1. #16
    MVC Lid

    Reacties
    592
    17-08-2010

    Upppppp

  2. #17
    MVC Lid

    Reacties
    36
    11-03-2018

    Deel 6:


    Een paar uur later werd ik gewekt door zachte stemmen. Ik opende mijn ogen en merkte dat we waren gestopt en de schemering iets was opgetrokken; het was fadjr. Buiten stond Nadia zacht met Omar te praten. Ze hadden een kleed op de grond gelegd en Nadia was bezig voedsel uit te laden. Omar opende de kofferbak van de auto en pakte er extra dekens en een gebedskleed eruit. Daarna sloot hij deze te hard en vloekte. Ik zag dat hij voorzichtig in de auto keek en schuldig reageerde toen hij mij rechtop zag zitten. Ik opende het portier en lachte naar hem. “Salaam Omar, sbaa7 elgeer”. “Sbaa7 ennoer Assiya, het spijt me, het was niet mijn bedoeling je te wekken” zei Omar. “Oh, nee joh. Dat heb je niet gedaan. Ik was al wakker” Ik lachte nogmaals en liep naar Nadia toe. “

    Salaam Nadia” zei ik terwijl ik naast haar ging zitten. “Salaam lieverd” antwoordde Nadia en gaf me ter begroeting een kus. Ik verbaasde me nogmaals over de hartelijkheid van dit gezelschap en realiseerde me dat ik Nadia graag mocht. Ze leek ook dezelfde leeftijd als ik te hebben. “Dank je wel liefje” glimlachte ik. Ik kon mijn nieuwsgierigheid niet onderdrukken en vroeg naar haar leeftijd. Nadia lachte en zei:”Inderdaad, we weten bar weinig van elkaar af. Ik ben 22 jaar, Omar hier is 20 en Yasser is 25.” Er verscheen een lach op mijn gezicht en zei:’ Oh, Soebhanallah.Ik ben ook 22. Over Yasser gesproken.. Waar is die eigenlijk?” vroeg ik ondanks mezelf. “Oh die is woedoe2 gaan doen om fadjr te bidden. Zo gauw ik het eten klaar heb gaan Omar en ik ook. Yasser dwingt ons wel als we het gebed verlaten” Ik trok een wenkbrauw op en stond op. “Over het gebed gesproken, ik moet me ook gaan opfrissen en woedoe2 verrichten.” Nadia knikte en wees naar een gebouw in de verte. Daar zijn de wc’s, zie je het?” Omar’s hoofd kwam uit de auto en zei:”Als je het niet kan vinden loop ik wel mee hoor”. “Nee bedankt Omar, ik vind het wel”. Ik trok mijn sandalen aan en liep naar het gebouw toe. Net toen ik de deur door wou lopen kwam Yasser eruit met opgerolde mouwen en broekspijpen terwijl het water van zijn gezicht drupte. Mijn hart miste een slag toen ik hem voor het eerst goed bekeek in het opkomende daglicht. In de duisternis had ik zijn gezicht niet kunnen onderscheiden, maar ik moest bekennen dat ik verbluft was door zijn verschijning. Yasser was breed gebouwd, had een klein baardje en ogen om in te verdrinken. Ik besefte dat ik hem aanstaarde en wendde gauw mijn gezicht af terwijl er een blos op mijn gezicht verscheen. “Salaam alaikom” mompelde ik. Yasser sloeg de handdoek over zijn schouder en knikte “Wa alaikom assalam”.

    Hij bekeek me even en wees achter hem: ”Hierachter is de kant van de vrouwen. Ik zal Nadia even zeggen dat ze je schone spullen moet brengen”. Daarna draaide hij zich om en verdween. Verward liep ik naar de plek waar hij had gewezen en keek ik in de spiegel. Onmiddellijk werd ik rood van schaamte. Nu pas begreep ik zijn laatste zin. Mijn gezicht zag er niet uit. Overal zaten donkere strepen en deze waren verergert doordat ik het gisteravond met een nat doekje had geprobeerd te verschonen. Mijn lippen waren droog en er zat gedroogd bloed bij mijn slaap. Het was nog een wonder dat hij niet van me was geschrokken! Ondanks alles kwam mijn trots weer bovendrijven. Verwoed begon ik mijn gezicht te reinigen en verrichte de woedoe2. Op dat moment kwam Nadia binnen en gaf me mijn tas aan. Opgelucht verwisselde ik mijn vieze, gescheurde kleding voor een bruine, lange rok en een zwart truitje. Ik trok een bruine sjaal uit mijn tas en zette mijn hidjaab op. Toen ik klaar was keek ik in de spiegel en mijn zelfvertrouwen kwam terug. Ik moest bekennen dat ik er niet slecht uit zag. Nadia kwam de wc uit en toen ze opkeek hield ze geschrokken haar pas in. “Wow! Assiya, mashallah, er zat een ware schoonheid onder dat roet en viezigheid van gister”.

    Ik glimlachte en stak mijn arm door haar elleboog. “Niet overdrijven schat”. Pratend liepen we naar de plek waar de auto zat en toen Yasser onze stemmen hoorde draaide hij zich om. De verbaasde blik die in zijn ogen opkwam ontging me niet en zijn ogen die me van top tot teen opnamen ook niet. Ik rechtte mijn rug en mijn blik leek de zijne te pareren. “Dat is een hele verandering”. Zei hij tenslotte. 

