee met een knal op de glazen tafel belandde. Weet keken we naar die kop en toen naar elkaar.
    ‘Ow wat dan, breek haar hart plan zeker?’ Schreeuwde ik terug.
    ‘Wat boeit jou haar hart? Als zij jou probeert zwart te maken om ons uit elkaar te halen dan maakt het toch niks meer uit wat zij voelt?!’ Zei hij boos.
    ‘Dat zij mij zwart probeert te maken en mij pijn wil doen betekent toch niet dat ik haar hetzelfde moet wensen, dan zijn wij toch even slecht bezig?? Jij ging haar vertrouwen winnen om aan informatie te komen, niet haar zielsgelukkig maken met lucht!’ Zei ik woedend.
    ‘Hoe wil jij dat zij mij in vertrouwen neemt als ze me niet leuk vindt. Ze vond me leuk en dat wisten wij allebei en jij wist ook aan het begin al dat ik misbruik daarvan zou maken in ons belang en dat van mijn bedrijf!’ Zei hij terwijl hij boos een slok van zijn thee nam.
    ‘Aan het begin, hoor je wel wat je zegt? Ik moest erachter komen waar jij mee bezig was idioot. Heb nergens inspraak in gekregen dus ook nergens mee ingestemd. Dit doe jij op eigen houtje en nu wil je mij er ineens wel bijbetrekken, nadat het een puinhoop is geworden?! Het moet niet gekker worden met jou!’ Zei ik terwijl ik mijn thee dronk en me lip verbrandde.
    ‘Verhef je stem niet op die manier tegen me en scheld me al helemaal niet uit! Ik deed dit voor ons. Voor jou.’ Zei hij ineens kalm. Ik legde me vinger op me zeere lip.
    ‘Ow nu is het mijn schuld? Nu doe je het voor mij?’
    ‘In ons belang ja.’ Zei hij terwijl hij met een koud doekje op me af liep. Hij trok zachtjes mijn hand weg en legde de ijskoude doek op mijn lip.
    ‘Ik wil niet dat jij mensen pijn doet. Ook niet als het voor ons is.’ Zei ik zacht.
    ‘Zij is begonnen. Als je de gesprekken wilt lezen je gaat schrikken. Alleen maar slechte dingen over je. Ik kan dat toch nooit accepteren?’ Hij draaide het doekje om en legde de koude kant weer op me lip. Hij keek me aan.
    ‘Ik heb je nodig, Amal.’
    ‘Voor in je leven bedoel je of voor je hartbreek plan?’ Vroeg ik oprecht verbaasd.
    ‘Voor allebei.’ Hij legde het doekje neer en streek met zijn vinger langs me lip.
    ‘Amal, er is geen andere manier om van haar af te komen, je moet me geloven.’
    Ik trok zachtjes zijn hand weg en hield hem in de mijne vast.
    ‘Die thee was me niet gegund he?’ Zei ik met een scheve lachje.
    Hij lachte voorzichtig.
    ‘Wat is je plan?’ Vroeg ik na 5 minuten voor me uit te hebben gestaard.
    ‘Ik laat haar geloven dat ik met haar wil trouwen, zo komen we als familie bij elkaar om kennis te maken. Dus dichter in haar vertrouwde omgeving. Zij zullen jullie weer uitnodigen en kan jij bij haar computer en haar spullen komen. Ze heeft zwart op wit bekend dat zij erachter zat dat ze jou naam zwart probeerde te maken om bij concurrenten te gaan solliciteren. Maar ze werkt met iemand en ik wil weten met wie.’ Zei hij heel zeker van zijn idee.
    ‘Rayan serieus? Welke politieserie heb je lopen kijken? Je hoort jezelf niet he, hoe belachelijk je klinkt. Dan ga ik naar haar kamer en zet ik haar laptop aan en dan? Ben ik ineens die ene ict nerd die via codes kan achterhalen met wie ze gesproken heeft en die ip adressen achterhalen? Yek labas in die bovenkamer van je?’
    ‘Het is geen belachelijk idee. Nee je krijgt een usb van Fouad. Je download haar hele harde schijf naar die usb en meer doe je niet.’
    ‘Sorry? Fouad wist hier ook van?’
