1. #31
    MVC Lid

    Reacties
    36
    11-03-2018

    Deel 14:
    Abrupt hield ik halt toen ik zijn hand op mijn arm voelde. Ik draaide me op en keek recht in zijn grijze ogen. “Natuurlijk ontloop ik je niet”. Hij trok een wenkbrauw op: “Oh, Grappig dat je na iedere ontmoeting van ons de neiging hebt om weg te lopen”. Vervolgde hij. Ik bloosde een beetje en liep weer terug naar de reling. “Kijk dat lijkt er meer op” zei Yasser geamuseerd terwijl hij mijn blozende gezicht bestudeerde. Ik vervloekte zijn oplettendheid en stak mijn neus omhoog. Yasser lachte en vestigde zijn blik weer in de verte. Vervolgens sprak hij op een serieuze toon. “Assiya, luister. Als we in Marokko zijn moeten we nog een halve dag reizen. Ik zal uiteraard eerst naar mijn eigen ouders gaan. Op deze manier kunnen we allemaal rusten. De volgende dag breng ik je dan naar je eigen stad en kun je je familie tegemoet treden.” Ik knikte en keek hem aan. “Natuurlijk.” Een verdrietige blik sloop er in mijn ogen toen ik besefte dat ik mijn ouders en familie hauw onder ogen zou komen. Ze zouden hoe dan ook naar de oorzaak van het ongeluk vragen en ik was er niet zeker van of ik deze wel kon verzwijgen. Yasser merkte de verandering in mijn ogen op en zei: “Je kon er niets aan doen. Dat ongeluk heeft nou eenmaal plaatsgevonden. Alwadar, Assiya. Het lot. Jij kan er niet over beschikken, slechts Allah doet dat. Dus hou eens op jezelf ermee te kwetsen. Dit gaat alleen ten koste van jezelf. Mounir haal je er niet mee terug”. Ik knikte weer en boog mijn hoofd. “Je hebt ongetwijfeld gelijk, alleen kan ik niet ontkennen dat ik deels de reden ben van dat ongeluk. En dat is iets wat ik nooit meer zal vergeten.” Fluisterde ik. Yasser draaide zich nu mijn kant om en zei: “Assiya, kun je me vertellen hoe het ongeluk is gebeurd?” Aanvankelijk wilde ik weigeren maar toen ik wederom blikte in zijn donkere, begrijpende ogen kon ik dat niet meer. : “Goed dan. Ik zat voorin in de auto naast Mounir en toen deze op een gegeven moment naar een zakdoekje vroeg, heb ik het dashboardkastje geopend. Daarin laten plaatjes die niet door de beugel konden. Mounir kreeg door dat ik dat had gezien en zijn houding veranderde door. Hij werd agressiever. Toen hij een gebaar naar me maakte schrok ik ontzettend en daardoor ging hij door het lint. Hij lette niet langer op de weg en stuurde recht op een boom af. Als ik niet zo van hem was geschrokken had hij ook nooit de verkeerde kant op gestuurd en waren we nu beiden veilig” vertelde ik ogenschijnlijk kalm. Doch het trillen van mijn stem verraadde dat ik dat niet was. Yasser vloekte en schudde me door elkaar tot ik hem aankeek: “Ben je gek geworden? Die jongen was niet te vertrouwen! Natuurlijk schrik je van hem als je zulke dingen ontdekt. Dat was niet meer dan een natuurlijke reactie. Hij is degene die die plaatjes daar heeft neergezet dus hij is de schuldige Assiya. Hij is de bestuurder van de auto dus hij had beter moeten opletten! Waag het niet om jezelf de schuld te geven van iets waar je geen schuld aan hebt!” besloot hij fel. Verbaasd en deels geïntimideerd door zijn toon en houding knikte ik. Terwijl de wind om ons heen waaide en het schip zijn koers volgde merkte ik wederom dat vreemde gevoel dat hij steeds bij me teweeg leek te brengen. Bovendien hadden zijn woorden wel degelijk impact op me gehad. Tenslotte was het inderdaad het lot, en deze kon niet veranderd worden. Impulsief pakte ik zijn hand en bedankte hem. “Shokran. Jeetje, dat heb ik zo vaak gezegd dat het zijn betekenis wel verloren moet hebben, maar erg bedankt voor je steun.”

    Yasser:
    Daarom was ze dus zo verdrietig geweest, sinds het ongeluk. Kennelijk had ze gedacht de schuldige te zijn. Ineens voelde ik haar hand de mijne pakken en met grote onschuldige ogen waarin nog tranen blonken sinds de bekentenis bedankte ze me. Een beschermend gevoel ging er door me heen en nauwelijks kon ik me inhouden haar in mijn armen te nemen, slechts haar onschuldige ogen en het respect wat ik voor haar voelde weerhielden me ervan haar te kussen. Ik kneep even in haar hand en glimlachte “Je hoeft me niet te bedanken. Nergens voor nodig. Ik doe slechts wat ik behoor te doen.” Na even haar wang te hebben gestreeld wees ik naar de horizon, die oranje begon te kleuren. “Kijk, zonsopgang. Dat betekent dat je het verleden achter je moet laten en in termen van de toekomst moet denken.” Het prachtige schouwspel in me opnemend was ik ineens erg blij dat ik niet weg was gegaan. Ik keek even opzij en met een klein glimlachje zei ik: “Weet je. Je bent toch niet zo afschrikwekkend als ik had gedacht… Het is fadjr Yasser, laten we het gebed gaan verrichten” vervolgde ik en liep naar binnen, terwijl ik zijn ogen in mijn rug voelde prikken.

    Deel 15:
    De boot arriveerde vroeg in de ochtend in Marokko. Een gevoel van herkenning en gemis besloop mij, al was het eerste wat ons begroette een aantal bedelaars die langs de muur stonden en douanebeambten die nogal kortaf om onze papieren vroegen. Ik zag dat Yasser met moeite het arrogante gedrag van de “agenten” kon verkroppen en meewerkte. Nadia fluisterde dat hij een bloedhekel had aan die beambten die maar een lage functie hadden en dachten het ultieme te hebben bereikt. Ook ik kon hun manier van doen niet erg waarderen. Na een half uur bij de douane te hebben vastgezeten waren we eindelijk vrij om te gaan. Met een zucht van verlichting zag ik de douanen plaatsmaken voor het vertrouwde Marokko met het geschreeuw op straat, de djellaba’s en het Arabisch om je heen. Glimlachend zag ik een groep oudere vrouwen met hun jurken omhoog gehesen langs komen joggen. Ook Nadia barstte in lachen uit en speels porde ik haar. Omar lachte ook en zei tegen Nadia: “Zij sporten tenminste nog, jij kan je alleen volproppen”. We reden nog een tijd verder en de felle zon begon haar hitte af te geven. Ik snakte naar wat koelte en Yasser besloot bij het eerste restaurant te stoppen. Zodoende kwamen we daar aan en stapten allemaal met plakkerige kleding uit. Ik liep onmiddellijk naar de wc’s toe en gooide wat koud water op mijn gezicht. Dankbaar voor de koelte friste ik me op en liep tenslotte terug naar de anderen. Ik zag dat iedereen mijn voorbeeld had gevolgd en nu aan een tafeltje zat. De welbekende “berraad” kwam te voorschijn en na dronken eerst thee, alvorens de echte maaltijd te nuttigen. Yasser liep nog even naar buiten om de motorkap omhoog te tillen “zodat ook de auto kon uitrusten” zoals hij zei met een liefdevolle blik naar zijn auto. We lachten en na uitgerust te hebben reden we weer verder. Tegen de middag kwamen we dichterbij de woonplaats van mijn gezelschap en merkte ik dat zij enthousiaster werden. Ik daarentegen voelde me steeds minder op mijn gemak en de zenuwen gierden door mijn lijf als ik eraan dacht hoe de familie mij zou binnenhalen. Ze wisten immers niets van mijn situatie af en verwachtten geen vreemd meisje aan te treffen. Een kwartier later sloeg Yasser een zijstraatje in en na enkele straten door te hebben gereden stopten we voor een huis. Tegenover het huis speelden er kinderen om straat met steentjes die vol enthousiasme de stenen weggooiden en op de auto af kwamen rennen. Ik leek wel aan de stoel te zijn geplakt want ik bewoog me niet terwijl de rest de schoudertassen oppakte en uitstapte. Yasser merkte mijn stilzwijgen op en opende de deur. “Maak je niet druk Assiya, er is niets om zorgen over te maken. Mijn ouders zijn erg gastvrij”. Zijn woorden konden me evenwel niet geruststellen en net toen hij me de auto uithield werd de voordeur geopend en kwam er een oudere vrouw naar buiten..