Yasser: 
Ik hoorde de stemmen van Nadia en Assiya dichterbij komen. Ik pakte mijn kompas uit de tas om de richting van het gebed te stellen en draaide me om. De adem stokte in mijn keel toen ik Assiya zag aan komen lopen. Ze was van bijna een zwerver veranderd in een schoonheid. Ze droeg een lange rok die haar vrouwelijkheid benadrukte en straalde bijna. Ik moest even slikken en zei tenslotte:”Wat een verandering”. Ik probeerde niet te tonen hoezeer ze me had verbaasd maar haar ogen vertelden me dat ze dat al wist. Kennelijk hadden mijn woorden bij de wc’s haar trots gekrenkt. Hoe dan ook, het meisje leek pit te bezitten, alhoewel ze die onderdrukte en alleen met haar ogen vertoonde. Haar ogen, die felgroen waren en uitdagend konden kijken zoals nu. “Waar blijft Omar nou? Hij is altijd de laatste”zei ik geërgerd terwijl ik mijn blik van de hare lostrok. “Hier grote broer!” riep Omar terwijl hij eraan kwam rennen. “Ik ben niet de laatste, Assiya is er ook nog niet ja”. Nadia lachte en zei: “Assiya staat naast je sukkel”.

    Omar draaide zich om en zijn ogen werden groot: “Wáát? Zo man, wat een transformatie!” Assiya bloosde en vermeed mijn blik: “Hou op Omar, je doet me zelfs blozen”. Omar lachte en knipoogde naar haar: “Jammer dat je ouder bent zus” zei hij. “Omar!” riep ik geïrriteerd terwijl ik hem een klap op zijn schouder gaf. “Praat respectabel jij”. Omar wreef over zijn schouder en met een pijnlijk gezicht zei hij: “Sorry zuster, ik grapte maar wat”. Hij rolde met zijn ogen en ging gauw op het gebedskleed staan toen ik hem dreigend aankeek. “Hey grote broer, het gebed weet je nog”. Ik legde een gebedskleed dwars neer en begon het gebed, terwijl Omar naast me ging staan en Assiya en Nadia achter me waren

    . Toen ik bijna klaar was hoorden we plotseling een stroom boze woorden en kwamen twee gedaantes naar ons toe..
    *

  3. #18
    MVC Lid

    Reacties
    36
    11-03-2018

    Sorry dat ik niet had geplaatst meld het me als het niet genoeg is!
    Er komt zo nog een deeltje

  4. #19
    MVC Lid

    Reacties
    36
    11-03-2018

    Deel 7:
Met een heldere stem beëindigde Yasser het gebed. Vervolgens keken we allevier op en zagen een dikke man op ons neerkijken. Onmiddellijk barstte de man in een boze stroom van Frans los: “Qu’est-ce que tu fais ici? C”est pas la place pour faire ca. Allez degage! Mon voiture dois etre la-bas!” Nadia keek me niet begrijpend aan en gauw vertaalde ik: “Die idioot is boos omdat we hier bidden. Zijn auto kan hij niet hier parkeren”. Ik zag hoe Yassers gezicht donker werd van woede en gauw stond ik op: “Monsieur, Tu n’as pas le droit de dire ca. Cette place est pas ton propriété! Mais bon, nous avons fini maintenant.”

    De man wilde nog iets zeggen mar toen hij Yasser’ dreigende blik zag draaide hij zich om. We hadden dan wel veel ruimte ingenomen maar de man had het op een andere mier kunnen zeggen. Ik vouwde de dekens op en stopte het in de kofferbak. Ik hoorde achter me de auto van de man en met een spottend gebaar zwaaide ik zo met mijn arm alsof ik de man verwelkomde. Omar barstte in lachen uit en ik ging bij de anderen zitten. Yasser had nog steeds een gesloten blik in zijn ogen en ik vroeg me af of hij zich altijd zo gedroeg. Nadia verdeelde het brood tussen ons terwijl ik deze belegde met tonijn. Daarna schonk ik de glazen in en begonnen we te eten. Omar lachte opeens en ik keek hem vragend aan. “

    Ik mag blij wezen dat je erbij bent gekomen Assiya. Een extra vrouw betekent dat Yasser en ik minder hoeven te doen. Nadia is lui weet je, de enige reden dat ze nu zo haar best doet is omdat ze indruk op jou wil maken.” Nadia en ik barstten in lachen uit en ook Yasser glimlachte. “Om je de waarheid te vertellen Omar, ze hééft indruk op me gemaakt. En denk maar niet dat ik je op je wenken ga bedienen joh, stroop je mouwen maar op jochie!” grapte ik. Nadia lachte Omar volledig uit en Omar zelf keek me quasi-verdrietig aan. “Nee!! Je hebt mijn hart gebroken!En dan noem je me ook nog een jochie.. “


    Hij schudde zijn hoofd en viel op zijn broodje aan. Yasser bekeek het tafereeltje met een glimlach terwijl hij nonchalant tegen het wiel van de auto leunde. Ik keek op en ontmoette zijn ogen die mij opnamen. Gauw wendde ik mijn gezicht weg en begon aan het eten. We ruimden het eten en toen de zon volledig op was werd het tijd om te gaan. Ik voelde hoe mijn arm fel begon te kloppen maar ik probeerde de pijn te negeren. Ik wilde niet lastig overkomen en dus zei ik er niets van. Vlak voor ik instapte verscheen Yasser achter me. “Het is nu alweer zo een acht uur sinds het ongeluk. Je hebt je door de ergst pijn heen geslapen maar deze zal nu wel opkomen. Neem deze pijnstillers maar in. Voorkomt zowel hoofdpijn als voor je arm.”

