Kreunend van de inspanning tilde ik mijn zware tas op en gooide hem in de kofferbak. "Jeetje wat is dat ding zwaar!". Mounir, mijn oom, lachte. "Wat moet je dan ook met zoveel kleren? Het is drie weekjes Marokko, geen definitieve terugkeer erheen!". Ik keek hem met fonkelende ogen aan en gaf terug: "Kan ik er iets aandoen dat jullie mannen het drie weken lang uithouden met twee shirts en dezelfde broek?" Mounir lachte uitbundig en trok me aan mijn oor. "A djennia, pas op he, ik ben degene die je naar Marokko zal moeten brengen. Nog meer van zulke eigenwijze praatjes en ik laat je in Frankrijk achter!". "Genade, Genade!" zei ik terwijl ik op één knie ging zitten en overdreven zielig gezicht trok. Mounir lachte nogmaals en schudde zijn hoofd: "Nooit geweten dat mijn zus zo een geflipte dochter zou kunnen krijgen". "Heey!" riep ik verontwaardigd uit en lachte. Ik verheugde me erg op de komende vakantie. Des te meer omdat mijn ouders en mijn broertje Yassine al een week geleden waren vertrokken en ik vanwege mijn studie nu pas met mijn oom hen zou volgen. Ik doorzocht nog eenmaal alle kamers op vergeten spullen, pakte mijn mp3 en mijn Koran op en stopte die in mijn handtas, die uitpuilde van andere spullen. Mounir die op zijn horloge wees en me aanspoorde op te schieten ging de auto al in en startte de motor. Met een zucht sloot ik de kamers en deed de voordeur dicht. Net toen ik naar de auto wilde lopen twijfelde ik of het gas wel uitstond. "Assiya, schiet op!" hoorde ik Mounir uit de auto schreeuwen terwijl de motor ronkte. "Wacht!" riep ik uit en deed de deur wederom open. Ik controleerde het gas en dat bleek al uit te zijn. Ik zuchtte en weer deed ik de deur op slot. Ik zwaaide nog snel naar de buren die mijn vertrek gadesloegen en stapte de auto in. "Dat werd tijd, ben je altijd zo traag?" ik keek hem scheef aan en antwoordde dirpect: "Nee, dat doe ik alleen om je te pesten". Mounir wees met zijn vinger op zijn voorhoofd en reed weg. Ik keek achterom en mompelde: "3ala barakatie Allah”
Deel 1:
Ik installeerde me goed op de voorste stoel en besefte dat we nog een lange weg moesten. Ik keek opzij en zag dat Mounir met de radio mee zat te neuriën. Mijn gezicht vertrok aangezien de radio alleen maar gekrijs produceerde. “Hoe kun je daar nou naar luisteren?” riep ik uit. Daarop zette Mounir het nog harder en begon mee te zingen. “Jeetje, en dan noemt hij me geflipt” zei ik hoofdschuddend. Ik dacht terug aan het moment waarop mijn ouders vertrokken. Mijn moeder had me op het hart gedrukt goed op mezelf te passen. Aanvankelijk was ik boos dat mijn ouders zo gauw weg moesten. Maar het was noodzakelijk aangezien mijn nicht ging trouwen en mijn moeder onmisbaar was bij de voorbereiding. Ik stemde moeizaam in al kende ik Mounir niet zo goed. Ik had hem daarvoor maar tweemaal gezien en verder nooit aangesproken. Gelukkig bleken we goed met elkaar op te kunnen schieten en had hij dezelfde humor als ik. Na een tijdje zette Mounir de radio uit en opgelucht begon ik du3aa te doen. Immers, ik was op reis en je wist nooit wat er komen ging. Ik keek omhoog naar de lucht en zei alle smeekbedes voor reizigers op die ik kende.
Moge Allah azza wa jall jullie harten vullen met zijn liefde & barmhartigheid.♥️Allah ya7afdék Vôtre Majesté Vive Sidna