  2. #32
    MVC Lid

    Reacties
    36
    11-03-2018

    Deel 16:
    Een beetje angstig hield ik mijn adem in. “Mama!” riep Nadia uit en ze omhelsde haar moeder. Ook Omar kreeg een dikke kus en Yasser kuste zijn moeder op haar voorhoofd. Vervolgens draaide de vrouw zich naar me toe en verbaasd bleef ze me aanstaren. “Mama, dit is Assiya. Ze heeft onderweg een ongeluk gehad en we hebben haar meegenomen.” Ratelde Omar erdoor heen. Yasser maande hem tot stilte en zei alleen. “Bespreek dit binnen, oke.” De vrouw had alleen bij het woord ongeluk een kreet uitgeroepen en trok me naar binnen na me uitvoerig te hebben onderzocht. Daarna kreeg ik ook twee dikke zoenen en werd ik neergedrukt op een bank. Omar zakte ook neer op de bank naast me en legde zijn voeten op tafel. Nadia ging tegenover me zitten, terwijl ze vermoeid omzich heen keek. Binnen een oogwenk was de vrouw terug in de huiskamer met een kan koud water. Dankbaar nam ik er gebruik van. Malika, zoals de vrouw heette trok Omar’s voeten van tafel en stak een waarschuwend vingertje op. Daarna duwde ze Omar omver om naast me te kunnen zitten. Ik moest lachen om haar humoristische manier van doen die Omar kennelijk had overgenomen. Malika had een open en vriendelijk gezicht en ik zag de ogen van Yasser terug erin. Ze vroeg me hoe het ging en waar mijn ouders waren. Voor ik het in de gaten had vertelde ik haar wat er was gebeurd en hoe ik bij haar kinderen terecht was gekomen. De vrouw knikte en onderbrak me niet. Toen ik klaar was met mijn verhaal zei ze alleen maar. “Alhamdoelilah, ik heb ze toch goed opgevoed.” Ze glimlachte naar me en vervolgde: “Dochter, je bent hartelijk welkom bij ons. Doe of je thuis bent en zie me als een vervangende moeder voor je. Na zoiets meegemaakt te hebben is steun het beste wat je kan krijgen, zeker als ook je familie afwezig is.” Ik kreeg spontaan tranen in mijn ogen van haar woorden en impulsief omhelsde ik haar. “Shokran a geltie, Allah idjaziek bi gier”. Fluisterde ik. Ik merkte dat Yasser geleund bij de deuropening toe zat te kijken en veegde gauw langs mijn ogen. Nadia en Omar zaten vertederd mee te kijken. Malika draaide zich naar hen om en grapte: “Zeg, het is geen bioscoop of zo, staren is onbeleefd jullie!” We lachten en de spanning was er eindelijk af voor mij. Yasser riep Omar bij zich om de tassen naar binnen te brengen. Toen de laatste tas binnen was vroeg deze: “Moeder, waar is pa?” Malika keek haar zoon aan en antwoordde: “Die is samen met je oom naar de moskee gegaan. Daarna zou hij boodschappen gaan doen vanwege jullie komst.” Malika wendde zich naar mij en zei: “Luister dochter van me, je kan bij ons blijven zolang je wil. Ik wil n ieder geval dat je hier vandaag en morgen nog overnacht. Daarna ben je vrij om je familie op te zoeken.” Toen ik wilde protesteren schudde ze haar hoofd: “Ik ben een hele moeilijke vrouw om nee tegen te zeggen” lachte ze. Toen ik zuchtend toegaf knipoogde ze en vroeg me mijn spullen in de kamer van Nadia te zetten, waar ik deze twee dagen zou verblijven. We stonden tegelijkertijd op en Nadia en ik liepen met onze spullen erheen. Nadat we beiden een douche hadden genomen pakte ik een Marokkaanse huisjurk die Malika me had aangereikt tegen de hitte en trok deze aan. Ik zette mijn hidjaab op en samen liepen Nadia en ik naar beneden. Ondertussen was haar vader en oom er ook en enthousiast begroette Nadia haar vader. Kennelijk wist hij al van mijn situatie af want de man lachte vriendelijk naar me en zei: “Mrahba a bentie.” Ik wist me niet zo goed een houding ter geven en liep naar de keuken toe waar Malika bezig was met het eten. Toen ze me zag staan in de keuken keek ze me vragend af. “Wil je iets dochter?” “Nee, vroeg me af of ik u kon helpen. Ik heb toch niets beters te doen op het moment” antwoordde ik. Net toen ze me de keuken ui wilde jagen antwoordde ik terwijl ik mijn hoofd schudde: “Nee nee, ik ben een hele moeilijke dame om nee tegen te zeggen” met een scheve glimlach. Malika barstte in lachen uit en nadat ze in mijn wang kneep zei ze: “Goh, ik mag jou meisje. Yallah, vooruit. Zet jij maar the terwijl ik dit klaarmaak”. Glimlachend deed ik wat er van me werd gevraagd en grinnikend zei Malika dat zelfs nadia te lui was om haar te helpen. AL pratend vertelde ze over hoe hun aankomst was geweest en dat hij halfzus zometeen zou komen met haar dochters. Ik knikte en antwoordde op haar nieuwsgierige vragen. Na een tijd hoorde ik de bel gaan en wist ik dat het bezoek er was.Veel geroezemoes later werden ze naar binnen geleid en naar ik kon horen gingen ze zitten. Ik liep naar binnen en zette de thee neer op de tafel teruggrijnzend naar Omar die een duim opstak. Ik ontweek Yassers blik die mijn verschijning in mijn huisjurk opnam en met salamoe alaikom wilde ik weer verdwijnen. Plotseling riep de vrouw uit die daar aan tafel zat en een hoge stem: “Tbarkellah oe sla 3la nbie. Wie is dit meisje en wat doet ze in het huis van mijn zus?”Nadia probeerde me gauw voor te stellen en antwoordde dat ik met hun mee was gekomen waarop de vrouw een luide kreet slaakte: “Wat?! Is dit meisje bij vreemden in de auto gestapt?” Ik werd rood en voor ik mijn woede op de vrouw kon loslaten zag ik dat zowel Yasser als Omar verontwaardigd hun mond opendeden. Echter een andere stem antwoordde in hun plaats…