    Ik nam de pillen van hem aan en nadat hij een fles water in mijn handen had gedrukt draaide hij zich om. In een reflex trok ik aan zijn arm en toen zijn blik naar mijn hand ging trok ik die gauw weg. “Bedankt.. voor alles” stotterde ik terwijl ik gauw de auto instapte. Toen iedereen in de auto zat startte Yasser de motor en reden we weg. 
In de auto zelf maakte ik het me gemakkelijk en legde mijn gewonde arm op een kussen. Nadia begon me vragen te stellen waar ik vandaan kwam en waarheen ik ging. Nadia sperde haar ogen wijd open toen ze hoorde dat we in Nederland niet ver van elkaar woonden. Al pratend vertelde ik dat ik een week geleden pas afgestudeerd was als verpleegkundige, gespecialiseerd in de kinderafdeling. Ik vond het heerlijk om voor kleine kinderen te zorgen en ze proberen op te vrolijken. Na een aantal jaren van hard studeren, medische terminologie te hebben gehad en allerlei stages te hebben gelopen zou ik na de zomer aan het werk gaan. Nadia was erg enthousiast en vertelde dat ze zelf voor docente Nederlands studeerde en nog een paar vakken moest halen voor haar afstuderen. Omar mengde zich ook en het gesprek en vroeg: “Hey, hoe komt het trouwens dat je Frans zo goed is? Of heb je dat zinnetje gewoon vaak moeten gebruiken” grapte hij. “Oh absoluut!”en toen hij een wenkbrauw optrok serieuzer: “Ik heb altijd al iets met talen gehad. Frans was toevallig een van mijn betere vakken ooit.. Hoe zit het met jou?” “Ach, ik word profvoetballer. Studeren is niks voor mij” lachte hij. De dag verliep gezellig en tegen de avond zette Omar muziek op. Harde Marokkaanse muziek schalde in de auto. Yasser gromde naar zijn broertje maar moet lachen toen deze op zijn plek begon te dansen en met zijn armen zwaaide. “Ik zweer het je Nadia, je broertje is gestoord” lachte ik. Nadia begon hem na te doen en algauw werd het een chaos in de auto. Hoofdschuddend keek ik de twee aan en ik moest lachen toen Yasser in de spiegel zijn vinger naar zijn voorhoofd bracht. Een flits van een herinnering schoot in mijn hoofd, toen Mounir hetzelfde bij mij had gedaan. De glimlach verdween van mijn gezicht en ik keek uit het raam, mezelf afvragend hoe ik in Godsnaam het nieuws bekend moest maken aan mijn familie..
    *

  5. #20
    MVC Lid

    Reacties
    36
    11-03-2018

    Nou dit was het weer is voor vandaag willen jullie meer dan plaats ik vandaag nog een paar delen!

  6. #21
    MVC Lid

    Reacties
    592
    17-08-2010

    Dankjewel meid voor plaatsen , wil nog meer....

  7. #22
    MVC Lid

    Reacties
    36
    11-03-2018

    Ik zal 5 delen voor je zetten laat me weten WAneer je meer wil!

  8. #23
    MVC Lid

    Reacties
    36
    11-03-2018

    Deel 8:


    Die avond stopten we weer. Yasser had snel gereden en we zouden vrij gauw de grens tussen Frankrijk en Spanje bereiken. Ieder van ons verrichte de woedoe2 en wederom baden we samen. Hoe langer des te meer ik gecharmeerd raakte van Yasser, wiens stem me kippenvel bezorgde als hij reciteerde in het gebed. We aten gezamenlijk in een restaurant en toen we klaar waren kroop Omar onmiddellijk op de achterbank om te slapen. Nadia nam ging op de stoel naast de chauffeur zitten en draaide de stoel zo dat ze kon gaan slapen. Yasser had een groot kleed naast de auto gelegd waarop enkele kussens lagen en zat rechtop voor zich uit te kijken. Ik kwam net teruggelopen van de wc’s waar ik mijn verband had verruild voor een nieuwe en zocht een plekje om te zitten. Ik twijfelde of ik naast Yasser zou gaan zitten, maar had geen keus aangezien de auto vol zat. Yasser zag me twijfelen en klopte naast zich: “Ga zitten meisje, ik bijt niet”.

    Ik gehoorzaamde en keek hem recht aan: “Dat moest er nog bijkomen”. Yasser lachte. “Oh, gaan we kattig doen?” Ik glimlachte en antwoordde: “nee hoor, ik zou niet durven”. Ik leunde net als Yasser tegen de auto aan en staarde de duisternis in. “Hoe is het met de wond op je slaap?”. Vroeg Yasser. “Het heelt alhamdolilah. Je pijnstillers hebben geholpen, ik voel er niet veel meer van.” “En je hand?” Een grimas verscheen op mijn gezicht: “Die is nieuw voor me. Ik heb nooit wat gebroken en nou moet ik alles met mijn linkerhand doen.” Yasser lachte weer. “Ach het went wel. We mogen blij zijn dat het niet erger is dan dat”. “Ja uiteraard, ik ben Allah dankbaar dat ik überhaupt leef als je dat bedoelt”. Yasser knikte en het bleef een tijd stil. Ik voelde mijn slaap een beetje kloppen nu ik het verband had verruild en steunde even met mijn hoofd op mijn hand. “moet je niet slapen? Je rijdt aldoor dus een beetje rust kan geen kwaad” zei ik om de stilte te verbreken. Yasser keek me aan.

    “Van slapen komt niks terecht. Ik slaap niet op reis. Rusten is een ander verhaal” zei hij en ging opeens op het kleed liggen. Hij staarde me een tijd aan en gooide toen een kussen naast hem “Hier, ga jij ook maar liggen. Je hebt ook je rust verdiend”. Ik protesteerde en mompelde : “ik heb vannacht al geslapen.” “De pijnstillers zullen gauw uitwerken hoor” waarschuwde Yasser en klopte nogmaals op het kussen. Zuchtend ging ik ook liggen en voelde zijn ademhaling naast me. Ik zweeg en keek omhoog naar de sterren. Het geluid van insecten om ons heen was het enige wat er te horen was. Ook Yasser staarde omhoog en verbrak opeens de stilte: “Heb je nog ander familieleden, behalve je ouders?” Ik keek ervan op dat hij dat vroeg en antwoordde: “ja, mijn broertje Yassine. Hij is 12” “Ah zo” mompelde Yasser. “Jij?” vroeg ik. “Alleen die twee gekken in de auto en mijn ouders”. Ik knikte en wist niet goed hoe ik het gesprek gaande kon houden. Ik merkte opeens dat de temperatuur flink was gedaald. Voordat de avond was gevallen en in het restaurant had ik het warm gehad maar ik de kou begon in mijn lichaam door te dringen en ik begon te rillen.

