Maar ik voel me zo oud en vind het niet eens leuk om jarig te zijn haha. En weer zit ik in een diepje terwijl ik al een tijdje mentaal goed was.
Ik weet niet maar ik voel me geen vrouw, eerder een meid of zo.. Vrouwen horen getrouwd te zijn, evt kindjes op aarde te zetten en te zorgen voor haar gezin.
Dat gevoel van vrouw zijn heb ik niet..
Kan nog steeds niet geloven dat ik er nu 27 ben, tijd gaat kei hard. Ik ervaar dit als eenzaamheid omdat al mijn vriendinnen ondertussen getrouwd zijn ma chaa Allah (met kids) en daarom andere prioriteiten hebben.
Vaak verveel ik me zo hard en weet ik gewoon niet wie ik moet lastig vallen of soms ervaar ik geluk en weet ik niet met wie ik dit moet delen.
Soms wil ik zo graag op reis maar weet ik niet met wie ik kan reizen. En wanneer ik met vriendinnen afspreek, wordt uiteraard het onderwerp huwelijk en opvoeding van de kinderen besproken. Voel me dan zo'n buitenbeentje en denk ik van oké wanneer houdt dit saai onderwerp nou op?
Soms wil ik bemind en geliefd worden omdat wij nu eenmaal sociale wezens zijn en dit daarom nodig hebben. We zijn niet voor niets in paren geschapen. Ik voel me met momenten echt zeer ongelukkig en herken mezelf gewoon niet meer en voel me zo verdwaald.
Mijn schoonzus zei gisteren nog van soubhanAllaah je wordt alweer 27, even oud als mij maar ik ben getrouwd en heb al 2 kinderen die me gek maken en wou dat ik ook voor ff zoals jou single kon zijn.
Dan denk ik bij mezelf: liever kids die je af en toe gek maken dan die eenzaamheid. Ik heb een sterk gevoel dat ik heel mijn leven lang single blijf. Zelfs de nsara/iomien op mijn werk maken zich zorgen haha.
So dat moest er nou ff uit.