    Deel 17:
    “Je zegt het goed, het is mijn huis Fatiha” antwoordde Malika toen ze naar binnen kwam. “Waarom sla jij zo een toon aan tegen mijn eregast?” Fatiha keek verontwaardigd en ik merkte gelijk dat de twee elkaar niet goed lagen. “Nou Malika, weet el wie je in huis haalt! Ik hoorde net dat ze bij hun in de auto is gestapt. Wie reist er nou in zijn eentje naar Marokko?” Ik kon me niet langer inhouden en wilde de razernij die in woedde ook niet langer onder controle houden. “Luister eens a shrifa, waag het niet om mijn eer in diskrediet te brengen. Jij weet niets af van hoe ik bij deze mensen terecht ben gekomen en weet ook niets van mijn karakter af. Het interesseert me eigenlijk ook niet of je het te weten komt, maar niemand, maar dan ook niemand waagt het om mij onrespectvol te bejegenen. Mijn moeder heeft me niet zodanig opgevoed zodat een of andere dorpsvrouw mij kan beledigen!” Ik probeerde het netjes te houden maar kon dat nauwelijks meer opbrengen. Deze vrouw had me niet eens vijf volle seconden gekend of ze deed al vijandig. De vrouw hapte naar adem en wilde iets zeggen maar ik onderbrak haar: “doe geen moeite. Ik neem alleen de woorden van de gastvrouw aan, en als zij wil dat ik vertrek dan doe ik dat. Niemand anders.” Vervolgde ik.Mijn trots dwong me om met rechte rug de kamer te verlaten maar Malika trok me terug en duwde me op de bank. “Jij gaat nergens heen liefje. Fatiha heeft het niet zo vreemden maar dat betekent niet dat ze mijn gasten wegjaagt. Ik zei net niet voor niets dat ik je vervangende moeder ben geworden.” Ik knikte en ik blikte recht in de ogen van de vrouw. Yasser die nog steeds stond deed een paar stappen naar voren en beet de vrouw toe: “Ik ben degene die Assiya heeft meegenomen en ik ben ook degene die ervoor zorgt dat ze respectvol behandeld dient te worden. Als haar komst hier je niet zint dat vertrek je maar. Ik heb geen zin om al meteen bij mijn binnenkomst geconfronteerd te worden met zoiets!” Fatiha’s houding veranderde met de woorden van Yasser en schijnheilig keek ze hem aan. “Smehlie a weldie, ik wist niet dat dit meisje zo was. Ik zag alleen een vreemde in dit huis en ik wil ullie alleen beschermen tegn indringers.” Mij keek ze poeslief aan en zei: “Semhielie oe mrahba” Ik nam niet de moeite om te glimlachen of iets terug te zeggen maar wendde mijn gezicht van haar af. Malika kuchte en toen Yassers vader en oom weer binnenkwamen werd het eten opgediend en konden we beginnen. Ik had geen trek meer ondanks dat ik niet veel had gegeten maar Malika en Nadia dwongen me totdat ik zelfs vol zat. Gelukkig was ik na het eten niet verplicht om in het gezelschap van dat kreng te blijven en nadat ik had geholpen met afwassen liep ik naar een andere kamer toe, waar alleen Omar, Nadia en een nicht van hen zat.

  3. #33
    MVC Lid

    Reacties
    36
    11-03-2018

    Deel 18:
    Ik plofte neer op de bank en ging achterover zitten. “Jemig wat een kreng is dat!” Nadia werd rood en probeerde me wat te zeggen. “wallah sorry Nadia, maar ik kan het niet voor me houden. Die vrouw haalt me het bloed onder de nagels vandaan. Zonder reden begint ze me af te kraken.. 3la bnadem!”. Nadia was nog roder geworden en ik keek haar verbaasd aan. “Wat is er met jou?” Naast me lag Omar helemaal in een deuk. Nadia wees voorzichtig naar het meisje en zei: “Nadia, mag ik je voor stellen aan Majda, mijn nicht en de dochter van mijn tante Fatiha”. Het bloed steeg naar mijn wangen en ik wist niet waar te kijken. Tenslotte keek ik recht in haar ogen, terwijl het meisje ongemakkelijk verschoof op de bank. “Mijn excuses Majda, dat had ik niet mogen zeggen. Ik sprak uit woede. Smehlie”. Majda knikte alleen zen fluisterde bedeesd: “Ja, zo is mijn moeder wel. Het is niet erg.” Ik besefte dat het meisje erg verlegen en iel eruit zag. Totaal niet hoe haar moeder zich profileerde. Omar zat nog steeds te grinniken en ik gaf hem een stomp met mijn elleboog. “Had je me niet kunnen waarschuwen sukkel!” fluisterde ik waarna hij weer in de lach schoot. Gauw probeerde ik een ander onderwerp aan te snijden en vroeg Majda: “Je woont in Marokko Majda?” Majda knikte alleen. Ik gaf het niet op en probeerde haar aan het praten te krijgen. “Zit je op school?” Majda bloosde en keek me verlegen aan. Daarna keek ze weer naar Omar en toen terug naar mij. Ik besefte dat ze iets wilde zeggen zonder Omar erbij te hebben. “Hey Omar, haal even een glas water voor me alsjeblieft”. Zei ik met een lieve stem. Omar keek me begrijpend aan en antwoordde: “Ik ga al, die meiden willen ook altijd alle ruimte voor zichzelf” Mopperend liep hij weg en ik keek Majda vragend aan. “Nou kijk.. Ik zit wel op school en het gaat me heel goed af zelfs. Maar mijn moeder wil me niet naar de universiteit laten gaan.. Ze wil dat ik snel trouw en huisvrouw word en zegt dat leren nergens goed voor is.” Besloot ze terwijl ze naar de grond keek. Ik voelde de woede weer in me opkomen. Die vrouw was niet alleen slecht tegen vreemden maar ook tegen haar eigen dochter. “Majda, liefje.. Leren is wel degelijk goed voor je. Weet je wel wat het eerste woord van de Qur’an is dat de profeet geopenbaard kreeg? Iqraa, lees, ontwikkel je. Natuurlijk kun je later nog huisvrouw worden, en desnoods je diploma onder je matras houden, maar benut de kans zolang je die nog hebt. Ik zie aan je dat je meer kunt dat alleen zitten.. Probeer dat je moeder duidelijk te maken en inshallah komt het goed.” Majda had tranen in haar ogen gekregen en fluisterde: “Dat wil ik heel graag maar ik weet niet hoe moeder zal reageren.” Ik ging dichter bij haar zitten en probeerde haar te troosten. Ik mocht blij wezen niet zo een moeder te hebben. Majda lachte door haar tranen heen. “Jeetje, zit ik hier te huilen en je alles te vertellen zonder dat ik maar je naam ken!” Ik lachte en stak mijn hand uit. “Assiya is de naam.” Nadia knikte en zei glimlachend: “Dat effect heeft Assiya allemaal op ons” . Majda lachte mee en zei daarna: “Weet je, ze was erg verheugd dat jullie zouden komen. Ze zit er al dagen op te wachten. Vooral omdat Yasser komt.” Ik trok een wenkbrauw op en vroeg: “Hoezo Yasser?” Majda keek op en antwoordde: “Omdat ze wil dat ik met hem trouw.”