    Mijn rok was niet bepaald warm te noemen. Yasser voelde het blijkbaar want hij pakte een deken op en gooide het in mijn richting. “Bedek jezelf, je had iets warmers aan moeten trekken” zei hij bars. “Ja baas” gaf ik sarcastisch terug en gooide de deken om me heen. Ik lachte toen ik zijn geamuseerde blik zag en vervolgde: “Ik ben niet van plan om die deken met je delen, dus je had beter na moeten denken toen je hem aanbood” zei ik in een poging hem aan het lachen te krijgen. Hij draaide zich naar me om en antwoordde: “Geloof me, ik heb het zo al warm genoeg”. De dubbelzinnige betekenis ontschoot me niet ik was blij dat het zo donker was zodat hij me niet kon zien blozen. “Bezit je gewoon totaal geen humor of lijkt het maar zo?” Yasser lachte geamuseerd en ik zag zijn ogen fonkelen. “Je moest eens weten. Kennelijk breng jij gewoon het slechtste in me naar boven” Wederom wist ik dat hij het dubbelzinnig meende.

    Yasser was dus niet zo een verlegen type als ik had gedacht. “Het is maar goed dat ik nooit een zwak heb gehad voor slechteriken”zei ik arrogant en wendde mijn gezicht lachend af. Yasser schudde alleen zijn hoofd en zijn lach verbreedde. “Nooit een man uitdagen Assiya..” “Ik was me er niet van bewust dat ik dat deed Yasser” ik lachte opnieuw en draaide me om. “Ik ga slapen, welterusten” en sloot mijn ogen. Yasser bewoog niet en mompelde :”Truste”. Ik verwachtte niet ik slaap te vallen maar dat gebeurde uiteindelijk toch, nadat ik een tijdlang Yassers gezicht in mijn gedachten had gehad. De nachtmerrie begon geleidelijk aan. Ik zal vast in de auto met Mounir die de foto’s in zijn hand had. Hij lachte achterbaks naar me en ik probeerde de deur te openen. De auto knalde teen de boom aan en Mounir bleef op het stuur liggen. Het bloed stroomde uit zijn gezicht en zijn lichaam was verwrongen. Plotseling schoot hij weer omhoog en zijn blik was koud en eng. Met bebloede handen reikte hij naar me en ik gilde het uit. 

Yasser:
Een tijdlang bleef ik naar de sterren kijken en probeerde ik de gedaante naast me te negeren. Ze was absoluut pittig te noemen, en school dat niet onder stoelen of banken. Ik lachte toen ik aan haar woorden moest denken. Ik keek naar haar terwijl ze regenmatig ademhaalde. Ze was in slaap gevallen en zag er breekbaar uit, zo in haar eentje.

    Ze had zich klein gemaakt en de deken hoog opgetrokken. Een beschermend gevoel kwam in me op en ik probeerde het te negeren. Het laatste waar ik op zat te wachten waren gevoelens ontwikkelen voor iemand die ik pas 24 uur kende. Nadat ik haar zou hebben gebracht naar haar ouders was mijn plicht gedaan en zou ik haar nooit meer terugzien. Ik legde mijn armen onder mijn hoofd en verzonk weg in gedachten. Ik werd uit mijn gepeins gehaald door Assiya die onrustig bewoog onder de deken. Ze had een angstige uitdrukking op haar nog slapende gelaat en hief haar armen op in een beschermende houding. De deken gleed van haar af en haar bewegingen werden wilder. Ik besefte dat ze een nachtmerrie had en schudde haar wakker. Ze slaakte een kreet en opende haar ogen. Haar handen omsloten de mijne en de angstige uitdrukking bleef in haar ogen. “Je hebt een nachtmerrie gehad Assiya, wees niet bang, het is voorbij”. Zei ik in een poging haar gerust te stellen. Het hielp niet. Sterker nog, de tranen stroomden van haar gezicht en er knapte iets in me.

Assiya:
Ik opende mijn ogen en het afschrikwekkende beeld van een doodse Mounir verdween. In plaats daarvan was het Yasser die me bezorgd aankeek en me zacht door elkaar schudde om me wakker te maken. Nooit eerder had ik me zo eenzaam gevoeld en mijn handen sloten zich om de zijne. “Je hebt een nachtmerrie gehad Assiya, wees niet bang het is voorbij”. Fluisterde hij. Het drong nog steeds niet goed door en ik had het gevoel alsof Mounir ieder moment zou kunnen verschijnen. Ik miste de bescherming van mijn ouders ontzettend en voelde me zo eenzaam. De tranen prikten en mijn ogen en alhoewel ik ze terug probeerde te dringen biggelden ze langzaam over mijn wangen. Ik draaide mijn gezicht weg maar Yasser trok me omhoog en in een reflex sloot hij zijn armen om me heen. Ik verstopte mijn gezicht in zijn trui en na enkele minuten verdween het gevoel wat ik aan de nachtmerrie had overgehouden.

