Hi,
Het is alweer een aantal jaar geleden, maar het lijkt nog als gisteren. Iets wat uit liefde is begonnen is als haat geëindigd. Iets wat mijn dromen had moeten doen uitkomen, heeft mij bang gemaakt om ooit nog te durven dromen. Van een goedgelovige jonge meid naar een bittere vrouw. Van een persoon wat altijd het positieve zag en altijd een lach op haar gezicht had naar een depressief persoon die nu de momenten kan tellen waarin er echt gelachen is. Je hebt mijn levenslust ontnomen, en zoveel meer. Niet alleen van mij, maar ook van mijn familie. Jaren die ik niet meer terugkrijg, littekens die nooit meer weggaan.
Ik heb altijd gezegd, ik zal je vergeven. Maar als ik hieraan terugdenk, aan alle pijn die ik heb moeten doorstaan, kan ik niet anders dan Allah vragen je hiervoor te straffen.
Van een meisje die in mogelijkheden dacht naar een persoon die uitkijkt naar de dood. Naar het moment dat dit hele leven voorbij is en terug kan kijken naar alles wat is geweest. Ik hoop dan dat Allah tevreden met mij zal zijn.
Ik wil graag denken aan een mooie toekomst en de miljoenen mogelijkheden die er ook daadwerkelijk zijn, maar dat heb jij voor mij verpest. Je hebt op mijn hart getrapt terwijl ik zoveel liefde gaf, mij vernederd en mijn gezonde verstand van mijn afgenomen. Ik ben vergeten hoe het is om een eigen mening te hebben. Ik weet niet meer wat ik wil, wie ik ben, wat ik wil zijn of wil doen. Mijn hele dag bestaat uit twijfel. Allemaal dankzij jou.
Voor ik jou ontmoette kon ik op een hand tellen hoevaak ik had gehuild. En nu? Ik ben de tel kwijt, maar laten we zeggen dat ik meer dan 1000 dagen heb gehuild dankzij jou.
Je hebt mijn leven verpest, je hebt mij verpest.
Ik had je mij alles geven, maar niks was genoeg.
Moge Allah jou en jouw familie die erbij betrokken was straffen voor elke traan ik heb gelaten. Kama to din to dan