    ‘Ja even daarover. Hij is nooit je stagaire geweest, we hebben hem aangenomen zogenaamd om je te beschermen omdat ik bang was dat het een psychische gast was die via jou mij moest hebben. Sorry daarvoor. En wees alsjeblieft niet boos op Fouad. Hij geeft echt om je.’ Ik stond verslagen op.
    ‘Wat is nog meer gelogen!’
    ‘Niks Amal echt niks. Alleen dit. Ik beloof het je.’
    ‘Jullie zijn gestoord. Ik ga hier niet aan meewerken. Sorry. Kan je me naar huis brengen want op dit moment vraag ik me af of ik ook echt Amal heet of dat alleen een undercover naam is. Stagaire om mij te beschermen, Rayan? Really? Straks ga je nog denken dat je de wereld kan redden!’
    Hij hield me vast bij mijn schouders om me tegen te houden en drukte me terug op de bank. Hij boog zich voorover.
    ‘Het spijt me, alles wat ik deed, deed ik voor ons. Ik wist dat ik me handen vol zou hebben met alles en jij was ook druk met je project ik wilde er zeker van zijn dat iemand je beschermde en het mij zoi zeggen als het niet goed met je ging.’ Zei hij met tranen in zijn ogen.
    ‘Normale mensen maken tijd om met elkaar te praten om met elkaar te zijn om zelf met hun eigen ogen te zien of het goed met de ander gaat, daar huren ze geen mensen voor. Wat ben ik?’ Zei ik met een brok in mijn keel.
    ‘Je bent mijn alles. Dat beloof ik je. Ik wil dat je het inziet. Waarom ik dit alles doe. Alsjeblieft Amal. Twijfel niet aan me.’
    ‘Nog steeds vraag je dingen van me. He gooit een bom in me gezicht en je verwacht dat ik het even allemaal van je aanneem, of het nou voor ons is of voor mij, waar is het op gebaseerd als het begint met leugens en geheimen? Hoe wil je dat dit stand houdt tussen ons, wat dit ook mag zijn? He? Leg het me uit want ik begrijp het niet meer. Leg me uit hoe ik moet accepteren dat je dingen achter mijn rug om doet, terwijl ik naast je lig en zie hoe Najoua jou belt. Als ik alles voor je was, hd je nooit gedacht aan liegen, had je nooit zoveel tijd willen steken in Najoua. En het ergste van alles, als je toch bezig bent met mensen inhuren, waarom huur je niet iemand in die zich bezighoudt met haar zodat jij jou handen vol hebt aan mij he? Maar laat het zitten, want als er iets is waar ik nooit om zal smeken is het jou aandacht en jou tijd. Ik wil niks meer horen. Breng me naar huis. Je had kunnen verwachten dat het zou escaleren door jou perfecte timing.’ Zei ik half huilend en half schreeuwend. Ik huilde niet van verdriet maar van woede.
    ‘Amal... alsjeblieft...’
    ‘Alsjeblieft niet Rayan. Laat me gaan voordat ik verkeerde dingen ga zeggen.’ Ik stond op waardoor ik heel dicht bij hem stond. Ik keek hem met vuurspuwende ogen aan om hem het zwijgen op te leggen. Hij wist nu dondersgoed dat hij niks meer moest zeggen. Hij drukte zijn kaken op elkaar en spande zijn kaaklijn aan.
    ‘Nu Rayan. Dit gesprek is afgelopen. Ik heb je even niks meer te zeggen.’
    Hij trok zijn jas aan en pakte zijn sleutels van de tafel. Hij liep voor me uit met grote stappen naar buiten en stapte de auto in. Ik stapte ook in. Het liefst ging ik achterin zitten. Ver weg bij hem vandaan.
    Zonder nog iets te zeggen trok ik de deur open toen hij voor mijn deur stopte.
    ‘Amal...’ hij legde zijn hand op die van mij. Ik trok hem weg.
    ‘Niet nu Rayan.’ Ik stapte uit en sloeg de deur dicht. Ik deed de voordeur open en liet mijn tranen gaan. Van woede.