    Deel 19:
    Verstomd bleef ik haar aanstaren. “Wat?!” Majda neeg haar hoofd. “Ja, inderdaad. Ze wil dat ik met Yasser trouw. Om eerlijk te zijn heb ik daar nog geen behoefte aan. Ik wil verder met mijn studie maar Yasser is wel een aardige jongen. Misschien moet ik het maar doen.” Besloot ze. Ik probeerde het verterende gevoel van jaloezie van me af te krijgen maar zonder resultaat. Nadia keek haar sceptisch aan. “Het ligt niet alleen aan jou en je ma Majda. Yasser heeft ook wel wat in te brengen hoor. Hij doet echt niets wat hij niet wil. Zo koppig is hij zeker wel.” Het bloed kwam een beetje terug naar mijn wangen. Ik moest terugdenken aan het gesprek in de auto met Omar erbij. Misschien zou hij wel accepteren. Een gehoorzaam meisje uit Marokko was wellicht wel wat iedere jongen in het buitenland wilde. Met afkeer schudde ik die gedachte uit mijn hoofd en probeerde objectief naar Majda te kijken. “Ach, we zien wel wat de tijd brengt.” Zei ik kalm en kneep in haar hand. Majda keek me dankbaar aan en fluisterde: “Dank je wel Assiya. Je bent een ware schat.” Ik knikte alleen en liep gauw naar buiten. Schoppend naar een steentje keek ik uit over het landschap in de verte. Vanwaar dat gevoel van jaloezie dat me had overheerst? Ik kende de jongen in totaal drie dagen. Het kon niet zo zijn dat ik me al gelijk tot hem aangetrokken voelde. Ik kon het gevoel niet verklaren. Wellicht kwam dat omdat ik drie dagen lang alleen hem voor me had gezien. Dat schepte een bepaalde band probeerde ik me zelf te overtuigen. Ik ging zitten op een rots niet ver van het huis vandaan zitten en was blij met de schaduw van de boom boven me. Hoe dan ook, Nederland kon nooit tippen aan de sfeer die er in Marokko hing. De bergen in de verte, de eenvoud van het landschap.. niet te overtreffen. Plots hoorde ik een geluid achter me en ik keek om. Ik lachte toen ik Yasser zag. “Ik had kunnen weten dat jij het was. Iedere keer als ik diep in gedachten ben verzonken ben jij degene die me laat schrikken.”. Yasser glimlachte en ging naast me staan. “Ben je nog steeds van streek door die vrouw?” Ik staarde naar hem omhoog en antwoordde: “Welnee, het was gewoon onverwachts. Bovendien kan ik wel van me afbijten.” Yasser lachte: "Dat heb ik gemerkt ja. Pittige dame ben jij hé." Quasi-arrogant stak ik mijn neus in de lucht. "Poeh, onderschat me niet jongeman!" “Zeg we gaan niet uitdagen he!” Ik zuchtte en keek hem aan. "Uitdagen? Dat maak jij ervan. Waarom proberen mannen zich altijd zo macho voor te doen? Jullie bezitten niet meer dan fysieke kracht!" Yasser keek me verbaasd aan en barstte in lachen uit. "Wow, nu is het mijn beurt om te zeggen dat je ons niet moet onderschatten. Jullie vrouwen bezitten niet meer dan charme waarmee jullie ons voor je proberen te winnen!" Als door een wesp gestoken keek ik hem aan."Wat nou charme? Jullie zijn degenen die ons niet kunnen ontlopen. Geen klasse, geen charme weloe, alleen brute kracht." Ik stond op en wilde verontwaardigd weglopen maar hij pakte mijn arm vast. "Is dat hoe je me ziet? Een bruut zonder charme en klasse?" Ik deed net of ik nadacht en keek ik hem aan. : “Uhm.. je bent een man... dus ja, inclusief meneer Yasser, ja!” “Goed dan.. dan zal ik je het tegendeel moeten bewijzen!” Voor ik wist wat er gebeurde stond ik tegen de boom aan en streek hij met zijn lippen over de mijne. Geschokt kon ik niets uitbrengen slechts zijn armen vastpakken om niet om te vallen. Met een vinger streek hij over mijn wang en kuste me nogmaals. Een vreemd gevoel kwam in me op dat niet onderdrukt kon worden. Net zo onverwachts als hij me had benaderd nam hij weer wat afstand maar plaatste zijn hand tegen de boom zodat ik niet weg kon. “Nou, was dat niet charmant en vol van klasse?” vroeg hij sarcastisch. Een verraderlijke blos schoot naar mijn wangen en ik probeerde hem van me af duwen. “Doe dat nooit meer, hoor je me! Ik ben niet van plan om je eenmalige vakantievriendinnetje te worden. Betreft van net, Inderdaad, het was niet meer dan brute kracht wat je vertoonde!” Weer hield hij me tegen toen ik weg wilde en hij fluisterde: “Lieverd, die blos zegt genoeg.. Nooit meer doen? Tjah, kan ik je niet beloven. Alleen dat het niets te maken heeft met een vakantieliefde". vervolgde hij en knipoogde waarna hij verdween.

  4. #34
    MVC Lid

    Reacties
    36
    11-03-2018

    Deel 20:
    Vol verbazing en stikkend in mijn eige woede zag ik hem weglopen. Hoe durfde hij! Hetgeen wat mijn woede al helemaal naar een toppunt bracht waren mijn knikkende knieen en het gevoel in me wat hem niet had tegengehouden, slecht genomen wat hij aanbood. Ik herkende mezelf niet langer terug als ik in zijn buurt verkeerde. De brutale, koppige Assiya smolt als deze Yassirs ogen zag, dacht ik honend. Ik bleef nog een tijdje tegen de boom voor me vloeken en toen ik eindelijk wat tot bedaren was gebracht liep ik terug. Ik zag Nadia uit haar slaapkamerraam naar me zwaaien en wenken. Dichtbij de deur gekomen kwam ook Yasser aangelopen. Afstandelijk keek ik hem aan om vervolgens door de deur te willen lopen, maar een stem vanbinenn deed me stoppen. "Wat zeg je daarvan Malika? Ze passen ontzettend bij elkaar! Majda en Yasser, een prachtig stel. Mijn Majda zal steeds op school te vinden zijn, en weet alles van huishouden af. Ze is precies de juiste vrouw voor je zoon. Ze zijn bovendien ook nog familie van elkaar.. Wat wil je nog meer?" Ik werd nog norser van Fatiha's suikerzoete stem, die haar dochter aanprees als een stuk vee. Naast me was ook Yasser tot stilstand gekomen en verbijsterd staarde hij naar de deur, vanwaar de stemmen duidelijk klonken. "Ik weet het niet Fatiha. De keus is niet aan mij maar aan Yasser zelf natuurlijk. Je weet zel wel hoe eigenwijs hij is, en de vrouw die hij kiest is ook goed voor mij. Majda is een schat van een meid, dat weet ik, maar klamp je niet te veel aan dat idee vast. Bovendien kent ze de taal niet en zal het voor haar moeilijk zijn aan Nederland te wennen. Yasser is een veeleisende man, en ik weet niet of Majda aan zijn eisen voldoet." Yasser barstte in een onbedaarlijk lachen uit en keek hoofdschuddend naar de deuropening. Ik zond hem een arrogante blik toe en wilde doorlopen maar hij hield me tegen en deed een vinger tegen zijn mond, waarmee hij duidelijkmaakte meer te willen horen. "Idioot" schold ik zacht. "Natuurlijk doet ze dat Malika! Ik ben toch je zuster? Doe een goed woordje voor je nicht Malika. Je zoon is je altijd gehoorzaam geweest." vroeg Fatiha met een poeslieve stem. Malika antwoordde slechts kortaf. "De beslissing is aan mijn zoon. Niet aan mij. Ik zal het voorleggen aan hem maar meer ook niet." Ik kon de grijns op Yassers gezicht niet langer aanzien en liep naar binnen. Fatiha zat praktisch tegen Malika aangeplakt om haar toestemming te krijgen en schoof onmiddelijk op toen ik binnenliep. "Salamoe alaikom" mompelde ik. Op Malika's gezicht verscheen een brede lach en ze antwoordde: "Wa alaikom assalam liefje. Je bent toch niet nu al verveeld geraakt?" Fatiha voegde er honend aan toe: "Bnaat elgariedj.. ze hebben spanning nodig". Een woedende blik in haar richting deed haar zwijgen en ik antwoordde: "Nee hoor. Uw hartelijke ontvangst en liefdevolle houding is voor mij meer waard dan welke spanning dan ook." Malika glimlachte en met een goedkeurende "Aahh" pakte ze mijn hand vast. "Je weet haar wel aan te pakken he?" vroeg ze in het Nederlands. Ik proestte het uit en in de deuropening hoorde ik ook de zachte lach van Yasser weerklinken. Hoofdschuddend en met een brede lach liep ik naar boven terwijl ik Fatiha's verwarde blik nog voor me zag. De deur openend zag ik Nadia languit liggen op het bed. Toen ze mijn glimlach zag keek ze me vragend aan. Ik vertelde haar van het gesprek beneden en hoe langer hoe norser haar blik werd. "Als dat mens de schoonmoeder van mijn broer wordt, breekt de hel los." Ik haalde slechts mijn schouder op en wilde niet jaloers overkomen, alhoewel ik verdacht veel in die richting dacht.

