Vandaag zat ik een collega op te peppen die paar dagen eerder onheus was bejegend door anderen, om dat los te laten en het haar humeur niet te laten beinvloeden.
Om het vervolgens zelf in de middag/avond te moeten toepassen.
Kan er nu wel om lachen maar kan zeggen dat de tranen me nader stonden dan het lachen enkele uren terug.
GOH, wat kunnen mensen je soms enorm frustreren.
Hoe gaan jullie er mee om?