    In plaats daarvan kwam een ander gevoel op en ik besefte dat ik praktisch in Yasser’s armen lag. Onmiddellijk maakte ik me los en met een betraand gezicht keek ik hem aan, met de bedoeling hem te bedanken. Zijn gezicht van niet ver van het mijne verwijderd en mijn ogen werden groot toen ik besefte wat hij wilde doen. Opeens merkten we allebei een beweging op in de auto en ging Omar verliggen. Gauw maakte ik me los uit Yasser’s greep en werd ik rood van schaamte. Ik ontweek zijn blik en mompelde een bedankje waarna ik naar de toiletten iets verderop snelde, puur om een excuus te hebben om weg te gaan.

  9. #24
    MVC Lid

    Reacties
    36
    11-03-2018

    Deel 9:


    Ik stond voor de spiegels in de wc te staren naar mijn rode gezicht. Het had niet veel gescheeld of ik had een grote fout begaan. Ik mocht blij wezen dat Omar zo onrustig was ik zijn slaap, anders was ik vast blijven zitten in de trance waarin ik had verkeerd. Het kon niet anders of het was de vermoeidheid en zijn hulpvaardigheid die uit de hand waren gelopen. Yasser had met zijn gedrag al genoeg te kennen gegeven niet geïnteresseerd zijn.. Ik maande mezelf op te houden met te piekeren en liep terug naar onze plek, niet wetend hoe me te gedragen ten opzicht van Yasser. Tot mijn opluchting zag ik dat Nadia al wakker was en me met dikke ogen aanstaarde. Yasser was omgestaan en rommelde wat in de kofferbak. Bij mijn aankomst zweeg hij alleen en zond me een intense blik toe. Gauw wendde ik mijn gezicht weg en keek naar Nadia die Omar wakker maakte. Ik ruimde onze spullen op en ik installeerde me achterin waarna Nadia zich bij me voegde. Niemand sprak in de auto terwijl Yasser de motor startte. Nadia en Omar waren simpelweg nog te slaperig, Yasser was weer zwijgzaam geworden en ook ik wist niets te zeggen. We bereikten de grens tussen Frankrijk en Spanje en reden een tijdje door tot het weer lichter begon te worden. Uiteindelijk stopte Yasser bij een plek waar al een aantal auto's waren gepauzeerd. Nieuwsgierig bekeek ik de Marokkanen die op en aan liepen.

    Kinderen die schreeuwden en zaten te voetballen op het gras, Marokkaanse vrouwen die zo goed als het ging zaten te “koken” en Spanjaarden die roodverbrand naar het gekkenhuis om hen heen keken. Inmiddels waren Nadia en Omar alweer klaarwakker en parkeerde Yasser de auto. We stapten allemaal uit om het ritueel van woedoe2, bidden en eten klaarmaken te herhalen. Daarna liep Omar naar een aantal kinderen toe en na gekscherend de bal te hebben afgepakt ging hij met hen voetballen. Ik moest lachen om zijn gedrag. Nadia bekeek mijn kleding en vroeg of het wel handig was in een rok te reizen. Ik moest bekennen dat ze gelijk had en dat ik het gemakkelijkst in een spijkerbroek kon rondlopen, zeker na de kou van vannacht te hebben meegemaakt. Ik liep naar de toiletten toe om me om te kleden en raakte aan de praat met enkele Marokkaanse vrouwen, die er stuk voor stuk vermoeid uitzagen. Het enige meisje tussen hen rolde met haar ogen en lachte naar me. Ik lachte terug en het meisje bleek ook uit Nederland te komen. We liepen samen naar buiten en groetten elkaar waarna ik verder liep. Omar zag me aankomen en trapte de bal naar me toe terwijl hij schreeuwde: “ Hey Assiya, laat eens zien hoe slecht meisjes kunnen voetballen!”waarna er een lachsalvo volgde van Omar, de kinderen om hem heen, nog een aantal oudere jongens die ik niet kende en die erbij waren komen staan. Toen ik merkte dat zelfs Nadia lachte kwam er een uitdagende blik in mijn ogen: "Hey Omar, wat krijg ik als ik het tegendeel bewijs?" "Kun je niet Assiya". “Wedden?” “Deal!” riep Omar uit. Uit mijn ooghoeken zag ik dat Yasser met zijn armen over elkaar heen naar ons keek en ik stopte de bal. Lachend begon ik met de bal hoog te houden op de manier die ik als kind altijd al had gedaan. Nadia begon Omar uit te joelen en toen deze de bal probeerde af te pakken trapte ik die hard naar zijn schenen. “Zal je leren meisjes te onderschatten" riep ik lachend uit. Met een pijnlijk gezicht hield Omar zijn bijeen in een gebaar van genade en ik duwde hem weg terwijl ik verder liep naar Nadia. Al die tijd was ik me bewust van Yasser’s blik die ik doelbewust vermeed. Yasser draaide zich uiteindelijk om en liep naar een groepje Marokkaanse mannen toe waarmee hij daarvoor al even had gesproken. Twee uur later hielden we het voor gezien en gaf Yasser ons een seintje te zullen vertrekken. Nadia stapte in en gaf opeens aan dat er een tekort aan waterflessen was. Ik bood aan ze te gaan halen bij het pompstation verderop en liep erheen. In het winkeltje zelf deed ik wat kleine boodschappen en toen ik met een tasje vol etenwaren de winkel verliep werd mijn weg opeens geblokkeerd door iemand. Ik keek op en zag een jongen die bij het groepje om Omar heen had gestaan. Hij zag eruit als het type jongen dat standaard meisjes lastigviel en ik zond hem een afstandelijke blik toe. “Is er iets?” vroeg ik, wetende dat hij ook uit Nederland kwam. “Ja, ik wilde even je schoonheid bewonderen zonder te worden gestoord door anderen".