  5. #35
    MVC Lid

    Reacties
    36
    11-03-2018

    Deel 21:
    Die avond, na uitgebreid gegeten te hebben verdwenen Majda en haar moeder en gingen teug naar hun naburige huizen. Ik vond het nogal jammer voor Majda, maar was erg blij met hun verdwijning. We gingen allen buiten op de grond zitten op een groot kleed. Er waren enkele vrouwen op bezoek met wie Malika zat te praten. Enkele buurjongens en meisjes waren bij ons komen zitten terwijl er een gedeelte zat te kaarten. Het gezelschap was rumoerig en het plaatje werd vervolmaakt toen iemand van hen zakken zonnepitten en nootjes tevoorschijn haalde. Met een glimlach zag ik toe hoe ze jammerden als men verloor en dan een opdracht moest doen. Herhaaldelijk werd ik gevraagd mee te doen maar ik weigerde. Uiteindelijk trok Omar me van mijn plaats en dwong me mee doen. Ik wist dat hij het gezellig voor me wilde maken en me wilde beletten terug te denken aan het ongeluk. Hoe langer des te meer ik Omar als een broertje begon te zien, eveneens als Nadia. Wat Yasser betrof.. Ik wist niet hoe ik hem moest zien, en voelde nog steeds woede als ik terugdacht aan ons samenzijn bij de boom. Al het andere verdrong ik doelbewust. Ik was blij dat hij niet bij het gezelschap was en liet me opnemen in het spel en de chaos die er heerste. Niet lang daarna ging de deur open en kwam Yasser naar buiten. Hij had zijn kleding verruild voor de traditionele qandoera en mijn hart miste een slag. Zijn uitstraling had een vreemde werking op me. Nadia stootte me aan toen ze mijn afwezigheid opmerkte en volgde mijn blik. Aanvankelijke verbazing veranderde in een grijns en gauw wendde ik me om voor ze zich dingen in het hoofd zou halen. Ik hoopte dat Yasser elders zou gaan zitten maar helaas kwam hij op ons groepje afgestevend en ging precies tegenover me zitten. Ik zag de twee buurmeisjes onmiddellijk afwezig worden en luidruchtiger dan voorheen. Ik schudde enkel mijn hoofd om hun oppervlakkigheid en vermeed hem aan te kijken. Hij daarentegen was veel losser en werd de gangmaker in het spel. Ik kon het niet verkroppen dat hij meedeed en probeerde hem te overwinnen, dch mijn overmoedigheid kostte me de kop. Ik verloor van Yasser. Woest was ik, om zijn triomfantelijke blik voor me te zien. Toen ik iedereen om me heen “opdracht” hoorde schreeuwen besefte ik opeens dat ik als verliezer deze zou moeten volbrengen. “wat een onzin. Is toch belachelijk om opdrachten te gaan doen als je verliest?” zei ik. Omar grinnikte en antwoordde: “Iedere verliezer zegt dat. Waarom denk je dat we zo ons best deden? Anders was er niets aan. Yasser, bedenk de opdracht!” Met een ruk keek ik hem recht aan terwijl deze geamuseerd naar me keek. “Wat is er Assiya? Ben je een slechte verliezer?” Ik stak mijn neus omhoog en pareerde: “verliezer? Laat dit niet naar je hoofd stijgen Yasser.. Het is slechts een spel.” Yasser glimlachte: “Wel dan, wen er maar aan. Alles waaraan ik begin, maak ik ook af, en win ik vervolgens”. Ik had opeens het gevoel dat dit allang niet meer over het kaartspel ging. De spanning was bijna voelbaar en werd groter toen een buurjongen uitriep: “Yallah Yasser. Opdracht!”

    Terwijl ik Yasser uitdagend aankeek verstigde hij blik op me en zei uiteindelijk: “Ach, we moeten het haar niet al te moeilijk maken. Assiya je hoeft slechts één ding te te geven. Geef toe dat ik charme en klasse bzit.. en dat dat laatste ook daarvan getuigd heeft..” zij hij met twinkelende ogen. Ik hield mijn adem een in. Ik zou nog liever drie rondjes om het huis rennen, in bomen klimmen of wat dan ook, dan toegeven waar hij het over had, en indirect aangeven dat zijn toenadering mij wel degelijk had geraakt.” Omar gooide zijn kaarten op Yasser. “3la idioot! Wij zijn op zoek naar echte opdrachten, geen liefdesbetuigingen!” Yasser lachte en ik kon mijn mondhoeken er ook niet van beletten omhoog te gaan. Nadia gierde het uit en Yasser antwoordde: “oh, een liefdesbetuiging mag ook wel ook, maar Assiya, we wachten”. Ik stak mijn neus omhoog en zei kalm: “Als je werkelijk denkt dat ik je opgeblazen ego nog meer ga strelen heb je het mis”. Yasser’s lach verbreedde en ook hij liet zijn stem dalen: “Regels van het spel Assiya.. de verliezer volgt.” Ik wilde hem net van repliek dienen toen ook Nadia haar kaarten naar ons gooiden. “Hou op met dat gekibbel stelletje kemphanen. Yasser, aso, had je niets beters kunnen bedenken!”Ik keek haar al dankbaar aan toen ze vervolgde: “Assiya, hij heeft nou eenmaal bepaald, en je dient toe te geven, kunnen we eindelijk échte opdrachten geven”. Ik keek haar verbaasd en ietwat bozig aan. “Verraadster”mompelde ik. Mijn ogen ontmoetten die van Yasser en ik zei knarsetandend: “Yasser, werkelijk, je bent het toppunt van charme en klasse, en een arrogante kwal op de koop toe.” Fluisterde ik net hard genoeg zodat hij het zou horen. Yasser lachte en fluisterde terwijl hij dichterbij kwam: “Het tweede deel liefje..” “Stik” riep ik uit en stond op. Voor ik tegengehouden zou worden liep ik naar Malika en de buurvrouwen toe en ging zitten, onderwijl mijn lach inhoudend. Malika begroette me enthousiast en begon een heel gesprek. Halverwege ontmoetten mijn ogen die van Yasser en zijn blik vertelde me dat ik nog lang niet van em af was..