  6. #21
    Alhamdoulillah.

    Reacties
    378
    04-05-2012

    Uppp, spannend

  7. #22
    MVC Lid

    Reacties
    16
    18-11-2014

    De volgende dag werd ik wakker met hele dikke ogen. Ik stopte onder de douche en keek wezenloos voor me uit.
    Ik had echt zo een geluk dat het weekend was. Zo kon ik me echt niet op het werk vertonen.
    Na het douche en ontbijten ging ik op de bank liggen. Walid en Selma kwamen op bezoek. Ik was hard met mezelf in gesprek over of ik dit moest delen met Selma of juist helemaal niet. Mijn telefoon ging over. Het was Bilal.
    ‘Hey Amal we moeten praten.’ Zei hij ernstig.
    ‘Ja hoor met mij gaat het goed hamdoullah. Heb geen oog dicht gedaan vannacht maar voor de rest red ik me prima hoor.’ Zei ik sarcastisch.
    ‘Ow wat is er dan? Alles goed met je?’ Vroeg hij.
    ‘Ja, never mind. Wat is er?’
    ‘Uhm Jabir en Walid.’ Zei hij. Ook dat nog. Nog meer leugens.
    ‘Waar ben je nu?’
    ‘Thuis, jou huis met Jabir. Walid belt hem de hele tijd.’
    ‘Ja dus? Dan doen meestal mensen op zo een groen knopje drukken zodat ze met elkaar kunnen communiceren.’ Zei ik geïrriteerd.
    ‘Wow Amal. Ben je ongesteld ofzo?’ Zei hij lachend.
    ‘Ik ben onderweg.’ Zei ik boos.
    ‘Chocola staat hier voor je klaar.’ Zei hij. Ik hing op en liep naar boven om me om te kleden.

    Daar aangekomen zette ik thee op. Jabir en Bilal zaten op de bank te playstationen.
    ‘Oke, wat moeten we doen Amal. Jabir wilt hem niet de waarheid vertellen en Walid wilt hem een baan aanbieden.
    ‘Leugens komen vroeg of laat toch uit. Dus zeg gewoon eerlijk wie je bent en kijk daarna wat er gaat gebeuren.’ Zei ik straight.
    ‘Maar dat kan niet we hebben nu al gelogen.’ Zei Bilal.
    ‘Het kan wel. Hij kent Jabir nog niet, hij heeft hem maar een keer gezien bij ons thuis. Als hij hem meteen de waarheid zegt dan kan hij nog kans maken bij mijn broer. Jabir je kan hem niet voorliegen en hem achteraf voor het blok zetten als er ineens een controle is ofzo en het komt uit dat jij een strafblad hebt. Stel dat je hem of zijn bedrijf op de een of andere manier in de problemen brengt?’ Zei ik nuchter.
    Ze keken elkaar even aan.
    ‘Anders nog iets?’ zei ik nadat ze beide knikte.
    ‘Nee.’ Zei Jabir terwijl hij gestrest opstond.
    Ik leunde tegen de tafel aan en keek hem een tijdje aan.
    ‘Tis geen makkelijke optie, maar wel de beste.’ Zei ik tegen hem. Hij keek me aan terwijl hij zijn handen in zijn zakken stopte.
    ‘Je gaat geen leven kunnen starten als dat op basis is van leugens en geheimen. Dan zou ik je aanraden weg te blijven van ons allemaal. Als je met Bilal optrekt krijg je de hele mikmak erbij. Wees real met ons allemaal. Of zet een stap terug.’ Zei ik zonder te knipperen met me ogen.
    ‘Lekker subtiel, Amal.’ Zei Bilal met grote ogen.
    ‘Nee denk je dat ik hier van geniet? Ik ben tenminste eerlijk. Misschien kan je het niet hebben nu, maar later ga je me dankbaar zijn.’
    Bilal schudde zijn hoofd.
    ‘Ik snap het Amal. Je hebt ook gelijk.’ Zei Jabir met een diepe zucht.
    ‘Kan ik gaan of?’ vroeg ik.
    ‘Kan je die directheid van je wat minderen alsjeblieft?’ zei Bilal geirriteerd door mijn houding.
    ‘Ik heb nog dingen te doen.’ Zei ik.
    ‘Je kan gaan.’ zei Bilal met een hand richting de deur. Ik keek hem even aan en trok me jas aan.
    ‘Amal…’ vroeg Jabir terwijl hij naar me toe liep.
    ‘Ja?’
    ‘Kan je misschien een goed woordje doen bij Walid?’
    ‘Goed woordje?’
    ‘Tja gewoon zodat hij me misschien een kans geeft.’
    ‘Ga eerst met hem praten Jabir. Daarna ga ik kijken wat hij ervan vindt, oke.’
    ‘Oke dankjewel.’ Zei hij.
    ‘Alsje, doei.’ Ik trok de deur achter me dicht. Bilal wou me opeten. Bij Selma kon ik haar broertje niet zwart maken. Ik stond met mijn rug tegen de muur. Zo voelde ik me tenminste.



