Het leven is min of meer als een reis met de trein met stations en verschillende richtingen. Sommigen kunnen toevallige, aangename verrassingen zijn in andere gevallen kan het een diepe pijn betekenen. Bij de geboorte,stappen we in de trein en komen we onze ouders tegen. We denken dat we altijd samen zullen reizen,maar op een bepaald station,stappen zij uit en
laten ons verder reizen,en opeens bevinden we ons zonder hun gezelschap en hun onvervangbare liefde...Maar vele andere mensen zullen op hun manier speciaal en belangrijk zijn en zullen in de trein van ons leven stappen...Onze broers en zussen,vrienden en op een gegeven moment,de liefde van ons leven...Velen van hen laten,wanneer ze uitstappen een blijvende leegte achter,en anderen gaan onopgemerkt...In die zin dat we het niet eens merken dat ze hun plek verlaten hebben...Het is bijzonder te zien dat sommige passagiers,ook je eigen familieleden,zich in verschillende wagons bevinden. Tijdens de gehele reis zijn ze gescheiden,zonder enige vorm van contact of communicatie. Maar in werkelijkheid houdt niets ons tegen om dichterbij hen te komen als de wil er bij beiden is. En de reis vervolgt,vol uitdagingen,dromen,fantasieën,vreugde,pijn,verwac htingen en afscheid...We proberen met alle passagiers een goede band te hebben,door in ieder geval van hen het beste te zoeken wat ze te bieden hebben. Op een gegeven moment kunnen ze onderweg aarzelen en waarschijnlijk zullen we ze moeten begrijpen. Maar onthoud dat ook wij vaak aarzelen en iemand nodig hebben die ons begrijpt. Het grote mysterie voor iedereen is dat we nooit zullen weten in welk station we uit moeten stappen, noch waar onze medepassagiers of de persoon naast ons, uit zullen stappen. Soms denk ik aan het moment waarop ik uit de trein zal moeten uitstappen. Zal ik heimwee hebben? Ik zal me moeten scheiden van mijn vrienden die ik onderweg heb leren kennen en dat zal pijnlijkere zijn...Ik zal mijn kinderen alleen moeten laten,en dat zal echt verdrietig zijn. Maar ik hou me vast aan de hoop dat ik,ooit de opwinding zal meemaken als ik ze weer zal zien op het hoofdstation…Met bagage (goede daden) die ze niet hadden toen ze aan de reis begonnen. Wat me gelukkig zal maken,is dat ik een aandeel heb gehad in hun groei en op deze trein zal blijven tot het hoofdstation.
Broeders/ zusters,laten we ervoor zorgen dat onze treinreis zinvol is,dat het de moeite waard is. Laten we op een manier leven dat wanneer het moment daar is dat we uit moeten stappen,onze lege plaats,mooie herinneringen achterlaat bij diegenen die doorreizen op de Trein van het leven!
De Profeet (Allah’s vrede en zegeningen zij met hem) zei:
“Ik verlang ernaar mijn broeders te ontmoeten.”
De Sahaba vroegen: “Zijn wij niet uw broeders?” waarop hij antwoordde:
“Jullie zijn mijn metgezellen. Mijn broeders zijn degenen die in mijn geloven zonder mij gezien te hebben.”
Deze authentieke hadith is van de Profeet (Allah’s vrede en zegeningen zij met hem) overgeleverd door Anas ibn Malik (moge Allah tevreden met hem zijn) en staat vermeld in Ahmad.
Geplaatst door Boudabouz 