    Tegen middernacht waren de buurvrouwen weg en stond ik op om de zonnepittenrommel van de grond te vegen. Op de een op andere manier stond er al de hele avond een glimlach op mijn gezicht. Wellicht door de pesterijen van Nadia en Omar naderhand, wellicht door de aardige houding van Malika, waarschijnlijk speelde het feit dat ik in Marokko was ook een rol en al helemaal het kaartspel-gebeuren, maar de glimlach was niet weg te krijgen. Malika merkte dat op en zei:”Werkelijk dochter, maar jij bent echt een geval apart. Aardig persoontje, hulpvaardig en bovendien nog vrolijk ook. Moge Allah je die glimlach laten behouden”. Ik lachte haar toe en antwoordde: “Amien, 7naya weyaak.” Nadat ik had opgeruimd bleven alleen Yasser, Malika Nadia, Omar en ik over. Yasser’s vader was al gaan slapen en wederom gingen we samen zitten. Malika vroeg of we binnen wilden slapen of buiten en ik antwoordde onmiddellijk buiten. Er was niets mooiers dan onder de sterrenhemel te liggen en weg te dromen. Nadia beaamde dat. Opeens begon Malika over het gevreesde onderwerp: “Yasser, heb je Majda nog gezien vandaag?”Yasser keek op en zei rustig:”Ja, voor even” Malika knikte en vroeg: “Wat vind je van haar?” Yasser keek even mijn kant op en antwoordde: “Afgezien van het feit dat ze een schat is, erg lief, jong en intelligent? Vroeg hij zoetsappig. Ik wist dat hij mij uit mijn tent wilde lokken. Ik moest bekennen dat ik al boos begon te worden en de jaloezie opborrelde. Verdacht stil vermeed ik zijn kant op te kijken. Malika keek verbaasd op. “Denk je echt zo over haar? Fatiha heeft me erover gesproken. Ze vroeg me of een huwelijk tussen jullie mogelijk zou zijn.” Zei Malika direct. Omar antwoordde slechts: “Fatiha is een kreng.” Ik moest lachen en verborg mijn glimlach gauw terwijl ik net deed of ik het kleed rechttrok. Ik had kunnen weten dat Omar en Yasser het hadden opgemerkt. Omar lachte alleen en knipoogde. Yasser hield mijn blik vast en zei: “Nee mama, mijn voorkeur gaat uit naar een andere type meisjes. Meisjes die hulpvaardig zijn, vrolijk en een aardig persoontje zijn. Meisjes die vroom zijn, pittig en arrogant en die in huisjurken de sterren in hun schoonheid evenaren.”Met verbazing hoorde ik hem zijn moeders woorden over mij herhalen en zijn eigen visie op mij vertellen. De laatste zin zorgde ervoor dat er een blos naar mijn wangen schoot. Malika zette grote ogen op en zei: “hay hay hay.. je hebt je eisen wel gedetailleerd klaar yek..” Malika wist ongetwjifeld wat hij bedoelde zeker nadat Nadia lachte en zei: “Ja, hetzelfde type meisjes die zonnepittenschiilen opveegt enzo toch?” Omar proestte het uit en ik gloeide zo mogelijk nog erger. Gauw s tond ik op en mompelde: “Als we buiten willen slapen hebben we dekens nodig. Nadia, ik pak ze uit je kamer.” Daarna vluchtte ik het huis in.

  6. #36
    MVC Lid

    Reacties
    36
    11-03-2018

    Deel 22:
    Toen ik eindelijk in Nadia’s kamer was deed ik de deur dicht en leunde ertegenaan. Ik voelde nog steeds het schaamrood op mijn kaken staan. Die Yasser wist me wel in verlegenheid te brengen! Ik wist niet zeker of hij zijn woorden meende of mij gewoon op stang wou jagen, maar effect hadden ze zeker wel. Ik moest me niet aanstellen en hem negeren.. Gauw deed ik het licht aan en zocht naar de dekens. Ik nam deze mee en haalde diep adem, alvorens weer naar buiten te lopen. Het mooie was dat dit gedeelte bij het huis hoorde en we gerust konden slapen. Ik had gemerkt dat de buren ook naasten van de familie waren. Buiten zaten ze allemaal nog in de houding waarin ik hen had gelaten. Het onderwerp was gelukkig veranderd en ze zaten te praten over bloemen die verderop in het veld groeiden. Omar merkte op dat hij nooit bloemen in Marokko had gezien waarna hij werd overvallen door Nadia en malika die het tegendeel beweerden. Toen mijn mening werd gevraagd glimlachte ik alleen na het zien van Omars blik die om steun vroeg. “Geen idee. Ik weet alleen dat ik gek ben op bloemen, waar ze ook vandaan komen”. Ik knipoogde naar Omar en liet de dekens op de grond vallen. Ik wist niet goed hoelang ze nog op zouden blijven en stond daar maar een beetje maar gelukkig stond Nadia op om me te helpen en algauw hadden we twee slaapplaatsen gemaakt. Mijn plekje kwam naast die van Nadia en Omar en Yasser zouden op de sta7 gaan slapen. Malika stond op en wenste ons een goede nachtrust waarna ze naar binnen verdween. Yasser en Omar liepen nog even naar buiten om een frisse neus te halen. Nadia haalde haar schouders op en dook onder de dekens. Ook ik deed hetzelfde en na even te hebben gepraat hoorde ik Nadia’s ademhaling regematigerworden en was ze vast in slaap. Ik daarentegen bleef een tijd naar de sterren boven me staren zoals ik wel vaker deed waarna de vermoeidheid ook mij omsloot en me in slaap wikkelde.

    Die ochtend werd ik vroeg wakker. Ik hield mijn ogen gesloten en draaide me om op mij zij waarna mijn wang tegen iets ankwam. Ik opende mijn ogen en wist eerst niet wat er om mijn kussen lag. Geeuwend pakte ik het ding op en besefte dat ik naar een bloem zat te kijken. Het duurde een tijd voor ik besefte dat dit één van de bloemen was waar ze het de avond ervoor over hadden gehad. Ik hoefde daarentegen niet lang na te denken over wie de afzender was. Ik prbeerde het warme gevoel dat me besloop te negeren maar ik kon dat niet. Ik bleef even naar de bloem kijken waarna ik hem gauw onder mijn kussen verstopte en opstond. Van slapen was toch geen sprake meer. Ik ruimde de spullen op waarin ik had geslapen en liep naar boven waar ik de bloem tussen een boek stopte en deze in mijn tas liet glijden. Ik vervloekte mijn sentimentele kant en liep gauw naar de badkamer toe om woedoe2 te doen; een nieuwe dag was aangebroken.

    Deel 23:
    Na te hebben gebeden liep ik weer naar beneden en merkte dat Yasser Nadia en hun ouders al aan tafel zaten. Omar kwam geeuwend uit de badkamer vandaan en ging zitten. Na een salamoe alaikom liep ik bedeesd de kamer binnen. Yassers vader, Ali, had ik nog niet goed gesproken. In koor klonk het “wa alaikom assalam” en ik ging aan tafel zitten. Ik moest lachen bij de hoeveelheid voedsel wat er op tafel stond. Malika zag me lachen en keek me vragend aan. “Het eten. Zoveel!” Malika lachte. “Jawel, zodat je eens wat dikker wordt. Wij Marokkanen houden van wat dikkere vrouwen.” Omar verslikte zich prompt in zijn broodje en ik proestte het uit. Nadia lachte ook en zei liefkozend tegen haar vader: “Ja toch papa, daarom ben je ook met ma getrouwd toch?” Ik keek verbaasd naar Ali en wat hij zou zeggen na zo een opmerking. Ali lachte en zei: “Nadia, je bent me veels te roekeloos meisje. Je moeder heb ik wel om meerdere redenen getrouwd dan daarom”. Malika keek Nadia dreigend aan. “Wou je daarmee zeggen dat ik dik ben almasgoeta?” Wederom barstte ik weer in lachen uit. “Jullie zijn stuk voor stuk gestoord” fluisterde ik nadia toe. “Nsietie rasek!” antwoordde ze. Ali hoorde mijn woorden en zei: “Let niet op hun dochter, ze lijken allemaal op hun moeder. Als je te lang met ze omgaat word je net zo gek! Ik kan het weten” Ik schonk hen een brede lach toe en grapte: “Bedankt voor het advies.. ik zal oppassen”. Al met al verliep de ochtend erg gezellig. Ik dwong mezelf niet in de richting van Yasser te kijken, die nog steeds zijn qandoera droeg en na een paar dagen nu een baardje had staan. Tevergeefs, ik betrapte mezelf erop dat ik hem onbewust weer gadesloeg. Kennelijk voelde hij mijn blik want hij keek op en glimlachte. Gauw wendde ik mijn gezicht af en ruimde samen met Nadia de tafel af. Malika besloot me de stad te laten verkennen dus ging ik samen met Nadia en haar de stad in. Ik keek mijn ogen uit naar de vele kraampjes in de markt en wat deze te bieden hadden. Het was er een drukte van jewelste en ontzettend warm. Voortdurend bleef ik even achter om enkele boeken in te kijken en gauw iets te kopen voor ik terugholde naar de rest. Malika lachte en zei: “ Je bent een boekenwurm. Er is hier meer te vinden dan boeken” Haar volgend zagen we de meest uiteenlopende winkeltjes die verschillende sjaaltjes en marokkaanse kledij verkochten. Na de middag daar te hebben doorgebracht keerden we bepakt weer terug naar huis. Ik had onderweg al gemerkt dat we werden aangestaard waar we ook liepen dus zorgde ik ervoor dat ik de vele grijnzende jongens vermeed.

