Deze zaak dient bekeken te worden vanuit 3 perspectieven die vallen onder 2 hoofdperspectieven:
1. Het oordeel van hen en hun benaming (Dus of ze moslims zijn of mushrikoen, kufaar)
2. Hun bestraffing en dat heeft op zijn buurt weer 2 vertakkingen:
- Hun bestraffing in het wereldse (door het toepassen van a7kaam arridah en muqataalah)
- Hun bestraffing in het hiernamaals (oftewel hen eindbestemming)
1. Als het gaat om hun oordeel dan vallen zij buiten de islam en zijn ze kufaar. Ook een persoon die geen kennis heeft bereikt of geen middellen heeft om tot deze kennis te komen, omdat imaam en kufr termen zijn die de Wetgever (Allah) bepaald. We zien ook dat Allah degene die in shirk zijn vervallen mushrikoen en kufaar noemt VOORDAT HET BEWIJS HEN HEEFT BEREIKT.
Allah zegt in de Quraan:
وإن أحد من المشركين استجارك فأجره حتى يسمع كلام الله
"En als één der mushrikien jou om bescherming vraagt, schenk hem dan bescherming zodat hij het woord van Allah zal horen"(Attauba:6)
Dit duidt dus op het feit dat Allah ze mushrikien noemt voordat zij uberhaupt de boodschap krijgen te horen.
Ook zegt Allah sub7anahu wa ta3ala:
لم يكن الذين كفروا من أهل الكتاب والمشركين منفكين حتى تأتيهم البينة
"De ongelovigen onder de mensen van het Boek en onder de mushrikien konden niet worden bevrijd, voordat een duidelijk bewijs tot hen gekomen was," (Albayyinah: 1)
Hier noemt Allah hen mushrikien en kufaar voordat zij de boodschap kregen.
Dit feit wordt ook ondersteund door de Arabische taal en het verstand.
Als het gaat om Arabische taal dan zien we dat iedere persoon die een daad verricht wordt toegeschreven daaraan. Zo zeg je over een persoon die drinkt: شرب فهو شارب
Omdat hij gedronken heeft is hij een drinker. Het is in tegenstrijd met de taal en het verstand om te zeggen: Hij heeft wel gedronken maar hij is geen drinker.
Zodoende ook met shirk: اشرك فهو مشرك
Dit is conform de taal, het verstand en hetgeen Allah heeft neergedaald in zijn boek.
2. Hun bestraffing: En daarvoor dienen we als basis de woorden van Allah te nemen, waarin hij zegt:
وما كنا معذبين حتى نبعث رسولا
"ُEn wij bestraffen niet totdat wij een boodschapper zenden"
Deze bestraffing is tweeledig. Bestraffing in het wereldse en het hiernamaals:
- Hun bestraffing in het wereldse, oftewel het toepassen van a7kaam arridah en muqaatalah, dan wordt dit pas gedaan nadat het bewijs op hen is geleverd. Dat zien we terug in de Sunnah van de profeet, daar hij de koningen en leiders van verschillende rijken brieven stuurde om de islaam te accepteren voordat ze bestreden werden. Echter hebben sommige geleerden verduidelijkt dat dit niet geldt voor attawaa'if almumtani3ah die islaam laten zien, maar waarvan de asl kufr is. Zij ondersteunen dit door de omgang van de metgezellen met de mensen van ridah.
- Hun bestraffing in het hiernamaals en hun eindbestemming. Hierover is meningsverschil bij de geleerden.
Dhaahir van de woorden van shaykh al islaam en shaykh muhammed ibn 3abdil wahaab zich op bevonden is dat zo'n persoon geen excuus heeft, aangezien imaan billah is bevestigd in de fitrah en 3aql. Daarom is al7ujjah altijd qaa'imah (oftewel het bewijs is ten alle tijden gevestigd) in kwesties van Taw7ied en Shirk. En dit is ook de dhaahir van de woorden van Allah:
إن الله لا يغفر أن يشرك به ويغفر مادون ذلك لمن يشاء
"Voorwaar, Allah vergeeft niet dat er deelgenoten aan hem worden toegekend en vergeeft daarnaast alles aan wie hij wilt"
Zij zijn dan ook van mening dat de ayaat over excuus voor bestraffing van hen over het wereldse bestraffing gaat en niet over het hiernamaals. En de khilaaf hiervan is bekend in boeken van tafsier.