    Ik probeerde door te lopen maar hij hield me tegen.”: “Zeg, hoe vreemd het ook mag klinken, maar ik ben niet gecharmeerd van je woorden, dus kan ik erlangs.”. “Alleen als je me je nummer geeft” antwoordde de jongen en grijnsde. Wederom probeerde ik langs hem heen te lopen maar weer stopte hij me. Toen hij een hand op mijn schouder legde rukte ik me woest weg. “Wat denk je wel dat je aan het doen bent imbeciel! Waag het niet me aan te raken!” riep ik boos uit. In verlegenheid gebracht door mijn woorden ging de jongen nog een stapje verder en duwde me om de hoek van het winkeltje waar niemand was. Hulpeloos besefte ik dat er niemand was die ons kon zien en aan de jongen te zien was dit geen gemanierde type..
    *

  10. #25
    MVC Lid

    Reacties
    36
    11-03-2018

    Deel 10:


    Yasser:
Ik nam afscheid van de mannen om me heen en wenste ze een goede reis toe. Omar had zijn sporttijdje gehad en stapte in de auto waar Nadia al in zat. “Waar is Assiya?” vroeg ik toen ik haar afwezigheid opmerkte. “Die is water gaan halen uit het winkeltje verderop. Ze moet nu gauw terugkomen als het goed is.” Antwoordde Nadia. Ik haalde mijn schouders op en stapte in. Na vijf minuten te hebben gewacht werd ik ongerust. Ik kon het gevoel niet verklaren maar besloot zelf een kijkje te gaan nemen waar ze was; enigszins geïrriteerd dat ze ondanks ons vertrek zolang was blijven hangen. Het winkeltje binnenlopend zag ik haar niet. Verbaasd keek ik naar de auto verderop en merkte dat ze daar ook niet was. Ik vroeg een Marokkaanse vrouw die net de toiletten uitkwam om er een jong meisje aanwezig was maar die schudde haar hoofd. Gauw liep ik de winkel uit en net toen ik rechtdoor wilde lopen zag ik dat er een fles water om de grond was gevallen. Onmiddellijk draaide ik me de hoek om en zag daar Assiya tegen de muur staan worstelen, terwijl een jongen over haar heen gebogen stond. Een rode waas gleed voor mijn ogen en ik rende op de jongen af. Ik gooide hem van haar af en gaf hem een aantal rake klappen tot hij op de grond viel en het bloed uit zijn mondhoek gutste. Net toen ik hem nog meer wou toetakelen hield Assiya me tegen. “Alsjeblieft, Yasser, verlaag je niet tot zijn niveau. Alsjeblieft..” riep ze uit terwijl ze me terugtrok. De jongen stond op en gauw duwde ik hem tegen de muur: “Waag het nog maar eens een keer een respectabel jong meisje lastig te vallen, en ik weet je te vinden” siste ik hem toe. Daarna duwde ik hem van me af en keek toe hoe hij wegstrompelde. Mijn blik vestigde zich op Assiya die geschrokken keek. “Alles in orde?” zei ik terwijl ik haar bij haar schouders pakte. Ze knikte terwijl ze tegen de muur steunde. “ik ben in orde.. dankzij jou” fluisterde ze. Ik wilde haar net mee terugnemen naar de auto toen ik haar wanhopige blik opmerkte. Ze liet haar schouders hangen en keek naar de grond. “Soebhanallah, waarom? Eerst Mounir en nu hij. Dezelfde soort blijft mij maar achtervolgen”. Fluisterde ze terwijl ze meer tegen zichzelf leek te hebben. Ik besefte dat ze het had over de jongen die nu gestorven was. Had hij haar ook zo lastiggevallen? Ik pakte haar bij de kin en dwong haar omhoog te kijken. “Wat er ook mag zijn gebeurd, je bent veilig nu. Zolang ik in de buurt ben zorg ik ervoor dat niemand je wat doet, oke?” Ze veegde gauw langs haar ogen en knikte terwijl ze in mijn ogen blikte. “Wallah Yasser, ik weet niet hoe vaak ik het moet zeggen, maar Shokran.. voor alles” fluisterde ze. De woede die in me was losgebarsten kwam tot rust terwijl ik knikte nadat ik een verloren traan wegveegde. Samen raapten we de gevallen flessen op en nam ik haar bij de hand mee terug naar de auto.
    *
    Deel 11:
Assiya:
Ik stapte in de auto en zei geen woord meer. Nadia had verbaasd naar Yasser en ik gekeken die me bij de hand naar de auto had gebracht. “Is er iets?” vroeg ze? “Miscommunicatie met iemand bij de winkel” antwoordde Yasser vaag. Ik was zo dankbaar dat hij niet in details trad en me niet in verlegenheid bracht. Daarop draaide Nadia zich naar mij en trok een wenkbrauw op:”Yek labas?” vroeg ze. “Jawel alhamdoelilah, niks om je druk over te maken” antwoordde ik geruststellend en de auto vertrok. Ik bekeek de boeken die Nadia mee had genomen om niet aangesproken te worden en Nadia zat muziek te luisteren. Omar daarentegen was weer eens energiek en de hele weg door zat hij Yasser voor de gek te houden. Ik merkte dat Yasser vermoeid was geraakt. Twee dagen lang had hij niet geslapen. Voorzichtig boog ik voorover en vroeg: "Yasser, is het geen idee om Omar te laten rijden? Je ziet er moe uit". Zijn blik vestigde zich op de mijne via de spiegel en hij antwoordde: "Is geen ramp. Zodra we bij Algeciras aankomen kan ik slapen. Bovendien, Omar houdt zich niet aan de verkeersregels als ik slaap." Zei hij met een scheef lachje. Omar protesteerde verontwaardigd en Yassers lach bracht me wederom van stuk. Ik merkte dat Nadia alweer haar ogen had gesloten en kennelijk in slaap was gevallen. Omar keek ook achterom en zei: "Lekker gezelschap daarachter he? Of ze kletst je de oren van het lijf, of ze is diep in slaap". We lachten beiden en ik boog me weer voorover het gesprek met Omar gaande houdend. "Kun je autorijden Assiya?" vroeg Omar. Ik lachte en stootte hem aan. "Vraag je dat omdat ik een vrouw ben of is dat volkomen serieus?" Omar barstte in lachen uit en Yasser antwoordde geamuseerd in zijn plaats: "Probeer je me nou te vertellen dat vrouwen wél kunnen rijden?" Met open mond draaide ik me naar hem toe en zei quasi-boos. “Niet te geloven. Ik dacht dat alleen Omar een seksist was, maar nou blijk jij precies hetzelfde te zijn! Wat een familie zeg! Ik heb medelijden met Nadia” riep ik uit. Yasser en Omar lachten wederom en Yasser knipoogde naar me. “Niet doorvertellen he, anders kan ik geen vrouw meer vinden" zei hij met twinkelende ogen. Ik keek Yasser aan en zei uitdagend:"Ach, zodra jullie zullen samenleven vrees ik dat ze het niet langer uit zal houden." Yasser lachte weer en zei:"Zit je me nou te beledigen Assiya?" Ik glimlachte en antwoordde onschuldig. “Ah nee joh, hoe kom je erbij? Ik heb inzicht in mensen en spreek enkel de waarheid”. “Hmm, inzicht he.. Wat nou als ze het toch zal weten vol te houden?” vroeg hij en keek even naar me. “Tjah, dan heb ik het mis he, alhoewel dat niet vaak voorkomt." voegde ik er arrogant aan toe. Omar volgde ons gesprek geamuseerd en zei: “Weet je Assiya, doe hem een lol en koppel hem aan een goede vrouw. En als je niemand vindt offer jezelf op, ik wil niet langer wachten op hem totdat ik trouw.” Yasser barstte in lachen uit en ik bloosde onmiddellijk waarna ik naar achteren leunde. “Jullie twee zijn onverbeterlijk.” Daarop keek ik uit het raam en onwillekeurig moest ik aan Omars woorden denken. Hoe zou het zijn om met een man als Yasser samen te leven? De opkomende gedachten snel wegschuddend pakte ik de boeken van Nadia op en probeerde erin te lezen, alhoewel de gedachten niet goed verdwenen.
    *

