VERHAAL IS AF!
Ok, ten eerste normaal struin ik door dwvdmv of spiek ik bij actualiteiten maar eigenlijk zit ik al zo lang met een verhaal in mijn hoofd die ik vertellen wil! Ik zie en heb gemerkt dat de animo hier wel sterk afgenomen is dat terwijl deze forum vroeger echt veel lezers had waaronder ik!
Dit verhaal is een mix van fantasie en sommige stukken en/of situaties zijn waar gebeurt. Ik ga geen inhoudsopgave neerzetten of hoofdpersonages neer zetten.. just read the story and if you like it dan ga ik door..
Off we go!
"ik zie op jou cv dat je flink wat werkervaring hebt, maar qua opleidingen.." verstrakt keek ik naar de vrouw die voor mij zat. Zelfverzekerd, blond haar strak in de knot, totaal geen make up alleen ietsje blush of het kan door dit bizar hete kantoortje komen dat haar wangen zo gloeien.. Priscilla lees ik af op haar naambordje. Ik gok dat ze zo'n 45/50 moest zijn. Ze rookt veel dat lees ik uit haar vingers en rimpels. Me broertje rookt als een ketter. Rokers hebben dezelfde trekjes op de één of andere manier. En ja van veel roken krijg je rimpels basta. "Ehm mevrouw.." onderbrak ze me bij me gedachten. "Ik vertrouw je op je werkervaring dus neem ik de proef op de som.. kan je aanstaande maandag komen proef draaien met een collega?" "Eh ja, prima dank je wel.."
We schudden elkaar de hand en maken een afspraak voor de contracten en liepen we ieders eigen weg. Het is een schoonmaak baan. Wat doen ze tegenwoordig vreselijk moeilijk bij sollicitaties. Ik maak al mijn hele leven schoon bij mensen, ziekenhuizen, zo moeilijk is het niet. Maar tegenwoordig heb je voor alles een opleiding nodig. Nederland, het land van papieren. Thuis aangekomen zet ik wat thee op en blijf ik even kijken naar de foto op de dressoir kast. Toen ik gelukkig was.. een foto waarin ik te zien ben met mijn dochtertje ze was twee jaar op de foto en die helaas overleden is.. snel klap ik de foto dicht en glijden de tranen over mijn wangen. Dit jaar zou ze vijf worden. Mijn lieve Sofiaatje.. de tranen vallen op de vloer. De knetterende waterkoker haalt me uit gedachten en ik zet thee.
Mijn naam is Ahlam. 34 jaar. Moeder, werkloos, en ik heb een vreselijke tijd achter de rug. Ik heb veel verdriet moeten verwerken en nog steeds. Ik ben door alle depressies, stress mijn baan kwijt geraakt. Maar het meeste wat ik kwijt ben is mijn lieve Sofia. Ze zijn er te laat achter gekomen. Ongeneeslijk ziek klonk het toen uit de mond van de Oncoloog. Mijn man, of ex man.. kon niet met het verdriet goed omgaan. Dronk zijn verdriet weg terwijl ik hulp zocht bij Allah. Niet alleen voor geduld maar ook voor mijn ex man. Uiteindelijk was ik in één klap mijn gezin kwijt. Mijn leven in een notendop.
Bij interesse zal ik in sha Allah verder gaan