    Thuis aangekomen zagen we dat ook Omar en Yasser terug waren van hun ritje met hun vrienden. Nadia keerde haar tas om en liet haar broers zien wat ze had gekocht. Op de één of andere manier vnd ik het vertederend om te zien hoe hecht ze waren en opeens miste ik mijn broertje Yassine verschrikkelijk. Ik werd uit mijn gedachten gehaald doordat mijn naam werd genoemd. “Assiya? Ow die heeft het zeker naar haar zin gehad. Ze was vooral in muffige boekenwinkels te vinden waar ze de meest uiteenlopende Arabische boeken heeft gekocht. Ma heeft haar gedwongen daar weg te blijven op de weg terug.” Ik lachte en antwoordde: “Nadia je overdrijft. Ik heb maar vier boeken gehaald en de rest allemaal op aanraden van je moeder.” Ik haalde ondertussen de spullen eruit en Yasser pakte een van de boeken op. “Aha, je kan ook Arabisch lezen dus. Asiera annabawiya, ken ik. Maar welk boek is dit?” Het laatste boek was de enige roman die ik had gehaald en droeg de titel : al7ob, maradon la yorja shifa2oh. “Ongeneeslijke liefde hé?” vertaalde Yasser en keek me aan. Onmiddellijk bloosde ik weer en antwoordde: “Mijn nicht is dol op zulke boeken.”. Yasser lachte bij het zien van mijn diepe blos en zei zacht: “Goh, dus het is niet jouw boek?” Ik keek hem recht aan en zei: “Nee, maar weet je.. Nu je het zegt. Lijkt me wel interessant om te lezen.” Ik stak mijn neus omhoog en was bijna vergeten dat Omar en nadia erbij stonden. Omar keek me hoofdschuddend aan en zei: “Dus jij bent ookal zo een romantische warhoofd.” Quasi-boos keek ik hem aan. “Jeetje, op basis van een boek zeg je dat?” Nadia duwde haar broer weg terwijl ze de spullen opruimde. “Omar zeur niet.Wat is er mis met romantiek?” ze knipoogde naar me en toen ik de fonkelende ogen van Yasser weer ontmoette deed ik mijn best om hem recht te blijven aankijken. Hij had een zwakte van me ontdekt wat ik het liefst verborgen had gehouden. “Wat zit je nou te lachen?” beet ik hem toe. “Ohnee, interessante ontdekking vind ik het.. meer niet.” Zei hij geamuseerd. Mopperend verdween ik naar Nadia’s kamer waar ik mijnspullen wegstopte. Nadia kwam achter me aan en lachte me uit. “Kneus, je weet hoe jongens zijn. Had dat boek dan verborgen ofzo. Nu gaan ze je steeds ermee pesten.” Ik keek haar verontwaardigd aan. “Jeetje, kan ik er wat aan doen dat je broers zulke sadisten zijn!” Nadia lachte en fluisterde. “Als je klaar bent met dat boek wil ik hem lezen oké?” Ik schaterde het uit en stompte haar zacht waarna we naar beneden gingen. Die avond zouden we naar een plek aan het strand gaan, waar ons diner zou plaatsvinden. Ik wist dat Malika me een leuke tijd wilde bezorgen voor ik daadwerkelijk naar huis zou gaan en daar was ik dankbaar voor. We stapten allen de auto van Ali in op weg naar onze bestemming van vanavond.

  7. #37
    MVC Lid

    Reacties
    36
    11-03-2018

    Deel 25:
    Verschrikt voelde ik mijn gewicht naar voren hellen. Vlak voor ik op de rotsen terecht zou komen ving Yasser me op, die vlak daaronder stond. Mijn adem ging met horten en stoten en ik was nog niet van de schrik bekomen. We stonden op een vlak stuk tussen de rotsen en ik dankte Allah dat hij als eerste was afgedaald. “Gaat het?” fluisterde hij terwijl hij me stevig vasthield. Ik knikte en pas toen merkte ik zijn armen om me heen. Ik keek naar hem op en ontmoette zijn intense donkere ogen. Zijn greep werd niet langer vast maar met een hand trok hij mijn kin omhoog en fluisterde: “ik kan deze aandrang niet langer negeren..”Ik zag met grote ogen zijn gezicht dichterbij komen en voelde tenslotte zijn lippen op de mijne. Ik verloor mijn besef voor omgeving en tijd en onderging slechts zijn kus, even teder als de bries die langs mijn armen streek. Het moment leek wel een eeuwigheid tot hij deze beeindigde en me opnam.

    Yasser:
    Ik zorgde voor wat afstand tussen ons en bekeek haar reactie. Haar ogen fonkelden in de donkere nacht en droegen een mengeling van emoties. Ze leek geschokt en verward, maar er lag iets anders erin. Iets wat overduidelijk aangaf dat mijn aanraking wel degelijk iets met haar deed. Bovendien ondersteunde ik haar nog en zag haar weer bij haar positieven komen. Ik glimlachte toen ik de verwachte diepe blos op haar gezicht zag verschijnen. Met een duim streek ik over haar gloeiende wangen en fluisterde: “Betoverend ben je.”

    Assiya:
    ”Betoverend ben je” ik hoorde die woorden aan en besefte dat dat ook voor mij gold. Hij had me betoverd. Nooit had ik ook maar iemand in mijn buurt laten komen, maar Yasser liet ik toe, en ontwikkelde zelfs gevoelens voor hem waar ik niks van begreep. Vlug deed ik een stap naar achteren. Ik probeerde iets te zeggen maar het lukte niet. Ik schraapte mijn keel en schor fluisterde ik: “Yasser.. ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik ben zo dankbaar dat je bij me was maar.. maak geen misbruik van de situatie. Ik laat me normaal nooit zo gaan en vraag je in het vervolg dat niet te herhalen.” Mijn lichaam leek mijn woorden te logenstraffen want zodra hij me losliet wankelde ik weer en bloosde onmiddellijk. Zoals ik had verwacht merkte hij het op en zei slechts: “De combinatie van deze plek en jou heeft hetzelfde effect op me gehad als een teveel aan alcohol bij een ander doet. Ik vergat de gedragscode die ik al een tijd heb ontwikkeld. Mijn excuses Assiya, ik weet dat dit niet hoort en dat je ons als je familie beschouwt. Doe dat vooral, want ik zal je niet langer lastigvallen op wat voor manier dan ook.. zusje.” Zijn woorden leken me te steken, al was het precies wat ik wilde horen. Zwijgend knikte ik en we liepen terug naar de anderen. Bij hen aangekomen zag ik hoe Malika bevreemd naar mijn gesloten gezicht keek. Omar trok me omhoog van mijn stoel toen ik ging zitten en riep Nadia en yasser om even naar het strand te gaan. Ik gehoorzaamde en we liepen erheen tot we vlak voor het water stonden. Meteen begon Omar water te gooien op zijn zus die onmiddellijk wraak nam. Ze waren erg luidruchtig en pas later merkten ze op dat zowel Yasser als ik erg stil waren. “Kifash? Malkoem ntoema? Sinds wanneer ben je zo stil a djennia?” Omar lachte en zei: “Ow dat i de stilte voor de storm. Zometeen krijg je ervan langs Nadia!”. Ik glimlachte en antwoordde: “Jullie zijn veels te energiek. Iedereen die wat minder beweeglijk is dan jullie wordt als stil getypeerd.” Omar tikte tege zijn voorhoofd en ik moest lachen om zijn reactie. Yasser stond alleen met zijn handen in zijn zakken naar zijn rumoerige broer en zus te kijken. Er speelde een glimlach op zijn gezicht. Ik voelde een steek in mijn hart en merkte onmiddellijk de verandering in zijn houding tegenover mij. Ik had dan wel zeker zijn respect, maar de spontaniteit tussen ons was iets verdwenen. Niet veel later werden we door Ali en Malika geroepen en liepen we naar de auto. De weg terug was minder lawaaierig dan voorheen en tenslotte kwamen we thuis aan. Ik excuseerde iedereen en ging dit keer in Nadia’s kamer slapen met het raam wijd open, starend naar de donkere lucht en denkend aan Yasser, zijn woorden en zijn gebaren..


