Ik heb dus net eindelijk 'Train to Busan' gekeken, samen met mijn broertje. We hebben het na een bliksemoverleg een duimpje naar beneden gegeven op Netflix.
Pas tegen 1/3e van de film begon er iets te gebeuren. En waren sommige scènes zó ontzettend traag (voor zgn emotioneel effect, we zijn er gewoon harteloos overheen gedenderd met de forward knop). Maar het meest opvallende is gewoon: DE KARAKTERS ZIJN SUPEROLIEVETDOM. GEWOON DOM. ZO OOK DE HOOFDPERSOON.
SPOILER.
maar lees gerust door, ik denk niet dat jullie 'm gaan kijken.
Anyways, 11 minuten voor eind wordt de hoofdpersoon gebeten door zombies in zijn ene hand. En hij gaat niet denken van' hey, laat ik mijn hand eraf snijden. Misschien overleef ik dan. Gewoon even proberen, (Hershel in Walking dead deed het ook¡) ik ben de hoofdpersoon, de regisseur laat me wel leven enz. Maar nee, meneertje Gong Yoo gaat zelfmoord plegen. Met een brede glimlach van geluk. HELE FILM GEWOON ZERO EMOTIE (behalve ui-huilscenes met zijn even koelasterige dochter (qua emoties)) EN DAN LACHEND DOODGAAN. ZO VAN JA, IK HEB HEN GERED, IK BEN NUTTIG GEWEEST EN KAN NU NAAR ZOMBIWORLD.
maar verder was het wel een leuke film hoor. Raad het vooral aam mensen die je wil irriteren/niet mag