    Zonder te twijfelen reed ik naar het huis van Fouad en belde aan. Hij deed toevallig open en keek me geschrokken aan. Ik duwde hem naar binnen en liep zelf ook naar binnen.
    ‘Amal wat doe je?’
    ‘Hetzelfde als wat jij een tijdje geleden bij mij deed. We moeten praten.’ Zei ik boos.
    ‘Waar gaat dit over? Is dit niet het moment dat je even je rust moet nemen na al die zware overuren die we gemaakt hebben?’ vroeg hij verbaasd. Drie vrouwen keken ons vragend aan vanuit de keuken.
    ‘Uhm Yemma dit is Amal, een collega van mij. Amal, dit zijn mijn moeder en mijn tantes.’ Zei Fouad ongemakkelijk. Ik daar aantegen was te boos om me te schamen en groette ze met de gebruikelijke kusjes alsof ik ze al jaren ken. Ze lachten alle drie heel lief naar me. Ze moesten eens weten dat ik hun zoon en neefje eigenlijk levend wil villen of uit het raam gooien, maar goed. Ik glimlachte onschuldig terug. Zijn moeder pakte een glas en schonk na3na3 thee voor me in. Ik nam het brutaal aan en bedankte haar.
    Fouad keek om en zag twee jongens langslopen. Ze keken me vragend aan. Hij greep me bij mijn hand en trok me mee een trap op.
    ‘Mijn kamer nu!’ zei hij in mijn oor. Het huis zat vol mensen. Hij had bezoek. Lekker dan.
    ‘Doe rustig, ik heb hete thee in mijn hand.’ Hij kneep mijn hand fijn.
    ‘Had je eerder moeten bedenken. Wat heeft dit te betekenen in godsnaam?!’
    ‘Weet je Fouad, dat vraag ik me ook al een hele dag af vandaag, wat heeft dit te betekenen?’ zei ik terwijl ik ongevraagd op zijn bed ging zitten en high class mijn benen over elkaar deed en een slok nam van mijn thee.
    ‘Waar gaat dit over?’ vroeg hij met gefronste wenkbrauwen terwijl hij schuin tegenover me ging zitten op zijn nachtkastje. Hij zat zo dichtbij dat ik eigenlijk prima die hete thee over hem kon gooien.
    ‘Al die maanden Fouad. Al die keren in de auto, samen eten, samen lachen, samen huilen, samen door het zweet. Ik was oprecht met jou. En jij? Gewoon al die tijd Fouad? Recht voor me neus alles bij elkaar voorliegen? Waarom zou je? Voor een klein beetje meer geld? Ben ik echt zo weinig waard in jou ogen?’ vroeg ik terwijl die irritante brok in me keel mijn emoties verraadde. Hij keek me geschrokken en verbaasd aan. Hij trok die thee uit mijn hand en sloeg zijn armen om me heen.
    ‘Ik zweer het je, ik deed het niet voor het geld. Ik zweer het je ik deed het voor jou veiligheid. Laat het me alsjeblieft uitleggen!’ zei hij terwijl ik hem van me afduwde. Ik was woedend. Binnen no time namen mijn emoties het van me over. Ik wilde dit rustig en kalm uitpraten.
    ‘Amal luister alsjeblieft naar me.’ Zei hij terwijl hij nog dichterbij kwam. Ik balde mijn handen tot vuisten.
    ‘Uit de grond van mijn hart ik wil je slaan.’ Zei ik met mijn kaken op elkaar geklemd.
    ‘Snap ik, maar je bent naar mij toegekomen. Dat betekent dat je uitleg wilt. Laat het me alsjeblieft dan eerst uitleggen, dan mag je me slaan.’ Zei hij serieus. Hij legde zijn handen op mijn knokkels.
    ‘Praat.’
    ‘Luister. Ik heb een eigen taxibedrijf. Ik zocht iemand die mij advies kon geven over mijn bedrijf. Ik ben een startende ondernemer, tenminste toen. Naarmate we afspraken, Rayan en ik begon het te klikken tussen ons en toen kwamen we erachter dat we elkaar al kenden van het leger…’