Een andere groep geleerden is van mening dat zij wel een excuus hebben in het hiernamaals als de kennis hen niet heeft bereikt. Zij gaan ervan uit dat de ayaat over excuus voor bestraffing betrekking hebben tot het oordeel van het hiernamaals.
Dit is dus hoe de geleerden deze kwestie uitleggen en waar de bewijzen op duiden (rekening houdend met de khilaaf die erin is gekomen). Sommige muta'akhirien zijn op basis van idjtihaad wellicht tot een andere conclusie gekomen, maar zolang zij geen voorgangers hiervoor hebben is de meest veiligste de mening die bekend was bij de selef en 3aamah van ahlu-l-3ilm.
Kort samengevat, een vrouw die in shirk vervalt omdat haar man het verbiedt om kennis op te doen over DE ASL VAN HET GELOOF en tawhied en shirk is mushrikah en kaafirah. Zij wordt in dit wereldse echter niet bestraft totdat het bewijs haar is geleverd en zij wordt veroordeeld daarvoor. Wat betreft haar bestemming in het hiernamaals, dan is daar meningsverschil over en zeg ik Allahu a3lam.
Het feit dat zij zich tot de islaam toeschrijft wilt echter niet zeggen dat zij moslim is, zolang zij shirk begaat. Ook al bid zij elke dag en nacht en verricht ze 100 keer haj. De mushrikoen schreven zich ook toe aan de millah van ibrahiem en deden veel daden die dhaahiran lijken tot daden van imaan, maar toch werden zij mushrikien genoemd. Allah maakt dit ook duidelijk in de quraan, daar hij zegt:
أَجَعَلْتُمْ سِقَايَةَ الْحَاجِّ وَعِمَارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ كَمَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ وَجَاهَدَ فِي سَبِيلِ اللّهِ لاَ يَسْتَوُونَ عِندَ اللّهِ وَاللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ.
"Achten jullie het geven van dranken aan de bedevaartgangers en het waken over de heilige Moskee gelijk aan hem die in Allah en de laatste Dag gelooft en voor de zaak van Allah strijdt? Zij zijn in de ogen van Allah niet gelijk. En Allah leidt het onrechtvaardige volk niet."
Dus het feit dat zij zich toeschreven aan de millah van ibrahiem, bedevaartgangers te drinken gaven, het waken over masjid al 7araam en soortgelijke daden verrichtten was niet genoeg om ze binnen de cirkel van de islaam en imaan te halen (Ook voor de komst van de profeet salallahu 3alaihi wa salam). Al dachten ze dat wat zij deden vroomheid en goedheid was en zij zich bevonden op de millah van ibrahiem en isma3iel. Dit was niet genoeg.
Daarom zegt Alllah:
قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُم بِالأَخْسرِينَ أَعْمَلاً. الَّذِينَ ضلَّ سعْيهُمْ في الحَْيَوةِ الدُّنْيَا وَ هُمْ يحْسبُونَ أَنهُمْ يحْسِنُونَ صنْعاً
Zeg: "Zullen wij jullie verhalen over degenen die het grootste verlies in hun werken zullen lijden?" Diegenen wiens streven gericht is op het wereldse leven en denken dat zij goede werken verrichten,"
Dus het feit dat een mushrik en kaafir denkt dat hij op het goede zit is geen excuus voor hem noch zal het hem iets baten. Sterker nog, al deze daden zullen vruchteloos worden gemaakt wanneer hij vervalt in shirk.
Allah zegt:
وقدمنا إلى ما عملوا من عمل فجعلناه هباء منثورا
"En Wij zullen ons tot hun werken wenden en zullen deze als stof verstrooien."
Ik zal inshaa Allah nog een aantal werken van geleerden hier plaatsen die deze zaken beter duidelijk maken.