    Deel 26:
    De volgende dag was ik al vroeg klaar om te gaan. Ik was eerder dan de rest wakker geworden en de weinige spullen die ik had uitgepakt weer in min koffer gestopt. Na een douche te hebben genomen en mijn kleren verwisseld liep ik naar Nadia toe en gooide een kussen naar haar hoofd: “Opstaan slaapkop. Het ontbijt staat er al”. Nadia mompelde iets en sliep verder. Ik liep naar beneden en zag dat de rest al aan tafel zat. Ik groete het gezelschap en begon stilletjes aan het ontbijt. Niet veel later kwam ook Nadia naar beneden. Nadat we allen klaar waren ruimden Malika en ik de tafel op. In de keuken pakte Malika mijn hand beet en zei: “Assiya. Ik heb vanochtend wat voedsel voor jou en Yasser ingepakt. Ik wil dat je je ouders de groeten doet en ik wil dat je je sterk houdt daar. Je bent onder de bescherming van Allah, ik zal du3a2 voor je doen. Verder Assiya.. heb je ook de bescherming van mijn zoon. Een veiliger gezelschap kun je je niet wensen.” Onder haar doordringende blik bloosde ik een beetje. Was ze soms op de hoogte van wat er tussen ons speelde? Ik kneep in haar hand en en antwoordde: “Shokran voor alles a geltie. Deze twee dagen zal ik nooit vergeten en zeker niet hoe je een volkomen vreemdeling in je huis en onder je hoede hebt genomen. Moge Allah je belonen.” Malika glimlachte alleen en kneep in mijn wang. We werden gestoord door Yasser die naar binnen kwam en een fles water uit de vriezer haalde. “De auto staat klaar” gaf hij aan. Ik knikte en liep naar boven om mijn spullen te pakken. Met mijn koffer in mijn hand wilde ik de trap af maar Omar verscheen en hield me tegen. “Ik draag hem wel voor je.” Zei hij met een glimlach. Ik voelde een golf van genegenheid opkomen en impulsief streek ik over zijn hoofd. “dank je wel broertje” zei ik met een grijns. Omar probeerde zich beschaamd uit de voeten te maken en mompelde: “Mijn kapsel man..” Lachend daalden we af en ik zag dat ook Fatiha en haar dochter van de partij waren. Ze keek nogal zuur en ik begreep daaruit dat ze het niks vond dat Yasser me naar huis zou brengen. Toen ik de koffer aan Yasser overhandigde en deze het achterin stopte draaide ik me om om afscheid te nemen. Ik negeerde Fatiha en knikte alleen naar Majda. Daarna bedankte ik Yassers vader en was Omar aan de beurt. Onbeholpen schudde ik hem de hand. Ik zag dat hij beduusd keek en toen ik hem los wou laten fluisterde hij: “Assiya, waarschijnlijk zien we je niet meer terug maar je moet weten.. ik zal je missen grote zus.” Spontaan kreeg ik tranen in mijn ogen en fluisterde: “Ik ook Omar, ik ook..” Nadia omhelsde mij en ook zij had tranen in haar ogen. “Waag het niet om te verdwijnen hierna Assiya.. je bent een deel van ons geworden.” Ik drukte een kus op haar wang en schudde mijn hoofd, waarna ik ok Malika begroette en nogmaals bedankte. “Het ga je goed Assiya.” Waren haar woorden voor ik openlijk mijn tranen veegde en in de auto stapte. Yasser groette zijn familie en sprak even met zijn moeder waarna ook hij instapte en het raampje opendraaide. Toen hij de motor aanzette toeterde hij even en reed weg. Ik draaide me om om hen nog eenmaal te zien en zag dat allen zwaaiden. Ik stak mijn hand op en draaide me daarna met een diepe zucht om. Ik was onderweg naar het moeilijkste deel van deze reis.

    Het was ongeveer vier uur naar het zuiden met de auto. Yasser prefereerde de stilte en ik wist niet hoe deze te verbreken. Hij was zeker volledig anders dan hoe ik hem hiervoor kende. Hij zette slechts Qur’an op en reed. Ik leunde tegen het raam en dacht aan de afgelopen twee dagen. De zon die nu fel scheen zorgde ervoor dat ik indoezelde en pas twee uur later werd ik wakker. Yasser keek opzij en glimlachte: “Zo, eindelijk wakker?”. Ik keek op mijn horloge en lachte beduusd. “Die zon.. niet alleen slaapverwekkend, maar mijn hoofd voelt net een oven aan.”Yasser knikte en overhandigde me een handdoek. “Hadden we eerder moeten doen maar knoop de voor het raam. Zo heb je geen last meer van de felle stralen.” Ik deed wat hij vroeg en pakte daarna de fles water. Nadat ik had gedronken schonk ik een bekertje in en overhandigde dat aan hem. Zonder iets te zeggen pakte hij het aan, maar zelfs achter zijn zonnebril voelde ik zijn intense blik. Gauw concentreerde ik me weer op de weg en probeerde niet veel aandacht aan hem te schenken. Nog een driekwartier van onze bestemming zette Yasser de auto aan de kant. “Even tanken.” Mompelde hij en stapte uit. Onmiddellijk toen hij weg was voelde ik me minder op mijn gemak. Ik vervloekte het feit dat ik zo aan het gewend was geraakt en schrok me rot toen er iemand op het raam klopte.

  8. #38
    MVC Lid

    Reacties
    36
    11-03-2018

    Zeg me als jullie meer willen❤️❤️

  9. #39
    MVC Lid

    Reacties
    592
    17-08-2010

    Bedankt meid voor het plaatsen, nog meer aub......

  10. #40
    MVC Lid

    Reacties
    592
    17-08-2010

    Uppppp

  11. #41
    Aan 't typen...

    Reacties
    4
    20-02-2018

    Up up up..
    Nog meer, nog meer

    Ga doooooor!!!!

  12. #42

    Reacties
    55
    12-02-2006

    Ga door super leuk verhaal

  13. #43
    Aan 't typen...

    Reacties
    4
    20-02-2018

    We still waiting for it..
    Up up

  14. #44
    Ga 's weg!

    Reacties
    3.087
    30-10-2007

    MVC Premium MVC Premium
    up
    --

  15. #45
    المملكة المغربية ♥️

    Reacties
    21.305
    10-01-2009

    MVC Premium MVC Premium
    .
    Moge Allah azza wa jall jullie harten vullen met zijn liefde & barmhartigheid.♥️Allah ya7afdék Vôtre Majesté Vive Sidna