  11. #26
    MVC Lid

    Reacties
    36
    11-03-2018

    Deel 12:
Laat in de middag bereikten we eindelijk Algeciras. Het was er een drukte van jewelste en de boot zou pas over een half uur vertrekken. Yasser gebood ons goed op de spullen te letten, zakte achteruit in de auto en sloot zijn ogen. Nadia was uitgestapt om haar benen te strekken en Omar had één van zijn vrienden in de menigte ontdekt. Ik deed het portier open en keek naar de chaos om me heen. Het hele plein stond vol auto ’s uit verschillende landen. Ik hoorde vlagen van Frans, Vlaams, Nederlands en Italiaans om me heen. Ik merkte dat nu het middag was de kou alweer begon op te komen. Ik streek over mijn armen en keek voorin, waar Yasser lag te slapen. Ik herinnerde me de deken die hij toen naar me had gegooid en pakte deze achterin. Ik wist niet waarom ik hem wilde toedekken, maar nam me voor dat ik iets terug wilde doen voor zijn steun. Ik stapte uit de auto en deed voorzichtig het portier waar Omar gewoonlijk zat open. Voorzichtig sloeg ik de deken om hem heen zodat hij niet wakker zou worden. Ik keek even naar zijn slapende gelaat en gebood mezelf gauw weer terug naar mijn plek te gaan. Net toen ik me wilde omdraaien pakte hij mijn pols vast. Geschrokken draaide ik me naar hem om en keek recht in zijn geopende ogen. “Oh, smehlie, het was niet mijn bedoeling je te wekken.” Zei ik bedeesd. Yasser staarde me aan voor hij antwoordde: “Ik slaap erg licht. De minste beweging maakt me wakker”. “Oh, nogmaals sorry dan”. Zei ik zacht terwijl ik weg wilde gaan. “Bedankt.. voor de deken.” Zei Yasser zonder mijn hand los te laten. Ik hoopte dat hij mijn starende blik niet had opgemerkt nadat ik hem had toegedekt en knikte terwijl ik een beetje rood werd. “Het is al goed.” Yasser trok zacht aan mijn hand en fluisterde: “Waarom laat je me niet koud Assiya?” zei Yasser dubbelzinnig. Ik wist dat hij niet doelde op de kou die er heerste en mijn blos werd dieper. Nonchalant antwoordde ik: “Omdat je dan nog eens doodvriest in de auto en ik wil heel thuis komen”. “Leuk antwoord” mompelde hij terwijl hij mijn hand naar zijn mond bracht. Hij drukte er een kus op en met donkere ogen fluisterde hij: “Toch bedankt voor je genereuze gebaar jongedame”. Hij bekeek mijn nu rode gezicht en lachte waarna hij mijn hand losliet. Ik wist niets te zeggen en stapte gauw uit de auto. Hij wist me als geen ander te verwarren met zijn onvoorspelbare gedrag.
    *
    Deel 13:
Iets verderop van de auto kwam ik Nadia tegen en samen gingen we op een muurtje zitten. Terwijl we keken naar de chaos om ons heen praatten we wat en vertelde ze over haar familie. “Ik ben nu al een tijd niet meer naar Marokko geweest. Het zal zeker een hele verandering zijn, de mensen, mijn familie, de kleintjes die allemaal gegroeid zijn..” Ik beaamde dat en ze ging verder: “Ook mijn ouders zijn daar eerder dan wij gegaan. Yasser was niet van plan op vakantie te gaan, maar omwille van Omar en mij heeft hij toch besloten te gaan en te letten op ons. Bovendien vertrouwde hij de auto niet aan Omar toe” lachte ze. “Ik merk dat hij wel beschermend is voor jullie he?” vroeg ik. “Ja dat klopt. Er zijn heel veel zaken geweest waar ik liever bij Yasser aanklop dan bij mijn eigen ouders. Hij is.. ik weet niet. Hij is erg begrijpend, en doet er alles aan om je te beschermen. Vaak genoeg is hij voor me opgekomen alhoewel ik dat niet verdiende. Omar trouwens ook. We zijn alletwee gek op hem” zei ze met een stem vol genegenheid. Ze keek op naar me en vroeg: “Hoe it het met jou?” Ik glimlachte even en antwoordde: “Ik probeer wel ieder jaar naar Marokko te gaan. Dit jaar was ik van plan met mijn ouders te reizen, maar ik moest nog een week op school blijven. Mijn nicht heeft in Marokko een bruiloft en mijn tante kon niet zonder mijn moeder et de voorbereidingen beginnen. Dus besloten zij alvast te gaan en mij met Mounir te sturen” Ik kromp even in elkaar toen ik terugdacht aan hem. Nadia merkte dat en sloeg een arm om me heen. Ik vervolgde: “Betreft mijn familie.. Ik