Waarom Ali Lahrouchi vindt dat de dubbele nationaliteit moet worden afgeschaft, net als Wilders
6 maart 2019
Ali Lahrouchi moet wel de meest onverwachte medestander van Geert Wilders zijn. Een Marokkaanse Berber, zijn land ontvlucht omdat hij zich als journalist van een communistische krant zorgen maakte om zijn veiligheid, die in Nederland hoorde hoe zijn ene broer in de gevangenis belandde, de andere werd vermoord en zelf ook drie keer werd opgepakt, is het hartgrondig eens met Wilders’ voornaamste strijdpunt: geen publieke functies voor mensen met een dubbele nationaliteit.
Stel je voor dat er spanningen *komen tussen Marokko en Nederland, dan moet je kiezen, schrijft hij in een opiniestuk op website GeenStijl. Zeker bij personen in hogere publieke functies – Arib, Aboutaleb, Marcouch – vormt de dubbele *nationaliteit een veiligheidsrisico.
Ali Lahrouchi: Wedergeboorte in Nederland.
Lahrouchi heeft ook minder rationele argumenten. Hij voelt zich eerst en vooral Amazigh, zoals de Berbers zichzelf noemen. De oorspronkelijke bewoners van het land worden volgens hem door *koning Mohammed VI geketend. ‘Ik voel mij als Amazigh in Marokko ge-Arabiseerd, gekolonialiseerd, geïslamiseerd en gediscrimineerd.’
Lahrouchi is een fanatiek verteller; dat spreekt uit zijn artikelen, dat blijkt als ik hem spreek in een rustig café in de stad waar hij woont. Zijn artikelen verschijnen vaak op sites waar migranten als de bron van alle kwaad worden neergezet, zoals de Nieuwe Realist van Joost Niemöller. Maar Lahrouchi is SP’er, hij schreef voor partijblad *Opspraak. In zo’n *artikel legt hij Wilders uit aan zijn dochtertje. Papa is geen Marokkaan, zegt hij dan: die hoeft niet terug naar Marokko.
Eerst een misverstand uit de *wereld geholpen. Dat opiniestuk op GeenStijl, waarin hij afstand doet van zijn Marokkaanse nationaliteit, had hij eerder aangeboden aan de Volkskrant, NRC en AD. Geen belangstelling. ‘Rechtse mensen vinden dit onderwerp blijkbaar interessanter.’
Uit zijn tas diept hij paperassen op om zijn verhaal te illustreren. Eerst een vliegticket van Casablanca naar Lissabon, in 1999 in *Meknes gewonnen met zijn roman De liefde en de storm. Dan een stuk uit Al-Quds, de krant waarvoor hij in Nederland correspondent werd. Tenslotte stapels brieven, van het Vaticaan, de Tweede Kamer, Buitenlandse Zaken, Europese Unie, *Comité voor de Rechten van de Mens. Reacties op zijn smeekbede: bevrijd me van mijn Marokkaanse nationaliteit.
Hij heeft ook een brief van Jean-Marie Le Pen, toen nog leider van het Front National: ‘Het verheugt me te lezen dat Berbers trots zijn op hun oorsprong en tradities.’ De brief aan Trump wacht nog op antwoord.
De prijs, een reisje naar Lissabon.
Hij is ergens in 1969 geboren in Toulal, in het zuidoosten van *Marokko. Zijn exacte leeftijd kan Lahrouchi niet zeggen: ‘Berbers doen niet aan data’. Preciezer is hij over zijn wedergeboorte: 24 januari 2001. ‘De dag dat ik ontsnapte aan de gevangenis die *Marokko is en in Nederland kwam. Meteen voelde dat goed. Hier eet en drink en geloof ik wat ik wil.’
De inburgering was radicaal. Zijn vrouw is Fries, zijn dochters heten Etoile en Adele. Zelf laat hij zich graag Alex noemen, omdat Ali de moordende broer van Mohammed was. Sinds 2008 heeft hij een Nederlands paspoort. Hij was *leraar Arabisch, werkt nu in een *hotel. Bij dat alles is er steeds die strijd: ontsnappen aan Marokko.
Een vrijgevochten Marokkaan die de man omarmt die het liefst alle Marokkanen uit Nederland zou zien verdwijnen, hoe is dat mogelijk? ‘Wilders en ik, we zijn allebei nationalist; hij voor Nederland, ik als Amazigh. We vechten ieder aan een kant en komen bij elkaar misschien.’
‘Ik zie hier geen links of rechts. Dat loopt door elkaar, mensen werken samen. In Marokko waarschuwen communisten mensen voor de islam.
Dat is wat ik hier doe, als kleine strijder: waarschuwen voor de islam, en voor Marokko.’
Wilders’ voorstel publieke functies te verbieden voor mensen met twee paspoorten, steunt hij. Maar hen het stemrecht ontnemen, *zoals de PVV wil, gaat hem te ver. ‘Jij leeft hier, jij betaalt belasting, jij hebt huur. Dan moet je ook kunnen stemmen.’
Grootste probleem is vooralsnog dat de Marokkaanse nationaliteit *levenslang blijft gelden. In het *Marokkaanse wetboek over de *nationaliteit, artikel 19(15): Cas de Perte lid 1, staat weliswaar dat een meerderjarige die vrijwillig een buitenlandse nationaliteit aanneemt, bij beschikking afstand kan doen van zijn Marokkaanse nationaliteit. Maar het punt is, zegt *Lahrouchi, dat die beschikking door de koning moet worden ge*geven. Die weigert alles wat afbreuk doet aan de glorie van zijn land.
Abdelouahab Bellouki, de *Marokkaanse ambassadeur in *Nederland, heb ik om een toelichting op die procedure gevraagd. Het antwoord laat op zich wachten. Zolang de procedure onduidelijk blijft, strijdt Lahrouchi tegen een ongrijpbare vijand en is het voorstel van Wilders gratuit.
https://www.volkskrant.nl/columns-op...w.google.nl%2F