    ‘Wat zeg je?’ ik keek hem geschrokken aan.
    ‘Iets wat weinig mensen van me weten, ik heb bij het leger gezeten.’
    ‘Met Rayan?’ vroeg ik stomverbaasd.
    ‘Shit. Dit wist je niet?’ Ik schudde mijn hoofd. Het werd steeds gekker en gekker.
    ‘Hij nam mij in vertrouwen, over dat er rare dingen gebeurde in zijn bedrijf en het steeds uitkwam bij jou.’ Hij slikte even en pakte mijn glas thee. Hij gaf het aan me.
    ‘Hier drink wat.’ Ik nam een slok.
    ‘Ga door..’ zei ik schor. Hij stond op en begon heen en weer te lopen.
    ‘Ik wil het hele verhaal Fouad.’ Zei ik menens. Hij knikte zenuwachtig en kwam weer tegenover me zitten.
    ‘Toen ik hem wilde helpen met onderzoeken doen kwam ik een paar keer naar kantoor. Toen zou ik hem alleen helpen met uitzoeken wie erachter zit. Ik heb jou toen een paar keer gezien maar ik wist niet wie je was. Ik vond je leuk en wilde naar je toestappen, maar toen kwam ik er snel achter wie je was dus deed ik een stap terug. Uit respect voor mijn dienstmaat…’ hij liep rood aan.
    ‘Hij vertelde me dat het iets met jou te maken had en dat hij zich zorgen om je maakte. Ik bood aan hem te helpen toen kwam hij er ineens mee dat ik dan als stagiaire moest lopen bij jou. We waren het er allebei niet mee eens maar je zou nooit bescherming accepteren. En ik wilde je altijd al vroeg of laat de waarheid vertellen, maar pas als we meer wisten.’
    Het was even pijnlijk lang stil.
    ‘Ik kreeg een band met je en ik ben oprecht met heel mijn hart om je gaan geven. Het spijt me zo Amal.’
    Ik wist even niet meer wat ik moest zeggen. Ik kwam toen pas tot het besef dat ik in een vreemde man zijn slaapkamer was en ik zijn huis ben ingelopen.
    Ik wist ook niet welke informatie ik als eerst moest verwerken. Die leger verhaal, of Rayan in het leger of Fouad die me leuk vindt. Ik blokkeerde.
    ‘Ik…Amal…Alles was oprecht…’
    ‘Geld heb ik nooit aangenomen. Ik ben nooit door hem betaald. Dat zweer ik je.’
    ‘Ik moet nadenken.’ Zei ik en stond op. Hij kwam voor me staan.
    ‘Niet doen Fouad.’ Zei ik. Hij wilde me een knuffel geven dus ik deed een stap naar achteren waardoor ik tegen het bed aankwam en mijn evenwicht verloor. Hij greep mijn arm vast en trok me naar zich toe.
    ‘Amal…’ zei hij met een zielige blik.
    ‘Je noemt mijn naam maar ik kan jou naam niet eens meer noemen. Ik weet niet eens meer wie je bent..’
    ‘Nee zeg dat alsjeblieft niet!’
    Ik trok mijn arm terug.
    ‘Ik, kan je me uitlaten alsjeblieft.’ Hij knikte en trok de deur boos open. Zonder op of om te kijken liep ik naar de huisdeur.
    ‘Amal.. bel me als je er klaar voor bent… jaa?’ ik knikte vaag en liep naar de auto zonder om te kijken.




  8. #23
    Alhamdoulillah.

    Reacties
    378
    04-05-2012

    Uppppppp

  9. #24

  10. #25
    MVC Lid

    Reacties
    573
    25-02-2012

    Uup

  11. #26
    MVC Lid

    Reacties
    146
    16-06-2012

    Uppppp, long time ago dat ik ook online was hahah. Leuk verhaal!

    Be better each day'


  12. #27
    MVC Lid

    Reacties
    437
    28-02-2018

    Upp