Jij belemmert jezelf door je denkpatronen. Wij zijn soms geneigd (het ontstaan van) ons geluk toe te schrijven aan anderen, wat heel verkeerd is. Alhoewel ik me wel kan voorstellen dat je op een gegeven moment meer behoefte hebt aan een levenspartner en dit in relatie kan staan met het emotionele welbevinden. Maar ongeacht het feit dat je nu op dit punt bent gekomen, moet je weten dat er nou eenmaal -persoonsafhankelijke- moeilijkheden en beproevingen zijn in dit leven. Hoe benader je die? Afhankelijk hiervan wordt je leven er mooier of juist minder mooi op.. Je kan er voor kiezen om (1) er levenslang over te zitten treuren óf (2) dingen vanuit een andere invalshoek proberen te belichten en er het beste van te maken. Een morgen heeft niemand ons beloofd, dus leef in het nu.
Dit betekent niet dat je nu in angst moet leven (om nooit te trouwen) of dat je niet (meer) kunt genieten van het leven. Dit betekent: Wees ervan bewust dat ongunstige gedachten te doorbreken zijn. Laat ze niet de macht nemen, door niet veel stil te blijven staan bij situaties die je niet kunt veranderen noch terugdraaien. Heb dromen, verlangens en wensen, maar laat ze niet ten koste gaan van "de tevredenheid" en "het emotionele welbevinden". Probeer je meer te socializen, maar zonder naïf te zijn.
Ghair in sha Allah. Alhoewel onze (levens)keuzes er misschien een beetje invloed op kunnen hebben, is het niet zo dat wij het lot geheel in eigen handen hebben. "Waar dat ook mag zijn, we zien wel waar het schip strandt. ;-)"
Ik denk dat ts (in tegenstelling tot het verleden) nu wel een beeld heeft van waar ze naar op zoek is in een partner. Het probleem ligt nu meer in het 'in contact komen' met die potentiële kandidaten. Terwijl ze vroeger, grof gezegd, voor het oprapen lagen.