heb maar één broertje, Yassine genaamd. Hij is 12 jaar. De rest van mijn familie ken ik niet erg goed.” Besloot ik. Ons gesprek werd door een luide hoorn onderbroken en ik besefte dat het tijd was om in de boot te gaan. Samen liepen we terug naar de auto waar Omar al in zat. Yasser was ookal wakker en startte de auto terwijl hij de benodigde papieren bij elkaar nam. Het proces van het betreden van de boot met zoveel auto’s tegelijk was vermoeiend en tijdrovend. Inmiddels was het al donker buiten en eindelijk reed onze auto de drempel over, de boot in, nadat een agent een onze papieren had bekeken. Yasser parkeerde de auto en we namen de belangrijkste dingen mee waarna we uitstapten en de trap omhoog naar een rustig plekje gingen. Gelukkig was het niet erg druk waar wij zaten en na wat gegeten te hebben werd ieder van ons stil. Sinds mijn gesprekje met Yasser had ik geen woord meer met hem gewisseld en bleef ik uit zijn buurt. Ik had geen idee hoe me tegenover hem op te stellen en vermeed hem dus. Omar begon hoe langer hoe groener te zien. Ik moest een beetje lachen om de stoere Omar die nu zo misselijk was door het deinen van de boot. Yasser overhandigde hem een pil en gebood hem te liggen. Om ons heen waren de meesten al gaan liggen. Het deinen maakte je of misselijk, óf slaperig. Nadia maakte het zich gemakkelijk op de bank tegenover mij en verdiepte zich in haar boek. Yasser ging ook languit liggen en sloot zijn ogen om zijn dutje in de auto af te maken.Ik voelde me te rusteloos om te gaan slapen of lezen. Ik keek op mijn horloge en zag dat we nog anderhalf uur te gaan hadden. Zuchtend pakte ik toch maar een boek en na een kwartier de letters voor mijn ogen te hebben zien dansen gaf ik het op. Ik keek om me heen en zag een groepje oudere mannen dammen. Ik moest lachen omdat ik dat voorheen niet had meegemaakt en bleef kijken hoe ze speelden. Eén van hen zag me kijken en lachte om vervolgens naar me te wenken. Voor ik het wist zat ik tussen hen in en werd me gevraagd mee te spelen. Ik had de man tegenover me onderschat want iedere zet die ik deed kostte me stenen. Ik keek goed naar zijn methode van spelen en kreeg deze ineens door. Met een grote grijns merkte hij op dat ook ik begon te winnen en met een erg klein verschil won ik uiteindelijk het spelletje. Met een rood hoofd zag ik hoe de oudere mannen om me heen metoejuichten. “Barak allahoe fiek a 3ammi, baraka 3lia, mabghietsh terbe7 3lia daba” antwoordde ik lachend toen de man aanbood wraak te nemen bij het volgende potje. Ik stond op en met een grote grijns op mijn gezicht liep ik naar het dek toe.Het was pikkedonker en er waren heel weinig mensen die daar stonden. Ik liep naar het meest rustige plekje en leunde over de reling, in gedachten verzonken over wat er nog moest komen. Een bries waaide mijn hidjaab in mijn gezicht en liet mijn kleren wapperen. Glimlachend was ik er blij om dat ik nu geen rok aanhad. Ineens voelde ik dat iemand achter me ging staan en abrupt draaide ik me om. Het was Yasser die met een apart soort kalmte naast me kwam staan en in het donker naar de zee staarde. “Oh, je liet me schrikken”. Zei ik voorzichtig terwijl ik me weer afwendde. “Nooit geweten dat ik zo afschrikwekkend was”. Zijn geamuseerde toon lokte een glimlach bij me uit. “Blij je de waarheid te kunnen bieden”. Grapte ik. Yasser glimlachte alleen en de stilte om ons heen werd ietwat beladen. De wind woei wederom mijn hidjaab in mijn gezicht en voor ik deze met een ongeduldig gebaar kon wegtrekken deed hij dat voor me. Ik mompelde een bedankje en wilde teruggaan naar binnen maar hij hield me tegen. “ben je me nou aan het ontlopen meisje?”
    *

  12. #27
    Ga 's weg!

    Reacties
    3.087
    30-10-2007

    MVC Premium MVC Premium
    --

  13. #28
    MVC Lid

    Reacties
    592
    17-08-2010

    Upppppppppp

  14. #29
    MVC Lid

    Reacties
    592
    17-08-2010

    Uppppp

  15. #30
    MVC Lid

    Reacties
    36
    11-03-2018

    Sorry meiden dat ik niet heb geplaatst ik zet zo weer een deeltje